คุณโฮฮับ สนทนาเรื่อง ว่าด้วย วิญญาณ และ จิต กับคุณ cantona_z

เหมือนคุยกันคนละเรื่อง คุณโฮฮับ มุ่งประเด็นเรื่อง วิญญาณขันธ์ ที่เกิดจาก หลายๆเหตุปัจจัย

ส่วนคุณ cantona_z มุ่งประเด็นเดียว เป็นวิญญาณขันธ์ประเภท วิญญาณ ๖



ก็อ่านอยู่นะ เห็นข้อคิดเห็นของคุณ cantona_z เกี่ยวกับ วิญญาณขันธ์ ที่รู้อยู่เพียง เรื่อง วิญญาณขันธ์ ประเภท วิญญาณ ๖ ส่วนวิญญาณขันธ์ ประเภทอื่นๆ ที่เกิดจาก เหตุปัจจัยอื่นๆ ไม่รู้จัก


ทำไมจึงกล่าวว่า คุณ cantona_z รู้จักวิญญาณขันธ์ เพียงประเภทเดียว
คือ ดูจาก การแสดงข้อคิดเห็นอื่นๆ และจากตรงนี้

"2ในปฏิจจสมุปบาทวงชั่วขณะจิต(อภิธัมมภาชนียนัย)
กายวจีมโนสังขาร(หรืออีกนัยคือกายวจีมโนสัญญเจตนา)เป็นเหตุปัจจัยให้วิญญาณตั้งมั่น
เมื่อตั้งเจตนาวิญญาณก็เกิดตั้งมั่นทำงานตามเจตนานั้น
ดูเรื่องเจตนาสูตร


แม้กระนั้น วิญญาณทั้งสองนัยยะ ก็ยังสามารถอนุเคราะห์หรือจัดเข้าพวกกับวิญญาณ6 ได้อยู่ดี"


ไปจัดภพ เข้ากับพวก วิญญาณ ๖ ได้อย่างไร

เจตนาสูตรที่ ๑
[๑๔๕] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่าน
อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ภิกษุย่อมจงใจ ย่อมดำริ และครุ่นคิดถึงสิ่งใด สิ่งนั้นเป็นอารัมณปัจจัย
เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อมีอารัมณปัจจัย ความตั้งมั่นแห่งวิญญาณจึงมี
เมื่อวิญญาณนั้นตั้งมั่นแล้ว เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไปจึงมี เมื่อ
มีความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไป ชาติ ชราและมรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัส
และอุปายาส จึงมีต่อไป ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการ
อย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่จงใจ ไม่ดำริ แต่ยังครุ่นคิดถึงสิ่งใด สิ่งนั้น
เป็นอารัมณปัจจัยเพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อมีอารัมณปัจจัย ความตั้งมั่น
แห่งวิญญาณจึงมี เมื่อวิญญาณนั้นตั้งมั่นแล้ว เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือ
ภพใหม่ต่อไปจึงมี เมื่อมีความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไป ชาติชราและมรณะ โสก-
*ปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสจึงมีต่อไป ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อม
มีด้วยประการอย่างนี้ ฯ
[๑๔๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุไม่จงใจ ไม่ดำริ และไม่ครุ่นคิด
ถึงสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมไม่เป็นอารัมณปัจจัยเพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อไม่มี
อารัมณปัจจัย ความตั้งมั่นแห่งวิญญาณจึงไม่มี เมื่อวิญญาณนั้นไม่ตั้งมั่นแล้ว ไม่
เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไปจึงไม่มี เมื่อความบังเกิดคือภพใหม่
ต่อไปไม่มี ชาติชราและมรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสต่อไปจึงดับ
ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ฯ

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... 730&Z=1750


ภพก็ส่วนภพ เป็นวิญญาณขันธ์ประเภท สเหตุกะ กับ อเหตุกะ

คนละสภาวะกับวิญญาณ ๖ วิญญาณขันธ์เป็นผัสสสัมปยุต




วิญญาณขันธ์ เป็นไฉน


[๗๔] วิญญาณขันธ์หมวดละ ๑ คือ วิญญาณขันธ์เป็นผัสสสัมปยุต

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๒ คือ วิญญาณขันธ์เป็นสเหตุกะ เป็นอเหตุกะ

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๓ คือ วิญญาณขันธ์เป็นกุศล เป็นอกุศล เป็นอัพยากฤต

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๔ คือ วิญญาณขันธ์เป็นกามาวจร เป็นรูปาวจร เป็นอรูปาวจร เป็นอปริยาปันนะ

