คุณขณะจิต...ทำมาถูกทางแล้ว...อย่าเพิ่งเข้าใจผิด

แต่...ต้องทำต่อ

ที่คุณหลับอยู่บอกว่า...ยังไม่ใช่วิปัสสนา...

เข้าใจว่า...ผลของคุณขณะจิตเป็นสมถะอยู่

เคยได้ยิน...ปัญญาอบรมสมาธิ..มั้ย?...นั้นแหละ

ต้องทำต่อ...อย่าหยุดแค่นี้...หลายคนเข้าใจว่านี้เป็นปัญญาแล้ว...เราเห็นแล้ว

หากพอแค่นี้...ใจมันก็ไม่หาทางไปต่อ

ทำต่อ..ทำอย่างไร?

ก็ทำอย่างเดิมนั้นแหละ...

จนมันเห็น...เห็นแล้วมันจะ...อ้อ...(สมถะมันก็..อ้อ...แต่นี้อ้อจะชัดเลย)

ปล่อยก็รู้ว่าปล่อย...วางก็รู้ว่าวาง...มันจะไม่หวนมาเป็นพิษอีก...รู้เลย

แม้ยังไม่วาง...มันก็รู้

พิจารณาดูนะ....

ขอบคุณครับ คุณกบฯ ที่แนะนำ

ผมไม่ได้สับสนหรอกครับ เพียงแต่ได้รู้ว่าการปฏิบัติมีหลายแนวทางต่างคนต่างมีภาวะแห่งตน ผมยังมั่นใจในความรู้ความเห็นของตนและแนวทางของครูบาอาจารย์ ตอนนี้รู้สึกว่ายังอยู่กลางทางอย่างคุณกบว่า แต่สภาวะต่างๆก็ค่อยๆลงตัว ความชัดแจ้งมากขึ้นตามกำลังศรัทธา สมาธิ สติ ความเพียร เพียงหวังนี้ ชีวิตนี้คงไม่สั้นเกินไปจนถึงวันนั้น

ครับ...ทำต่อแล้วมันจะเห็น...เห็นละเอียดไปเรื่อย ๆ

ครั้งปฏิบัติใหม่ๆ เห็นสารพัดสีนิ เราดีใจเพราะไม่เคยเห็น เล่าให้อาจารย์ฟัง อ.ต้องดุ

สวัสดีครับพี่หลับอยุ่
อย่างที่พี่กล่าวเลยครับเพราะพระอาจารย์ท่านก็สอนให้หาผู้รู้ให้เจอและอยู่กับผู้รู้คือพุทโธครับ ขอบคุณพี่หลับอยู่มากครับที่เมตตาแนะนำครับ
ขอบคุณครับ

ขออนุโมทนาครับพี่กบนอกกะลา

นั่งสมาธิแล้วเห็นแสงสีม่วงครับ..?

เมื่อพระโยคาพจรประกอบเนือง ๆ ดังนี้บ่มิช้าอุคคหนิมิตแลปฏิภาคนิมิต ก็ปรากฏแก่พระโยคาพจรนั้นแลอุคคหนิมิตปฏิภาคนิมิตจะเหมือนกันทุกพระโยคาพจรหาบ่มิได้ บางอาจารย์กล่าวว่าพระโยาคาพจรบางพระองค์อุคคหนิมิตเมื่อบังเกิดขึ้นนั้น มีสัมผัสอันเป็นสุขปรากฏดุจหนึ่งว่าเป็นปุยนุ่นบ้างปุยสำลีบ้าง แลนิมิตทั้ง ๓ นี้เล็งเอาอุคคหนิมิตสิ่งเดียว แลคำพิพากษาในอรรถกถานั้นว่าอุคคหนิมิตแลปฏิภาคนิมิตนี้ปรากฏแก่พระโยคาพจรบางพระองค์เป็นช่วงดังรัศมีดาว แลพวงแก้วมณี พวงแก้วมณีมุกดาแลพระโยคาพจรบางพระองค์ อุคคหนิมิตปฏิภาคนิมิตมีสัมผัสอันหยาบปรากฏดังเมล็ดในฝ้ายบ้าง ดังเสี้ยนสะเก็ดไม้แก่นบ้าง บางพระองค์ปรากฏดังด้ายสายสังวาลอันยาวแลเปลวควันเพลิงบ้าง บางพระองค์ปรากฏดุจหนึ่งใยแมลงมุมอันขึงอยู่แลแผ่นเมฆแลดอกบัวหลวงแลจักรรถ บางทีปรากฏดังดวงพระจันทร์พระอาทิตย์ก็มี แลกรรมอันเดียวนั้นก็บังเกิดต่าง ๆ กันด้วยสัญญาแห่งพระโยคาพจรมีต่าง ๆ กัน

