ท่านกบ คุนน้องถามหน่อยว่า สมาธิท่านกบอยู่ในฌานหรือยังเจ้าค่ะ ถ้าอยู่ในฌานแล้วจะได้คุยกันรู้เรื่อง แล้วไอ้"จิตนี้มหัศจรรย์ร้ายกาจนัก" มันเกี่ยวไรกับสมาธิท่าน จขกท

คุณมัชฌิมา...รู้เรื่องเหล่านี้ก่อนเจอกับสภาวะอย่างที่ว่ามา....หรือว่า...รู้ทีหลัง?

คุนน้องว่า เข้าฌาน 4 ได้ ตามความเข้าใจคุนน้องไม่ใช่ผู้รุ้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน แต่เป็นการรวบรวมสมาธิเข้าอยู่ในฌานนี้ซึ่งต้องเป็นกำลังสมาธิระดับละเอียดมาก ระดับสูงเกินกว่าคนปกติจะทำได้ แล้วบางคนอยู่ในฌาน4ก็พิจารณาธรรมในฌาน4ไม่ได้ ต้องถอนออกจากฌาน4ถึงจะมีสติกำหนดรู้ แต่อธิบายแค่นี้ก่อน เพราะบารมียังไม่ถึงไม่กล้าพูดมาก เด่วจะปล่อยไก่

เวลาประมาณ1.45น.ของคืนวันที่4เมษายน2546 เป็นวันที่พบสภาวะนี้ ลิ้งถามตอบเกิดขึ้นในปี48

ขออธิบายเพิ่มเติมละกันนะครับ

.. ตอนหายหายไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้...

คืออย่างนี้ครับ ตอนที่ความรู้เหมือนกระเด็นออกไปนั้น ตรงนี้รู้ แต่จุดเชื่อมต่อระหว่างตอนกระเด็นหรือตอนก่อนดับไปยังการดับไปนี้ จุดเชื่อมตรงนี้ไม่รู้ต้นไม่รู้ปลายจริงๆ เพราะควารรู้นั้นก็คือเรานั่นล่ะ ผู้ที่สำคัญตัวว่าเรานั่นล่ะ พอเราดับไป มันก็เหมือนคนที่กำลังจะหลับเคลิ้มๆ ตรงนี้ก็ยังมีสัญญาอยู่ จึงรู้จึงบอกได้ไง แต่จุดที่มันหลับณ.จุดนั้นมันหาไม่เจอว่าหลับไปนะตอนไหนจุดไหน พอตื่นนอนมาเราก็ค่อยมานั่งนึกทีหลังว่าสัญญาครั้งสุดท้ายที่ยังมีคือเราเคลิ้มไปมากแล้ว เท่านี้ ส่วนหลับไปนานแค่ไหน หลังจากตื่นเราก็มาดูเวลาดูความอิ่มของร่างกายอีกที ....

ถ้าจะถามว่าถ้าเป็นฌาน4ที่เป็นเอกัคคตาจิต เอกัคคตารมณ์ อันแน่นแฟ้นแล้วทำไมจึงบอกว่าไม่มีสติหรือสติหายไป.... ตอบนะครับ ฌาน4มันจะอยู่ในช่วงไหนที่ผมเขียนในกระทู้ อยู่ในช่วงนี้ครับ "คำบริกรรม,ลมหายใจ,และร่างกาย ในตอนนั้นก็หายไป เหลือแต่สติปัญญาที่เด่นดวงมาก" นี่คือช่วงแห่งฌาน4 จะสังเกตว่าสติความรู้อันละเอียดยังอยู่ครบ แต่เรื่องของจิตนั้นมันไม่หยุดแค่ที่ฌาน4นะครับ มันไปต่อได้อีก คือเมื่อมีสติปัญญาพร้อมแล้วและอยู่ในฌาน4และไม่ไปออกรู้ไปทางไหน(นรก สวรรค์ )ด้วยกำลังปัญญาของฌาน4สามารถแทงทะลุได้หมด (นั่นถึงไปนรกสวรรค์มีอภิญญาต่างๆ ) ถ้าหากเอาสติปัญญามาดูมาพิจารณาความรู้อันละเอียดตัวนี้ ความรู้ตัวนี้ก็จะถูกกำลังของสติปัญญาในขั้นฌาน4ปล่อยออก วางลง ปล่อยวางความรู้ออกไปได้ พอปล่อยรู้แล้วมันก็หมด แยกออกอย่างสิ้นเชิง มันก็หมดแล้วไม่มีอะไร เมื่อสติปัญญาอยู่กับวิญญาณธาตุ เมื่อวิญญาณธาตุวางตัวลงสติปัญญาก็วางตัวลง .....

