ผมกำลังพูดถึง..กรณี...กาย..กับ..ใจ...โดยยกตัวอย่างเรื่องยา...เป็นกรณีศึกษา
ไม่ได้ว่าต้องเชื่อ....แต่ให้ลองไปสังเกตดู...การกินยา..กินด้วยกิเลส..กับการกินที่ไม่มีกิเลส...ต่างก็มีอาการเดียวกัน..คือ..กลืนยาลงไปเหมือนกัน

นอกจาก...การกินยาแล้ว...การกินอาหารประจำวันเรานี้แหละ...คุณเคยเห็นอาการที่กินประกอบด้วยกิเลส...กับ...ไม่ประกอบด้วยกิเลสมั้ย?

ของพวกนี้อย่าใช้แค่ความเชื่อ...แต่ท้าให้ลอง...ทำให้เห็น...

กล้ามั้ย?

ถ้าพื้นฐานไม่ดี..ผมคิดว่า..เพื่อน ๆในนี้..แนะนำพื้นฐานให้ท่านได้

ท่านกบกำลังท้าทายคุนน้องอยู่ เอางี้ไหมหละเอาสัจจะวาจามาเดิมพันกัน คุนน้องยืนยันว่าดูดบุหรี่เป็นกิเลสและไม่สามารถบรรลุอรหันต์ได้ แต่ถ้าท่านกบกล่าวหาว่าคำพูดคุนน้องไม่ใช่ความสัจจัจ คุนน้องจะยอมให้ชาตินี้อย่าได้ มรรค ผล นิพพาน
แต่ถ้าคำพูดคุนน้องเป็นคำสัจจริงอย่างที่คุนน้องเชื่อมั่น ขอให้ท่านกบอย่าได้มรรค ผล นิพพาน กล้าท้าทายคุนน้องไหมหละ

คุนน้องก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครกันแน่ที่มันจะโง่. ไปกล่าวคำสัจต่อหน้าสิ่งศักสิทธิ์ก็ได้ เพราะคุนน้องไม่ใช่พวกดีแต่พูด ทำไรทำจริง

มันไม่ใช่แค่แยกกาย กับ ใจ สิครับ

เมื่อแยกแล้ว มันต้องเกิด สัมมาสติตามมาด้วย ด้วยครับ

เอาแบบชัดๆ หน้าจะเป็นแบบนี้ครับ

เมื่อเกิดอาการอยากสูบ ก็รู้ว่าเราอยากสูบ มองเห็นความอยากนั้นแยกออกจากกาย ความอยากส่วนหนึ่ง ตัวเราส่วนหนึ่ง มองเห็นความอยากตั้งอยู่ มองเห็นความอยากดับไป โดยไม่ต้องสูบบุหรี่

ส่วนของคุณกบ เกิดอาการอยาก มองเห็นร่างกายหยิบบุหรี่ ร่างกายขยับจุดบุหรี่ ร่างกายดูดบุหรี่โดยรู้ตัวตลอดว่ากำลังสูบบุหรี่ สูบเสร็จเห็นความอยากหมดไป

ผมว่า สองระดับที่ผมยกมา มันต่างกันนะครับ
อันแรก ไม่เกิดการสูบ
อันสองเกิดการสูบ แต่มีสติรู้ว่าทำอะไีร มีแยกกาย กับใจ ร่างกายสูบ ใจดู แต่ออกไปทาง มิจฉามากกว่า
นะผมว่า

ไม่ใช่แบบนั้นครับผม บุหรี่ของผม หมายถึงตัวแทนของกิเลสครับ

ช้างม้า วัวควาย ฯลฯ ก็ไม่สูบบุหรี่นะ
แต่ไม่เห็นมัน บรรลุอรหันต์ ..