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๕ คือ วิญญาณขันธ์เป็นสุขินทริยสัมปยุต เป็นทุกขินทริยสัมปยุต เป็นโสมนัสสินทริยสัมปยุต เป็นโทมนัสสินทริยสัมปยุต เป็นอุเปกขินทริยสัมปยุต

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๖ คือ จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ มโนวิญญาณ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๖ ด้วยประการฉะนี้

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๗ คือ จักขุวิญญาณ ฯลฯ กายวิญญาณ มโนธาตุ มโนวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๗ ด้วยประการฉะนี้

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๘ คือ จักขุวิญญาณ ฯลฯ สุขสหคตกายวิญญาณ ทุกขสหคตกายวิญญาณ มโนธาตุ มโนวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๘ ด้วยประการฉะนี้

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๙ คือ จักขุวิญญาณ ฯลฯ กายวิญญาณ มโนธาตุ กุสลมโนวิญญาณธาตุ อกุสลมโนวิญญาณธาตุ อัพยากตมโนวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๙ ด้วยประการฉะนี้

วิญญาณขันธ์หมวดละ ๑๐ คือ จักขุวิญญาณ ฯลฯ สุขสหคตกายวิญญาณ ทุกขสหคตกายวิญญาณ มโนธาตุ กุสลมโนวิญญาณธาตุ อกุสลมโนวิญญาณธาตุ อัพยากตมโนวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๑๐ ด้วยประการฉะนี้


http://www.84000.org/tipitaka/pitaka3/v ... 240&Z=1498





"ในปฏิจจสมุปบาทวงชั่วขณะจิต(อภิธัมมภาชนียนัย)
กายวจีมโนสังขาร(หรืออีกนัยคือกายวจีมโนสัญญเจตนา)เป็นเหตุปัจจัยให้วิญญาณตั้งมั่น
เมื่อตั้งเจตนาวิญญาณก็เกิดตั้งมั่นทำงานตามเจตนานั้น"


หาอยู่นะ ไม่รู้คุณนำประโยคทั้งหมดมาจากตรงส่วนไหน ของพระไตรปิฎก
ช่วยนำลิงค์มาแนบให้อ่าน ได้ไหมคะ?

มโน วจี กาย ทำงานคนละส่วนกัน

มโน ก็ส่วน มโน

ถ้าก้าวล่วงออกมา จึงเกิดเป็น วจีกรรม และ กายกรรม


อรรถกถาเจตนาสูตรที่ ๘

http://www.84000.org/tipitaka/attha/att ... b=16&i=145



"วิญญาณที่เกิดจากสังขารเป็นเหตุปัจจัยมาจากปฏิจจสมุปบาท
ต้องเข้าใจว่าสังขารตัวนี้ไม่ใช่สังขารขันธ์
แต่เป็นสังขารที่มี 2 นัยยะคือ
1ในปฏิจจสมุปบาทวงคร่อมภพคร่อมชาติ (สุตตันตภาชนียนัย)
ปุญญาอปุญญาอเนญชาภิสังขาร เป็นหตุปัจจัยของปฏิสนธิวิญญาณ
(ซึ่งจัดเข้าได้เป็นมโนวิญญาณในวิญญาณ6)"


นี่อีก นำวิญญารขันธ์ ประเภท สเหตุกะ และอเหตุกะ
ก็ไปจัดเป็นพวกเดียวกับ วิญญาณขันธ์ประเภท วิญญาณ ๖ ได้อย่างไรกัน

หากนำมาจากส่วนไหนของพระไตรปิฎก ช่วยนำลิงค์มาแนบให้อ่านทีค่ะ

อารมฺมณํ จินฺเตตีติ จิตฺตํ ธรรมชาติใด ย่อมรู้แจ้งซึงอารมณ์ เหตุนั้น ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า จิต

วิญญาณ แปลตามแบบว่า ความรู้แจ้ง คือ รู้แจ้งอารมณ์


นึกถึงเพลงนี้

กบร้องท้องปวด

http://www.youtube.com/watch?v=ayXlVU3x5H8

อันนี้ก็จิ้นอีก
ที่มาครับที่มา เอามาจากไหน
จิ้นเอาล้วนๆ



พระสูตรท่านบอกว่าจิตเกิดดับครับ
อ่านยังไงเป็นจิตไม่เกิดดับ







นี่ก็จิ้นอีก เอามาจากไหนครับ




นี่ก็จิ้นอีก

เฮ้อ

เอางี้แล้วกันครับ
ผมขี้เกียจถกกับความมั่วของคุณแล้ว
คนนึงอาศัยพุทธพจน์ คนนึงอาศัยจิ้นเอาเอง
คนนนึงบอกแมวมีหนวดมีสี่ขาร้องเมี๊ยวชอบกินปลาทู อีกคนบอกแมวร้องโฮ่งๆชอบกินกระดูก
ศัพท์เดียวกันคนนนึงอาศัยพุทธพจน์และอรรถกถาธิบาย อีกคนจิ้นเอาเอง