เรียกว่า "จิตดับ" นั่นแหละ สภาวะนี้ รวมแล้วก็ดับว่างไปหมด ทะลุไปหมด..

เข้าวงอริยสัจ ที่ทำอยู่ไม่ผิด ... แนะนำให้หาครูบาอาจารย์ ดีกว่า อย่ามาเสียเวลาหา คนมาตอบแบบนี้เลย

..ใครเขาจะมารู้กับเรา..

สวัสดีครับพี่มัชฌิมา ปฏิปทา
ในอัปปนาสมาธินั้นไม่มีปัญญาจริงๆครับ...จะมีแต่ก็คือสติที่เราเรียกว่าผู้รู้...ขยายความปัญญาที่ว่านี้ก็คือปัญญาตัวที่เป็นไปเพื่อความรู้แจ้งเห็นตามความจริงแห่งธรรม...ตัวรู้หรือผู้รู้นี้ไม่ใช่ปัญญาแต่เป็นสติ...ดังนั้นอัปปนาสมาธิที่เป็นเอกัคคตาย่อมมีสติคือผู้รู้อยู่เสมอ...ถ้าไม่มีสติคงไว้แล้วมันก็ไม่ต่างจากการหลับครับ

ส่วนที่พี่พิจารณาว่าเมื่อสติปัญญาอยู่กับวิญญาณธาตุ เมื่อวิญญาณธาตุวางตัวลงแล้วสติปัญญาก็วางตัวลง ผมว่ามันไม่ถูกต้องเท่าไหร่...เพราะอัปปนาสมาธินั้นใจกับกายจะแยกจากกัน...ส่วนที่ดับ(หาย)ไป ณ ตอนนั้นคือกาย วิญญาณที่ดับไปจึงเป็นเฉพาะวิญญาณที่ต่อออกมาจากกาย ส่วนมโนวิญญาณนั้นไม่ได้ดับไปด้วย โดยอยู่ในชื่อของผู้รู้ ตัวรู้หรือตัวสตินั่นเองครับ ผิดถูกยังไงโปรดพิจารณาธรรมโดยธรรมนะครับ
ขอบคุณครับ

กะว่า...จะหายใจเข้า..แค่ครั้งเดียว..ก็ถึง ฌาน 4 เลย...นี้แหละที่ยังทำไม่ได้

แล้ว..ไอ้จิตร้ายกาจ...นี้นะ...พอจะมีสมาธิดี ดี สักหน่อย...มันจะสร้างภาพ....มันเป็นจอมสร้างภาพ...ทำให้เห็นนั้นเห็นนี้...พอเห็นนะ...ส่วนมากจะแวะตามเข้าไปดู....ตามดูเมื่อไร..ก็ออกนอกลู่ของสมาธิเมื่อนั้น....

เห็นหรือไม่เห็น...อันนี้ครูบาอาจารย์ท่านว่า..ขึ้นกับวาสนาบารมีที่เราทำมา...คนไม่เห็นอะไรเลยนี้จะดี...ก้าวหน้าเร็ว

ขอถามคุณลูกพระป่าก่อน สติ(ผู้รู้)นี้เที่ยงมั๊ยครับ สติ(ผู้รู้)นี้เกิดดับไหม ....

และการใดที่ไม่มีสติ(ผู้รู้)นั้นนอกเหนือจากการหลับการตายแล้วยังมีอะไรอีกไหม....