อยาก..อย่างที่ยกมาทั้งสองแบบ...ผมมองว่า...ยังอยู่ในขั้นต้องใช้ความพยายามเพื่อกำจัดความอยาก..นั้นอยู่
อยาก..ที่ว่ามา...เป็นอาการของใจล้วน ๆ เลยครับ...อยากของใจนี้แหละกิเลสทั้งดุ้น

เคยเห็น...อยากของร่างกายมั้ยครับ....มันไม่ได้แสดงออกเป็นคำว่าอยาก..นะครับ...มันแสดงออกเป็นอาการทางกาย

ผมดื่มกาแฟ...ทุกวันครับ...1. ทำเป็นอัตโนมัติแบบไม่ต้องคิดว่าอยากหรือไม่อยาก...2..อยากดื่มไปอ่านหนังสือไป..แฮ่ม..มันได้อารมณ์..3.วันไฟกนไม่ได้ดื่ม..มันจะปวดหัว..หงุดหงิด.คิดอะไรไม่ค่อยออก...ดื่มแล้วก็หายทำอะไรได้ปกติ

(ต่อ)
นี้ผมสังเกตของผมนะ

ผมคิดว่า..แบบที่2...มันเป็นตัณหา
แบบที่ 1 เป็นอุปาทาน...ดีไม่ดี...เลยเป็นภพไปแล้ว

ส่วนแบบที่ 3 หากดื่มเพราะไม่อยากปวดหัว...อันนี้ก็เป็นตัณหาอยู่คือ...วิภาวตัณหา...แต่หากดื่มเพื่อให้ได้ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ...อันนี้ไม่เป็นตัณหาแต่อย่างใด

ทีนี้...ใครจะไปรู้ว่าจิตใจของผู้นั้นอยู่ในภาวะแบบไหน...เพราะอาการภายนอกล้วนเหมือนกันหมด

หากเราเอาเฉพาะรูปลักษณ์ภายนอกมาตัดสิน..ว่าใครมีคุณธรรมแบบไหน...อรหันต์..หรือ..ไม่เป็นอรหันต์...คุณคิดดูซิ...ว่ามันมีโอกาสพลาดได้ขนาดไหน

เจริญในธรรมนะครับ

ผมก็อยากให้คุณน้องพ้นทุกข์....จึงเตือนครับ...ศีลข้อ4 มันละเอียดอ่อนมากกว่าข้ออื่น ๆเยอะมาก..นะครับ

อาการอย่างนี้...ไม่ต้องมีใครไปแช่งคุณน้องหรอกครับ...

เลิก...อาการอย่างนี้ซะ...

อะแฮ่ม .. อะแฮ่ม .. :

มันมีข้อจำกัดที่ มันเป็นสัตว์ มีปัญญาต่ำกว่ามนุษย์ ครับ

สวัสดีครับคุณกบ แต่ผมว่า มันยังไม่ครบถ้วนครับ การดื่มเพื่อให้ทำงานมีประสิทธฺภาพ มันมีความอยากซ่อนอยู่ด้วยนะครับ ลองดูดีๆครับ

คุยธรรมะ นี่ สนุกดีนะครับ ขอบคุณทุกท่านครับ

ความสนุกนี่ น่าจะเป็นกิเลส เหมือนกันนะเนี่ย

นั่นละครับ คำตอบ ..
"ปัญญา" ต่างหากละ ไม่ใช่เพราะ "ไม่สูบบุหรี่" จึงจะบรรลุธรรม ..

ก็เป็นได้อีก...มันตัณหาซ้อนตัณหา...ละเอียดเข้าไปอีก...ใครใจละเอียดลงไปเท่าไร...ก็จะพบกิเลสละเอียดเข้าไปเท่านั้น..โสดาด็มีปัญหาระดับโสดา...อนาคาก็มีปัญหาระดับอนาคา...อรหันตมรรค์ก็มีปัณหาระดับอรหันต์มรรค์...ผู้ไม่มีปัณหาเลย..ก็มี

ผัสสะอะไร...ต้องกลับมารักษาใจเราให้ดี...คราวหลังจะเห็นพระองค์ไหนสูบหรี..หรืออะไร...เราก็จะไม่มีปัญหา...

จิตที่ฝึกมาดีแล้ว...นำความสุขมาให้

เราก็สบาย....

จริงครับ ใครจะสูบก็เรื่องของเขาครับ สำคัญที่เรื่องของเรา

ใครจะเป็นอรหันต์ เราก็ไม่อาจจะรู้ได้ถ้าเรายังไม่สำเร็จ คนที่เป็นเขาก็ไม่มาประกาศว่าตัวเองเป็น

ใครกันละที่เป็นคนประกาศว่าคนนู้คนนี้เป็น
ทั้งๆที่ตัวคนประกาศอาจจะเป็นเพียงคนธรรมดาก็ได้

สุดท้ายดูที่ตัวเรา ตัวที่ใจเรา นั่นหละ ปัญหาทุกอย่างมันก้ตอบได้เอง รู้ได้เองหละ