ถ้าไปชอบคนที่มีแฟนแล้ว(เขาอยู่ด้วยกันยังไม่ได้แต่งงาน) โดยไม่ได้ตั้งใจ บาปไหมคะ แล้วถ้าหากเขามาเลิกกัน เพราะฝ่ายชายบอกดิฉันว่าไปด้วยกันไม่ได้ แล้วมาคบกับดิฉัน โดยที่ฝ่ายหญิงไม่มีทางเลือก ถือว่าผิดศีลข้อ3 หรือไม่

ชาย-หญิงที่มีผู้ปกครองดูแล แล้วละเมิด หรือ ชาย-หญิง ที่ไม่มีผู้ปกครอง
แต่ชอบมั่วไปทั่ว คือ แย่งกันไปมา มักทะเลาะกัน หรือผิดใจกัน ตบตีกัน
บางครั้งลงมือฆ่ากันก็มี

อย่าไปแย่งชิงของ ๆ ใคร อย่าไปเล็งแฟนคนอื่น บางคนแย่งยังไม่สำเร็จ
ยังไม่ผิดศีลเลย ถูกสาดน้ำกรด ถูกฆ่าตายก่อนก็มี

ของ ๆ ใคร ของใครก็หวง ..
หนุ่มโฉด ๆ ..เอ้ย โสด ๆ ในกระดานนี้มีเยอะ ..สังเกตุดูดี ๆ ..

อิอิ ..

ถ้าไม่อยากเสียใจ ถ้าคุณโยมรู้ตื่นอยู่วัยเรียน ให้เรียนๆ ไปก่อน
คบเป็นเพื่อนให้ดูต่อไป คนเราเป็นได้ทั้งคนรู้จักในยามรัก
และเป็นได้ทั้งคนแปลกหน้ายามหน่าย ในคนๆ เดียวกัน

ฝ่ายชายอาจเริ่มกลายเป็นคนแปลกหน้ากับแฟนเก่า
ทั้งที่เคยเป็นคนรู้จัก และรักกันมา ซึ่งจริงก็ได้ไม่จริงก็ได้
แต่การที่มาบอกเราว่า เขาสองคนไปด้วยกันไม่ได้ จะจริงก็ได้
ไม่จริงก็ได้เช่นเดียวกัน กรณีถ้าจริง โดยฝ่ายหญิงไม่มีทางเลือก
คุณโยมตื่นรู้ ถ้ายังไม่ได้คบกันดูใจกันให้นานพอ แล้วก็ไม่แต่งงาน
จดทะเบียน ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ แบบนี้ ถึงจะอยู่ด้วยกัน
ไปมาหาสู่กัน โดยเปิดเผย หรือไม่เปิดเผย ฝ่ายชายจะผิดเต็ม
(ถ้ายังไม่มาขอเรา)เราเอง ผิดครึ่ง(ถ้าเขายังไม่ขอเรา เพราะยังไม่เป็น-
สามีของเราอย่างถูกต้องตามกฏหมาย) นี้ขนาด เป็นกรณีที่จริง
แต่ทำไมถึงยังผิดศีลข้อ ๓ ฝ่ายเราครึ่งหนึ่งนั่นก็เพราะว่า

ถ้าเกิดว่า กรณีที่่ว่าจริงนั้นกลายเป็นเท็จไป เราโดนหลอก
นอกจากผิดศีล ข้อ ๓ แล้วยังไม่พอ จะต้องมาเสียหาย
เสียใจถูกหลอกหลอน ไปอีกครึ่งชีวิต คุ้มกันไหม?

ด้วยการได้เป็นคนปลอบโยนในยามเขาเหงา เป็นเหมือนที่พึ่ง
ทางใจในยามเขาไม่มีใคร สุดท้ายต้องมาเสียใจเสียรู้เพราะ
ความรักความเมตตา...เจ็บนะ!