เพราะขนาดสูตรที่คุณยกมาอย่างอนัตตลักขณสูตร กับสิ่งที่คุณอธิบาย
ยังเป็นไปคนละทิศละทาง

ส่วนใอ้ที่จิ้นเอาไม่ต้องพูดถึง
ขันธ์ 5 ผัสสะ อายตนะ12 กลับไปทำความเข้าใจให้เคลียร์ก่อนดีกว่าครับ
เข้าใจนิยามให้ชัดแล้วค่อยกระโดดไปปฏิจจสมุปบาท กระโดดไปธรรมฐิติธรรมนิยาม
กระโดดไปสังขตอสังขต

อย่ามั่วเอาเองครับ

จงใจดำริ ครุ่นคิด เกิดขี้นที่ทวารไหนครับ
วิญญาณกับภพเป็นคนละตัวครับ ผมไม่เคยบอกว่าภพเป็นวิญญาณ6
ชั้นวิญญาณหรือจิต ทีอยู่ในกามาวจร รูปาวจร อรูปาวจร เป็นภพ

ชั้นของวิญญาณ กับวิญญาณ คนละอย่างกันครับ
คุณวลัย กำลังเข้าฌาน4 จิตคุณเป็นรูปาวจรจิต ชั้นของจิตเป็นรูปาวจร มีอุเบกขากับเอกัคตาเป็นอารมณ์
เกิดที่ทวารไหนอายตนะไหนครับ? มโนใช่ไหมครับ
เสียงเกิดที่หูมีผัสสะไปได้ยินไหมครับ ไม่มีใช่ไหม?
แต่ขณะนั้นวิญญาณยังมีใช่ไหม อยู่ที่มนายตนะใช่ไหม
จัดเป็นมโนวิญญาณไหมครับ

อย่าว่าแต่วิญญาณ หมวดละ 2 เลยครับ ต่อให้หมวดละ 10 ที่สหรคตด้วยธรรมต่างๆ
ก็อนุเคราห์จัดประเภทลงวิญญาณ 6 ได้
เพราะวิญญาณ6 เป็นการจัดแบ่งโดยนัยยะของอายตนะที่เกิดวิญญาณนั้นขึ้นรับรู้
วิญญาณทั้ง 10 หมวดที่คุณวลัยยกมา แม้จะเกิดด้วยเหตุที่ต่างกันนัยยะในการแบ่งหมวดที่ต่างกัน
ก็ไม่สามารถเกิดขึ้นนอกไปจากอายตนะภายในทั้ง6 นี้ได้ครับ




ผมกล่าวยุบๆให้มันสั้นครับ ถ้ากล่าวให้เต็มคือ
กายสังขาร วจีสังขาร มโนสังขาร หรืออีกนัยหนึ่ง กายสัญเจตนา วจีสัญเจตนา มโนสัญเจตนา

นัยยะในการอธิบายปฏิจจสมุปบาท ดูได้จากในอรรถกถาเลยครับ
ผมไม่ได้ออกนอกแนวอรรถกถาเลยครับ



อย่างที่บอกตอนต้นคือวิญญาณ6 เป็นการจัดแบ่งประเภทวิญญาณตามนัยยะของอายตนะที่เกิด
วิญญาณประเภทสเหตุกะ กับอเหตุกะ เกิดที่อายตนะทั้งหกไหมครับ
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า


ไฟติดที่หยากเยื่อ แต่จุดด้วยไฟแช็คเรียกไฟหยากเยื่อ
ไฟติดที่หยากเยื่อ แต่จุดด้วยถ่านเรียกไฟหยากเยื่อ
ไฟติดที่หยากเยื่อ แต่จุดด้วยไต้เรียกไฟหยากเยื่อ
ก็เหมือนกับวิญญาณขันธ์ทั้ง 10หมวด ไม่ว่าจะแบ่งด้วยนัยยะใด
แต่เมื่อมองจากนัยยะของที่เกิดแล้ว ก็ไม่พ้นอายตนะภายในทั้งหก คือหูตาจมูกลิ้นกายใจไปได้
ดังนั้นวิญญาณทั้ง 10 หมวด ย่อมสงเคราะห์ลงวิญญาณหกได้ครับ

