วันที่ ๑๔ กุมภา ปีนี้เป็นวันศุกร์ เป็นวันมาฆบูชา พร้อมทั้งเป็นวันแห่งความรัก
ที่ชาวโลกทั่วไปนิยมกัน ซึ่งบรรจบมาตรงกันก็น่าจะถือว่าวันนี้เป็นวันที่ดีในวันหนึ่ง
ที่ควรจะทำให้เกิดความรัก ความเมตตาเอื้ออาทรซึ่งกันและกันต่อสัตว์
ที่เกิดมาร่วมชตากรรมในโลกใบเดียวนี้

ความรักมีหลากหลายแบบ ความรักเกิดขึ้นทางตา เมื่อเห็นแล้วเกิดชอบใจ ความรักเกิดขึ้นทางหู
เมื่อได้ยินเสียงก็เกิดชอบใจ ความรักเกิดขึ้นทางจมูกเมื่อได้กลิ่นหอมๆก็เกิดชอบใจในกลิ่นนั้นๆ
ความรักเกิดขึ้นทางลิ้นเมื่อได้ลิ้มรสอะไรอร่อยก็ชอบใจในรสนั้นๆ ความรักเกิดขึ้นทางกายคือเมื่อสัมผัส
อ่อนนุ่มเย็นสบายๆก็ชอบใจในสิ่งนั้นๆ ความรักเกิดขึ้นทางใจก็หมายความว่าน้อมเอาที่เคยสัมผัส
ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย มาแล้วนั่นเอง

ไม่ว่าความรักจะเกิดทางใดจึงเป็นเหตุแห่งการแสวงหามาครอบครองจึงเป็นไปในทางสุจริต
บ้างและทั้งทุจริตบ้างสิ่งที่แสวหาล้วนแล้วเป็นกรรมทั้งสิ้น เมื่อมีการกระทำเหตุแล้ว ผลก็ต้องได้รับแน่นอน ดังที่พระองค์ตรัสไว้ว่า กัมมุนา วัตตติ โลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ล้วนแล้วเป็นสิ่งที่พอใจน่าปรารถนาทั้งสิ้น ที่เรียกว่า ตัณหา

และแล้วเราจะหามันไม่ได้เลยคนในโลกนี้ว่ารักเดียวใจเดียว เดี๋ยวก็รักสิ่งโน้น
เดี๋ยวก็มารักสิ่งนี้ ในวันหนึ่งๆ ความรักมีมากมายชอบสิ่งไหนก็รักสิ่งนั้น
บางคนมองความรักมุ่งสะสมสมบัติ ชื่อเสียง เกียรติยศ ไม่ศึกษาธรรมะของพระพุทธองค์
ทำให้ไม่รู้บุญรู้บาป ไม่รู้ดีรู้ชั่ว ถ้าจะสุขก็สุขเพียงเล็กน้อย สุขได้อย่างเก่งก็แค่ชาติเดียว
ชาติต่อไปอาจจะทุกข์อย่างมหันต์ก็ได้ คนรักตัวเองในชาตินี้ กับชาติหน้า จึงจัดเป็นบัณฑิต
ได้ระดับหนึ่ง บุคคลประเภทนี้จะทำความดีเผื่อไว้ชาติหน้า

บางคนรักตัวเองทุกชาติ รักที่จะข้ามห่วงแห่งทุกข์เข้าสู่ฝั่งพระนิพพาน จึงจัดเป็นบัณฑิตอย่างยิ่ง
บุคคลประเภทนี้จะทำความดีอย่างยิ่งยวด บางคนนอกจากรักตัวเองทุกชาติแล้ว ยังปรารถนา
ให้สัตว์ทั้งหลายมีสุข พ้นทุกข์ เฉกเช่นเดียวกับตน มีความเมตตากรุณาแก่เหล่าสัตว์โดยทั่วหน้า
บุคคลประเภทนี้จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้ นอกจากพระโพธิสัตว์เจ้าเท่านั้น

ความรักอย่างนี้จัดเป็นความรักสูงสุด ความรักสูงสุดต้องเป็นความรักที่เท่าเทียม
ไม่เลือกชนชั้นวรรณะ เป็นรักที่ไร้อคติ เป็นความรักกว้างขวางที่แผ่ขยายไปอย่างไม่มีขอบเขต
เป็นความรักทรงกลม เป็นความรัก 360 องศา เป็นรักรอบตัว เป็นความรักที่มอบแก่สรรพสัตว์
โดยปราศจากความกำหนัดยินดีและแผ่ขยายรอบตัวต่อไปอีกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

สาธุค่ะ

วันแห่งความรักทางพระพุทธศาสนามีจริงหรือไม่?

