วิธีการตามรักษาไว้ซึ่งความจริง
(สจฺจานุรกฺขณา)
“ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ! การตามรักษาไว้ซึ่งความจริง
(สจฺจานุรกฺขณา) นั้น มีได้ด้วยการกระทำเพียงเท่าไร ? บุคคลจะตาม
รักษาไว้ซึ่งความจริงนั้นได้ ด้วยการกระทำเพียงเท่าไร ? ข้าพเจ้าขอถาม
พระโคดมผู้เจริญถึงวิธีการตามรักษาไว้ซึ่งความจริง”
ภารท๎วาชะ ! ถ้าแม้ ความเชื่อ ของบุรุษมีอยู่
และเขาก็ ตามรักษาไว้ซึ่งความจริง กล่าวอยู่ว่า
“ข้าพเจ้ามีความเชื่ออย่างนี้” ดังนี้,
เขาก็ อย่าพึงถึงซึ่งการสันนิษฐานโดยส่วนเดียว ว่า
“อย่างนี้เท่านั้นจริง, อย่างอื่นเปล่า” ดังนี้ก่อน ...
ภารท๎วาชะ ! ถ้าแม้ ความชอบใจ ของบุรุษมีอยู่
และเขาก็ ตามรักษา ไว้ซึ่งความจริง กล่าวอยู่ว่า
“ข้าพเจ้ามีความชอบใจอย่างนี้” ดังนี้,
เขาก็ อย่าพึงถึงซึ่งการสันนิษฐานโดยส่วนเดียว ว่า
“อย่างนี้เท่านั้นจริง, อย่างอื่นเปล่า” ดังนี้ก่อน....

ภารท๎วาชะ !
ถ้าแม้ เรื่องที่ฟังตาม ๆ กันมาของบุรุษมีอยู่
และเขาก็ตามรักษาไว้ซึ่งความจริง กล่าวอยู่ว่า
“ข้าพเจ้ามีเรื่องที่ฟังตาม ๆ กันมาอย่างนี้” ดังนี้,
เขาก็ อย่าพึงถึงซึ่งการสันนิษฐานโดยส่วนเดียว ว่า
“อย่างนี้เท่านั้นจริง, อย่างอื่นเปล่า” ดังนี้ก่อน...
ภารท๎วาชะ !
ถ้าแม้ ความตริตรึกไปตามเหตุผลที่แวดล้อม ของบุรุษมีอยู่
และเขาก็ตามรักษาไว้ซึ่งความจริง กล่าวอยู่ว่า
“ข้าพเจ้ามีความตริตรึกไปตามเหตุผลที่แวดล้อมอย่างนี้” ดังนี้,
เขาก็ อย่าพึงถึงการสันนิษฐานโดยส่วนเดียว ว่า
“อย่างนี้เท่านั้นจริง, อย่างอื่นเปล่า” ดังนี้ก่อน....
ภารท๎วาชะ !
ถ้าแม้ ข้อยุตติที่ทนได้ต่อการเพ่งพินิจด้วยความเห็น ของบุรุษ
มีอยู่ และเขาก็ตามรักษาไว้ซึ่งความจริง กล่าวอยู่ว่า
“ข้าพเจ้ามีข้อยุตติที่ทนได้ต่อการเพ่งพินิจด้วยความเห็น
อย่างนี้” ดังนี้,
เขาก็ อย่าพึงถึงซึ่งการสันนิษฐานโดยส่วนเดียว ว่า
“อย่างนี้เท่านั้นจริง, อย่างอื่นเปล่า” ดังนี้ก่อน.

ภารท๎วาชะ !
ด้วยการกระทำเพียงเท่านี้แล
การตามรักษาไว้ซึ่งความจริง ย่อมมี,
บุคคลชื่อว่าย่อมตามรักษาไว้ซึ่งความจริง
ด้วยการกระทำเพียงเท่านี้,
และเราบัญญัติการตามรักษาไว้ซึ่งความจริง
ด้วยการกระทำเพียงเท่านี้;
และเราบัญญัติการตามรักษาไว้ซึ่งความจริง
ด้วยการกระทำเพียงเท่านี้;
แต่ว่านั่นยังไม่เป็นการตามรู้ซึ่งความจริง.

