ทาง ๕ เส้นของสัตว์โลก
๑.อกุศล ทางชั่วบาป เหตุรู้ผิด เห็นผิด คิดผิด ทำผิด ไม่มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป จึงล่วงศีล ๕ ผล พาให้ไปเกิดในอบายภูมิ สัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน

๒.กามกุศล ทางดี บุญ เหตุทำบุญ ให้ทาน มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป ไม่ล่วง
ศีล ๕ ไหว้พระ สวดมนต์ ภาวนา ผล ได้เกิดเป็นมนุษย์ ๑ ชั้น หรือเทวดา มี ๖ ชั้น

๓.รูปกุศล ทางไปสู่รูปพรหม เหตุทำสมถะภาวนาโดยทำรูปกรรมฐาน ๓๖ อย่าง
ผล ไปเกิดเป็นรูปพรหม มี ๑๖ ชั้น

๔.อรูปกุศล ทางไปสู่อรูปพรหม เหตุทำสมถะภาวนาโดยทำอรูปกรรมฐาน ๔ อย่าง ผล ไปเกิดเป็นอรูปพรหม มี ๔ ชั้น

๕.โลกุตรกุศล ทางพ้นโลก เหตุทำวิปัสสนาภาวนา ผล ไปนิพพาน

ผมทำวิปัสสนาภาวนา เพื่อไม่ให้หลง 2 ทางนี้ คือ พอใจ กับ ไม่พอใจ (โลภ โกรธ หลง)
ซึ่งเป็นสมุทัยแห่งทุกข์ หรือ เหตุปัจจโย เมื่อไม่หลงเราก็รู้ผิดชอบชั่วดี คิดดี (มีปัญญา) มีเมตตา ทำบุญ ให้ทาน เสียสละ พูดดี ทำดี ประกอบอาชีพสุจริต (มีศีล) แล้วความบริสุทธิ์ทางใจก็ตามมา มีสติ ไม่ฟุ้งซ่าน (มีสมาธิ)

ไม่เที่ยง เกิดดับ เพื่อนรัก

สิ่งที่ท่านกล่าวมานั้นดีแล้ว
แต่บางสิ่งมันหลบซ่อนแฝงเร้นอยู่ ขอให้ระวัง จงพิจารณาให้แยบคาย

ตลอดการภาวนา มีบางจุดบางช่วงที่รู้สึกว่า "อ้อ อย่างนี้นี่เอง กูสุดยอดแล้ว ทำไมบางคนมันไม่ยอมรู้อย่างนี้วะ" อย่างนี้เป็นต้น ถ้าเป็นอย่างนี้ ขอให้รู้ตัว เมื่อรู้ตัวท่านจะรู้เห็นทาง ว่าควรทำอย่างไรต่อ

เมื่อผลการภาวนาปรากฏ ผลนั้นก็อาจกลายเป็นอุปสรรค

แต่ในอุปสรรคนั้น เมื่อรู้ว่า สิ่งนี้คืออุปสรรค อุปสรรคนั้นก็กลายเป็นทางไป

จนกว่าจะถึงผลสุดท้ายจริงๆ เมื่อนั้น ไม่มีอุปสรรคใดๆ อีกต่อไป

ขออนุโมทนากับคุณโกเมศวร์ครับ

การฝึกวิปัสนาคือการรับรู้กิเลส อันเป็นจุดด่างพร้อยใจจิตใจเราเอง ผลข้างเคียงคือ ในช่วงแรก ยิ่งเห็นกิเลสตัวเองชัดเท่าไร ก็จะเห็นกิเลสในตัวผู้อื่นชัดมากตามไปด้วย ยิ่งเมื่อประกอบกับความรู้สึก "อ้อ อย่างนี้นี่เอง กูสุดยอดแล้ว ทำไมบางคนมันไม่ยอมรู้อย่างนี้วะ" อย่างที่คุณโกเมศวร์ว่า อาจนำไปสู่การโต้เถียงที่รุนแรงเป็นที่วุ่นวายใจได้

ทุกคนถูกเสมอในความคิดของตัวเอง ท่านถูกของท่าน เขาก็ถูกของเขา ความคิดตัวเราเองเปลี่ยนยากขนาดไหนทุกท่านรู้ดีแก่ใจ ความคิดของคนที่ท่านพยายามโน้มน้าวก็เปลี่ยนยากแบบนั้นเช่นกัน

ดูเข้ามาในใจเถอะว่าการเชื่อมั่นในความรู้ที่เกิดขึ้นนำไปสู่ความร้อนใจอย่างไรบ้าง ปัญญาเป็นของดี แต่การยึดมั่นในปัญญาเป็นโทษ ควรละเสีย

การข้ามพ้นปัญญาที่ได้จากวิปัสนาก็เป็นขั้นตอนหนึ่งที่จำเป็นต่อการยกระดับจิตใจให้สูงยิ่งๆขึ้นไป

ผิดถูกอย่างไรโปรดพิจารณาครับ

ตรงนี้..มีคนรู้สึกได้น้อย....มาก

พระบางองค์ท่านเทศน์ว่า....มรรคหยาบฆ่ามรรคละเอียด

บางที....การรู้ไม่หลงไปกับการพอใจ..ไม่พอใจ...

เป็นสมถะ....คือมีสติ...สัมปชัญญะ....ยังไม่เข้าวิปัสสนา

แต่ก็พลิกเป็นวิปัสสนาได้....เมื่อการไม่หลงมีและเป็นเหตุผลรวมลง...มาในคำสั้น ๆ

นั้นแสดงว่า...ได้โยนิโสมนสิการธรรมทั้งหลายบรรดามีจนสรุปได้ในใจแล้ว....

เมื่อสติระลึกรู้....ก็รู้ธรรมทั้งหลายเหล่านั้นไปในขณะเดียวกัน...

ผล...คือ...ไม่หลง

การไม่หลง...เป็นผล...ของการเข้าใจธรรมทั้งหลาย

แต่..หากว่ายังไม่หมดกิเลส..ก็ต้องไม่หยุดอยู่กับที่

มิฉะนั้น...มรรคหยาบจะฆ่ามรรคละเอียด....

ดูแล้วคล้ายๆหมอดู ดูลายมือนะ

ขอเดินทางสายกลางแทนได้มะครับ หลายสายดูแล้วมันสลับซับซ้อนไป

อนุโมทนา กับทุกๆท่านที่มาแสดงความเห็นที่ลึกซึ้งเข้าไปยิ่งกว่าทาง 5 เส้น ครับ