วันเวลาปัจจุบัน 24 เม.ย. 2024, 02:31  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 17 พ.ย. 2012, 01:31 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ต.ค. 2012, 20:20
โพสต์: 6


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมเป็นคนเครียดกับงานมากพอสมควร ถ้าทำไม่สำเร็จหรือไม่ตรงตามใจก็จะไม่นอน พอนอนน้อยก็ความดันขึ้น นอนไม่หลับ อารมณ์ไม่ค่อยดี แต่เป็นคนปฎิบัติสมาธิมาบ้าง พอเกิดอาการเครียดจะจุกที่คอหอยเพราะความดันขึ้น หิวน้ำตลอด ตัวร้อน อารมณ์ไม่ค่อยจะคุยกับใครแล้วก็รู้ว่ามันเกิดทุกข์กับร่างกาย ก็กำลังดูมันเจ็บที่ไหน คิดเรื่องอะไร และก็ปล่อยให้มันคิด ใช้เวลาเหมือนกัน เวลาตามดูอารมณ์เครียด ผมจะไม่ได้ยินเสียงรอบข้างหรือน้อยมาก จะไปทำอะไรก็จะมุ่งตรงไปไม่คิดเรื่องอื่น ก็รู้อยู่ว่าเครียดเรื่องอะไร แต่มันก็หายไปเฉยๆ ตามดูอารมณ์ กลับไปดูเรื่องที่เกิดขึ้น เอามาคิดต่อก็ไม่เกิดอารมณ์เดิม ทำให้ผมแปลกใจ ทำไมเกิดอย่างนั้น แต่พอผ่านไปก็มีเรื่องเครียดเรื่องใหม่มาอีก ก็เป็นอาการเดียวกัน ผมก็ทำอย่างไร กับ อารมณ์เครียดที่อยู่ๆก็หายไป แต่ใช้เวลาเหมือนกันนะครับที่อารมณ์เครียดจะหายไป ประมาณ 2-3 ชั่วโมง ผมควรฝึกจิตใจอย่างไร เพื่อดูที่มาของอารมณ์ และไม่ให้อารมณ์เครียดบ่อย งานผม ควบคุมระบบคอมพิวเตอร์ website และ Network ทั้งบริษัทฯ ในแต่ละวันจะมีคนติดต่อประมาณวันละ 30-40 คนครับ จะควบคุมความเครียดอย่างไร ต้องอธิบายยาวหน่อยนะครับ มันมีที่มาที่ไป


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2012, 00:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ย. 2008, 12:29
โพสต์: 814

ที่อยู่: กรุงเทพฯ

 ข้อมูลส่วนตัว


ก็ทำอย่างที่คุณฝึกนั่นแหละครับดีแล้ว ใช้เวลาฝึกก้คือช่วงหลังเลิกงาน คือกลับถึงบ้าน อาบน้ำเสจแล้วนะครับไว้เปนเวลาฝึก หรือดีกว่านั้น ก้ควรใช้เวลาวันหยุดต่างๆ หรือวันเสา อาทิต เพราะว่างทั้งวัน นอนเต็มทีแล้วๆมาฝึก ผมเคยดูรายการในช่องทรูที่พูดถึงคนทำงานและวิธีการบริหารจิตที่ดีในการทำงานและใช้ชีวิต
ที่เขาทำกันได้นะ เขาสรุปไว้ว่า ต้องรู้จักปล่อยวางให้เปน ทำให้จิตมีช่องว่างได้พัก แล้วจะเหนความสุขเลกๆขณะนั้น ว่าเราไม่ได้เครียด แล้วเราก้เข้าถึงสงบแบบง่ายๆ แล้วคิดด้านดีว่าทุกๆสิ่งไม่ใช่ปัญหา
แต่สิ่งที่เปนปัญหา คือเราแบกมาใส่หัวเอง ความกังวลที่มีตลอดทั้งวันแล้วกลับมาคิดจนสมองไม่ได้พัก
นั่นแหละคือตัวปัญหา แล้วเมื่อเราหาสงบแบบง่ายๆด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะอย่ที่ไหนบ้านหรือที่ทำงานตอนนีั้แหละ เราจะเติมความสุขง่ายๆ และพักผ่อนได้ ถึงแม้ว่าชีวิตจะมีเรื่องเครียดๆเต็มไปหมด เราจะวางมันลงได้ หากคุนมีวิธีแก้ ก้ให้ใช้วีิธีตามที่คุณถนัดนั่นแหละ เพียงแต่อาจให้หายเครียดเร็วกว่าเดิมจาก2-3 ชม
เหลือเพียงไม่ถึง 1 ชม ก้จะดีมากครับ (เมื่อจิตใจสงบ เราจะหายเครียดไปเอง) :b39:

