สงสัยเอกอนคงจะวุ่นอยู่กับงาน และคงจะเหนื่อยกับงาน
จนไปกระตุ้นให้อะดีนารีนหลั่ง...มั๊ง

เพราะอาการเหมือนคนกรึ่ม ๆ เคลิ้ม ๆ

เอนตัว อยู่เงียบ ๆ และก็ยิ้มกรุ่มกริ่ม อิอิ อิอิ

ช่วงชีวิตที่ดี ๆ ก็มีนะคะ เป็นช่วงที่ปล่อยวางงานต่าง ๆ อยู่กับความว่าง แบบผ่อนคลายสบาย ๆ แต่นาน ๆ จะมีสักครั้งหนึ่ง

เมื่อได้ทำงานใดงานหนึ่งสำเร็จ ก็เป็นช่วงที่ดีของชิวิตได้เหมือนกันนะ

คุณเอกอนเขียน




ไม่เห็นเข้ามาคุยหลายวันงานยุ่งนี่เอง


คุณเอกอนเขียน




คุณวิริยะเขียน





แสดงว่า คุณวิริยะไม่เคยอยู่ในช่วงของคน In love
อาการของคุณเอกอนที่เขียนมา เป็นลักษณะของคนที่อยูู่ในช่วง In loveค่ะ
พี่เต้ผ่านมาก่อนแล้ว

บุพเพสันนิวาส






ใช่ปล่าว

ตลกค่ะ เราเปิดเพลงนี้ส่งให้คุณเอก่อนฟัง
กลายเป็นว่า แฟนเราเดินมาหาเรา แล้วบอกให้เราไลท์ลงแผ่นให้เค้าฟัง
บอกชอบมาก เรางงเลย ต้องนั่งอมยิ้มเลย
ไม่กล้าขำ 555555 กรรม!

มีนะตอนนั้นแมสซิ่งเล่นปาจิงโกะ แล้วเกิดแจ๊คพอตแตก คนหันมามองแมสซิ่งใหญ่เลย โกยลูกเหล็กทั้งวัน ได้มาหลายหมื่นเลย อิอิ

ว้าวววว .. ตุ๊กกี๊ In love .. จริงหรือเปล่าน่าา
ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าก่อนละกัน ..

ช่วงชีวิตที่ดีที่สุดก็คือ ตอนที่ได้ทำหน้าที่แม่ และคุณน้องก็รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ลูกชายที่แสนน่ารัก และคุนน้องก็รู้สึกดีใจที่ ใครๆเห็นลุกชายคุนน้องก็ต่างเอ็นดูเค้า มีคนบอกว่า ถ้าเด็กมีบุญใครพบใครเห็นก็จะมีแต่คนรักคนเอ็นดู อิอิ ขนาดพาไปเดินห้าง มีอาเจ้คนนึงเดินสวนน้องก้อง เค้าก็เดินมาหยิกแก้มแบบเอ็นดู ขนาดไปโรงพยาบาลยังมีสาวๆมะรุมมะตุ้มกันใหญ่ มีการบอกว่า จองไว้นะโตขึ้นจะมาขอ555+

ที่จริงแล้วช่วงเวลาที่ดีที่สุดคือการได้เข้ารับการอบรมวิปัสนาที่สำนักธรรมกมลานะเพราะทำให้เรารุ้สึกถึงความรุ้เรื่องผิดชอบชั่วดี รุ้จักชนะใจตนเองได้ 12ปีแล้วที่ไม่เคยนอกกายภรรยา เรื่องใจก็มีบ้าง เหล้าบุรี่ก็เลิกได้สนิท12ปีแล้ว ไม่เที่ยวกลางคืนมา12ปี เวลานั้นน่าจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดนะย

ช่วงที่ดีจริง ๆ ของชีวิตเหรอ ..

น่าจะเป็นช่วงที่ได้ปฏิบัติธรรม มีกัลยาณมิตร กัลยาณธรรม
ทำให้จิตตนที่เคยหยาบกระด้างแข็ง อ่อนนิ่มลง ..

ช่วงเวลาที่ดีที่สุด



เพราะดีค่ะ ...


ความรู้สึกแค่ช่วงหนึ่งในชีวิตเรา...แต่มันก็จะยังอยู่และบันทึกในความทรงจำ

ของเราตลอดไป..แด่ความรักทุกดวงที่สร้างเรา...

ถ้าถามถึงช่วงที่ดีที่สุดในชีวิต นึกไม่ออกเลยอะค่ะ
ไม่รู้จะเอาช่วงไหนเป็นช่วงที่ดีที่สุดดีอะ
แต่ถ้าไม่มีคำ่ว่า ดีที่สุด ก็มีเยอะมาก ช่วงเวลาดีๆมีเยอะเลย

ฮานาโกะเป็นคนที่มีความสุขง่ายอะ
อาจเพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่ค่อยต้องเจอเรื่องทุกข์ใจทุกข์กายอะไรนัก
ชีวิตเรียบๆราบรื่นมาตลอด

(เพิ่งมาช่วงปีนี้ล่ะที่หนักหน่วง โดนพิษรัก พิษโภคทรัพย์ พิษสารพัดพิษ

หนักขนาดตรอมใจ ผอมโซ ดำเกรียม
ใครๆทักว่าป่วย จริงๆไม่ได้ป่้วยกายแต่ป่วยจิต )

แม้ช่วงเวลาที่สุดแสนจะหนักหน่วงก็ยังไม่ผ่านไป
อย่างไรก็ตาม กราฟเริ่มชันขึ้นแล้ว

(น้ำหนักตัวก็เริ่มพุ่งตามความสุขเป็นลำดับ กินได้นอนหลับอะ อิอิ
วันนี้ซัดบราวนี่ชีสเค้กไปหมาดๆ เห้อ คิดถึงส้มตำเลย แคลอรี่ต่ำกว่าเยอะ ฮาๆ )






ถ้าจะพูดถึงช่วงเวลาดีๆที่ประทับใจนะ

คิดว่า...ช่วงที่ไม่ต้องทำงานอะค่ะ
จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่แทรกอยู่ในแต่ละวันก็ได้ ที่ไม่ต้องทำงานจริงๆ
เมื่อก่อน พอได้ออกไปทำธุระนอกร้านนะ
ฮานาโกะจะชอบแว๊บไปนั่งกินส้มตำข้าวเหนียวตลอดเลย ๕๕๕๕
มันสบาย มีความสุขอะ รู้สึกไม่มีภาระ พักผ่อน



คุณเอกอน..สำหรับคนเป็นแม่ค้านะ(อาจจะฮานาโกะจังคนเดียว)
แค่ได้นั่งลงที่โต๊ะกินข้าว...ได้ิมีเวลากินข้าวหมดจานโดยไม่ต้องลุกขึ้นขายของนะ
วิเศษแล้ว แค่นั้นพอ
ได้กินข้าวแบบต่อเนื่อง กินคำแรกข้าวร้อนๆจนคำสุดท้ายในจานก็ยังอุ่นๆน่ะ
ไม่ใช่กินคำแรกร้อน แล้วกว่าจะได้ิกินคำต่อๆไปก็เย็นชืดหมดแล้ว
หรือกำลังจะเอาข้าวเข้าปาก ก็ต้องลุกขึ้นขายของน่ะ

แต่แม่ค้าคนอื่นอาจจะชอบชีวิตแบบนี้ก็ได้
แต่ฮานาโกะจังน่ะ ..รู้ึสึกว่า มันเป็นอะไรที่..
เป็นอะไรที่..เกินจะบรรยาย