ก็ประเด็นเดิม. อริยะไม่กินเหล้าพระพุทธเจ้าก็ตอบ คฤหบดีบุตรว่า. อริยะไม่ประกอบเนื่องๆ กบยังสงสัยอะไรในคำตอบอยู่หรือ

กล่าวตู่พระพุทธเจ้า..อีกแล้วนะ...บิ๊กทู

พระพุทธเจ้ากล่าวว่า...อริยะสาวกไม่เสพทางเสื่อมแห่งโภคะ 6
แล้วก็จำแนกทางเสื่อมฯ...คือการประกอบเนืองๆ...มีอะไรบ้าง

นึกถึง....ปลาทองปากเหม็น....
มาเป็นปลาทองปากเหม็นได้นี้..ก็ผ่านนรกอเวจีมาก่อน...
(คำเตือน...ตกนรกที...จะถูกดำเนินคดีทุกๆบาปกรรมที่ทำ..มันถึงนานหลุดพระพุทธเจ้าองค์ถัดไป...เลย..)

ในฐานะ..ที่บิ๊กทู...อ้างว่าต้องศึกษาพระพุทธวจน...
ที่บิ๊กทู..พูดมาข้างต้น..นี้นะ...เอามาจากที่พระองค์ตรัส..หรือว่า..คิดเอง?


อันนี้ก็เช่นกัน



อันนี้ก็อีก

พุทธวจนก็เอาให้ดูแล้วเรื่องอริยสาวกไม่เสพธรรมที่เป็นเพื่อความเสื่อมเป็นอย่างไร. นี่คือการศึกษาโดยรวมบริบทอื่นๆที่ยกมาให้ดูว่าอะไรๆที่ห้ามขาด. อะไรๆที่พอทำทำได้ในบริบทอื่น. ที่ยกตัวอย่างว่ามันมีเรื่องเจตนา. แม้ในอกุศลกรรมบท10. ก็ไม่มีเรื่อง สุรา การพนั้น คบมิตรเลว เที่ยวกลางคืน เกลียจคร้าน. เพราะว่าสิ่งทั้ง6นั้นแม้แต่สาวกก็สามารถทำได้ เป็นครั้งคราวเพราะเหตุอันควรแก่สถานะสังคมบริบทรอบข้างนี้คือธรรมะตามความจริง.

ละสังโยชน์สามและกรรมที่พาไปอบาย
คือ โสดาบัน
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่างแล้ว เป็นผู้ไม่ควรเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา (ความเป็นโสดาบัน).
ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ? ไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-
ไม่ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน); ไม่ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์); ไม่ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรตผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง); ไม่ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ไม่ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ไม่ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุไม่ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้แล เป็นผู้ไม่ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา.

ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างแล้ว เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา.ง
ละธรรม ๖ อย่าง เหล่าไหนเล่า ? ละธรรม ๖ อย่าง เหล่านี้ คือ :-
ละ สักกายทิฏฐิ (ความเห็นผิดว่าขันธ์ ๕ เป็นตัวตน); ละ วิจิกิจฉา (ความลังเลในปฏิปทาทางดับทุกข์); ละ สีลัพพตปรามาส (การถือเอาศีลและพรต ผิดความมุ่งหมายที่แท้จริง); ละ อปายคมนิยราคะ (ราคะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ละ อปายคมนิยโทสะ (โทสะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย); ละ อปายคมนิยโมหะ (โมหะที่ควรแก่การถึงซึ่งอบาย).
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุละธรรม ๖ อย่างเหล่านี้แล้ว เป็นผู้ควรกระทำให้แจ้งซึ่งทิฏฐิสัมปทา ดังนี้แล.
พุทธวจน คู่มือโสดาบัน หน้า ๓๑
(ไทย) ฉกฺก. อํ. ๒๒/๓๙๐/๓๖๐. : คลิกดูพระสูตร
(บาลี) ฉกฺก. อํ. ๒๒/๔๘๘/๓๖๐. : คลิกดูพระสูตร
กบอย่าอาจหาญคิดว่าตนเองเก่งกว่าท่านธรรมโฆษาจารย์นะครับ

ผมถามว่า...ที่บิ๊กทูกล่าวอ้างต้องศึกษาพุทธวจน
แต่พอถาม..ว่า..ที่บิ๊กทูว่ามาอย่างข้างล่าง..นี้นะ...เอามาจากพุทธวจน..ตรงไหน?



