ยังไม่ตอบเลยเขาเป็นอะไร ตอบก่อนดิแล้วกรัชกายจะตอบ

ไม่ตอบ
เบื่อหน่าย
ใคร่วางเฉย
ให้คนเคยแต่ถาม รู้ตัวมั่ง
สนทนาที่ดีและจีรัง
ต้องมานั่งคุยกัน เรื่อง ฉัน เธอ

เรื่องคนอื่นพูดไปไม่รู้จบ
เพราะภิภพนี้มีคน เก้าพันล้านกว่า
หนึ่งจิตใจ ก็หนึ่งเรื่อง เปลืองปัญญา
เอาเรื่องเธอถามดีกว่า คุณอนันต์

หากลูกศิษย์อโศกภาวนาไปๆๆๆ แล้วเกิดอาการยังงั้น อโศกจะเขียนบทเขียนกลอนให้เขาค้นหาระหัสเองหรือขอรับ ไม่ห่วงตนเอง ก็ห่วงศิษย์บาง

ผมมีวิธีแก้ของผมเองและก็แก้ไขได้ผลดีเสมอ ซึ่งต้องสงวนเป็นความลับเฉพาะกรัชกาย นักวิชาการใหญ่ที่ชอบขโมยความรู้ความสามารถของคนอื่น

มียาสลายมโนมาฝาก ^ คิกๆๆ อโศก พกติดกระเป๋าไว้

นิทานเรื่องหนึ่ง

"เรื่องเด็กปัญญาอ่อน: มีแมลงวันบินมาจับหัวของพ่อ ก็อยากช่วยพ่อ เพราะเห็นพ่อต้องคอยไล่มันอยู่เรื่อย จึงคิดว่า เราต้องฆ่ามันให้ตาย แต่ทำอย่างไรจะให้ตายแน่ๆ ต้องเอาของที่หนักหน่อย พอดีตรงนั้นมีขวานอยู่ พอแมลงวันจับที่หัวของพ่อ จ้องดีแล้ว ก็ตีแม่นเลย ปรากฏว่าแมลงวันตาย แต่พ่อก็ตายด้วย"


ตัวอย่างของคนที่มีคุณธรรมมาก และมีเจตนาดี ในกรณีนี้ลูกมีความกตัญญู และมีความปรารถนาดีด้วย แต่การมีความปรารถนาดี มีเจตนาดี หรือมีคุณธรรมอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีปัญญาด้วย คุณธรรมก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่สติปัญญานั้นสำคัญอย่างยิ่ง

อีกเรื่องหนึ่ง

นิทานชาดกเรื่องลิงเฝ้าสวน

"เรื่องมีว่า ครั้งหนึ่ง คนเฝ้าสวนในพระราชอุทยาน พอถึงวันนักขัตฤกษ์ มีงานเทศกาล ก็อยากไปเที่ยวสักสองสามวัน แต่ก็ติดขัดว่า จะทำอย่างไรดี ถ้าไปเที่ยวแล้วใครจะมารดน้ำต้นไม้ เดี๋ยวต้นไม้ก็จะตายเสียหมด ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ในสวนของเรามีลิงอยู่ฝูงหนึ่ง ก็เอาลิงฝูงนี้แหละมาช่วยรดน้ำตอนที่เราไม่อยู่ คิดแล้วก็เรียกหัวหน้าลิงมา บอกว่า ฉันจะไม่อยู่สักสองสามวัน ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ เธอช่วยพาฝูงลิงรดน้ำต้นไม้ให้ฉันได้ไหม หัวหน้าลงตอบว่า ได้ซี่ เพราะคิดว่า จะได้ตอบแทนทำประโยชน์ให้แก่เจ้านายบ้าง เมื่อหัวหน้าลิงรับเรื่องแล้ว คนเฝ้าสวนก็ออกไปเที่ยวงานเทศกาล

พอได้เวลารดน้ำต้นไม้ หัวหน้าลิงก็เรียกฝูงลิงมาประชุมกันบอกว่า เรามาช่วยกันทำประโยชน์ให้แก่เจ้านายหน่อย ตอนนี้เขาไม่อยู่ เรามาช่วยกันรดน้ำต้นไม้ เครื่องมืออุปกรณ์อยู่ทางโน้น ลิงบริวารก็พากันไปตักน้ำมาเพื่อเตรียมรดต้นไม้

