ขอถามตามหัวกระทู้ครับ
ท่านคิดว่า เจ้ากรรม นายเวร ที่ใหญ่หลวงของเราๆท่านๆ คือ/เป็น ใคร/อะไร ครับ

เมื่อ อดีตที่ผ่านเลยไปแล้ว สมัยครั้งเมื่อข้าพเจ้าได้เข้าไปอยู่ในวัด ด้วยฐานะของเด็กวัด ข้าพเจ้าได้พบเห็นศรัทธาญาติโยมที่ได้นำเอาสำรับคาวหวาน หรือ ทางเชียงใหม่เรียกว่า "ขันข้าว" มาถวายทานให้กับพระสงฆ์ใน วันศีลหรือวันธรรมะสวนะบ้าง ในเทศกาลที่เกี่ยวกับพทธศาสนาบ้าง
แต่ละคนที่นำสำรับฯมาถวายทาน ก็จะมีกระดาษแผ่นเล็กและเขียนชื่อผู้ล่วงลับไปบ้าง บ้างก็เขียนว่า "ทานไว้ภายหน้า"บ้าง หรือ เขียนว่า"ทานให้เจ้ากรรมนายเวรบ้าง" ตอนนั้นข้าพเจ้าก็สงสัยเหมือนกันว่า เจ้ากรรมนายเวร มีอยู่จริงหรือว่าไม่มีจริง ถ้ามีอยู่จริงมีอยู่ที่ไหน ข้าพเจ้าจะนั่งฟังหลวงพี่ หลวงตา หลวงลุง หลวงพ่อ ให้พรเป็นภาษาเหนือ สาธยายถึงเจ้ากรรมนายเวรอยู่เป็นประจำ พอจับใจความได้ว่า
อัน เจ้ากรรมนายเวร นั้น ก็คือ บุคคลที่เขามีเวรมีกรรมกับตัวผู้ให้ทาน บ้างก็เพราะความอาฆาตแค้นผูกพยาบาทมาครั้งชาติปางก่อน บ้างก็ทำกรรมต่อกันในชาตินี้ บ้างก็เกิดไปลบหลู่สถานที่หรือสิ่งที่ลี้ลับ เช่นพวกเจ้าที่เจ้าทาง หรือผีที่ยังไม่ผุดไม่เกิดหรือ พวกนางไม้รุกขเทวา อะไรทำนองนี้ เมื่อไปลบหลู่ สิ่งลี้ลับเหล่านั้นก็จะทำร้ายเอาเป็นการสั่งสอน โดยแฝงเข้าไปอยู่ในจิตบริเวณหัวใจ ทำให้เกิดอารมณ์ ความรู้สึกที่ผิดปกติจากที่เคยเป็น อย่างนี้เป็นต้น บรรดาศรัทธาญาติโยมเหล่านั้น จึงได้นำเอาสำรับคาวหวานมาถวายทาน เพื่ออุทิศ ส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เพื่อเป็นการขอขมา แล้วการดำเนินชีวิตก็จะเป็นปกติสุข ความเชื่อในเรื่องเจ้ากรรมนายเวร สำรับข้าพเจ้าแล้ว มันมีอยู่จริง และพวกเจ้ากรรมนายเวร ก็จะเป็นดวงจิตที่แฝงอยู่ในหัวใจ ถ้ามีตาทิพย์ ก็จะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เป็นดวงตาและใบหน้าของเจ้ากรรมนายเวร บ้างก็เป็นผู้ชาย บ้างก็เป็นผู้หญิง พวกฝรั่งยังมีเจ้ากรรมนายเวรเลยขอรับ
แต่ถ้าหากจะกล่าวกันในแง่ของศาสนาแล้ว เจ้ากรรมนายเวร ก็คือ ความคิดของเรานั่นแหละ หากไปทำกรรมเวรที่ไม่ดีต่อใครไว้ ความคิดก็จะมาหลอกหลอน หรือ ถ้าหากทำกรรมเวรที่ดี ความดีก็จะทำให้เกิดความหลงได้เช่นกัน ขอรับ