แต่พอจะหาที่อ้าง..ว่ายกมาจากไหน..กลับไปเอาจากที่อื่นมา..ซึ่งก็ไม่ตรงที่ตัวเองยกมาครั้งแรก
ตกลง...ครั้งแรก...เอามาจากไหน?...
ตัวเองคิดเอง..หรือ...ของพุทธโฆษาจารย์...ก็ว่ามาตรงๆ...


แล้วยังมีหน้า..มาว่าคนอื่น..ว่าเก่งกว่าพระธรรมโฆษาจารย์..(คงหมายถึงพระพุทธโฆษาจารย์..?).อีก
วิธีชอบเฉ่ไฉ..ใส่ไคร่..ไม่ยอมรับตนผิด...เป็นนิสัยของอมิตร..ที่ไม่น่ารักเลย..นิ

การที่จะเป็นโสดาบันได้นั้นจะต้องละ อปายคมนิยธรรม(กรรมที่พาไปอบาย)ปฏิบัติถึงขั้นโสดาปัตติมัคคญาณเป็นต้น จนถึง อรหัตตมัคคญาณ จึงจะละอกุศลกรรมบถเหล่านี้ได้ โดยเด็ดขาด ดังมีหลักฐานในวิสุทธิมรรค ภาค ๓ หน้า ๓๓๘ รับรองไว้ว่า

กมฺมปเถสุ ปาณาติปาโต อทินฺนาทานํ กาเมสุ มิจฉาจาโร มุสาวาโท มิจฺฉาทิฏฐีติ อิเม ปฐมญาณวชฺฌา

บรรดากรรมบถทั้ง ๑๐ นั้น ปาณาติบาต ๑ อทินนาทาน ๑ กาเมสุมิจฉาจาร ๑ มุสาวาท ๑ มิจฉาทิฏฐิ ๑

อกุศลกรรม ทั้ง ๕ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจ โสดาปัตติมัคคญาณ. (สุราไม่เห็นมี)

ปิสุณาวาจา ผรุสวาจา พฺยาปาโทติ ตโย ตติยญาณวชฺฌา

ปิสุณาวาจา ๑ ผรุสวาจา ๑ พยาบาท ๑

อกุศลกรรมบถทั้ง ๓ นี้ ละได้โดยเด็ดขาดด้วยอำนาจ อนาคามิมัคคญาณ

สมฺผปฺปลาปาภิชฌา จตุตฺถญาณวชฺฌา สัมผัปปลาปะ ๑ อภิชฌา ๑

อกุศลกรรมบถทั้ง ๒ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจอรหัตตมัคคญาณ ดังนี้.

ผมถามว่า..เอามาจากไหน?

คุณบิ๊กทู..ก็บอกซิ..ตอนนี้เป็นพุทธพจน...ตรงนี้เป็นวิสุทธฺมรรค์ว่าอย่างนี้..เป็นต้น

คนอ่านจะได้รู้...ว่าตอนไหนเป็นอะไร..ตอนนี้เป็นอะไร...ฝากลิงคฺ์ด้วย..ถ้ามี..

รู้จักมั้ย..การอ้างอิงนะ...

ถ้าตัดต่อ..หรือพูดเอง..ก็ว่าพูดเอง

ดูซิ....อุตส่าถามชัดๆ....ก็เฉ่ไปเรื่อย..ทำเป็นไม่เข้าใจ
ปัดโธ่...

ใช้..คำว่า..พุทธพจน...ซิ

อย่าไปใช่เครื่องหมายของเขาซิ....รึชอบโหนกระแส..เขาไปเรื่อย...

แห่ม..บัญญัติก็ส่วนบัญญัติ..รึ

งั้นก็ใช้คำว่า..พุทธพจน..ซิ...ถ้ามันมีค่าเท่ากัน..อิอิ

ทำไม..จึงเลือกใช้..คำ..คำเดียว..

เปลี่ยนไป..เปลี่ยนมา...ก็น่าจะได้....ไม่ยึดติด..มิใช่นิ..อิอิ

แห่ม..บัญญัติก็ส่วนบัญญัติ..รึ

งั้นก็ใช้คำว่า..พุทธพจน..ซิ...ถ้ามันมีค่าเท่ากัน..อิอิ

ทำไม..จึงเลือกใช้..คำ..คำเดียว..

เปลี่ยนไป..เปลี่ยนมา...ก็น่าจะได้....ไม่ยึดติด..มิใช่นิ..อิอิ