สวัสดีครับทุกทุกท่านที่เข้ามาดูกระทู้นี้ หวังใจว่าสิ่งที่ผมจะนำเสนอต่อไปในกระทู้นี้จะยังประโยชน์ให้ผู้อื่นที่ยัังใหม่ เหมือนกับผมขอเริ่มเลยนะครับ ผมมีปัญหาทางด้านความรัก ผมรู้สึกถึงปัญหามานานแต่พยายามอดทน สุดท้ายก็ไม่รอด ตอนนี้อยู่กับตัวเอง อยู่กับแม่ พี่น้อง เพื่อน(เพื่อนเยอะ) ไม่สามารถจะรักษาศีลห้าได้โดยเฉพาะข้อห้า สุราเมรัยน่ะ เพราะว่าเป็นกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน ไม่ใช่ว่าเราจะโทษเพื่อน ตัวเราเองก็ยังตัดตรงนี้ไม่ได้ ถ้าเราจะปฏิบัติธรรมจริงจัง เช่นการนั่งสมาธิหรือเดินจงกรม เพื่อที่จะทำให้ใจเราสงบลงจากควาวุ่นวายใจในระหว่างวันที่เราก็ยังต้องทำงานด้วย เราอยากรู้ว่าจะมีผลยังไง แง่ไหนบ้าง ถ้ามีผลเสียถ้าเราฝืนทำต่อไป ในกรณีที่ทำไปแล้วไม่ดีจะเกิดอะไรต่อไปอีก (ขอโทษทุกท่านจริง ถัากระทู้นี้จะไปทำให้ใครรู้สึกไม่ดี ขออโหสิกรรมครับ หรือแม้ผู้ที่เอ่ยชื่อไปก็ขออโหสิกรรมครับ

เพราะเรายังมีความประมาทในการใช้ชีวิตครับ จึงมีแต่โทษ ไม่มีประโยชน์ การกินเหล้า แล้วมุ่งหวังความสงบ เป็นธรรมที่ไปด้วยกันไม่ได้ ต้องเอาอย่างใดอย่างหนึ่งครับ

ถ้าอยาก ลองปฎิบัติ ก็ลงมือทำเลยครับ เดี๋ยวจะรู้คำตอบด้วยตัวเอง

อย่ามัวสงสัยครับ อย่ามัวเสียเวลา

ลงมือทำเลยครับ แต่ต้องหาครูอาจารย์ที่ถูกต้องด้วยนะครับ

ไม่งั้นจะไปผิดทางได้ครับ

ใจลึกๆ ยังรู้จัก ยังอยากหนีจากความวุ่นวายใจ น่าอนุโมทนาครับโยม
สมาธินี่เป็นขั้นที่สอง เรียกว่าท่ามกลาง ก่อนถึงเบื้องปลายหรือถึงการ
พัฒนาปัญญา การปฏิบัติธรรม มี ๓ ขั้น เบื้องต้น ท่ามกลาง เบื้องปลาย
เราเรียกใบอ่อนว่า กามคุณที่ดีกว่าเขาเลิศกว่าเขาสำคัญตนผิด เรียกสะเก็ดว่า
ศีลพร้อมความสำคัญตน เรียกเปลือกว่า สมาธิที่สำคัญตนผิด เรียกกระพี้่ว่า
ปัญญาในส่วนโลก ยังข้องในโลก แล้วสำคัญตนผิดฯลฯ

ปกติในชีวิตประจำวัน ถ้าเราเจริญสมบูรณ์พร้อมไปด้วย กามคุณ มี
ลาภยศสุขสรรเสริญมาก เราก็มีความสุขมาก อันนี้แหละกามคุณ
แ่ต่พอเราหลง ติดกับและพอใจกับ เหยื่อเหล่านี้มาก ถ้าเราเป็นคน
มีหน้าที่การงานสูง มีลูกน้องบริวารมาก นั่นเป็นสัญญาเตือน ให้เรา
ได้รู้ได้เห็นตัวอย่างของคนที่ หลงกับเงิน ความสุข อำนาจ เพื่อนพ้อง
สตรีและอื่นๆ สุดท้าย เขาดำรงอยู่ในตำแหน่งใด เขาก็ไม่สามารถดำรง
ตำแหน่ง ฐานะ รักษา ลาภยศสุขสรรเสริญของตนเอาไว้ได้

ไม่ต้องพูดถึงคนหาเช้ากินค่ำ คนเบี้ยน้อย ไม่ได้ตกในถังข้าวสาร
ความประมาท มัวเมา หลงระเริง เหยื่อของมาร วสวัตตีมาร คือ
เหล่าความพอใจ ความหลง ที่เพื่อนพ้องผู้โง่หลง ยกยอให้กัน
สรรเสริญกัน เข้าใจกันในเวลาเหล้าเข้าปาก เฉพาะหน้าอาจเป็น
อย่าง ลับหลังอาจเป็นอีกอย่าง หลอกลวงหาสาระแก่นสารอะไร
ในหมู่คนพาล ในหมู่ผู้ประพฤติ อธรรม!