ถ้าคิดว่าปัญญามันเป็นตัวอักษร คุณก็นั่งท่องไปเถอะครับ
และถ้าอยากเจอพระอรหันต์ ไปแถวท่าเตียนกับวังน้อย แถวนั้นมีเยอะแยะไปหมด
พระอรหันต์เป็นเณรยังมีเลย

เคยได้ยินมั้ยครับ อรหันต์ ดีกรีพุทธศาสตร์บัณฑิต................



นั้นเป็นเพราะคุณ เอาธรรมที่เป็นอวิชามาอ้างกับผม
เอาสิ่งที่เป็นปุถุชนมาพูด ผมก็ต้องอธิบายไปตามเหตุปัจจัยที่คุณอ้าง
เพราะในจิตของผู้มีอวิชา วิญญานจะเป็นวิญญานขันธ์
ในกระบวนการของขันธ์ห้า จะมีสภาวะวิญญานเกิดร่วมกับสังขารตัวอื่นเสมอ
นั้นก็คือไปรู้สภาวะของสังขารเช่น รู้เวทนา รู้สัญญา รู้สังขาร(ขันธ์)

ในขณะที่มีการกระทบ แล้ววิญญานไปรู้ปสาทรูปและอายตนะภายนอกที่มากระทบ
จิตจะยึดเอาผัสสะ นั้นคือยึดปสาทรูปแลัวิญญาน จนเกิดเป็นรูปขันธ์และวิญญานขันธ์
เมื่อวิญญานตัวแรกเป็นขันธ์ วิญญานขันธ์(ที่จิตยึดไว้) ไปรู้เวทนา ทำให้เวทนาเป็นขันธ์
ไปรู้สัญญา สัญญาจึงเป็นขันธ์ รู้สังขารทำให้สังสารเป็นขันธ์

พระธรรมที่ผมยกมา ที่บอกว่าเวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ และสังขารขันธ์
ไม่ได้มีธรรมเป็นจิต เพราะเป็นสิ่งที่จิตไปรู้

และที่วิญญานขันธ์เป็นจิต ไม่ใช่ว่าวิญญานเป็นจิต แต่เป็นเพราะจิตไปยึดวิญญานไว้
มันเป็นอุปาทาน ที่จิตหลงไปกับผัสสะตัวแรกนั้น
จึงเรียกมันว่าวิญญานขันธ์ สังขารที่เกิดตามมา จึงเป็นขันธ์ตามเหตุปัจจัยแห่งวิญญานขันธ์

"อย่างที่บอกตอนต้นคือวิญญาณ6 เป็นการจัดแบ่งประเภทวิญญาณตามนัยยะของอายตนะที่เกิด
วิญญาณประเภทสเหตุกะ กับอเหตุกะ เกิดที่อายตนะทั้งหกไหมครับ"


เมื่อยังมีเหตุของการเกิด ย่อสั้นๆ ได้แก่ กายและจิตนี้(นามรูป)

ถ้าตามคำสอน ที่พระพุทธเจ้า ทรงทิ้งแนวทางไว้ให้ จะเป็นแบบนี้

เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย สังขารจึงมี

เพราะสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี

เพราะนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี

เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี

เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี


http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... 041&Z=8506


หมายเหตุ:

เพราะนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี

หมายถึง เมื่อมี กายและจิต อายตนะ จึงมี

เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี

หมายถึง เมื่อมีอายตนะ ผัสสะ ย่อมมี





ส่วนพระไตรปิฎก ที่ถูกกระทำขึ้นมาใหม่ แล้วอ้างอิงไปยังคำสอน ที่พระพุทธเจ้า

จะมีความแตกต่างตรงนี้


[๒๕๖] ในปัจจยาการเหล่านั้น อวิชชา เป็นไฉน
ความไม่รู้ทุกข์ ความไม่รู้ทุกขสมุทัย ความไม่รู้ทุกขนิโรธ ความไม่รู้
ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา นี้เรียกว่า อวิชชา
[๒๕๗] สังขารเกิดเพราะอวิชชาเป็นปัจจัย เป็นไฉน
ปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อาเนญชาภิสังขาร กายสังขาร
วจีสังขาร จิตตสังขาร
ในสังขารเหล่านั้น ปุญญาภิสังขาร เป็นไฉน
กุศลเจตนา เป็นกามาวจร เป็นรูปาวจร ที่สำเร็จด้วยทาน ที่สำเร็จ-
*ด้วยศีล ที่สำเร็จด้วยภาวนา นี้เรียกว่า ปุญญาภิสังขาร
อปุญญาภิสังขาร เป็นไฉน
อกุศลเจตนาเป็นกามาวจร นี้เรียกว่า อปุญญาภิสังขาร
อาเนญชาภิสังขาร เป็นไฉน
กุศลเจตนาเป็นอรูปาวจร นี้เรียกว่า อาเนญชาภิสังขาร
กายสังขาร เป็นไฉน
กายสัญเจตนา เป็นกายสังขาร วจีสัญเจตนา เป็นวจีสังขาร มโนสัญ-
*เจตนา เป็นจิตตสังขาร
เหล่านี้เรียกว่า สังขารเกิดเพราะอวิชชาเป็นปัจจัย
[๒๕๘] วิญญาณเกิดเพราะสังขารเป็นปัจจัย เป็นไฉน
จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ
มโนวิญญาณ นี้เรียกว่า วิญญาณเกิดเพราะสังขารเป็นปัจจัย
[๒๕๙] นามรูปเกิดเพราะวิญญาณเป็นปัจจัย เป็นไฉน
นาม ๑ รูป ๑
ในนามและรูปนั้น นาม เป็นไฉน
เวทนา สัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ นี้เรียกว่า นาม
รูป เป็นไฉน
มหาภูตรูป ๔ และอุปาทายรูปที่อาศัยมหาภูตรูป ๔ นี้เรียกว่า รูป
นามและรูปดังกล่าวมานี้ นี้เรียกว่า นามรูปเกิดเพราะวิญญาณเป็นปัจจัย
[๒๖๐] สฬายตนะเกิดเพราะนามรูปเป็นปัจจัย เป็นไฉน
จักขายตนะ โสตายตนะ ฆานายตนะ ชิวหายตนะ กายายตนะ มนาย-
*ตนะ นี้เรียกว่า สฬายตนะเกิดเพราะนามรูปเป็นปัจจัย
[๒๖๑] ผัสสะเกิดเพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย เป็นไฉน
จักขุสัมผัส โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส มโน-
*สัมผัส นี้เรียกว่า ผัสสะเกิดเพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย
[๒๖๒] เวทนาเกิดเพราะผัสสะเป็นปัจจัย เป็นไฉน
จักขุสัมผัสสชาเวทนา โสตสัมผัสสชาเวทนา ฆานสัมผัสสชาเวทนา
ชิวหาสัมผัสสชาเวทนา กายสัมผัสสชาเวทนา มโนสัมผัสสชาเวทนา นี้เรียกว่า
เวทนาเกิดเพราะผัสสะเป็นปัจจัย

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka3/v ... 732&Z=3845



เหตุนี้ จึงมีเรื่องราวเกี่ยวกับ ปฏิจจสมุปบาท ที่เรียกว่า คร่อมภพ คร่อมชาติ
จึงมีบังเกิดขึ้น เพราะเหตุนี้

ใครเขาให้คุณดับทุกข์ครับ พระพุทธองค์ท่านให้สาวก ดับเหตุแห่งทุกข์ครับ
และเหตุแห่งทุกข์คือสิ่งทีเป็นสังขารในกายใจเราครับ

และดับอะไร ก็ดับไอ้ที่คุณสาธยายมาทั้งหมดนั้นแหล่ะครับ
ไม่รู้เป็นชาวพุทธเมืองไหน เอาอวิชามาพูดเสียเป็นคุ้งเป็นแคว
แถมไม่รู้อีกว่ามันเป็นอวิชา คุยกับคุณคันฯ ผ่อนคลายดีครับ



ถ้าคุณคิดแบบนั้นก็ตามใจครับ ..........อยากแนะนำคนหนึ่งให้รู้จักครับ
เป็นคนคอเดียวกับคุณเลย ขานั้นก็ชอบสนทนาลักษณะเดียวกับคุณเดี๊ยะ
ถ้าคุณได้เล่นทายยี่สิบคำถามกับอีตาคนนี้ คุณจะลืมเว็บพาลถีบไปเลย
ไปรู้จักไว้น่ะครับเขาชื่อกรัชกาย คุณแค่ตั้งคำศัพท์หนึ่งคำปะเดียวจะเป็นร้อยในทันที่

