ถ้าตนเองเข้าใจธรรมมะผิด แต่เข้าใจว่าตัวเราเข้าใจถูก และพยายามให้ธรรมมะเป็นทานด้วยจิตเป็นกุศลละครับ จะได้รับผลอย่างไรครับ

ถ้าเข้าใจธรรมมะผิด แต่ไปยัดเยียดธรรมมะให้ผู้อื่น โดยที่ผู้อื่นไม่ต้องการ แถมไม่มีอุเบกขาอันนี้ก็ ตัวใครก็ตัวมัน
ก็คงจะเป็นอย่างพระเทวทัตกระมังเจ้าค่ะ

น่ากลัวจังเลยnongkongครับ

ผลที่เกิดคือความเชื่อและศรัทธาของคนที่ไม่ได้พิจารณาด้วยเหตุและผล และความไม่เชื่อและไม่ศรัทธาของคนที่พิจารณาธรรมด้วยเหตุและผล ส่วนตนเองเข้าใจธรรมะผิดก็คือมีมิจฉาทิฏฐินั่นเอง

จำครั้งไม่ได้ว่าพูด-เขียนกี่ครั้งแล้ว

ว่าเอาที่ง่ายๆ มองเห็น เป็นต้นว่า ทำบุญตักบาตร ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สร้างห้องน้ำ หอระฆัง สร้างโรงพยาบาล สร้างโรงเรียน ซื้อสมุดปากกาให้โรงเรียนไกลปืนเที่ยง ปิดทองพระประธาน พระประจำวัน ปล่อยโค-กระบือ เลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า-คนชรา ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า ปล่อยปลาไหล ฯลฯ

ไหว้พระสวดมนต์

แหมพี่กาย 4-5ปีเขียนครั้งหนึ่งจะเป็นไรไป เผื่อมีคนมาสนใจ จะได้พูดคุยกันไปเพื่อจะแก้ข้อ สงสัยกันได้ เพราะธรรมมะบ้านเรามันถกเถียงกันเยอะ บางที่ก็นั่งสมาธิบางที่ก็ไม่นั่งสมาธิ ไหนจะประเทศพม่าก็สอนแบบหนึ่ง พม่าเขาก็มีดีนะเขาทรงปิฎกได้ตั้ง3ปิฏก ตั้ง13รูปแนะประเทศอื่นไม่มีเลยร่วมถึงประเทศไทยด้วย มันบ่งบอกอะไรหลายๆอย่างนะ

คุนน้องเห็นสัจธรรมของตนว่า ต้องปฏิบัติในด้าน บารมี 10 พร้อมกับสมถวิปัสนา จิตคุนน้องถึงจะหลุดพ้นได้จริง เพราะถ้าไม่มีบารมี10 ทัศแล้ว หนีไม่พ้นมารจริงๆ
http://www.larnbuddhism.com/grammathan/barame1.html

สัปปายะ7ก็เป็นสิ่งเกื้อแห่งการภาวนะครับ ดูสังโยชน์10ด้วยนะnongkong

สวัสดีครับพี่ bigtoo

ขอตอบว่า...ปฏิบัติให้ถูกหลักถูกวิธีไปเรื่อยๆเดี๋ยวธรรมมะที่เข้าใจผิดแล้วไม่รู้ตัวว่าผิด มันก็จะรู้ตัวได้เองว่าเข้าใจผิดไปครับ...ส่วนการบอกสิ่งที่ผิดถึงแม้ผิดเพราะไม่รู้ว่าผิดและมีเจตนาดี หากผู้ที่รับนำเอาไปปฏิบัติหรือบอกต่อให้คนอื่นแล้วเกิดโทษ เราก็ได้รับผลกรรมนั้นด้วยครับ

