ถามว่า "จิตเป็นเช่นไร เกิดดับอย่างไร"

คำตอบ ได้แก่ตัวอย่างนี้

ช่วงหลังๆ อิชั้นเริ่มนั่งสมาธิได้นานขึ้นจิตก็นิ่งมากขึ้น
สองวันนี้จากภาวนาอยู่ดีๆ จิตก็มีการถามและจิตก็ตอบเอง เสมือนเป็นการพูดคุย
แต่ไม่ได้มีเสียงหรือได้ยินเสียงจากแห่งใด เหมือนจิตอิชั้นกำลังพูดคุยอยู่กับใครบางคน
แล้วดิชั้นก็พยายามดึงจิตกลับมาสู่การภาวนาจดจ่อที่ลมหายใจเข้าออก และคิดว่าการพูดคุยนั้นมันเป็นการอุปาทานไปเอง ซึ่งแสดงว่า จิตดิฉันยังไม่สงบนิ่งใช่หรือไม่ จิตจึงมีการคิดนึกถามและตอบเอง

ในจิตที่ถาม-ตอบ

อิชั้น ถามว่า จิตอุปาทานเองใช่ไหม จิตก็ตอบว่า ไม่

ดิฉันก็ถามต่อแล้วท่านเป็นใคร จิตก็ตอบว่า ไม่ต้องรู้หรอกเมื่อถึงเวลาท่านก็รู้เอง

อิชั้นถามเรื่องกรรมว่า เมื่อไหร่จะพ้นกรรมที่เผชิญอยู่นี้ จิตก็ตอบว่า ปฏิบัติไปเรื่อยๆภาวนาไป ไม่เกิน 6 เดือนนี้

ตอนกำลังจะออกจากสมาธิดิฉันบอกว่า ขออนุญาตขอถอนออกจากสมาธิก่อนนะเจ้าคะ จิตตอบว่า ได้ แล้วอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรเลย เขารอรับอยู่


ที่จริงบทสนทนามีมากกว่านี้ แต่ว่าไม่รู้เป็นอุปาทาน หรือเป็นคำตอบใต้จิตสำนึกของดิฉัน เพราะระหว่างที่มีสนทนาทางจิต ดิฉันก็ยังมีความสงสัยว่ามันเป็นอุปาทานการปรุงแต่งของดิฉันเอง เพราะดิฉันสงสัยตัวเองว่าจะมีความก้าวหน้าจากการปฏิบัติขนาดสื่อกับใครได้เชียวหรือ

http://board.palungjit.com/f4/ถามนักปฏิบัติขณะนั่งสมาธิมีถามตอบในจิตถือเป็นอุปทานหรือไม่-345804.html#post6314769

ที่เน้นสีนั่นแหละ จิต (ความคิด) และการเกิดดับของมัน