อาการของคุณเขาเรียกว่าหลงครับ อ่านหนังสือเขาบอกว่า
ไม่มีอะไรเป็นตัวตน คุณก็บอกเป็นนกแก้วตามเขาว่า ไม่มีอะไรเป็นตัวตน

สังขารมันไม่ใช่ตัวตน แต่เป็นเพราะจิตไปยึดสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน
มันส่งผลให้จิตเกิดเป็นอัตตาตัวตนขึ้นมาเป็นกองขันธ์กองทุกข์....เข้าใจมั้ย

อัตตาไม่ใช่สังขาร แต่อัตตาท่านหมายถึงจิต




พูดแค่นี้ก็รู้แล้ว ท่องจำคำศัพท์ .......

ถ้าธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่มีธาตุรู้หรือจิตผู้รู้
จะยังเป็นมหาภูติรูปสี่ได้หรือครับ

มั่วอีกแล่ะ! อุปาทานมันเป็นเหตุภายนอก เหตุภายในเขาเรียกว่าโมหะ
จิตที่เป็นโมหะ ท่านเรียกว่าอุปาทาน

"อย่าว่าแต่วิญญาณ หมวดละ 2 เลยครับ ต่อให้หมวดละ 10 ที่สหรคตด้วยธรรมต่างๆ
ก็อนุเคราห์จัดประเภทลงวิญญาณ 6 ได้ "


เมื่อยึดมั่นถือมั่นว่า วิญญาณทั้งหมด จัดลงเป็น วิญญาณ ๖

งั้นสิ่งที่เรียกว่า มโนกรรม ที่เกิดจาก ผัสสะ เป็นเหตุปัจจัย
(วิญญาณอาศัยมนะและธรรมารมณ์ทั้งหลายเกิดขึ้น ก็ถึงความนับว่ามโนวิญญาณ)

คงกลับกลายเป็น ถูกจัดลงในวิญญาณ ๖




เหตุของ อวิชชาที่มีอยู่ เป็นเหตุให้ ไม่รู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้น
ไม่รู้ชัดในเวทนาที่เกิดขึ้นจาก ผัสสะ เป็นเหตุปัจจัย

จึงมีสถานะ ไม่ต่างกับเด็ก


รูปที่รู้แจ้งด้วยจักษุ อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ น่ารัก ประกอบด้วยกามเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดและความรัก เสียงที่รู้แจ้งด้วยโสต ... กลิ่นที่รู้แจ้งด้วยฆานะ ... รสที่รู้แจ้งด้วยลิ้น ... โผฏฐัพพะที่รู้แจ้งด้วยกาย อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ น่ารัก ประกอบด้วยกาม เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดและความรัก


กุมารนั้น เห็นรูปด้วยจักษุแล้ว ย่อมกำหนัดในรูปที่น่ารัก ย่อมขัดเคืองในรูปที่น่าชัง ย่อมเป็นผู้มีสติในกายไม่ตั้งมั่นและมีจิตเป็นอกุศลอยู่ ย่อมไม่ทราบชัดเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันเป็นที่ดับหมดแห่งเหล่าอกุศลธรรมอันลามก ตามความเป็นจริง

เขาเป็นผู้ถึงพร้อมซึ่งความยินดียินร้ายอย่างนี้ เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี มิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ดี ย่อมเพลิดเพลิน บ่นถึง ติดใจเวทนานั้นอยู่ เมื่อกุมารนั้นเพลิดเพลิน บ่นถึง ติดใจเวทนานั้นอยู่ ความเพลิดเพลินก็เกิดขึ้น

ความเพลิดเพลินในเวทนาทั้งหลายเป็นอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพ
เป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส
และอุปายาส ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนั้น ย่อมมีได้อย่างนี้

กุมารนั้น ได้ยินเสียงด้วยโสต ... ดมกลิ่นด้วยฆานะ ลิ้มรสด้วยลิ้น ... ถูกต้องโผฏฐัพพะด้วยกาย ... รู้แจ้งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้ว ย่อมกำหนัดในธรรมารมณ์ที่น่ารัก ย่อมขัดเคืองในธรรมารมณ์ที่น่าชัง ย่อมเป็นผู้มีสติในกายไม่ตั้งมั่น และมีจิตเป็นอกุศลอยู่ ย่อมไม่ทราบชัดเจโตวิมุตติปัญญาวิมุตติ อันเป็นที่ดับหมดแห่งเหล่าอกุศลธรรมอันลามกตามความเป็นจริง

