ศรัทธาความเชื่อที่ถูกต้องตามหลักพระพุทธศาสนา มีลักษณะอย่างไรครับ

ตามความเห็นของกระผม
ศรัทธานำไปสู่การพิจารณาไตร่ตรอง ปฏิบัติหรือทดลองตามความนั้นๆ และเมื่อผลเป็นไปตามนั้น จึงจะเชื่อ ส่วนที่ ถูกต้อง ตามพระพุทธศาสนา ความเชื่อนั้น นำไปสู่ความพ้นทุกข์ ในปัจจุบัน ได้จริง

ศรัทธา ความเชื่อ ตามหลักของพุทธศาสนา ต้องประกอบด้วยเหตุผล คือ ปัญญา
ซึ่งสามารถอธิบายได้ว่า เรื่องนั้นทำไหมเราจึงเชื่อ สาธุคะ

ก่อนที่จะรู้ ก็ต้องไม่รู้มาก่อน
ก่อนที่จะสัมมาทิฏฐิ ก็ต้องมิจฉาทิฏฐิมาก่อน
ก่อนที่จะหายงมงาย ก็ต้องงมงายมาก่อน

ศรัทธาที่ถูกต้องตามหลักพุทธศาสนา ....
เป็นศรัทธาที่ประกอบกับความเลื่อมใส
การประกอบพร้อมกับความเลื่อมใส คือมีสันทิฏฐิโก หล่อเลี้ยงศรัทธานั้นอยู่ ปสาทะหรือความเลื่อมใสจึงจะทรงศรัทธา นั้นให้เป็นองคาพยพของการเสริมอุปนิสัยแห่งมรรคแห่งผลได้

ศรัทธาปสาทะ ที่มีสันทิฏฐิโก เป็นอย่างไร
คือ
เป็นธรรมที่พึงรู้พึงเห็นได้
เป็นธรรมมีเหตุที่ผู้ฟังอาจตรองตามให้เห็นจริงได้
เป็นธรรมอันกำจัดข้าศึกคือกิเลสได้ ตามสมควรแก่การปฏิบัติ
เป็นธรรมอันเป็นประโยชน์สุข แก่ปัจจุบัน ภายหน้า และประโยชน์สูงสุด


ธรรมะที่ไม่มีลักษณะเป็นสัน​ทิฏฐิโก พระพุทธองค์จะไม่ทรงสั่งสอน​ แม้จะมีผู้มาถาม ก็ไม่ตรัสตอบ คือไม่ทรงพยากรณ์
เช่น ปัญหา ดังต่อไปนี้ ไม่มีลักษณะเป็นสันทิฏฐิโก
-โลกเที่ยง โลกไม่เที่ยง
-โลกมีที่สุด โลกไม่มีที่สุด
-ชีวะก็อันนั้น* สรีระก็อันนั้น

-ชีวะเป็นอย่างอื่น สรีระเป็นอย่างอื่น
-ถัดจากตายไปตถาตคมีอยู่
-ถัดจากตายไปตถาคตไม่มี
-ถัดจากตายไปตถาคตมีด้วยไม่​มีด้วย
-ถัดจากตายไปตถาคตมีก็ไม่ใช่ ไม่มีก็ไม่ใช่


ด้วยว่าปัญหาดังกล่าวข้างต้​นนั้น ไม่อาจมีใครตามไปรู้ได้ ได้อย่างเดียวเท่านั้นคือ เชื่อ หรือไม่เชื่อเท่านั้น และก็เป็นความเชื่อที่ไม่ปร​ะกอบด้วยปัญญาคือความรู้ คือจะเรียกว่าเชื่ออย่างหลั​บหูหลับตาเชื่อก็ได้ เพราะไม่รู้ เชื่อด้วยศรัทธาในศาสดาผู้แสดงนั้นอย่างเดียวเท่านั้น หรือไม่เช่นนั้นก็ไม่เชื่อเ​อาทีเดียว เพราะว่าไม่สามารถจะตามไปรู้ได้ และแม้ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ก็ไม่อาจแก้ทุกข์อะไรได้ที่​เป็นปัจจุบัน อีกทั้งยังเป็นที่ตั้งแห่งค​วามวิวาทขัดแย้งแก่บรรดาผู้​แสดงอื่นๆ ที่แสดงกันไปต่างๆ และก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร

ธรรมะที่ผู้ฟัง ผู้รู้ พีงเห็น รู้เห็นได้ ด้วยตนเอง ...
พระองค์ทรงบัญญัติโลก โลกสมุทัย(เหตุเกิดเพราะโลก​)
โลกนิโรธ(ความดับโลก) โลกนิโรธคามินีปฏิปทา(ข้อปฏ​ิบัติให้ถึงความดับโลก)
"ในกายอันยาววาหนึ่ง มีสํญญามีใจครองนี้"

เมื่อฟังตาม ตรองตามด้วยปัญญาของผู้ฟังเอง ผู้ปฏิบัติเองเกิดความเลื่อมใส รู้จักทุกข์ ก็จะเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ศรัทธานั้นแน่นหนาขึ้นเป็นอจลศรัทธา อันเป็น หนึ่งในอินทรีย์ 5 แห่งมรรคผล

เจริญธรรม

พระเจ้ามหานามศากยราช ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ด้วยเหตุเพียงเท่าไร อุบาสกจึงจะชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา?

พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรมหาบพิตร อุบาสกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีศรัทธา คือ เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทรงเบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล อุบาสกจึงจะชื่อว่า เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา

มหานามสูตร สมบัติของอุบาสก
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค

มีลักษณะที่จะต้องประกอบด้วยปัญญา คือเหตุและผลตามอริยสัจ 4 อันเป็นหัวใจและแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา เป็นหัวใจของการค้นพบของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเอกลักษณ์

ฟังดูพอมีเหตุผลพอน่าเชื่อถือได้และนำมาปฎิบัติ จนเกิดประโยชน์แก่ตนเองแล้ว ยังไม่พอต้องเกิดกับผู้อื่นด้วย จึงค่อยเชื่อ