มีนิทานขำๆ มาให้อ่านเล่น ในสมัยก่อนพุทธกาลสัตว์ทั้งหลายก็พูดได้ นิ้วทั้ง 5 ก็พูดได้ สี่นิ้วก็รุมว่านิ้วก้อยไอ้ตัวเล็ก ! เดินตามหลังระวังหมากัด นิ้วก้อยก็ไม่ค่อยยอม""" พวกเอ็งมาว่าฉันประจำเลย"'"ฉันน่ะมีความหมายนะ เวลาคนโกรธกันเกลียดกันอาศัยฉันน่ะ เกี่ยวก้อยดีกันนะ ดีกันนะตัวเอง!

นิ้ก้อยกระแทกนิ้วนาง!แล้วเอ็งมาว่าฉันน่ะเองมีความหมายอะไรวะ? โอ่!ฉันน่ะมีความหมายมากเลยนะ! เวลาคนรักกันชอบกันจะแต่งง่านกันก็อาศัยฉันนี่แหล่ะสวมแหวนหมั้นนะอิๆ นิ้วนางกระแทกนิ้วกลางตึ้ง!

นิ้วกลางเอ็งสูงยาวเข่าดีไม่เห็นมีประโยชน์อะไรเลย""" นิ้วกลางบอกว่าถึงฉันจะไม่ค่อยมีประโยชน์ แต่พวกเอ็งก็เปรียบเหมือนลูกน้องฉันนะเฟ้ย! ไปไหนมาไหนก็ต้องคอยคุ้มครองฉันอิๆๆ นิ้วกลางกระแทกนิ้วชี้ดังตึ้ง!!

นิ้วชี้เอ็งน่ะมีความหมายอะไรวะ? นิ้วชี้ตอบฉันมีความหมายมากเลยจะเอาอะไรก็ต้องใช้ฉันเนียแหละ ชี้หยิบไอ้นั้นที หยิบไอ้นี่ที่ ใช้นิ้วก้อยชี้จะไปรู้เรื่องอะไรวะ! นิ้วก้อยตาเขียวใช้ฉันก็งงตายฉิบสิ!

ไอ้โป้งนี่นั้งเตี้ยเลย!สี่นิ้วก็ถามว่าทำมัยเองไม่พูดกับเขามั้งวะ? โป้งบอกว่ากูไม่อยากพูดโว้ย!พูดแล้วไม่ค่อยเข้าหูคนว่ะ! เวลาโกรธกันเกลียดกันอาศัยฉันเนี่ยแหละ โป้งแล้วล่ะ เขาโป้งตัวเองแล้วล่ะอิๆๆ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อยู่รวนกันย่อมมีการกระทบกันเป็นธรรมดา
แต่เมื่อรวมกันสามัคคีกันย่อมมีพลังบีบหัวแมวได้อิๆๆๆ