เขาเป็นผู้ถึงพร้อมซึ่งความยินดียินร้ายอย่างนี้ เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดีมิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ดี ย่อมเพลิดเพลิน บ่นถึง ติดใจ เวทนานั้นอยู่ เมื่อกุมารนั้นเพลิดเพลิน บ่นถึง ติดใจเวทนานั้นอยู่ ความเพลิดเพลินก็เกิดขึ้น ความเพลิดเพลินในเวทนาทั้งหลายเป็นอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์โทมนัสและอุปายาส ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนั้น ย่อมมีได้ อย่างนี้.



posting.php?mode=reply&f=1&t=47096

พอพูดคำว่าธรรมะเท่านั้น เรามองข้ามธรรมะไปเลย มาเริ่มเรียนธรรมะกัน





สฬายตนะ = อายตนะ ๖ คือ ๑. จักขุ (ตา) ๒. โสตะ (หู) ๓. ฆาน (จมูก. ๔. ชิวหา (ลิ้น) ๕. กาย (ร่างกาย) ๖. มโน (ใจ)

เต็มๆก็ดังนี้ ๑. จักขายตนะ ๒. โสตายตนะ ๓. ฆานายตนะ ๔.ชิวหายตนะ ๕.กายายตนะ ๖. มนายตนะ

เมื่อท่านอธิบายชีวิตนี้โดยความเป็นธาตุ ก็เอาธาตุต่อท้ายศัพท์นั่นเข้าไป เช่น จักขุธาตุ โสตธาตุ ฯลฯ มโนธาตุ

เมื่อท่านต้องการอธิบายชีวิตนี้โดยความเป็นอินทรีย์ก็เอาคำอินทรีย์ต่อท้ายศัพท์นั่นเข้าไป เช่น จักขุนทรีย์ โสตินทรีย์ ฯลฯ มนินทรีย์

แล้วก็เรียกวิญญาณที่รับรู้อารมณ์ตามช่อง (ทวาร, ประตู) ทั้ง ๖ แต่ละช่องๆนั่นเอง เช่น วิญญาณที่รู้อารมณ์ทางจักขุ (ตา) เรียกว่า จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฯลฯ มโนวิญญาณ ตามลำดับ

มโนกรรมไม่ได้เกิดจากผัสสะเป็นเหตุปัจจัยครับ
กรรมนั้นจะเกิดขี้นต้องมีเจตนาครับ
หรือถ้าพูดตามภาษาอภิธรรม ก็ต้องบอกว่าเกิดขึ้นด้วยกุศลจิตและอกุศลจิตถึงจะเป็นกรรม

หรือไล่แบบนี้ครับ

ขณะที่เกิดผัสสะ มโนวิญญาณเกิดขึ้นรู้อายตนะภายในคือใจและอายตนะภายนอกคือธรรมารมณ์
หากมโนวิญญาณนั้นเป็นไปด้วยกุศลจิตหรืออกุศลจิต หรือพูดง่ายๆว่ามีเจตนาอันเป็นกุศลหรืออกุศล
มโนวิญญาณนั้นก่อให้เกิดกรรม
ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า เจตนานั้นแหละเป็นกรรม
กรรมนั้นแหละทำให้ก่อภพต่อไปทั้งกรรมภพและปฏิสนธิภพ

หากมโนวิญญาณนั้นไม่ได้เกิดด้วยกุศลจิตหรืออกุศลจิต
เช่นพระอรหันต์มีจิต แต่เป็นจิตที่เรียกว่ามหากิริยาจิต ซึ่งเป็นจิตที่ไม่ใช่กุศลและอกุศล
หรือพูดง่ายๆว่าไม่เกิดเจตนาอันเป็นกุศลหรืออกุศล
มโนวิญญาณนั้นไม่ก่อให้เกิดกรรม

เมื่อไม่มีกรรมก็ไม่ก่อภพก่อชาติต่อไป
พระอรหันต์จึงสิ้นแล้วทั้งการก่อภพชาติทางใจและทางกาย







ครับ ปุถุชนไม่ว่า ผู้ใหญ่หรือเด็กก็ยังมีอวิชชานอนเนื่องในจิต
เมื่อมีผัสสะเกิด ก็ไม่รู้ชัดในเวทนา สัญญา ที่เกิดจากผัสสะนั้นว่าเกิดขี้นเพราะมีเหตุปัจจัย