เราอาจมองว่า ดื่มกิน พักผ่อนคลายเครียด แต่อาจมีบางคนในกลุ่ม
หรือเป็นเราเอง ที่มีปัญหาทางบ้าน ปัญหาชีวิต ปัญหาครอบครัว
ที่ต้องอาศัยความ เข็มแข็งอดทน ต่อสู้ ฟันฟ่าอุปสรรคนั้นไป
แต่หากเรา ถูก เหล่า วสวัตตีมาร หลอกสร้างความสุข ความเพลิน
ความรู้สึกผูกพัน หมู่มิตรที่ไม่ใช่มิตร ไม่ตักเตือนเพื่อนคราวประมาท
ไม่แนะนำเพื่อนหรือตนเองไปในหนทางที่ถูกต้อง

ก็เท่ากับ เป็นเพื่อนที่ได้ชื่อว่ารักเพื่อนแล้วจริงๆ หรือ ไม่ต้องถามว่า
รักตัวเองอยู่จริงหรือเปล่า (ถ้าไม่ได้ตกเย็นเมาทุกวันก็แล้วไป)

ว่าไปก็ยาว ว่าไปก็เหนื่อย คุณโยมอาจเห็นตัวอย่าง ไม่รุ่นพี่ก็รุ่นน้อง
รำพังตัวเองยังไม่รอด เพราะเหล้า เพราะความประมาท ต้องประสบอุบัติเหตุ
จากเหล้า ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้เช้าคิดจะ ใส่บาตรพระ คิดจะนั่งสมาธิภาวนา
แต่มา่ด่วนตายคาเสาไฟฟ้า อีกนิดเดียวจะถึงบ้าน ฯลฯ

หรือต้องไปผิดลูกผิดเมีย เพื่อนยุยามใจ ทั้งๆ ที่เงินจะให้ลูกยังไม่พอ
ต้องเอามา ยกคอชูเหล้า ทำเหมือนผู้กล้าจอมปลอม ห้อมล้อมด้วยสตรี
ที่สุดก็ทำลายครอบครัว ทำลายความรักของคนรักเข้าไปอีกก็มี

เพราะขาดสติ มัวเมาประมาท เพราะพญามารวสวัตตี มีชั้นเชิงมีศิลปะ
ในทางหลอกลวง บุรุษผู้อ่อนแอ ให้จมหลงอยู่ใน วงเหล้าในภพนี้ชาตินี้
หากตายไป ด้วยกรรมที่สั่งสมเอาไว้มากๆ ผิดศีลมากมายหลายข้อ
วิบากก็ต้องทำให้ไปเกิดใน อบาย ไปทดสอบคอทองแดงในกระทะทองแดง
ยังไม่รวมโปรโมชั่น ที่แลกแถมเอาไว้ เมาทำร้ายเมาฆ่าักันตายเำำพราะโทสะ
เพราะขาดสติ ถูกจับจองจำในเมืองคน ตายไปก็ต้องไปถูกตัดถูกสับถูกฆ่า
ด้วยเพราะโทสะของตนในนรก

เมาแล้วฉ้อฉลอยากได้ ลักขโมย เมาแล้วอยากเสพอยากมัวกาม เมาแล้วโกหก
เมาแล้วก็ปัญญาทดถอย มีจิตฟุ้งซ่าน สมาธิไม่ตั้งมั่น ปัญญาทุพลภาพลง

นี่เป็นโทษของสุราในปัจจุบันและอนาคต และเป็นปากประตูสู่อบายสู่นรก
เมื่อพลัดหลง ไกลจากหนทางของ ธรรม แล้วก็ยากเปรียบเหมือนเต่าตาบอด
ร้อยปีจะโผล่ขึ้นเหนือน้ำ แล้วเอาคอรอดห่วงพอดี โอกาสว่ายากของเต่าที่ว่า
การได้กลับมาเกิดเป็นคน ถือศีลประพฤติธรรม เป็นคนดี มีเพื่อนดี มีกัลยาณมิตรดี
เป็นเรื่องยากมากๆ ยิ่งจะประพฤติธรรม ปฏิบัติธรรมยิ่งยากกว่า!