อนึ่งธรรม ๓ ประการ คือลมออก ๑ ลมเข้า ๑ นิมิต ๑ จะได้เป็นอารมณ์แห่งจิตอันเดียวกันหามิได้ ลมออกก็เป็นอารมณ์แห่งจิตอัน ๑ ลมเข้าก็เป็นอารมณืแห่งจิตอัน ๑ ต่างกันดังนี้ ก็แลพระโยคาพจรพระองค์ใดบ่มิได้รู้ซึ่งธรรมทั้ง ๓ คือลมออกมิได้ปรากฏแจ้ง ลมเข้าก็มิได้ปรากฏแจ้ง นิมิตก็มิได้ปรากฏแจ้ง มิได้รู้ซึ่งธรรมทั้ง ๓ ประการนี้แล้ว พระกรรมฐานแห่งพระโยคาพจรพระองค์นั้นก็มิได้สำเร็จซึ่งอุปจารแลอัปปนา ต่อเมื่อใดธรรมทั้ง ๓ นี้ ปรากฏแจ้งพระกรรมฐานแห่งพระโยคาพจรนั้นจึงจะสำเร็จถึงซึ่งอุปจารฌานแลอัปปนาฌานในกาลนั้น

เมื่อนิมิตบังเกิดดังนี้แล้ว ให้พระโยคาพจรไปยังสำนักอาจารย์พึงถามดูว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า อาการดังนี้ปรากฏแก่ข้าพเจ้าพระมหาเถรสันทัดในคัมภีร์ทีฆนิกายนั้น ถ้าศิษย์มาถามดังนั้น อาจารย์อย่าพึงบอกว่านั่นแลคืออุคคหนิมิตแลปฏิภาคนิมิต และจะว่าใช่นิมิตก็อย่าพึงว่า พึงบอกว่าดูกรอาวุโส ดังนั้นแลท่านจงมนสิการไปให้เนือง ๆ เถิด ครั้นอาจารย์บอกว่าเป็นอุคคปฏิภาคแล้ว สตินั้นก็จะคลายความเพียรเสียมิได้จำเริญพระกรรมฐานสืบไป ถ้าบอกว่าดังนั้นมิใช่นิมิต จิตพระโยคาพจรก็จะถึงซึ่งนิราศสิ้นรักใคร่ยินดีในพระกรรมฐาน เหตุดังนั้นอย่าได้บอกทั้ง ๒ ประการ พึงเตือนแต่อุตสาหะมนสิการไปอย่าได้ละวาง

ฝ่ายพระมหาเถระผู้กล่าวคัมภีร์มัชฌิมนิกายว่า ให้อาจารย์พึงบอกดูกรอาวุโส สิ่งนี้คืออุคคหนิมิตสิ่งนี้คือปฏิภาคนิมิตบังเกิดแล้ว ท่านผู้เป็นสัตบุรุษจงอุตสาหะมนสิการพระกรรมฐานไปจงเนือง ๆ เถิด และพระโยคาพจรเป็นศิษย์พึงตั้งซึ่งภาวนาจิตไว้ในปฏิภาคนิมิตนั้น จำเดิมแต่ปฏิภาคนิมิตบังเกิดแล้วอันว่านิวรณธรรมทั้ง ๕ มีกามฉันทะเป็นต้นก็สงบลง บรรดากิเลสธรรมทั้งหลายมีโลภะ โทสะ เป็นต้นก็รำงับไป จิตแห่งพระโยคาพจรก็จะตั้งมั่นลงด้วยอุปจารสมาธิ แลพระโยคาพจรนั้น อย่าพึงมนสิการซึ่งนิมิต โดยวรรณมีสีดังปุยนุ่นเป็นต้น อย่าพึงพิจารณาโดยสีอันหยาบ แลลักษณะมีความไม่เที่ยงเป็นต้น พึงเว้นเสียซึ่งสิ่งอันมิได้เป็นที่สบาย ๗ ประการ มีอาวาสมิได้เป็นสบายเป็นต้น พึงเสพซึ่งสบาย ๗ ประการ มีอาวาสสบายเป็นต้น แล้วพึงรักษานิมิตนั้นไว้ ให้สถาพรเป็นอันดี ประดุจนางขัตติยราชมเหสีอันรักษาไว้ซึ่งครรภ์ อันประสูติออกมาได้เป็นบรมจักรพรรดิราชนั้น.

พุทโธ พุทโธค่ะ สาธุ