เมื่อได้เสพเวทนาอันเป็นสุขทุกข์ ก็เกิดติดใจเพลิดเพลินเกิดนันทิราคะ
เกิดตัณหาทำให้มีอุปาทานก่อภพก่อชาติต่อไปไม่รู้จบสิ้น

ต่อเมื่อรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า สิ่งใดมีความเกิดขี้นเป็นธรรมดาสิ่งนั้นย่อมมีความดับเป็นธรรมดา
จึงเห็นการทำงานของปฏิจจสมุปบาท เกิดเป็นดวงตาเห็นธรรมบรรลุโสดาบัน
เมื่อละราคะโทสะได้ก็เป็นอนาคามีบุคคล
จนเมื่อละโมหะได้ก็ละอวิชชาอันเป็นเหตุให้ปฏิจจสมุปบาททำงานนั้นสิ้นเสีย
จึงไม่ก่อภพก่อชาติทั้งทางใจและทางกายต่อไป

สรุปให้เห็นอีกทีว่า อายตนะ ๖ อารมณ์ ๖ และวิญญาณ ๖ มีชื่อในภาษาธรรม และมีความเกี่ยวเนื่องกัน ดังนี้

๑. จักขุ - ตา - เป็นแดนรับรู้ รูป - รูป - เกิดความรู้คือ จักขุวิญญาณ -- เห็น

๒. โสตะ- หู - เป็นแดนรับรู้ สัททะ - เสียง - เกิดความรู้คือ โสตวิญญาณ – ได้ยิน

๓. ฆานะ – จมูก - เป็นแดนรับรู้ คันธะ - กลิ่น - เกิดความรู้คือ ฆานะวิญญาณ- ได้กลิ่น

๔. ชิวหา - ลิ้น - เป็นแดนรับรู้ - รส - รส - เกิดความรู้คือ ชิวหาวิญญาณ – รู้รส

๕. กาย – กาย – เป็นแดนรับรู้ โผฏฐัพพะ - สิ่งต้องกาย เกิดความรู้คือ กายวิญญาณ - รู้สิ่งต้องกาย

๖. มโน – ใจ เป็นแดนรับรู้ - ธรรมารมณ์ - เรื่องในใจ เกิดความรู้คือ มโนวิญญาณ - รู้เรื่องในใจ

ยังแถไปอีก
ก้อนหิน ประกอบจากมหาภูตรูปไหมครับ
มีความแข็งไหม มีความชื่นอยู่ภายในไหม มีอุณหภูมิไหม มีการเคลื่อนที่ภายในอะตอมของก้อนหินไหม
ในเมื่อก้อนหินมีมหาภูตรูป4 ครบ
ถ้างั้นตามตรรกะที่คุณว่า ก้อนหินก็มีจิตด้วยสิครับ

ธาตุรู้น่ะ พระพุทธเจ้าเรียกไว้อยู่แล้วว่าวิญญาณธาตุครับ
ธาตุ4 มีมหาภูตรูป4
ธาตุ6 มีมหาภูรูป4 อากาศธาตุ และวิญญาณธาตุ

ถึงบอกไงครับ มหาภูตรูปบ้านคุณโฮมั้งครับที่มีจิต

เลิกเหอะครับ เอาเรื่องที่ตัวเองจิ้นเอาเองไม่มีที่มาที่ไปมาตำหนิผมเนี่ย
ตั้งแต่ต้นกระทู้ หาที่มาไม่ได้เลย จิ้นเอาท้ั้งนั้น

ขันธ์ ธาตุ อายตนะ มโนปวิจารณ์ คุณไม่รู้เลย จับแพะชนแกะมั่วไปหมด
เลิกเหอะครับ
เสียเวลาผม

ไหงงั้น จึงกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

สิ่งที่ก่อ ให้เกิดการกระทำ ได้แก่ ความไม่รู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้น
เฉกเช่นเดียวกับ มโนกรรม





ไม่ต้องเป็นพระอรหันต์หรอก เรื่องที่ว่า ไม่ก่อให้เกิดกรรม

ถึงแม้จะรู้ชัดในผัสสะที่เกิดขึ้น หากยังมีกิเลสอยู่ มโนกรรม ย่อมมีเกิดขึ้นได้
ไม่ว่าจะเป็นกุศล อกุศล หากมีเหตุปัจจัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น(ผัสสะ)

และไม่เป็นทั้งกุศล อกุศล หากไม่มีเหตุปัจจัย กับสิ่งที่เกิดขึ้น(ผัสสะ)