อย่างที่เราทราบกันว่าอะไรก็ตามที่อิงกระแสกิเลสจะไปได้เร็ว
เพราะฉะนั้นพอถึงวันวาเลนไทน์ซึ่งทางโลกถือเป็นวันแห่งความรัก หนุ่มๆ สาวๆ
ซึ่งกำลังหาเหตุอะไรสักอย่างหนึ่งอยู่พอดี ก็เลยนัดหมายไปเที่ยวเตร่กัน แล้วใครที่ไม่ระมัดระวังตัว

บางทีก็มีอะไรเลยเถิดอย่างที่เป็นข่าวกันบางคนพลาดท่าไปทีหนึ่ง เสียทั้งชีวิตเลยก็มี
ทำให้ผู้ใหญ่ค่อนข้างเป็นห่วงว่า ถ้าปล่อยไปอย่างนี้คงไม่ถูกต้อง ก็เลยมองว่าวันมาฆบูชา
ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในเดือนกุมภาพันธ์ ตรงกับวันเพ็ญเดือน ๓ เป็นวันที่พระอรหันต์ ๑.๒๕๐ รูป
ซึ่งทั้งหมดล้วนแต่เป็นพระภิกษุที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบวชให้ พากันเดินทางไปเข้าเฝ้า
พระพุทธองค์โดยไม่ได้นัดหมาย เราน่าจะเอาวันนี้เป็นวันแห่งความกตัญญู

ว่าพระภิกษุทั้งหลายซึ่งท่านได้บวชจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถึงเวลาก็ไปหาครูบาอาจารย์
เพื่อแสดงความกตัญญู แล้วก็ถือว่าเป็นวันแห่งความรักอันบริสุทธิ์ด้วย นี้เป็นที่มาของการยกให้
วันมาฆบูชาเป็นวันกตัญญูและวันแห่งความรัก ทำอย่างไรวันมาฆบูชาจึงจะมีความสำคัญ
ในใจเยาวชนมากกว่าวันวาเลนไทน์ ?

ถ้าเราเป็นชาวพุทธจริง ๆ ได้เข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรม ได้ปฏิบัติธรรมเป็นประจำ
ก็จะเห็นความสำคัญของวันมาฆบูชาโดยปริยาย แต่ปัจจุบันเยาวชนที่เข้าวัดยังมีไม่มาก
เลยเป็นภาพอย่างที่เห็น ดังนั้น ถ้าจะแก้ปัญหาที่ต้นเหตุจริงๆ เราจะต้องชวนทั้งเยาวชน
และประชาชนให้หมั่นเข้าวัดศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรมให้มากขึ้น

ในวันมาฆบูชาเราจะได้ยินคำว่า จาตุรงคสันนิบาต โอวาทปาติโมกข์
ปัจจุบันมีการปลูกฝังให้เยาวชนซึมซับเรื่องนี้แค่ไหน ?
ในตำราเรียนคิดว่ายังคงมีอยู่ แต่ถ้าแค่อ่านหนังสือท่องจำเอาไว้สอบ
ก็ซึมซับได้แค่ระดับหนึ่ง จะให้ได้จริง ๆ ต้องปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจริง ๆ
ถ้าอย่างนี้ได้ทันทีปัญหาศีลธรรมในสังคมก็จะจบ แล้วแต่ละคนก็สามารถนำธรรมะไปใช้
เป็นแสงสว่างนำทางชีวิตไปสู่ความสุขความสำเร็จได้จริง เป็นประโยชน์ทั้งต่อตัวบุคคล
สังคม และพระพุทธศาสนาโดยรวม

ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นของจริง เพราะคำสอนในพระพุทธศาสนาไม่ใช่เป็นแค่ความเชื่อ
แต่เป็นความจริง ดังนั้นขอให้ก้าวเข้ามาแล้วลงมือปฏิบัติธรรมเท่านั้น ก็จะพบคำตอบว่า
นี่คือสิ่งที่เราแสวงหามานาน ลำพังแค่อ่านยังไม่พอ ต้องลงมือปฏิบัติด้วย หลักทฤษฎีที่เรียกว่าปริยัติ
เป็นแค่ลายแทงขุมทรัพย์ แต่เราจะได้ขุมทรัพย์นั้นมาใช้เป็นก็ต้องลงมือปฏิบัติ

ก่อนอื่นให้เรามาดูว่าวันมาฆบูชามีความสำคัญอย่างไร
๑. มีพระภิกษุ ๑.๒๕๐ รูป เดินทางไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
๒. พระภิกษุเหล่านั้นล้วนแต่เป็นพระอรหันต์ทั้งสิ้น
๓. ทุกรูปล้วนบวชโดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เรียกว่า เอหิภิกขุอุปสัมปทา
๔. วันนี้เป็นวันเพ็ญเดือน ๓ (วันเพ็ญมาฆฤกษ์) วันศุกร์ที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ซึ่งตรงกับวันแห่งความรัก
ของชาวศาสนาคริสที่เรียกว่าวันวาเลนไทน์ มีผู้ชำนาญกล่าวไว้อีกร้อยกว่าปีจึงจะมาบรรจบกันแบบนี้อีก

ในศาสนาพุทธนั้นก็จะถือเอาในวันนี้เป็นวันมงคล ทำบุญ ตักบาตร ถือศีลฟังธรรม ปฏิบัติธรรม
เวียนเทียน เพื่อระลึกนึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

วาเลนไทน์เป็นนักบวชทางคริสต์ศาสนา ที่มีชีวิตเพื่อผู้อื่นด้วยจิตสาธารณะ และเมตตา ภายหลังจึงมีผู้กำหนดให้วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันที่วาเลนไทน์เสียชีวิตเป็นวันแห่งความรัก พวกที่นับถือวาเลนไทน์ในฐานะเป็นนักบวชและนักบุญไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรมากไปกว่าการเข้าโบสถ์