พี่เทนี่ รอบรู้กว้างขวางยังกะมหาสมุทรนะขอรับ คือรู้รอบในหลายๆศาสนาดีแท้ ฉุกคิดถึงพี่ชาย...คนหนึ่งที่นี่

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?board=28.0

ป่าช้า..ป่าช้า พี่เทนิ อ่านหนังสือไม่แตก (เด๋วหัวแตกแทน) โจทก์เค้าถามว่า "เราจะฝึกจิตให้กำลัง 5 นี้งอกงามขึ้นได้ยังไง?" อ้างดินอ้างฟ้า อ้างพจนานุกรมมามากมาย แต่ไม่เข้าเป้า ยังงี้สอบตกฮิ

หนังสือท่านบอกอธิบายความหมายของศัพท์แต่ละศัพท์ๆให้เรารู้ เมื่อรู้แล้วคุณจงไปทำ ไปปฏิบัติให้...เกิดขึ้น เมื่อ...เกิดขึ้นแล้วมันก็ทำหน้าที่ตามคำแปลนั่น ดังนั้น การอ่านหนังสือไม่พึงติดอยู่แค่ศัพท์ และคำแปล

"อัสสัทธา" ดังกล่าวก่อนหน้า มีลักษณาการ ดังจิตตคฤหบดี และพระสารีบุตรนี้


เมื่อมีญาณทัสสนะ คือการรู้การเห็นประจักษ์แล้ว จึงไม่ต้องมีศรัทธา คือไม่ต้องเชื่อต่อผู้ใดอื่น ดังนั้น พุทธสาวกที่บรรลุวิเศษต่างๆ จึงรู้และกล่าวถึงสิ่งนั้นๆ โดยไม่ต้องเชื่อต่อพระศาสดา
เช่น ได้มีคำสนทนาถาม-ตอบ ระหว่างนิครนถนาฏบุตร กับจิตตคฤหบดี ผู้เป็นพุทธสาวกฝ่ายอุบาสกที่มีชื่อเสียงเชี่ยวชาญในพุทธธรรมมากว่า

นิครนถ์: แน่ะท่านคฤหบดี ท่านเชื่อพระสมณโคดมไหมว่า สมาธิที่ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีอยู่ ความดับแห่งวิตกวิจารได้ มีอยู่ ?

จิตตคฤหบดี: ในเรื่องนี้ ข้าพเจ้ามิได้ยึดถือด้วยศรัทธา (มิได้เชื่อ) ต่อพระผู้มีพระภาคว่า สมาธิที่ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีอยู่ ความดับแห่งวิตกวิจารได้ มีอยู่...
ข้าพเจ้านี้ ทันทีที่มุ่งหวัง...ก็เข้าปฐมฌานอยู่ได้...เข้าทุติยฌานอยู่ได้... เข้าตติยฌานอยู่ได้...เข้าจตุตถฌานอยู่ได้ (ตั้งแต่ทุติยฌานเป็นต้นไป เป็นสมาธิที่ไม่มีวิตกวิจาร) ข้าพเจ้านั้น รู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้ จึงไม่ยึดถือด้วยศรัทธาต่อสมณะหรือพราหมณ์ผู้ใดๆว่า สมาธิที่ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีอยู่ ความดับแห่งวิตกวิจารได้ มีอยู่


ด้วยเหตุที่กล่าวมานี้ พระอรหันต์ซึ่งเป็นผู้มีญาณทัสสนะถึงที่สุด จึงมีคุณสมบัติอย่างหนึ่งว่า “อัสสัทธะ” ซึ่งแปลว่า ผู้ไม่มีศรัทธา คือ ไม่ต้องเชื่อต่อใครๆ ในเรื่องที่ตนรู้เห็นชัดด้วยตนเองอยู่แล้ว ดังจะเห็นได้จากพุทธดำรัสสนทนากับพระสารีบุตรว่า


พระพุทธเจ้า: สารีบุตร เธอเชื่อไหมว่า สัทธินทรีย์ที่เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมหยั่งลงสู่อมตะ มีอมตะเป็นที่หมาย มีอมตะเป็นที่สิ้นสุด วิริยินทรีย์...สตินรีย์...สมาธินทรีย์...ปัญญินทรีรย์ (ก็เช่นเดียวกัน) ?