ถ้านับการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เหมือนคนเสาะหาแก่น หาความจริง
ตอนนี้คุณโยมก็กำลัง พบแก่น แต่เลือกเด็ดเลือกหยิบ เอาความสุข
เฉพาะหน้าในโลกนี้ ชั่วครั้งชั่วคราว เลือกสุขเลือกสมกับ กามคุณ ๕
เจอแก่นแล้ว เลยแก่น เลยกระพี้ เลยเปลือก เลยสะเก็ด เลือกเอาแต่
ใบอ่อนๆ เลือกลาภยศสุขสรรเสริญไปเท่านั้น ซึ่งมันไม่เที่ยง มีแล้ว
ก็กลับไม่มีอีกก็ได้ ดังนั้น จึงต้องพบกับความสับสนวุ่นวายใจบ่อยๆ
หนีความจริงไม่พ้นยังไม่พอ ถ้ายัง ทำลายประโยชน์ตน ที่พึงได้พึงมี
นั่นคือ ปฏิบัติธรรม เลือกสะเก็ด คือรักษาศีล เลือกเปลือกคือ อบรม
สมาธิ เลือกกระพี้คือ ปัญญา

ด้วยเหตุอย่างนี้ คุณโยมก็จะค่อยๆ เข้าใจ เข้าถึง รับรู้ถึงความอัศจรรย์ใจ
ในพระพุทธศาสนาด้วยตัวของโยมเอง เจริญพร ^^

ทำสมาธิ...

ทำไปเถอะทำไป
ทำไปก็ดูแลรักษาจิตใจให้ยิ้มแย้มแจ่มใส...วางใจให้สบาย ๆ...อ่อนโยนไว้...

อะไรที่ว่าไม่ดีจะเกิด ก็ยิ้มแย้ม แจ่มใส วางใจให้สบาย อ่อนโยน...เข้าไว้

ก็...วางสิ่งหนัก ๆ เอาไว้ไม่ต้องไปแบกตั้งแต่ยังมีลมหายใจให้ได้ระลึกอยู่นี่ล่ะ

หนักก็วาง เบาก็วาง ... ไม่เป็นผลเสียหรอก ...

คนเราเมื่ออยู่ ... มันต้องการพื้นทีมากมายนะ
เมื่อตาย ... มันต้องการพื้นที่เพียงเท่าโลงศพ
เมื่อมันแห้งเหี่ยวผุพังเป็นขี้เถ้า ก็แค่เท่าโถใบเล็ก ๆ
นั่น กาย/รูป

เตรียมตัวไว้

พื้นที่สำหรับ ใจ มันน้อยยิ่งกว่า...

...หัวข้อกระทู้...ไม่เคยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ขอเรียนถามผู้รู้...
...ผู้ถามไม่เคยใส่ใจที่จะศึกษาต่างหาก...จริงๆพระพุทธศาสนาสอนให้เข้าใจชีวิต...
...และเมื่อเริ่มเข้าใจความจริงที่แท้จริงของชีวิตแล้ว...ก็ขวนขวายในชีวิตที่เหลืออยู่...
...ว่าจะเลือกกระทำสิ่งต่างๆที่เหมาะสมตามสมควรแก่ความเข้าใจนั้นหรือยัง...
...เพราะจะต้องมีการเริ่มนำสิ่งที่ตนเองเข้าใจนั้นมาอบรมฝึกฝนตนเองอย่างจริงจัง...
...สิ่งที่ผู้ถามบรรยายมาบ่งบอกถึงว่ายังไม่มีใจที่คิดอยากจะเปลี่ยนแปลงชีวิต...
...จริงหรือไม่จริงลองถามใจตัวเองดูว่ามีความพร้อมในการศึกษาชีวิตมากแค่ไหน...

กำลังคิดถึงคุณ Ros อยู่พอดี
รู้สึกว่า...หายหน้าไปนาน...

โหดนะนี่ ตั้งชื่อดูเหมือนใจดี แต่ตอบแต่ละทีหงายหลังโครม

แยกออกได้ 2 ปัญหา...คือ...ศีล 5 กับ ..อยากปฏิบัติธรรม

ศีล 5...อยากทำให้ครบมั้ยละครับ?...อิอิ...และ..ทุกข์ใจมั้ยละครับ...ที่ยังทำไม่ได้?