อะไรจะเป็นเจ้ากรรมเราได้มากเท่ากับกรรมที่เราทำ (ปัจจุบันขณะ) กับวิบาก (ผลของการกระทำที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ)ค๊ะ

น่าจะเป็นคนที่อยู่หน้ากระจกเงานะ ทำเวรทำกรรมต่อกันเอาไว้เสียเยอะ

เจ้ากรรมนายเวรที่ใหญ่หลวงของเรา คือบิดามารดา เราต้องตอบแทนท่านอย่างดี

นอกนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรธรรมดา ไม่ใหญ่หลวงอะไร แต่อาจเลวร้ายมากและเลวร้ายน้อย
ซึ่งเราต้องชดใช้กันบ้างเมื่อเหตุปัจจัยมาถึง

ภพ เป็นเจ้ากรรมนายเวรที่ใหญ่หลวงของเราๆท่านๆ เป็นผลของอุปาทาน คือสิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะอาศัยปัจจัย เป็นปฏิจจสมุปสายเกิดครับ

สำหรับผม คือใจผมเองครับ

(ผมตั้งกระทู้นี้ในบอร์ด กรรม นี้น่า มานี้ได้งั้ย )
ตั้งกระทู้นี้ ไม่หวังถูกผิด ประการใด แต่ผมหวังให้เห็นเช่น คุณ จางบาง คือ พ่อแม่ จากนั้น ก็ คนใกล้ชิดถัดๆกันมา เพราะหลายท่าน กลับคิดว่า เจ้ากรรมนายเวร เป็นภูตผีปิศาจ ต่างๆน่าๆ (มากเกินไป) จนมั่วแต่ทำบุญทำทาน(เกือบทุกวัด) อุทิศให้กับ นู้นี้นั้น มากมาย แต่กลับ พ่อแม่ ไม่เคยจะซื้ออะไรให้กินเลย เอาแค่แบบไม่ต้องลงทุนเลยนะ แค่ถามว่าพ่อแม่ สบายดีมั้ย รักนะจูจุ๊บ หรือ กอด หอม ท่าน ยังไม่มีเลย

และเรื่อง ขออโหสิ ก็ไม่เคยยอมขอ อโหสิ กับคนที่เจอกัน โกรธกัน ในชีวิตประจำวันเลย กลับทำให้ยิ่งแย่ลงเสียอีก

หากคิดได้ว่า ระดับเจ้ากรรมนายเวรเรา ก็คือ ระดับคนที่ใกล้ชิดเรา ปฏิสัมพันธ์กับเรา นั้นแล
(เล่นจะให้เจ้ากรรมนายเวร ไม่ได้ผุดได้เกิดกันเลยหรือ)

เจ้ากรรมนายเวรของเราแท้ๆ ไม่ใช่พ่อแม่หรอกครับ เป็นเราเองต่างหากที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรของพ่อแม่ ที่เป็นภาระให้ท่านต้องเลี้ยงดูฟูมฟักเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ แต่มีลูกน้อยรายที่จะกลับไปเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้พ่อแม่ยามท่านแก่เฒ่าช่วยตนเองไม่ได้

เจ้ากรรมนายเวรของเรา คือภรรยาและลูกที่อยู่ข้างกายนั่นแหละครับ ไม่เชื่อก็ลองไปตรองดูจากของจริงข้างๆตัว จริงไม่จริงก็จนพ่อแม่บางคนถึงกับพูดออกปากออกคอมาว่าสมัยนี้ ลูกๆทั้งหลายนี่ควรจะเรียกได้ว่า "ลูกบังเกิดเกล้า" เพราะต้องคอยพะเน้าพะนอเอาใจใส่เลี้ยงดูให้ดีมิฉนั้นก็นำแต่เรื่องปวดหัวมาให้ สำหรับภรรยาบางคนก็เป็นเจ้ากรรมนายเวร บางคนก็เป็นคู่กรรมคู่เวร บางคนก็เป็นคู่บุญคู่กุศล ต้องเห็นหน้ากันไปทุกวันจนกว่าจะตายจากกันหากรักมั่นไม่นอกใจ

หากคิดแบบท่าน ก็คงเป็นแบบที่ท่านบอกนั้นแหละ ครับ