คุณกบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สัมปชัญญะ กลับคืนมาหรือยัง

กลับไปนั่งอ่านนั่งพิจารณากระทู้ของคุณมัชฌิมาเสียใหม่ให้ละเอียดถี่ถ้วน ธรรมะจากปฏิบัติการเช่นนี้หาฟังหารู้ได้ยาก อย่ามาชักใบให้เรือเสีย แถมยังไปเชียร์ความเห็นของท่านศรีเสียยกใหญ่ ท่านศรีนั้นธรรมท่านไปไกลไม่มีใครตามทันที่จะอ่านรู้เรื่องแล้ว...คอยรับจากท่านก็พอครับ

ผมสงสัยตรงสติปัญญาหายไป...

ถ้าว่าตามลำดับอาการที่ท่าน..จ.ข.ก.ท..ว่ามา

มันก็ต้องเข้า..ฌาณ4..

แต่...รู้...ตื่น..เบิกบาน....ท่าน..จ.ข.ก.ท...ไม่ได้แสดงใว้ให้เห็นเลย

ก็ต้องเดาใว้ก่อนว่า...ไม่มี

กัลยาณมิตร...ต้องไม่อวย..ให้กันเกินไป..จะเสียหาย..

ต้องแตะเบรกห้ามล้อใว้บ้าง....จะได้มีเวลามาฉุกคิด...มันจะเกิดความรอบขอบ

ธรรมด๊า ธรรมดา

สามั๊ญ สามัญ

คืนสู่สามัญ

ความเป็นธรรมดา
ความเป็นสามัญ



เอกอนปฏิบัติมาทั้งชีวิต
ที่สุดรวมแล้วก็คืนสู่สมัญนั่นล่ะ

จิตไม่ว่าแสดงไปวิจิตรเพียงใด
ก็เริ่มจากสามัญ และสิ้นสุดที่สามัญ



ทำให้แจ้งในความเกิด และความดับ

ขอบคุณครับ ..... นี่ล่ะครับKeywordมันอยู่ตรงนี้ ในคำถามที่ผมถามในกระทู้ตอนสุดท้าย ถ้ามีคนถอดรหัสตรงนี้ได้ ก็จะทราบคำตอบที่สงสัยกันกัน ( รูป เวทนา สัญญา สังขาร จะตั้งอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีวิญญาณ เมื่อวิญญาณดับทุกสิ่งต้องดับ สติ ปัญญา อยู่ในนั้น เมื่อทุกสิ่งดับหมด สติ ปัญญา ย่อมดับตามไป)

ท่านก็พิจารณาเอง..ว่า...มันต่างกับการหลับ..มั้ย?

คงเคยได้ยินนะครับว่า....ติดสมาธิหรือติดฌาณ...

แล้วมาดูของเราว่า....มันมีอะไรให้น่าติดอกติดใจตรงไหนมั้ย?

รู้...ตื่น...เบิกบาน....มีกับคนที่หลับมั่ย?

เหล่านี้...คือคำถามที่ผมเคยใช้ถามตัวเอง...เลยเอามาแลกเปลี่ยน

ส่วนใคร..จะไม่ถามตัวเอง..ก็เรื่องของท่านไป

.

^_____^

...ที่สำคัญของการเวียนว่ายตายเกิดก็เพื่อเรียนรู้ธรรมจนกว่าจะบรรลุอรหัตตผล...
...จะไปนรก-สวรรค์-พรหมโลก-นิพพาน...ก็ทำไปจากภพภูมิมนุษย์นี้เอง...
...มนุษย์ที่เกิดมาโชคดีก็คือเกิดมาศึกษาพระพุทธศาสนาแล้วหมั่นทำทาน-ศีล-ภาวนา...
...แต่จะโชคดีหรือโชคร้ายก็อยู่ที่การรักษาศีล5...ถ้าไม่บริสุทธิ์ก็ไม่สามารถปิดอบายภูมิได้...
...การปฏิบัติธรรมที่ทำให้เกิดปัญญารู้แจ้งธรรมเท่านั้นจึงสามารถนำจิตดวงสู่การพ้นทุกข์ได้...
...เพราะปัญญาที่เป็นเครื่องรู้เครื่องอยู่ของจิตเท่านั้นที่จะทำให้ไม่ทุกข์ไปตามโลกธรรม8...
...การใช้ปัญญาจากธรรมมาแก้ไขปัญหาในชีวิตประจำวันเพื่อให้การมีชีวิตที่ทุกข์น้อยลง...
...จนนำพาจิตดวงนี้เข้าสู่การบรรลุธรรมตั้งแต่ชั้นพระโสดาบันขึ้นไปจึงจะปิดอบายภูมิได้...
...ดังนั้นการปฏิบัติธรรมจึงเป็นเรื่องใกล้ตัวของชีวิตชาวพุทธ...หมั่นอบรมจิตตนให้สม่าเสมอ...
...พระพุทธเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ชี้หนทาง...การจะได้ซึ่งมรรคผลก็อยู่ที่จิตแต่ละดวงนำมาสอนตน...
...การปฏิบัติของท่านจขกท.ยังได้ธรรมเครื่องรู้ของจิตอีกอย่างด้วยคือสติสัมโพชฌงค์๗...
...ควรศึกษาและพิจารณาอยู่เนืองๆให้เกิดทั้งสุตมยปัญญา จินตามยปัญญาและภาวนามยปัญญา...
...การเข้าถึงกระแสความเป็นพระอริยบุคคลชั้นต้นได้ในชาตินี้ยังดีกว่ารอชาติต่อๆไป...
...ซึ่งไม่รู้ว่านานแค่ไหนถึงจะได้มาเกิดเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธศาสนาแล้วได้ปฏิบัติอีก...
...สำคัญที่สุดของการบรรลุคุณธรรมก็คือการรักษาศีลให้บริสุทธิ์เป็นพื้นฐาน...
...ขอให้ท่านจขกท.และผู้ที่ใส่ใจศึกษาเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป...
...แนะนำศึกษาสติสัมโพชฌงค์๗...ธรรมเครื่องรู้ของการบรรลุธรรมค่ะ...


