ตาย ยังไงเล่า!

กรัชกายคิดว่าจะอยู่ค้ำฟ้าหรือจึงยังประมาทมัวเมา กระเซ้าคนนี้ จี้ถามคนนั้น ตะบี้ตะบันติดแน่นอยู่กับคำว่า "ขันธ์" และชีวิต
คิดว่าเก่งเรื่องนี้แล้วแน่ ไม่แพ้ใครแล้วในยุทธจักร ระวังจะกระอักความรู้ หัว หู ถูกท่วมถม จมอยู่ในกองตำรา บ้าอยู่ในความคิด ความเห็น เต้นโดด เมื่อถูกเหยียบ.?. ห่างไกลการปฏิบัติ ผูกมัดกับตำรา จนขัน์ ๕ ร่วงโรย ร้องโอย นั่งตัวตรงไม่ได้ จงกรมก็ไม่ตรงทาง หูตาฝ้าฟางเพราะความแก่ เดินยักแย่ยักยัน ฟันฟางก็หักร่วง มัจจุราชมาทวงทุกค่ำเช้า ช่างแสนเศร้าชีวิตวิชาการ ขอลูกหลานจงจำ อย่าได้นำไปเป็นตัวอย่าง จะหลงทางหลงเถื่อน เลื่อนลอยพ้นทางธรรม ถลำจมในกาม ดำดิ่งลงก้นโอฆะ นะพ่อนักวิชาการกรัชกาย

ดูเหมือนท่านกรัชกายจะไม่ได้ยี่หระกับความหมายที่ท่านได้บอกเลย...

นะ...

เอกอนเห็นแต่อีกคนต่างหาก ที่ดูจะคอยกระโดดโลดเต้น
ให้คนอื่น ๆ ต้อง ยี่หระไปตามตน

นี่ล่ะ คือสิ่งที่เอกอนเฝ้ามอง

ท่านกรัชกาย แสดงราวกับว่า
บุรุษเดินป่าเห็นช้างป่าตกมัน แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีตื่นตระหนกตกใจ

คำถามที่ผู้ผ่านมาพบเห็นพึงจะถาม
ก็คือ เหตุอันใดที่ทำให้บุรุษไม่ตื่นตกใจ



ก็น่าจะเป็นการสนทนาที่เหมาะ ที่ผู้ถาม-ผู้ฟังจะได้ความรู้กลับไป

รู้ใจกรัชกายและรู้ใจคนอื่นด้วย

สงสัยจะได้เจโตปริญญาณมาแล้วซินะ เอก้อน ถึงได้กล้าเที่ยวพยากรณ์จิตใจผู้คนไปทั่วอย่างนี้
อนุโมทนากับความบรรลุธรรมขั้นสูงนี้ด้วย

กรัชกายอาจจะยิ้มนอก หวั่นไหวในก็ได้ ใครจะไปรู้

ก็ถ้าไม่รู้ว่าใครจะไปรู้ ก็ให้คนที่รู้ ผู้ซึ่งย่อมรู้ใจตนดี ได้ตอบเถอะ

...

จะมัวแต่ยั่วกันไปยั่วกันมา มันก็พลอย ใครก็ไม่รู้
และพลอยจะแม้แต่ ตนเองก็เผลอ ๆ จะไม่ได้รู้
ก็ได้ไปกันใหญ่

ลึกๆ....ยังปรารถณาให้ใครๆ..เขาเข้าใจตน....อยู่อีก....เน๊าะ

ใครจะเป็นผู้ตัดสินว่า ได้คนที่รู้จริงมาตอบ ครับ

ดูให้ดีนะครับเอก้อน โคลงกลอนนี่ออกจากจิตใจที่สุนทรีเพราะเขาเรียกว่า "ร้อยกรอง"จึงมีธรรมะแทรกอยู่แทบทุกถ้อยคำ
สังเกต พิจารณาดีๆ มีความปารถนาดีฝากมาให้กรัชกายในถ้อยคำที่คนทั้งหลายอาจคิดว่าเปนคำยั่วยุด้วยนะครับ

เดี๋ยวก็จบและผ่านไปตามกฎของไตรลักษณ์

ใครจะเลือกเฟ้นเก็บอะไรไว้ในสัญญา ก็ตามแต่ความชอบศรัทธาของแต่ละท่านแต่ละคนครับ

หากมีจิตเจตนาเสียดสี....นะ..ปัญญายังอยู่ในขั้นของศีล..อยู่เลย

คนที่คิดว่าเขาเสียดสีกันนั้นนะตกพรหมวิหารธรรมข้อ สาม ข้อสี่ไปเลยนะ

พระโสดาบันนี่ท่านเปี่ยมไปด้วยพรหมวิหารธรรม

ไม่ใช่พิธีโปรยเหรียญวันบวชนะ
ที่หว่านไปตามพิธีที่ยึดถือ หว่านไปให้ได้บันเทิง ให้ทานแบบแล้วแต่ใครจะเก็บได้
...
น่ะ

ทำไมถึงตกพรหมวิหาร..ข้อ3.ข้อ4...ละคับ

พรหมวิหารข้อ3 ข้อ 4 เป็นงัยคับ..จะได้เข้าใจตรงกัน..

อันความกรุณา ปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัย สู่แดนดิน

เป็นสิ่งดีสองชั้นพลันปลื้มใจ
ทั้งผู้ให้และผู้รับ สมถวิล
............(ใครจำได้ช่วยต่อให้จบด้วยครับ)

อโศกยังไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงกับการปฏิบัติดี สมมติจะเข้าป่าตัดต้นไม้ แต่อโศกเอาไม้จิ้มฟันไป แล้วจะโค่นไม้ใหญ่ได้ฤๅขอรับ คิกๆๆ


อโศกจะทำยังไงเนี่ย


http://www.youtube.com/watch?v=WtU27fpwaXA

อโศกหายไปไหน

เป็นกรัชกายเสียมากกว่าละมั่งที่ยังไม่รู้เลยว่าจะปฏิบัติธรรมตามคำสอนที่ถูกต้องของพระบรมศาสดาอย่างไร สังเกตดูได้จากเรื่องราวและพฤติกรรมที่นำมาพูดมาแสดง มีแต่เรื่องแต่งเรื่องสร้างเรื่องคัดลอกธรรม นำเอาแต่ปัญหาของคนอื่นมาซักมาถาม กรรมทางด้านปฏิบัติจริงของตนไม่เคยเปิดเผย

โดนถามตรงๆจากน้องคง ยังเฉโกเลี่ยงไล่ไปพูดเรื่องอื่น ทำตัวเป็นผู้ทรงภูมิ แต่อมภูมิธรรมภาคปฏิบัติของตนไว้ จะเพราะอายผู้คน หรือทรงธรรมอันเลิศยากจะบอกผู้คน ก็ไม่รู้ได้ นี่แหละนักวิชาการใหญ่กรัชกาย

ไอ้เรื่องเข้าป่าผ่าฟืนตัดไม้ใช้เครื่องมืออะไร ทำอย่างไรนั้นอโศกะทำมาจริงๆจนช่ำชอง คงไม่ต้องหลงเอาไม้จิ้มฟันไปตัดไม้เหมือน กรัชกายกำลังทำอยู่หรอกนะ

เบื่อแล้วตอบปัญหาคนอื่นนะ เอาปัญหาการปฏิบัติของกรัชกายเองมาถามจะดีกว่า กล้าคุยไหม?