อยากปฏิบัติธรรม...เพราะคิดว่ามันจะนำความดีความสุขสงบมาให้ใช่มั้ยครับ?...

แสดงว่า...ตอนนี้ไม่สงบ

ช่วงไม่สงบนี้...เราก็ลองมองดู...มีอะไรที่เรามักทำเป็นประจำบ้าง..อะไรทำแล้วมักมีปัญหาตามมา??...

แล้วอยากสงบนี้....เมื่อเรายังทำอะไรแบบเดิมอยู่...มันจะได้ผลที่แตกต่างไปจากเดิมได้ยังงัยละ?

อย่าด่วนไปคิดถึง..สมาธิเดินจงกรมเลยครับ...ใว้ทีหลัง...ขอให้ตอบทำถามนี้กับตัวเองให้ดีให้กระจ่างก่อน....แล้วทีนี้..ศีล 5 ก็จะเริ่มทำได้ไม่ยากละ

มีอะไรเพิ่มเติมก็..ถาม ๆ ..คุย ๆ กันในนี้ก็ได้นะครับ...

พวกเรา..มันเพื่อน ๆ กันทั้งนั้น..

ปฏิบัติธรรมเพื่อความสุข...สุขที่ไม่ทุกข์นี้...ก็มีเพียงอริยะสัจ 4เท่านั้น..และ..อริยะสัจ 4 มันมีองค์ของเกื้อหนุน...คือ..ทาน..ศีล...ภาวนา

และแต่ละอัน...มันก็มี...การเรียนรู้...ลงมือทำ...แล้วก็คอย..สังเกตุผล

ทาน...ก็เรียนรู้ว่ามีอะไรทำอย่างไรบ้าง...รู้แล้วก็ลองทำดู...จากนั้นคอยสังเกตุว่า...เกิดอะไรขึ้นกับใจเราบ้าง

ศีล...และ..ภาวนา..ก็ทำอย่างเดียวกัน

เมื่อทำทั้ง 3...แล้วก็มาสังเกตุดูว่า...มันจะเกื้อกูลซึ่งกันและกันให้สูงขึ้นอย่างที่เขาว่ามั้ย?

แรก ๆ ..ทาน...มันก็หยาบ ๆ..สักแต่ว่าให้..ศีลมันก็ยังกระดำกระด่าง...สมาธิภาวนากระท่อนกระแท่น..เป็นธรรมดา

แต่หากทำมันไปเรื่อย ๆ...ทาน..ศีล....ภาวนา...มันก็จะค่อย ๆขัดเกลา...เด่นงาม...ใสละเอียดปราณีตขึ้นไปเรื่อย ๆ ของมันเอง...ของเพียงไม่ท้อไม่ถอย..ครับ

...จริงหรือไม่จริงลองถามใจตัวเองดูว่ามีความพร้อมในการศึกษาชีวิตมากแค่ไหน...
...สิ่งที่ผู้ถามบรรยายมาบ่งบอกถึงว่ายังไม่มีใจที่คิดอยากจะเปลี่ยนแปลงชีวิต...
...เพราะจะต้องมีการเริ่มนำสิ่งที่ตนเองเข้าใจนั้นมาอบรมฝึกฝนตนเองอย่างจริงจัง...
...ผู้ถามไม่เคยใส่ใจที่จะศึกษาต่างหาก...จริงๆพระพุทธศาสนาสอนให้เข้าใจชีวิต...
...ว่าจะเลือกกระทำสิ่งต่างๆที่เหมาะสมตามสมควรแก่ความเข้าใจนั้นหรือยัง...
...และเมื่อเริ่มเข้าใจความจริงที่แท้จริงของชีวิตแล้ว...ก็ขวนขวายในชีวิตที่เหลืออยู่...
...หัวข้อกระทู้...ไม่เคยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ขอเรียนถามผู้รู้...




บางครั้งก็เป็นภาพลวงตาของตัวอักษร

ในกรณีของ จขกท.

ศีลข้อ 5...จะทำได้ง่ายมากเลยครับ

...นานน่าดูเลยล่ะค่ะเพราะใส่รหัสส่วนตัวผิดหลายรอบเลยค่ะ...

...แถมแสดงความรู้สึกไปตามธรรมดาสามัญชน...มีคนแอบหงายหลังด้วยค่ะ..