ไม่ผิดศีลข้อ ๓ มีวิธีเดียวคือ ต้องแต่งงานจดทะเบียนผู้ใหญ่
สองฝ่ายรับรู้ ถ้าอยู่กินด้วยกัน ไม่ได้แต่ง เขาผิดเต็ม เราผิด
ครึ่งหนึ่ง ถ้าเราอยู่วัยทำงาน ให้สร้างความพร้อมความมั่นคง
ให้พ่อให้แม่ ให้พี่ให้น้องก่อน สถิติส่วนใหญ่ ผู้หญิงต้องผิดหวัง
มีมากกว่าผู้หญิงที่สมหวัง

ถ้าเขาแต่งแล้ว เราโดนหลอก เราผิดเต็ม(เพราะเขาเป็นสามี-
ของคนอื่น) หากเราเพียงแอบรักแอบชอบ ก็ไม่ผิดศีลข้อ ๓
แค่หัวใจมันไม่รักดี([ไม่รักดี] ชอบโชคร้าย อยากเจ็บปวด,
ไม่รู้ว่าเขาหลอก,ไม่รู้ว่าเขาจริงใจหรือไม่จริงใจ) จะผิดก็เมื่อ
เราไปคบไปยุ่งด้วย เริ่มพูดเริ่มคุย เร็วเกินไป โดยเชื่อง่าย
ไม่กลั่นกรอง ไม่อาศัยระยะเวลา จนต้องเจ็บเองรู้เอง^^

เนื่องจาก ตอนช่วงอาทิตย์แรก สองสัปดาห์แรกอาจดูเขา
ให้ความรักความหวังเราดี แต่้ถ้าเกิดว่า ผู้หญิงหรือแฟนเก่า
ยังรักเขาอยู่ เขาเองก็ยังเสียดาย นี้ก็จะกลายเป็นหนังรัก
สามเศร้าขึ้นมา กรณีมาแต่งกับเราแล้วยังไม่จบ เราก็ยังต้อง
ปวดหัวเหมือนกันอยู่ดี...ชีวิต!

ถ้าชวนเขาให้ทาน รักษาศีล ภาวนาเข้าวัดเข้าวา ให้ดูศีลดูธรรม
ดูพฤติกรรมกันไปนานๆ การรักการชอบ พอใจคนที่เราเองรอ
เราเองอยากมอบชีวิตให้เขา เหมือนคนฟังเพลงรักเพลงวัยรุ่น
ที่มีแต่สดใส แต่มันอาจไม่ใช่ความจริง!

เพื่อใจเอาไว้นะครับคุณโยมรู้ตื่น จำเอาไว้ คนเราเป็นได้ทั้งคน
รู้จักและคนแปลกหน้าในคนๆ เดียวกัน สร้างความสุขความมั่นคง
ให้พ่อแม่พี่น้องให้ครอบครัว เพื่อว่า เรื่องจริงกลายเป็นเรื่องเท็จ
คนรู้จักกลายมาเป็นคนแปลกหน้า วันนั้นคุณโยมรู้ตื่น จะได้ไม่ต้อง
ทุกข์ทรมานช้ำใจเสียใจ ยึดถือปล่อยวางไม่เป็น เพื่อใจให้เป็น
ทำใจให้ได้ ดูไปคบไปนานๆ เพื่อความปลอดภัยของตัวเราเอง
ผิดที่ใจ มันไม่รักดี ฉลาดในการกลั่นกรองนะครับเจริญพร^^

มันไม่ผิดศิลหรอก แต่จะไปเอาทำไม ตับ ไต ไส้ ปอด น้ำเหลือง น้ำดี อุจาระฯลฯทั้งนั้น

ช่ายย...เลย...

แค่วัฏฏะจักรการเกิด-เกาะ-เกี่ยว กันของกิเลส มีชอบ หลงใหล แล้วก็เบื่อหน่าย เกิดขึ้นมากมายร่ำไป ในชีวิตที่ยาวนาน ตราบที่ใจยังไม่ปล่อย ทั้งเขาและเรา

ความว่างเปล่าที่ไม่จำเป็นต้องเติมเต็ม (ใยไหม)
เขียนโดย : ลูกปัด

เคยถามตัวเองไหม ว่าทำไมบางครั้งชีวิตเราถึงวุ่นวายขนาดนี้ มีอะไรต่อมิอะไรอยู่เต็มไปหมด
จนรู้สึกว่าชีวิตเป็นเหมือนกล่อง ๆ หนึ่ง ที่สามารถบรรจุอะไรต่อมิอะไรได้มากมาย และในขณะเดียวกัน
กล่อง ๆ นั้นก็มีข้อจำกัด ว่าจะบรรจุอะไรได้มากแค่ไหน