พระสารีบุตร: ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในเรื่องนี้ ข้าพระองค์มิได้ยึดถือด้วยศรัทธา (เชื่อ) ต่อพระผู้มีพระภาค...แท้จริง คนเหล่าใดยังไม่รู้ ยังไม่เห็น ยังไม่ทราบ ยังไม่กระทำให้แจ้ง ยังไม่มองเห็นด้วยปัญญา ชนเหล่านั้น จึงจะยึดถือด้วยศรัทธาต่อคนอื่นในเรื่องนั้น...
ส่วนคนเหล่าใด รู้ เห็น ทราบ กระทำให้แจ้ง มองเห็นสิ่งนี้ด้วยปัญญาแล้ว คนเหล่านั้น ย่อมไม่มีความสงสัย ไม่มีความแคลงใจในเรื่องนั้น...
ก็ข้าพระองค์ได้รู้ เห็น ทราบ กระทำให้แจ้ง มองเห็นสิ่งนี้ด้วยปัญญาแล้ว ข้าพระองค์จึงเป็นผู้มีความสงสัย ไม่มีความแคลงใจในเรื่องนั้นว่า อินทรีย์ 5 ที่เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมหยั่งลงสู่อมตะ มีอมตะเป็นที่หมาย มีอมตะเป็นที่สิ้นสุด

พระพุทธเจ้า: สาธุ สาธุ สารีบุตร ฯลฯ

อุวะ...เจ้ากรัชกายวอนถูกเขกกระบาลซะแล้ว (เด๋วจะเอาปากเจ้าแตกหัวเจ้าแตกด้วย) เขลา...(..ง) แล้วยังอวดฉลาดอีก
เจ้าจะฝึกจิตให้กำลัง ๕ งอกงามขึ้นได้ ก็ทำอย่างปฏิบัติอย่างยที่ข้าพเจ้าสาธยาย ตามหลักศาสนาเป็นศาสนาศาสนาไป แล้วเจ้าจะเอาอะไร ไม่กระดิกแล้วยังทำตัวเป็นพวกคนพาล นี่แหละหนาเขาเรียกว่า "สีซอให้ควายฟัง" ควายมันฟังไม่รู้เรื่อง แถมยังร้องกลับมารำคาญจริง อิ อิ อิ (ขออภัยนะขอรับ เพียงเปรียบเทียบเจ้ากรัชกายเท่านั้นไม่มีเจตนาอย่างอื่น)

เบาๆหน่อยพี่เท เดี๋ยวก็ตกนรกอีกขุมหนึ่งหร๊อก
พี่เท (ระทม) ก็บอกชัดๆดิขอรับว่าทำยังไง (ขั้นตอน หนึ่ง สอง สาม) คลุมเครือยังงั้นใครจะทำตามได้ล่ะอุเหม่

พี่เท ความจำเสื่อมป่าวขอรับ บอกว่า ตัวเองอายุยังไม่ถึง ๕ วัน ตก 0 หรือเปล่า คือ จะบอกว่าอายุ 50 แต่ตกเลข 0
เอาไงแน่ ถ้าพี่เทอายุ ๕ วันจริงๆ กรัชกายจะได้เรียกหลานเท

แล้วในวงเล็บก็บอกว่า (รับรองเขียนไปผิด) ดูขัดๆกันยังไงไม่รู้

ฮ่า .. ฮ่า..ฮ่า... ความจริง่แล้วข้าพเจ้าจำผิดไปด้วยซ้ำ ความจริงแล้ว ข้าพเจ้ามีอายู ประมาณยังไม่ถึง 2 วัน (สองวัน) แต่ไม่ใช่สองวัน บนโลกมนุษย์ เพราะอายุของข้าพเจ้า นับเป็น 2 วันในจักรวาล นี่เป็นเรื่องจริง ข้าพเจ้ามีอายุเพียงประมาณ
2 วัน(สองวัน)ในจักรวาล เท่านั้นขอรับ

ว้ายยย! ตาเถน...ตกใต้ถุน

ยังงี้พี่เท ก็เป็นมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์อีกดิเนี่ย แล้วอยู่มาได้ไงขอรับจนถึงป่านนี้

