กะลังคิดว่า....การที่จะทำอะไรต้องใช้ความพยายาม..นี้...มันเป้นเรื่องยาก...ยากกว่าการไม่ทำอะไรอยู่แล้ว..ว่ามั้ย?

จะไปนรก..นี้..ต้องหลายอย่างเลย
จะฆ่าอะไรสักอย่างนี้...ต้องการที่จะฆ่า..เห็นแล้ว...สิ่งนั่นมันก็ไม่อยู่เฉยๆให้เราฆ่าได้สบาย ๆ...ถ้าเป็นเป็ดไก่ ก็ต้องวิ่งไล่จับ..หมู..วัว..ควาย..ตัวมันใหญ่..ก็ต้องหาคนมาช่วยจับ....เฮ่อ..จะฆ่าอะไรต้องมีภาระให้ทำ

จะขโมยของของใคร...ก้ต้องวางแผน...ไม่ให้เจ้าทรัพย์รู้ตัว...ต้องมาตอนมืดๆค่ำๆบ้างละ....เจองู..เจอกมาบ้างละ...เจ้าบ้านมีลูกกรงเหล็กดัด....ก็ต้องเตรียมเครื่องมือให้พร้อม...มีแต่ภาระ..เฮ่อ


เป็นต้น...จะไปนรกนี้..มีแต่ภาระต้องทำ..หน้าเบื่อหน่ายจะตาย

เข้าใจคิดนะเจ้าคะ

เหมือนคนเดินทาง สองข้างทางมักมีแต่สิ่งน่ารื่นรมณ์ ..

ทางเรียบ ๆ ที่ท่านทำไว้จึงไม่ชอบเดิน
ชอบทางรก ๆ เข้าป่าเข้าพงไปเสีย(สิ่งยั่วยวนมันเยอะ) ..

อิอิ .. ข้าน้อยก็ยังติดอยู่ในป่า ..

แต่คิดอีกนัยหนึ่ง นรกก็ไปง่ายอยู่เหมือนกันนะ

ไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่ลอยคอตามกระแสไปก็ได้ไปแล้ว กระแสมันไหลลงไปทางนั้นอยู่แล้ว

แรงจะต้านกระแสก็ไม่ค่อยจะมีเสียด้วยสิผม

:)

อิอิ...ชอบไปที่รก..รก...

แสดงว่าเข้าใจแล้ว..ดิ..ว่าทำไม่นรกถึงไปได้ยาก..

จะเข้ากระแส...ยังต้องใช้แรงกระโจนเข้าไป..อิอิ..

คิดว่ายืนอยู่บนฝั่งซะ...น้ำไหลไป...ก็เรื่องของน้ำ...เอกเขนกบนฝั่ง..สบายอุรา...ไม่ต้องใช้แรง..

อิอิ...

ท่าน กบ ครับ ที่ท่านพูดนะมันการกระทำโดยกาย แต่จิตมันนำไปแล้ว
อะไรเล่าที่ไป นรก สวรรค์ (นิพพานขอละไว้)
จิตมิใช่หรือครับ
โดยธรรมชาติจิตมันชอบไหลลงต่ำ หากมิคอยกำกับมันไว้
ผมว่าได้นรกเป็นที่หมายแน่นอน

คุณน้องเห็นด้วย

หวัดดีคับคุณ..อายะ...หายไปนาน..อิอิ
ไม่ค้านครับ...ที่ว่าธรรมชาติจิตมันชอบไหลลงต่ำ

ต่ำ...ในความหมายที่เป็นไปในทางที่ไม่ดี
และ...มันก็ไปคล้องกับ...น้ำไหลลงที่ต่ำ
เราจึงมักใช้...คำว่า..ไหลลงต่ำ....เพราะทำให้เห็นภาพดี
แต่...มันสะท้อนความจริงของการทำงานของขันธ์ทั้ง 5 หรือไม่...นี้อีกประเด็นหนึ่ง