หัวหน้าลิงบอกว่า เพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุด เราจะต้องใช้น้ำอย่างประหยัด และรู้จักออมแรงงาน การที่จะรดน้ำให้ได้ผลดีก็ต้องรดให้พอดีกับความต้องการของต้นไม้ เราจึงต้องรู้ว่าต้นไม้ต้นไหนต้องการน้ำมาก และต้นไม้ต้นไหนต้องการน้ำน้อย แล้วรดให้พอดีกับความต้องการของต้นไม้นั้น แต่เราจะรู้ได้อย่างไร ? ก็รู้ได้โดยดูว่าต้นไม้ต้นไหนมีรากยาว ต้นไม้ต้นนั้นก็ต้องการน้ำมาก ต้นไม้ต้นไหนรากสั้น ต้นไม้ต้นนั้นก็ต้องการน้ำน้อย แล้วทำอย่างไรจึงจะรู้ล่ะ เราก็แบ่งงานกันทำคือจัดลิงเป็นคู่ๆ ตัวหนึ่งเอากระป๋องไปตักน้ำ ตัวหนึ่งก็ยืนอยู่ที่โคนต้นไม้ พอน้ำมาถึง ก็ดึงต้นไม้ขึ้นมาดู ต้นนี้รากยาวก็รดน้ำมาก ต้นนี้รากสั้นก็รดน้ำน้อย
รดไปจนกระทั่งหมดสวน ปรากฏว่าต้นไม้ตายหมด"


อย่างนี้ ท่านเรียกว่า คนไม่ฉลาดในประโยชน์ ไม่รู้จักว่าทำอย่างไรจึงจะเป็นประโยชน์ที่แท้จริง พอทำลงไป แทนที่จะได้ประโยชน์ ก็กลับเกิดความพินาศ

ช่วงเวลานี้เชิญฟังนิทานดีๆจากนักวิชาการใหญ่กรัชกายกันไปก่อนนะครับ

สรุปและจับประเด็นให้ได้แม่นๆ มีชิออง ของดีซ่อนไว้ให้เยอะเลยนะครับ

ไหนลองหยิบที่ซ่อนออกมาให้เขาเห็นกันหน่อยสิอ้าว

นิทานมันออกจะโจ๋งครึมทั้งสองเรื่องว่าใช้คนโง่ทำงานถ้าไม่สั่งการให้ละเอียดถี่ถ้วนย่อมก่อให้เกิดความเสียหาย

ถ้าจะเอามาตีกระทบไปเรื่องอื่นก็อาจเป็นการบอกว่า ถ้าจะสอนศิษย์ปัญญาน้อย ต้องคอยดูแลติดตามอย่างใกล้ชิด มิฉะนั้นอาจหลงเดินทางผิดตกหลุมตกร่องออกนอกช่องทางธรรม

ถ้าว่า ต้องโทษคนสั่ง

อ้าว!......ก็รู้ดีอยู่นี่

ไม่ใช่ๆ ตอนท้ายนิทานเขาบอกไว้แล้ว เรื่องที่หนึ่ง หมายถึงผู้มีคุณธรรม มีเจตนาดี ปรารถนาดี แต่ขาดปัญญา จะมีพฤติกรรมทำนองนี้



เรื่องที่สอง ดูเอง ตอนท้าย

สงสัยสมมุติเรื่องมาไม่สัมพันธ์กับความเป็นจริง
คนมีคุณธรรมมาก จะขาดสติ ขาดสัมปชัญญะ ปัญญานิดหนึ่งก็ไม่มี เอาขวานไปจามหัวพ่อตัวเอง
เป็นไปได้หรือ จะมีอยู่ในความเป็นจริงหรือครับกรัชกาย
ไปแต่งนิทานมาใหม่ให้เนียบเนียนเปี่ยมเหตุผลมากกว่านี้ดีไหมครับ อย่าพึงเจาะลึกลงไปในเรื่องที่ไกลความเป็นจริงทั้งสองเรื่องนี้เลยครับ รวมถึงเรื่องใช้ลิงรดน้ำต้นไม้ด้วย

โศกขอรับ คิกๆๆ