เฮ้อ.....เจ้ากรัชกายเอ๋ย เจ้านั้นอายุ 3-40 ปี เข้าไปแล้วแต่สมองสติปัญญาของเจ้าคงไม่เกินอายุ 10 ขวบ อิ อิ อิ อิ
ที่ข้าพเจ้าเขียนไป ชัดเจนอยู่แล้ว เจ้าจะให้ข้าพเจ้าสอนแบบสอนเด็กๆ เช่น
เจ้ากรัชกายเอ๋ย หากเจ้าต้องการ จะฝึกจิตให้กำลัง 5 นี้งอกงามยิ่งๆขึ้นไป
เจ้าเด็กน้อยเอ๋ย เจ้าต้องรับประทานอาหาร ให้ครบห้า หมู่ นะ ข้าพเจ้าไม่สอนวิธีรับประทานอาหาร หรือสอนวิธีทำอาหารให้กับเจ้าดอกนะ เพราะสอนไปก็คงทำไม่ได้ ไปหาซื้อรับประทานเอาก็คงจะดีนะสะดวกนะ
อีกทั้งเจ้าต้อง รับประทานอาหารให้ครบทั้ง 3 มื้อ อย่าดื่มเครื่องดองของเมา อย่าเสพสิ่งเสพติด ที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ นะ เจ้าเด็กน้อยกรัชกาย
อีกประการหนึ่ง หากเจ้าต้องการ จะฝึกจิตให้กำลัง 5 นี้งอกงามยิ่งๆขึ้นไป เจ้าต้องรู้จักออกกำลังกายทุกวัน หรืออย่างน้อย สามถึงสี่วัน ต่ออาทิตย์ และออกกำลังวันละ 30 นาทีเป็นอย่างน้อยนะเจ้าเด็กน้อยกรัชกายเอ๋ย และ เจ้าจะต้องไม่คิดว่า ไม่ออกกำลังกายก็ได้ ทำงานเอาก็ได้กำลังกายเหมือนกัน คิดอย่างนั้นไม่ถูกนะเจ้าเด็กน้อยเอ๋ย เพราะการออกกำลังกาย กับการทำงาน คนละอย่างกันนะ เพราะ การทำงานต้องใช้สมองควบคู่ไปด้วยทำให้ใช้พลังงานมาก สมองทำงานมาก ส่วนการออกกำลังกาย ทำใจให้มีสมาธิ ผ่อนคลายสบายๆ ทำให้ร่างกายรวมไปถึงจิต มีกำลัง งอกงามยิ่งๆขึ้นไปนะ
สอนให้เจ้าเด็กน้อยกรัชกายขนาดนี้แล้ว เจ้ายังสงสัยในข้อไหนอีกกันละ
ส่วนนรก มันจะกินกบาลเจ้า นั่นแหละ
ข้าพเจ้ารู้จักดีทุกขุม(เพราะเคยอ่านหนังสือมา) และรู้ด้วยว่าอยู่ที่ไหน ส่วนเจ้าไม่รู้ดอกนะ แต่ข้าพเจ้าจะให้เจ้าไปเที่ยวนรกสักสองสามขุมคงจะดีขี้นเอาไหมละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เฮ่ย... เจ้ากรัชกายข้าพเจ้าไม่ต้องตอบเจ้าดอกนะ ว่าข้าพเจ้าอยู่มาก่อนประวัติศาสตร์หรือไม่ เพราะอธิบายไป เจ้าก็ไม่เชื่ออยู่ดี..

ว่าจะไม่ใช้วิทยาคม คือเสกหนังควายเข้าท้องแล้วฮิ แต่เห็นท่าจะเลี่ยงไม่ไหว


แต่ก่อนประกอบพิธี ต้องถามความยาวความขว้างของกายก่อน เพื่อจะได้ตัดขนาดหนังควายให้พอดีคำ


พี่เท ถามจริงๆ พี่เป็นคน...เป็นอินทร์...พรมห...ยม...ยักษ์ หรือเป็นพญานาคกันแน่ หือ

อ้อ...ใกล้ชิดกับพระพิฆเนศ

นั่นใช่พระพิฆเนศมั้ยครับ

ตกลงพี่เทกลัวกรัชกายเสกหนังควายเข้าท้องไหมครับเนี่ย

(ตอนกำเนิดพุทธสาวก)

เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา เตสํ เหตุ (เหตุง) ตถาคโต
เตสญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํ วาที มหาสมโณ

(สิ่ง) ธรรมเหล่าใด เกิดแต่เหตุ พระตถาคตกล่าวเหตุแห่ง (สิ่ง)ธรรมเหล่านั้น
และความดับแห่ง (สิ่ง) ธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะมีปกติกล่าวอย่างนี้.

พี่เท หายไปไหน หรือว่าหมดมุกแล้วขอรับ

เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับผู้ซึ่งบัญญัติว่า กรัชกาย (สำหรับเรียก หมายรู้กันเฉพาะที่บอร์ดนี่) หาเรื่องตายสะแล้ววววฮิ

หากรักตัวกลัวตาย จงคายฟันยางแล้วลอดเชือกเดินมาฝากตัวเป็นศิษย์ของกรัชกายสะ นะโมพุทธายะ มามะมามา เอหิ จงมา สองฮ่าฮ่าฮ่า

โถ..พิโถ...พิโถ...เจ้าเด็กน้อยกรัชกายผู้น่าสงสาร ข้าพเจ้าไม่หายไปไหนดอก แต่ข้าพเจ้าต้องแบ่งเวลาในการประกอบกิจกรรมต่างๆ ของข้าพเจ้า เสาร์ อาทิตย์ ก็ต้องศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม อ่านหนังสือหนังหาทบทวนบ้างเพราะบางครั้งไม่ได้ใช้ก็จำผิด อย่างนี้เป็นต้น
เอ็งมันไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ ไม่รู้จักที่ควรหรือไม่ควร อายละซิท่า เลยแก้เก้อ กล่าวแบบสันดานคนพาล.......โถ..พิโถ..พิโถ..น่าสงสาร...น่าสมเพช...น่าสงสาร...น่าสมเพช....เจ้าเด็กน้อยกรัชกาย ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม(คงดื่มนมวัวละมั้ง)สมองมันเลยใกล้จะเป็นวัวซะแล้ว..อิ อิ อิ อิ