สังเกตนะครับ..กับคำว่า...จิตมันชอบ

ชอบ....คำเดียว....อันเป็นภพที่ตั้งใว้แล้ว....เมื่อผัสสะกับอะไร...สัญญารู้ว่าชอบอันเป็นภพของตน...จึงสร้างสุขเวทนา...เร่งให้เกิดตัญหา...เพื่อให้เอาสิ่งนั้นมา...อยากเกิดครั้งเดียว...อาจไม่ดึงดูดใจมากพอให้เอาสิ่งที่ชอบมาได้...ก็ต้อง..อยาก..หลายๆที....อยาก...อยาก...อยาก..หลายๆครั้งมันก็เหนื่อยนะครับ..เหมื่อนเราต้องบิ้วท์อารมณ์บ่อย ๆ..จนว่า..ต้องได้..สิ่งนั้นมา..ขั้นต้องได้นี้เป็นอุปาทานแล้ว...เราจำได้ว่าเราต้องให้ได้สิ่งนั้นมาเป็นภพ...แล้วก็บันทึกลงในสัญญาอีกครั้ง
แค่นี้ก่อนนะครับ...เพราะจริง ๆ ...ไม่ได้ตั้งใจเสนอแง่มุมนี้แต่ต้น....อิอิ..
.เพียงแค่อยากเสนอแง่มุมอีกมุมหนึ่งว่า...
ทำ...นี้มันเหนื่อย
ไม่ทำซะ...มันก็ไม่เหนื่อย...ก็ไม่ได้ออกแรงอะไรนิ...

แต่...เราทำ.....ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม..ต้องทำ
หากเข้าใจเหตุผลตามความเป็นจริง..ว่าที่ทำไปนั้น..มันเพราะเหตุผลที่ไม่เข้าท่าอันหจึ่ง..คือ...คิดว่าจะดีมีความสุข

(ต่อคับ)
ที่เราทำทุกอย่างทุกวันนี้...ก็เพราะคิดว่ามันดี.จะนำความสุขความปลอดภัยแก่ตน...

หากเมื่อไรเห็นว่า...สิ่งที่จะทำ..สิ่งที่จะได้นั้น...มันไม่ใช่สุขจริง...มีแต่สิ่งที่ทำไปแล้วเหนื่อยเปล่า
ใครเห็นเหตุผลตรงนี้ได้....จริง....ก็เลิกทำเท่านั้นเอง...

คนที่ไม่ทำ....ย่อมเป็นคนที่ไม่เหนื่อย
สบายมั้ยละคับ..ทีนี้...

ส่วนคนที่ทำ...เหนื่อยทั้งชาตินี้...และมีชาติหน้าให้เหนื่อยอีก...
มันน่าท้อแท้..มั้ยคับ.???

นิพพานไปง่าย..นรกไปได้ยาก??

ไม่ว่า กุศล หรืออกุศล
บุญ หรือบาป
สวรรค์ หรือนรก
ต่างก็ไปได้ง่าย เพราะเกิดจากกรรม ต่อสิ่งที่คุ้นเคย

นิพพาน เป็นสิ่งที่ จิตทั้งหลายไม่คุ้นเคย

การบรรลุ นิพพานจึงไปได้ยาก
เพราะต้องใช้ความพยายามมากกว่า เพราะนิพพานเป็นสิ่งที่จิตไม่คุ้นเคย

ธรรมพินิจอีกแง่มุมหนึ่ง ท่านกบ

ครับผม...

มีเหตุ..มีผล....แง่ไหนก็น่าดูน่าฟัง...สนทนาไปก็สนุกไป...
มีความสุข...ครับ

อื่มม...จิตไม่คุ้นเคย....
เข้าใจพูดนะครับ..

แม้แต่นางมัลลิกา ที่สร้างบุญสร้างกุศลมากมายยังไปนรกแบบง่ายๆเลยเพราะมโนกรรม กรรมที่ระลึกขึ้นทางใจ ตอนสิ้นใจจะเป็นตัวกำหนดว่าเราจะต้องไปภพใด แล้วนางมัลลิกาพอลงนรกเสร็จค่อยไปจุติบนสวรรค์ชั้นดุสิต ซึ่งเป็นที่อยู่ของโพธิสัตย์ทั้งนั้น เพราะเหตุนี้เราถึงต้องเจริญวิปัสนา ปุถุชนเวลาทำชั่วสามารถหยุดเรื่องที่เกิดขึ้นที่ใจตนได้หรือไม่ อิอิ คุณน้องยังเคยถามพี่สะใภ้เลย พี่ควบคุมตนเองไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน ไม่คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ เอาจิตจับกับลมหายใจได้มั้ย เค้าตอบไม่ได้555 ทำให้รู้เลยว่า ปุถุชนที่ไม่ได้ฝึกสมถวิปัสสนาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกที่ปรากฏทางใจของตนได้