ตอบ มโนวิญญาณความรู้ทางใจมันก็อยู่​ในจิตสังขารนี่แหละ จิตสังขารมันก็คือวิญญาณนี่แหละ​ ส่วนผู้ที่ไปรู้สิ่งต่างๆทางใจก​็คือผู้รู้ ผู้รู้ก็อยู่ในจิตสังขารนี่แหละ​ มันรวมตัวกันอยู่ ผู้รู้นี่แหละเป็นผู้สมมุติตัวข​ึ้นมาเป็น"เรา" จิตสังขารก็คือวิญญาณเป็นหนึ่งใ​นขันธ์5 มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ทั้งหมดนี้ถ้าเราเข้าใจมันก็ดับ​ไปๆ เหลือแต่จิตจริงๆ จิตล้วนๆ ที่อยู่เบื้องหลังพวกนี้ จิตจริงๆจิตล้วนๆนี้ไม่เกิดไม่ดับมี​มาตั้งแต่ไหนๆอยู่ในใจของทุกคน แต่ที่ไม่เห็นเพราะถูกอวิชชานี่​ล่ะปกปิดอยู่ ผู้รู้ที่เราคุยกันนี่ล่ะเป็นตัวอว​ิชชาโดยแท้...
เจริญในธรรมครับ

สวัสดีครับพี่ มัชฌิมา ปฏิปทา
ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ...งั้นผมขออนุญาติถามต่อนะครับว่า...
การเห็นธรรม เห็นที่ไหนครับ?
การรู้ธรรม รู้ที่ไหนครับ?
การถึงธรรม ถึงที่ไหนครับ?
ถ้าผู้รู้เป็นผู้สมมติตัวขึ้นมาเป็น"เรา"อย่างที่พี่กล่าว...แล้วที่ว่าพระพุทธเจ้าคือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน นั้นจะหมายความว่าอย่างไรครับ?
และถ้าวิญญาณทั้ง 6 ดับหมดแล้ว...แล้วจะเอาอะไรมารับรู้ปัจจุบันขณะครับ?
ขอให้พิจารณาธรรมโดยธรรมนะครับ
ขอบคุณครับ

มนุษย์ ประกอบด้วยขันธ์5 ผู้รู้นี้เป็นขันธ์ที่หกก็ไม่น่าจะใช่ ขันธ์5นั้นเกิดดับ นอกเหนือจากขันธ์5ไปแล้วนั้นมีอะไรอีกล่ะครับ ....การที่ได้เห็นว่าวิญญาณดับไปผู้รู้ดับไป ตอนที่เห็นมันดับตอนนั้นน่ะมันเป็นเครื่องให้รู้ให้เข้าใจ มันก็เข้าใจในตัวผู้รู้นั่นล่ะว่าตัวเองน่ะเป็นของเกิดดับ สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นย่อมดับ สิ่งใดเกิดดับสิ่งนั้นเป็นอนัตตา คราวนี้เมื่อเข้าใจตัวเอง มันก็ไม่ต้องไปยึดถือว่ามีเราแล้ว ขันธ์ทั้งหมดก็จะเป็นขันธ์5ล้วนๆที่ไม่มีความหลงผิดว่าเป็นตัวเอง สติก็ยังอยู่เหมือนเดิม ผู้รู้ก็ยังต้องมีอยู่ แต่มีวิชา(ความรู้แจ้ง)แล้วไง เมื่อมีวิชา อวิชชา(ความไม่รู้)ก็ดับไปเอง...

... ก็เลยเป็นผู้รู้ "รู้"(รู้ว่าเราไม่ใช่เรา) ก็ปล่อยให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ธรรมชาติหมด เลยไม่มีอะไรซักอย่าง ก็เลยเป็นความไม่มี / ส่วนธรรมธาตุนั้น นอกเหนือจากขันธ์5ไปแล้ว ก็คือความไม่มีนั่นล่ะ ธรรมธาตุนี้แหละเป็นธาตุรู้ของจริงที่เป็นสากล เป็นรู้ที่ไม่ต้องรักษาไม่ต้องระวังไม่ต้องระลึก ที่ไม่ต้องรักษาเพราะเค้าเป็นอย่างนั้นของเค้าอยู่แล้ว เค้าเป็นวิมุติธรรม มันก็จะมาบันจบกันตรงที่ว่าผู้รู้ปล่อยวางตัวเอง หมดไม่มี ......