http://www.kammatan.com/board/index.php?topic=392.0

ท่านเรียก ขาดสติ สติอ่อน เผลอสติ

หากเปรียบ สติ คือ แม่ จิต คือ ลูกน้อย
การทำสมาธิ ก็เหมือนแม่คอยเฝ้าลูกน้อย เผลอเมื่อไรลูกน้อยก็หนีไปเที่ยวเล่นแหละ
รู้ตัวอีกที ก็เลยไม่รู้ว่าลูกน้อยไปเที่ยวเล่นนานแค่ไหน ..

...ผู้ที่ผ่านประสบการณ์ที่คำบริกรรมหายไปนี้...เวลาที่ได้ฟังเทศนาธรรมของครูบาอาจารย์ที่ว่า...
...การปฏิบัติเข้าถึงจิตกับกายแยกส่วน...ต่างอันต่างจริง...อยู่ด้วยกันแต่ไม่เกี่ยวข้องกัน...
...เช่นข้าว 1 จานก็มีข้าววางอยู่บนจาน...ไม่ใช่อันเดียวกันเป็นคนละอย่างกัน...เรียกว่าข้าว 1 จาน...
...เปรียบดั่งคน 1 คนก็มีกายกับจิต...ไม่ใช่อันเดียวกันเป็นคนละอย่างกันแต่มารวมกันอยู่...
...การปฏิบัติจิตตภาวนาเท่านั้น...จึงสามารถเข้าไปรู้ว่ากายกับจิตแยกส่วนอย่างไร...
...การจะได้เข้าไปรู้ธรรมแจ้งจริงหรือไม่...ไม่ควรคาดหมายล่วงหน้า...ให้จิตอยู่กับปัจจุบันธรรม...
...การจะเข้าไปรู้ความจริงเป็นเรื่องของการปฏิบัติถูกต้องแค่ชั่วฟ้าแลบ...ชั่วงูแลบลิ้นเท่านั้นที่จะรู้...
...ท่านเจ้าของกระทู้อ่านแล้ว...เข้าใจสิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนอย่างไร...นั่นแหละปัญญาเกิดรู้แจ้งอย่างนั้น...
...แต่ถ้าไม่นำสิ่งที่รู้มาคิดค้นพิจารณาแยกแยะลดละความเป็นตัวตนลง...ก็เกิดอีกจนกว่าไม่มีตัวเรา...
...เพราะขณะที่เป็นเรามีตัวตนทำทุกสิ่งอยู่ก็ไม่สามารถแจ้งในธรรมที่เป็นทุกขัง-อนิจจัง-อนัตตา...
...เพราะไม่สามารถเข้าใจธรรมของสภาพจิตที่เกิด-ดับทางตา-หู-จมูก-ลิ้น-กาย-ใจทีละ 1 ขณะได้...