และการที่คุณมาโพส กท ในนี้ หรือ โพสในที่ไหนๆ เช่น fB มันก้เปนการคลายเครียดได้ดีเช่นกัน
การได้พูดคุยกับเพื่อนๆ หรือครอบครัว หรือแม้แต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ กับเพื่อนๆในที่ทำงานและลูกค้าที่มาติดต่อ ถือว่าช่วยได้ทั้งนั้น เหนโพสยาว ผมก้เลยตอบอย่างยาวบ้าง คงจะเข้าใจนะ
:b40:
โดยส่วนตัวผมสนใจทางๆนี้ และชอบหาวิธีชนะความเครียดอยู่แล้ว รวมถึงแนะนำเทคนิคง่ายๆ แต่มีประโยชน์อย่างมาก เพื่อจะได้เสริมและต่อยอดไปอีกสำหรับคนอื่นๆ :b41:


:b31: :b23: :b33: :b14: <===========> :b12: :b16: :b29: :b28: :b42:
เปนไอคอนง่ายๆ ไว้change ตัวเอง เพราะทุกคนมีจุดเปลี่ยน และต้องยอมรับมันให้ได้และเรียนร้จักมัน

ปล.. ผมว่า คงมีอีกหลายคนโดยเฉพาะคนที่ทำงานกับคนหมู่มากที่เขาเปนแบบคุณหรือเปนหนักยิ่งกว่า
นี่แหละคือปัญหาที่เจอได้ในชีวิตการทำงานในเมืองหลวง :b45:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2012, 06:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 ก.ย. 2010, 20:29
โพสต์: 5111

แนวปฏิบัติ: พิจารณากาย
สิ่งที่ชื่นชอบ: มณีรัตน์,พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ร้วห่อทอง
อายุ: 39

 ข้อมูลส่วนตัว


ลองพิจารณาว่า เครียดเพราะไปสำคัญว่างาน,ความวุ่นวายต่างๆมันเป็นตัวเราจริงๆหรือเปล่าคะ

ของเหล่านี้มันเหมือนสิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วจะผ่านไป เหมือนรถยนต์ต่างคนต่างวิ่งบนถนนนะ ถ้าเราเอาอารมณ์กับสิ่งต่างๆที่เข้ามาซะทุกเรื่อง ใจเราจะรับไหวได้อย่างไร มันก็ต้องเครียด เป็นการกดทับจิตใจลงไปเรื่อยทุกวันๆ อย่างเหมือนขับรถกันบนถนน พอใครปาดซ้ายปาดขวา เราก็หงุดหงิดมาก เป็นบ้าเป็นบออยู่ในรถของเรา เขาไม่เกี่ยวเลย ไม่รู้ด้วย แล้วเขาก็ขับเลยเราไปแล้วไม่เจอกันอีกเลยก็เป็นไปได้ แต่เราได้หงุดหงิด ใจเสีย บางทีไปโวยวายใส่คนบนรถเราเองซะอีก นี่มันเรื่องภายนอกแท้ๆมาทำให้ภายในเราเดือดร้อน

เราเองวันๆก็เจอลูกค้าเยอะๆๆ งานก็เยอะเหมือนกัน เมื่อก่อนก็หงุดหงิดเรื่อย เครียด คนเข้ามาวุ่นวายเราเยอะจังเลย อย่างนั้นอย่างนี้ เครียดมาก แต่พอคิดใหม่ โลกมันก็ยุ่งแบบนี้ เราอย่าไปยุ่งตาม ใครเข้ามาในชีวิตเรา จะดีจะร้ายเขาก็มาแป๊บเดียวกันทั้งนั้น ไม่นานก็จากกันไป ยิ่งเป็นลุกค้า-ผู้มาติดต่อ เขามายุ่งเราไม่นานแต่เรากลับเสียจิตกับเรื่องนี้กันจัง ก็เพราะเราไปเอามาเป็นตัวเป็นตนเราจริงๆจังๆไป

