ผมถามว่า...ที่บิ๊กทูกล่าวอ้างต้องศึกษาพุทธวจน
แต่พอถาม..ว่า..ที่บิ๊กทูว่ามาอย่างข้างล่าง..นี้นะ...เอามาจากพุทธวจน..ตรงไหน?
กบนอกกะลา เขียน:
bigtoo เขียน:
การที่จะเป็นโสดาบันได้นั้นจะต้องละ อปายคมนิยธรรม(กรรมที่พาไปอบาย)ปฏิบัติถึงขั้นโสดาปัตติมัคคญาณเป็นต้น จนถึง อรหัตตมัคคญาณ จึงจะละอกุศลกรรมบถเหล่านี้ได้ โดยเด็ดขาด ดังมีหลักฐานในวิสุทธิมรรค ภาค ๓ หน้า ๓๓๘ รับรองไว้ว่า
กมฺมปเถสุ ปาณาติปาโต อทินฺนาทานํ กาเมสุ มิจฉาจาโร มุสาวาโท มิจฺฉาทิฏฐีติ อิเม ปฐมญาณวชฺฌา
บรรดากรรมบถทั้ง ๑๐ นั้น ปาณาติบาต ๑ อทินนาทาน ๑ กาเมสุมิจฉาจาร ๑ มุสาวาท ๑ มิจฉาทิฏฐิ ๑
อกุศลกรรม ทั้ง ๕ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจ โสดาปัตติมัคคญาณ. (สุราไม่เห็นมี)
ในฐานะ..ที่บิ๊กทู...อ้างว่าต้องศึกษาพระพุทธวจน...
ที่บิ๊กทู..พูดมาข้างต้น..นี้นะ...เอามาจากที่พระองค์ตรัส..หรือว่า..คิดเอง?
อ้างคำพูด:
ปิสุณาวาจา ผรุสวาจา พฺยาปาโทติ ตโย ตติยญาณวชฺฌา
ปิสุณาวาจา ๑ ผรุสวาจา ๑ พยาบาท ๑
อกุศลกรรมบถทั้ง ๓ นี้ ละได้โดยเด็ดขาดด้วยอำนาจ อนาคามิมัคคญาณ
]
อันนี้ก็เช่นกัน
อ้างคำพูด:
สมฺผปฺปลาปาภิชฌา จตุตฺถญาณวชฺฌา สัมผัปปลาปะ ๑ อภิชฌา ๑
อกุศลกรรมบถทั้ง ๒ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจอรหัตตมัคคญาณ ดังนี้.
อันนี้ก็อีก
แต่พอจะหาที่อ้าง..ว่ายกมาจากไหน..กลับไปเอาจากที่อื่นมา..ซึ่งก็ไม่ตรงที่ตัวเองยกมาครั้งแรก
ตกลง...ครั้งแรก...เอามาจากไหน?...
ตัวเองคิดเอง..หรือ...ของพุทธโฆษาจารย์...ก็ว่ามาตรงๆ...
bigtoo เขียน:
พุทธวจนก็เอาให้ดูแล้วเรื่องอริยสาวกไม่เสพธรรมที่เป็นเพื่อความเสื่อมเป็นอย่างไร. นี่คือการศึกษาโดยรวมบริบทอื่นๆที่ยกมาให้ดูว่าอะไรๆที่ห้ามขาด. อะไรๆที่พอทำทำได้ในบริบทอื่น. ที่ยกตัวอย่างว่ามันมีเรื่องเจตนา. แม้ในอกุศลกรรมบท10. ก็ไม่มีเรื่อง สุรา การพนั้น คบมิตรเลว เที่ยวกลางคืน เกลียจคร้าน. เพราะว่าสิ่งทั้ง6นั้นแม้แต่สาวกก็สามารถทำได้ เป็นครั้งคราวเพราะเหตุอันควรแก่สถานะสังคมบริบทรอบข้างนี้คือธรรมะตามความจริง.
ละสังโยชน์สามและกรรมที่พาไปอบาย
คือ โสดาบัน
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่างแล้ว เป็นผู้ไม่ควรเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา (ความเป็นโสดาบัน).
ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ? ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-
ไม่ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน); ไม่ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์); ไม่ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรตผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง); ไม่ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ไม่ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ไม่ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้แล เป็นผู้ไม่ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา.
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างแล้ว เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา.ง
ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ? ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-
ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน); ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์); ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรต ผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง); ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างเหล่านี้แล้ว เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา ดังนี้แล.
พุทธวจน คู่มือโสดาบัน หน้า ๓๑
(ไทย) ฉกฺก. อํ. ๒๒/๓๙๐/๓๖๐. : คลิกดูพระสูตร
(บาลี) ฉกฺก. อํ. ๒๒/๔๘๘/๓๖๐. : คลิกดูพระสูตร
กบอย่าอาจหาญคิดว่าตนเองเก่งกว่าท่านธรรมโฆษาจารย์นะครับ
แล้วยังมีหน้า..มาว่าคนอื่น..ว่าเก่งกว่าพระธรรมโฆษาจารย์..(คงหมายถึงพระพุทธโฆษาจารย์..?).อีก
วิธีชอบเฉ่ไฉ..ใส่ไคร่..ไม่ยอมรับตนผิด...เป็นนิสัยของอมิตร..ที่ไม่น่ารักเลย..นิ
.... 