เข้าใจครับ พิจารณาให้เห็นถึงความเกิดดับทั้งหมดทุกขณะ แล้วคราวนี้มันก็จะเห็นทุกสิ่งเกิดดับไปหมด แม้กระทั่ง"เรา"ผู้ดูผู้เห็นก็เกิดดับ จึงไม่มีอะไรเป็นอัตตาสักอย่าง เมื่อเรารู้ตัว"เรา" .....

http://www.luangta.com/thamma_forum/for ... rumID=1298
ฝากลิ้งข้างบนนี้ไว้ให้ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมนะครับเป็นตัวอย่างของผู้ปฏิบัติเขียนถามหลวงตามหาบัวเอาไว้ จิตที่ตัดขาดจากคำบริกรรมเป็นจิตที่ตั่งมั่นเป็นเอกัคคตารมณ์ ความรู้ก็เป็นความรู้ที่ละเอียด หรือว่าเด่นนั่นล่ะครับ เมื่อสติตั่งมั่นขนาดนี้จะหลับได้ยังไงล่ะครับ

ท่านกบ คุนน้องถามหน่อยว่า สมาธิท่านกบอยู่ในฌานหรือยังเจ้าค่ะ ถ้าอยู่ในฌานแล้วจะได้คุยกันรู้เรื่อง แล้วไอ้"จิตนี้มหัศจรรย์ร้ายกาจนัก" มันเกี่ยวไรกับสมาธิท่าน จขกท

คุนน้องว่า เข้าฌาน 4 ได้ ตามความเข้าใจคุนน้องไม่ใช่ผู้รุ้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน แต่เป็นการรวบรวมสมาธิเข้าอยู่ในฌานนี้ซึ่งต้องเป็นกำลังสมาธิระดับละเอียดมาก ระดับสูงเกินกว่าคนปกติจะทำได้ แล้วบางคนอยู่ในฌาน4ก็พิจารณาธรรมในฌาน4ไม่ได้ ต้องถอนออกจากฌาน4ถึงจะมีสติกำหนดรู้ แต่อธิบายแค่นี้ก่อน เพราะบารมียังไม่ถึงไม่กล้าพูดมาก เด่วจะปล่อยไก่

ขออธิบายเพิ่มเติมละกันนะครับ

.. ตอนหายหายไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้...

คืออย่างนี้ครับ ตอนที่ความรู้เหมือนกระเด็นออกไปนั้น ตรงนี้รู้ แต่จุดเชื่อมต่อระหว่างตอนกระเด็นหรือตอนก่อนดับไปยังการดับไปนี้ จุดเชื่อมตรงนี้ไม่รู้ต้นไม่รู้ปลายจริงๆ เพราะควารรู้นั้นก็คือเรานั่นล่ะ ผู้ที่สำคัญตัวว่าเรานั่นล่ะ พอเราดับไป มันก็เหมือนคนที่กำลังจะหลับเคลิ้มๆ ตรงนี้ก็ยังมีสัญญาอยู่ จึงรู้จึงบอกได้ไง แต่จุดที่มันหลับณ.จุดนั้นมันหาไม่เจอว่าหลับไปนะตอนไหนจุดไหน พอตื่นนอนมาเราก็ค่อยมานั่งนึกทีหลังว่าสัญญาครั้งสุดท้ายที่ยังมีคือเราเคลิ้มไปมากแล้ว เท่านี้ ส่วนหลับไปนานแค่ไหน หลังจากตื่นเราก็มาดูเวลาดูความอิ่มของร่างกายอีกที ....

ถ้าจะถามว่าถ้าเป็นฌาน4ที่เป็นเอกัคคตาจิต เอกัคคตารมณ์ อันแน่นแฟ้นแล้วทำไมจึงบอกว่าไม่มีสติหรือสติหายไป.... ตอบนะครับ ฌาน4มันจะอยู่ในช่วงไหนที่ผมเขียนในกระทู้ อยู่ในช่วงนี้ครับ "คำบริกรรม,ลมหายใจ,และร่างกาย ในตอนนั้นก็หายไป เหลือแต่สติปัญญาที่เด่นดวงมาก" นี่คือช่วงแห่งฌาน4 จะสังเกตว่าสติความรู้อันละเอียดยังอยู่ครบ แต่เรื่องของจิตนั้นมันไม่หยุดแค่ที่ฌาน4นะครับ มันไปต่อได้อีก คือเมื่อมีสติปัญญาพร้อมแล้วและอยู่ในฌาน4และไม่ไปออกรู้ไปทางไหน(นรก สวรรค์ )ด้วยกำลังปัญญาของฌาน4สามารถแทงทะลุได้หมด (นั่นถึงไปนรกสวรรค์มีอภิญญาต่างๆ ) ถ้าหากเอาสติปัญญามาดูมาพิจารณาความรู้อันละเอียดตัวนี้ ความรู้ตัวนี้ก็จะถูกกำลังของสติปัญญาในขั้นฌาน4ปล่อยออก วางลง ปล่อยวางความรู้ออกไปได้ พอปล่อยรู้แล้วมันก็หมด แยกออกอย่างสิ้นเชิง มันก็หมดแล้วไม่มีอะไร เมื่อสติปัญญาอยู่กับวิญญาณธาตุ เมื่อวิญญาณธาตุวางตัวลงสติปัญญาก็วางตัวลง .....

คุณมัชฌิมา...รู้เรื่องเหล่านี้ก่อนเจอกับสภาวะอย่างที่ว่ามา....หรือว่า...รู้ทีหลัง?