[๑๗๘] อริยสาวกย่อมไม่เสพทางเสื่อมแห่งโภคะ ๖ เป็นไฉน ดูกร คฤหบดีบุตร การประกอบเนืองๆ ซึ่งการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่ง ความประมาท เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบเนืองๆ ซึ่งการ เที่ยวไปในตรอกต่างๆ ในกลางคืน เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การเที่ยว ดูมหรสพเป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบเนืองๆ ซึ่งการพนันอัน เป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบ เนืองๆ ซึ่งการคบคนชั่วเป็นมิตร เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบ เนืองๆ ซึ่งความเกียจคร้าน เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ ฯ. อ่านตรงที่เน้นๆจะเข้าใจว่าคืออะไร

บางคนตอนแรกคิดว่ากินเจดีกินอยู่หลายปีพอเริ่มเข้าใจธรรมะก็เลิกกินเจหันไปกินได้ทุกอย่าง. ตอนแรกคิดว่าอะไรๆก็ห้ามทำ. พอเจ้าใจธรรมะจริงๆว่าทุกอย่างอยู่ที่เจตนาไม่กระทำเนื่องๆ กระทำเพราะเหตุปัจจัยตามบริบทของสังคม

รู้จักไหมตาทู่ สักแต่ว่าน่ะ
ควรใช้พระสูตรนี้เนืองๆนะ จะได้ค่อยๆละการกล่าวเพ่งโทษนอกตัวที่มีอยู่ ให้เบาบางลงไปได้

ฮาอะไร. ผมเห็นคุณพยามยกธรรมะอยู่ในบริบทเดียว ทั้งๆสาวกที่บรรลุธรรมนั้นมีตั้งหลายประเภท ทั้งนุ่งเหลืองโกนศรีษะ. นุ่งขาวห่มขาว. ทั้งละกามแล้ว ทั้งที่ยังบริโภคกามอยู่แต่เขารู้วิธีที่จะกระโดดออกจากบ่วงได้ยามภัยมา. ผมไม่ได้กล่าวตำหนิคุณหรอกนะเพียงแค่อยากให้มุมมองในบริบทอื่นบ้าง. จะได้ตรงธรรมแท้ๆจริง. การกล่าวในบริบทเดียวนั่นมันมองไม่กว้างทั่วถึงในความเป็นจริงเพราะชีวิตมนุษย์หลากหลายมากสะสมมาต่างกัน. และที่ผมกล่าวมีอะไรก็เอาเหตุผลมาหักล้างกัน ผมก็เอาแต่ที่พระองค์กล่าวมาทั้งนั้นซึ่งมีอยู่จริง. และที่กล่าวเรื่องคนกินผักกินหญ้านะ คุณจะมีเหตุผลอะไรอย่างไรห็แล้วแต่เถอะผมไม่ได้ติดใจหรอก. แค่เพียงอยากให้เข้าใจในเรื่องธรรมะในบริบทอื่นดูบ้าง ในเรื่องของอบายมุข6เดี๋ยวจะกลายเป็นวัตรเพื่อการรังเกลียดไปก็แค่นั้น เห็นพยามยกธรรมะในฝ่ายที่พระองค์แสดงแก่ภิกษุสงฆ์ซึ่งเป็นธรรมะที่จะต้องเข้มงวด. เราเป็นฆราวาสก็ให้ผ่อนลงมาบ้าง. เดี๋ยวจะไม่ตรงธรรมที่ประสงค์อยากให้ทราบ ตามพุทธวจน

สรุปคือ อริยะสาวกในความเข้าใจบิ๊กทู่คือ..
1. ดื่มสุราได้ไม่ประกอบเรืองๆนานๆที
2. ไปเที่ยวผับเที่ยวบาได้นานๆทีสนุกๆคลายเครียด
3.เล่นการพนันแทงหวย พนันบอล ป๊อกเด้ง วางเดิมพัน ลุ้นรางวัลเสี่ยงโชคได้..นานๆทีเพื่อความบรรเทิง...บลาๆๆ

พระพุทธองค์ทรงเป็นพยาน
คุนน้องจะได้ปฏิบัติแบบ นานๆทีไม่ผิดศีลเหมือนบิ๊กทู่กล่าว