บางครั้งที่เราหลงลืมและเผลอเรอ ใช้ชีวิตไปอย่างเพลิดเพลินกับความสุข หรือจ่อมจมกับความทุกข์
จนไม่มีเวลาหันมาดูตัวเอง นั่นแหละที่เราจะลืมนึกว่า กล่องใบนี้ไม่ได้จุพอที่จะเก็บทุก ๆ อย่างเอาไว้
เราจะรู้ตัวก็ต่อเมื่อ เอาของอะไรใส่เข้าไปไม่ได้อีกแล้วนั่นแหละ

เวลาที่เรารักใครสักคนก็ดูเหมือนกับว่า เราก็พร้อมที่เอาอะไรใส่เข้ามาในชีวิตได้ทุกอย่างไม่ว่า จะ "สุข" หรือ "ทุกข์"
เราไปเจออะไรมาก็กอง ๆ สุมไว้จนเยอะแยะไปหมด
จริงอยู่เวลาเรารักเราก็หวงความสุข อยากเก็บแต่ความสุขไว้ แต่เมื่อเวลาทุกข์เราก็ไม่เคยโยนมันทิ้งลงขยะได้สักครั้ง
และนั่นก็ทำให้ชีวิตดูรกรุงรังไปหมด

เราจะเลือกเอาเฉพาะความสุขมาใส่ชีวิตก็ไม่ได้อีก เพราะความรักต้องมีทั้งสุขและทุกข์
แต่เราต้องรู้จักนำเอาทั้งสองสิ่งนี้มาเปรียบเทียบกัน มาชั่งน้ำหนักดูว่าอย่างไหนมากกว่ากัน
แค่เราอยากได้ความสุขที่ได้มานิด ๆ หน่อย ๆ แต่ต้องแลกกับความทุกข์ที่ซ้ำซากมากมาย มันสมควรแลกกันหรือเปล่า
เมื่อรักอย่างนั้นก็แค่ทำให้ชีวิตเต็ม แต่ไม่รู้ว่าเต็มไปด้วยความสุข หรือทุกข์กันแน่ แล้วจะทนรักไปทำไม

ถ้าลองตัดใจได้...ทำเป็นไม่สนใจไม่แคร์

ไม่ต้องการความสุขเล็กน้อยนั้นอีก กล้าที่เลิกรัก ไม่ต้องมีคนรัก กล้าที่จะอยู่คนเดียว
ไม่อยากทุกข์มาก ๆ อีก ก็ตัดใจทิ้งความสุขเล็ก ๆ นั้นไปซะ แต่อาจจะรู้สึกว่าชีวิตเรามันว่างเปล่าไปสักนิด
จริง ๆ ชีวิตมันไม่ได้ว่างเปล่าหรอก มันแค่ "ว่าง" เฉย ๆ ไม่มีอะไรมาสุมอีกแล้ว
ไม่ต้องสุข ไม่ต้องทุกข์

พาชีวิตมาตั้งต้น มาตั้งสติ โดยเริ่มจากความว่างเปล่า ความไม่มี ให้จิตใจสงบ
ได้ทบทวนอะไร ๆ ที่ผ่านไป...แล้วกลับมาเพ่งมองชีวิตตัวเองอีกที
คราวนี้แหละ จะเห็นทุกอย่าง โล่ง สบาย ๆ
โปร่ง ๆ และน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ

หลังจากนั้นเวลาที่เราใช้ชีวิตในวันต่อ ๆ ไป เราไปเจออะไร เราก็สามารถซาบซึ้งกับสิ่งอื่นๆ รอบข้าง
มีเวลาสนใจเรื่องต่าง ๆ ที่ดี ๆ มีดวงตาที่จะมองเห็นโลกในมุมมองที่สุนทรี
และที่สำคัญ เราสามารถที่จะเลือกเก็บเอาสิ่งที่เราต้องการ มาไว้ในชีวิตได้อีกครั้ง
เพราะถึงตอนนี้ชีวิตจะมีที่ว่างแล้ว ไม่ต้องคอยให้ความรักมาเติมเต็ม ชีวิตก็เต็มได้
หรือถ้ายังไม่มีอะไรมาเติมก็ปล่อยไว้ให้ว่างไปอย่างนั้นก็ได้
นี่...ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย

"บางทีก็ปล่อยชีวิตให้ว่างบ้าง จะได้มีที่วางสิ่งดี ๆ ได้บ้างในวันข้างหน้า"

http://women.kapook.com/view36845.html

สาธุ....
หลวงพี่..เทศน์ได้...แม่น...เหมาะเหม็งยังกับจับวาง...เลย