ลองทำงาน-รับมือกับผู้มาติดต่อหรือลูกค้าใหม่ คิดว่า นี่คืองาน เรากำลังสวมบทบาทเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ตอ้งต้อนรับคนเหล่านี้ งานเหล่านี้ไม่ใช่ตัวตนของเรา ถือเอาเป็นตัวตนไม่ได้ เพราะเรามาทำงานเพื่อเลี้ยงชีพเอง มันไม่ได้เลี้ยงดูเรามาแต่เกิด และเราไม่ได้ทำมันไปจนตาย

เราจะรับลูกค้าอย่างเต็มใจ ด้วยไมตรีจิต และเมื่อหมดสิ้นภาระตรงนี้เราก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ถ้าเขามาร้ายกับเรา เราก็จะคิดว่า เออ ร้ายช่างเขา มันตัวเขา เดี๋ยวเขาก็ไป เราเองทำใจเราให้ดี อย่าเก็บความไม่ดีของคนอื่นมาหงุดหงิด

ทำไปเรื่อยๆใจจะสบายขึ้นเอง ทีนี้งานยุ่งแค่ไหน ใจก็สบายของมันไปเรื่อยๆ เพราะไม่เอาอะไรมาคิด มาทำให้ใจจมกับความเศร้าหมองไงคะ



ขอนำกระทู้ของพระอาจารย์มิตซูโอะมาฝาก
เห็นว่า ท่านสอนเกื้อกูลแก่คนวัยทำงานที่คร่ำเคร่งกับการงานดีมากเลยล่ะค่ะ

ลองทำตามพระอาจารย์มิตซูโอะ...ท่านว่า"หายใจเข้าลึกๆ...หายใจออกยาวๆ"
ลองดูนะคะคุณเจ้าของกระทู้


เหตุสมควรโกรธ...ไม่มีในโลก (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)
viewtopic.php?f=6&t=20105

จิตใสไร้ทุกข์ ทำจิตให้สงบ ทำใจให้สบาย (พระอาจารย์มิตซูโอะ)
viewtopic.php?f=7&t=41966

จิตใสไร้ทุกข์...ปล่อยวางอารมณ์ (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)
viewtopic.php?f=7&t=41967

เพราะเรามีความยึดมั่นถือมั่นกับอารมณ์ (พระอาจารย์มิตซูโอะ)

viewtopic.php?f=7&t=42548

.....................................................
"เกิดดับ..เกิดแล้วไม่ดับไม่มี"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2012, 14:39 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ต.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 5013


 ข้อมูลส่วนตัว


หมีน้อยคอยรัก เขียน:
ผมเป็นคนเครียดกับงานมากพอสมควร ถ้าทำไม่สำเร็จหรือไม่ตรงตามใจก็จะไม่นอน พอนอนน้อยก็ความดันขึ้น นอนไม่หลับ อารมณ์ไม่ค่อยดี แต่เป็นคนปฎิบัติสมาธิมาบ้าง พอเกิดอาการเครียดจะจุกที่คอหอยเพราะความดันขึ้น หิวน้ำตลอด ตัวร้อน อารมณ์ไม่ค่อยจะคุยกับใครแล้วก็รู้ว่ามันเกิดทุกข์กับร่างกาย ก็กำลังดูมันเจ็บที่ไหน คิดเรื่องอะไร และก็ปล่อยให้มันคิด ใช้เวลาเหมือนกัน เวลาตามดูอารมณ์เครียด ผมจะไม่ได้ยินเสียงรอบข้างหรือน้อยมาก จะไปทำอะไรก็จะมุ่งตรงไปไม่คิดเรื่องอื่น ก็รู้อยู่ว่าเครียดเรื่องอะไร แต่มันก็หายไปเฉยๆ ตามดูอารมณ์ กลับไปดูเรื่องที่เกิดขึ้น เอามาคิดต่อก็ไม่เกิดอารมณ์เดิม ทำให้ผมแปลกใจ ทำไมเกิดอย่างนั้น แต่พอผ่านไปก็มีเรื่องเครียดเรื่องใหม่มาอีก ก็เป็นอาการเดียวกัน ผมก็ทำอย่างไร กับ อารมณ์เครียดที่อยู่ๆก็หายไป แต่ใช้เวลาเหมือนกันนะครับที่อารมณ์เครียดจะหายไป ประมาณ 2-3 ชั่วโมง ผมควรฝึกจิตใจอย่างไร เพื่อดูที่มาของอารมณ์ และไม่ให้อารมณ์เครียดบ่อย งานผม ควบคุมระบบคอมพิวเตอร์ website และ Network ทั้งบริษัทฯ ในแต่ละวันจะมีคนติดต่อประมาณวันละ 30-40 คนครับ จะควบคุมความเครียดอย่างไร ต้องอธิบายยาวหน่อยนะครับ มันมีที่มาที่ไป