ขอบคุณครับ

ถามต่อนะครับ 2500กว่าปีแล้ว ทั้ง3ปิฎกของเราถูกเปลี่ยนแปลงมาตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ยากที่เราชนรุ่นหลังจะทราบได้ มีก่ารศึกษาทั้ง3ปิฎก ปรเทศพม่าที่ได้ชื่อว่ามีผู้ทรงปิฏกทั้ง3ปิฏกได้อยู่ประเทศเดียวถึง13รูป ประเทศอื่นไม่มี แม้แต่ประเทศไทยเราก็ไม่มี และยิ่งพูดถึงการปฏิบัติด้วยแล้วถกเที่ยงกันไม่มีวันจบ นักปริยัติบางที่ไม่นิยมนั่งสมาธิ นักปริยัติบางท่านก็นิยมนั่งสมาธิไปด้วย ศึกษามาจากตำราเดียวกันยังตีความหมายไม่เหมือนกัน เราจะทำอย่างไรดี กับชีวิตการศึกษาพระธรรมของพระพุทธองค์ เราควรจะยึดตามแนวทางของเราเอง หรือควรจะเปิดโอกาศให้ราได้ศึกษาธรรมมะหลายๆสถานที่ดีครับ เพื่อเป็นการเที่ยบเคียงกับสิ่งที่เราปฎิบัติอยู่ครับ แล้วเมื่อเราเทียบเคียงกับหลายๆที่ๆเขามีความแตกต่าง เราถึงสรุปดีมั้ยครับ ไม่ว่าจะนั่งหรือไม่นั่งสมาธิ ไม่ว่าคำสอนที่แตกต่างนั้น เพราะเราต่างคนต่างปรารถนาในเป้าหมายเดียวกัน นั้นคือความหลุดพ้น นี่คือความเห็นส่วนตัวผมนะครับ ท่านละครับมีความเห็นเป็นเช่นไรครับ

ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา จึงทำให้มีทั้งผู้มีความเห็นถูก และ ความเห็นผิด คู่ไปกับโลก ตั้งแต่ อดีต ปัจจุบัน และ อนาคต ครับ ข้อความนี่เห็นด้วย100%ครับ แต่นี้ก็ยังไม่สำคัญเท่ากับเราได้เปิดโอกาสให้ตัวเราได้ศึกษากับความคิดที่แตกต่างจากเราเหลือยัง เมื่อเราได้เปิดโอกาสได้ศึกษาความเห็นต่างเราเสียก่อน ก็น่าจะเป็นการดำเนินชีวิตโดยความไม่ประมาทในทิฎฐิของเรา ตัวผมเองได้เลือกการเดินบนเส้นทางนี้เรียบร้อยแล้ว ไม่ย้อนถอยหลังกลับแน่นอน เพราะผมไม่เคยขาดการฟังเลย และไม่เคยขาดการนั่งสมาธิตามแบบที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้เลย ผมฟังทั้งปริยัติ ศึกษาทั้งที่เขาเรียกพระป่า พระบ้าน และก็ยังมีหลักสูตรที่น่าเชื่อถือได้อย่างท่านอาจารย์โกเอ็นก้า วิปัสนาจารย์ที่กล้าข้ามศาสนาจากฮินดูมาเป็นพุทธ จนมีชื่อเสียงดังระดับโลกท่านหนึ่งทีเดียว บนเส้นทางนี้คงไม่มีใครมารับผิดชอบชีวิตเราเพราะเราเป็นคนเลือกเอง แต่เราจะไม่เสียใจเลย เพราะเราได้มองหลายมุมแล้วไม่ว่าจะถูกหรือผิด ขอท่านทั้งหลายโปรดพิจารณา ข้อความนี้น่าจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยแก่การสนทนาธรรม ขอความสุขสวัสดีจงเกิดแก่ท่านทั้งหลาย

จะทำยังไง ด้วยวิธีอะไรก็ตาม ถ้าเป็นไปด้วยเหตุผล และให้ผลคือทุกข์น้อยลง ผมเชื่อ

หาพุทธวจน มารองรับ ธรรมนั้น บ้างก็ดีนะ ครับ

ได้บุญมากบาปน้อย..หรือจะได้บุญน้อยบาปมาก....ก็อยู่ที่ความถูกผิด...จากความเป็นจริง...ครับ

และ...จะรู้ได้...ก็ต่อเมื่อผู้นั้นเห็นจริงในส่วนนั้น ๆ แล้ว...

จะให้กระจ่างจริง ๆ ว่าผิดตรงไหนอย่างไร...ก็คงตอนที่คน ๆ นั้นเป็นอรหันต์นั้นแหละครับ..