นี่ยาวแล้วหรือนี่

:b1:

เอกอนก็เป็นคนที่เครียดนะ เครียดจนรู้เท่าทันมันในระดับหนึ่ง น่ะ
คือรู้การเกิด และการดับไปของความเครียดในแต่ละลักษณะ
และลักษณะการดับที่มีเชื้อ กับดับสนิท
การดับเป็นเรื่อง ๆ
การดับพฤติกรรม

เอกอนก็เห็นอย่างที่คุณเห็นนะ เห็นการเกิดดับของมันเรื่อย ๆ นั่นล่ะ

ส่วนหนึ่ง โดยระบบชีวภาพของมนุษย์
ถ้าระดับความดันในสมองถึงจุด ๆ หนึ่ง (เครียด) ระบบจะตัดการทำงานลงฉับพลันทันที
เป็นเหมือนระบบ เซฟทีคัท
คือถ้าเราสร้างแรงกดดันมันไปถึงตรงนั้นได้อย่างไม่ถอยนะ (คุณ 2-3 ชั่วโมง)
รับรองความเครียดที่พลุ้งพล่านอยู่ หายแว๊บ ทันที
แต่คุณต้องไม่เป็นโรคความดัน เส้นเลือดในสมองตีบ
เพราะเส้นเลือดในสมองอาจจะระเบิดซะก่อนจะได้เห็น มันหาย
และทำบ่อย ๆ ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ดี
การเข้าสู่ระบบ เซฟทีคัท ควรเป็นทางเลือกสุดท้าย
เพราะเป็นทางเลือกที่มันจะดับเป็นเรื่อง ๆ เป็นครั้ง ๆ คราว ๆ
ซึ่งจากความเห็นของคุณ
เอกอนเห็นว่า คุณเองก็เห็นตามนั้นนะ

แต่บางคนก็จะเครียดแบบเป็นในลักษณะเลี้ยงอารมณ์ คือคอยป้อนอาหาร

ซึ่งไม่ว่าจะเป็นลักษณะไหน ถ้าเราเสพโดยรู้ไม่เท่าทัน
เราก็ติดอารมณ์ ติดพฤติกรรม

ส่วนการจะเปลี่ยนพฤติกรรมของอารมณ์เครียด
คุณลองไปศึกษา-ปฏิบัติในเรื่องการฝึกจิตอธิษฐานการงาน
พระอาจารย์คึกฤทธิ์จะอธิบายการปฏิบัติไว้ค่อนข้างเข้าใจง่าย
น่าจะช่วยให้คุณสังเกตเห็นลักษณะจิตที่คอยแส่ไปหม่ำอาหารเครียดได้
คือถ้าคุณเห็น คุณก็จะเรียนรู้ที่จะละมันได้
และเมื่อละได้ ก็จะทำให้จิตประคองตัวอยู่ในอารมณ์ที่ต้องการได้

มีอะไรก็เข้ามาคุยนะ
เรื่องนี้ถ้าคุณพิจารณาเห็นอารมณ์ดี ๆ คุณก็ โอเคย์ ได้นะ
เห็นมันแทรกตัวเกิดคุณก็ค่อย ๆ เอาชนะมันไปเรื่อย ๆ โอเคย์ เรย

:b1: :b16: :b16: :b1:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 พ.ย. 2012, 01:58 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ค. 2012, 00:24
โพสต์: 34


 ข้อมูลส่วนตัว


จขกท. พิมพ์บรรทัดรองสุดท้ายว่า จะควบคุมความเครียดได้อย่างไร?
คำถามก็คือ การควบคุม กับ การปลดปล่อย อันไหน จิตมีโอกาสเป็นอิสระ ได้มากกว่ากันเล่าครับ

หากว่า จิตที่เกษม คือ จิตที่เป็นอิสระ..ไม่ติดข้อง..หรือไม่ยึดติดในสิ่งใด ๆ แล้ว
ไม่ว่าความเครียด หรือลมหายใจ เราก็ไม่ควรไปควบคุมมัน เพียงแค่ปลดปล่อยแล้วตระหนักรู้
อย่างไม่หลีกหนี ไม่ประเมินค่า.. ความจริงล้วน ๆ ก็จะปรากฎ ... สอดคล้องกับคำพูดของใครบางคนที่ว่า "ความจริงทำให้เราเป็นอิสระ" :b12: :b12:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 5 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 48 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร