พี่แฟนต้าจ๋า....



ขอพี่ให้ความกระจ่างงงส์ อีกนิสสส์

สวัสดีค่ะ

คุณโฮฮับอย่าเพิ่งด่วนตัดสินดิฉันด้วยอคติเช่นนั้นเลยนะคะ

นามรูปในวงจรปฏิจสมุปบาทหากจะแยกเป็นขันธ์ ๕ ก็ได้ค่ะ
แต่จะกล่าวว่าสังขารขันธ์กับสังขารในปฏิจสมุปบาทเป็นสภาวะเดียวกันนั้นยังไม่ค่อยตรงนัก

ดังตัวอย่างที่คุณยกมาเปรียบเทียบนั้นก็แสดงให้เห็นแล้วว่าสภาวะของโฮฮับทั้งสองมีความแตกต่างกัน
จากโฮฮับเปลี่ยนสภาวะเป็นคุณพ่อโฮฮับ คนที่มองได้เพียงผิวเผินก็จะเห็นว่ายังเป็นโฮฮับคนเดิม
แต่ถ้ามองให้ลึกซึ้งได้ก็จะสามารถเห็นถึงสภาวะที่เปลี่ยนไปได้อย่างชัดเจนทีเดียวค่ะ

ฉะนั้นความเข้าใจจึงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผู้ที่มีความรู้มากเช่นคุณโฮฮับ
หากคุณมีความเข้าใจในปรมัตถ์ก็จะสามารถใช้ความรู้ในบัญญัติได้ถูกต้องตรงทางกว่านี้ค่ะ

เพราะการอาศัยความรู้เพียงอย่างเดียวมาอธิบายข้อธรรมโดยปราศจากความเข้าใจนั้น
นอกจากจะเป็นโทษต่อตนเองแน่ๆ แล้วยังอาจทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิดทางตามไปด้วย

ส่วนเรื่องรูปกับนามคือกายกับจิตนั้นดิฉันได้แสดง คห.ไว้ชัดเจนแล้วนะคะ
อยู่ในคำตอบที่ดิฉันได้ให้ไว้กับคุณจางบางฯ ก่อนหน้านี้ คุณโฮฮับสามารถเลื่อนกลับไปดูได้ค่ะ

ดิฉันขอใช้คำพูดของคุณย้อนกลับไปนะคะว่า......ก่อนพูดพิจารณาทุกรายละเอียดให้ดีก่อน

ข้อนั้นดิฉันพูดถึงคนทั่วไปที่ไม่ได้มีความรู้มากมายเช่นเดียวกับคุณนะคะ
ปัจจุบันยังมีผู้ที่เข้าใจว่าสังขารคือร่างกายอยู่ไม่น้อยและหากเขาจะพูดว่าสังขารไม่เที่ยงก็ไม่ผิดอะไร
เพราะสภาวะของร่างกายนั้นมันไม่เที่ยงจริงๆ ขอให้ยอมรับความจริงข้อด้วยค่ะ

ส่วน คห.เกี่ยวกับสังขารจิตของคุณนั้นยังสับสนอยู่มาก
ความยึดมั่นที่อธิบายมานั้นไม่ใช่สังขารจิตอย่างที่คุณเข้าใจแต่เป็นอุปาทานค่ะ
แสดงว่าสติของคุณเห็นได้แค่อุปาทาน ยังไม่รวดเร็วพอที่จะเห็นสังขารจิตที่เกิดดับก่อนหน้านั้นเลยละค่ะ

หากจะเน้นเรื่องสภาวะธรรมผู้อธิบายก็ควรจะมีความเข้าใจในสมมุติบัญญัติให้ถูกต้องตรงทางเสียก่อนนะคะ
ไม่ใช่เอาบัญญัติเรื่องหนึ่งมาอธิบายปนเปกันกับบัญญัติอีกเรื่องหนึ่งอยู่เช่นนี้
ส่อให้เห็นสภาวะของผู้อธิบายว่ามีความเข้าใจในธรรมน้อยนิดเพียงใด

ขอบคุณค่ะ

สำหรับดิฉันไม่สำคัญหรอกค่ะว่าใครจะว่าอย่างไร
แต่ก่อนที่คุณจะมาบอกดิฉันว่าอย่าไปเอ่ยถึงน้องฮานะเขาบ่อยนั้น
คุณควรห้ามใจตนเองให้ได้เสียก่อนดีกว่านะคะ

“ห้ามตนเองยังทำไม่ได้ แต่จะไปห้ามคนอื่น “

คำพูดนี้ดิฉันจำมาจากที่คุณกล่าวกับคุณกามโภคีค่ะ
เพราะฉะนั้นการจะแนะนำใครก็ควรแนะนำในสิ่งที่ตนเองทำได้แล้วดีกว่านะคะ

หากคุณเข้าใจว่ากฎไตรลักษณ์จะเกิดขึ้นได้ต้องอาศัยการเข้าไปเห็นของใครสักคนก่อน

คุณก็เข้าใจไปผิดทางแห่งสัมมาทิฏฐิอย่างถลำลึกแล้วละค่ะ

เพราะว่าธรรมนั้นมีอยู่ก่อนที่ตถาคตจะได้ตรัสรู้และนำมาสั่งสอนให้สาวกของพระองค์รู้ตาม
ถ้ากฏนั้นไม่ได้มีอยู่ก่อนแล้วตถาคตและผู้มีธรรมจักษุจะสามารถเห็นสิ่งนั้นได้อย่างไร

คห.นี้ส่อให้เห็นว่าคุณมาอธิบายไตรลัษณ์ทั้งที่ไม่ได้รู้จักเข้าใจในกฎนั้นเลย

ในสภาวะธรรมตามความเป็นจริงแล้วกฏของไตรลักษณ์ดำรงอยู่ตลอดเวลา
การที่คุณไม่สามารถมองเห็นความเป็นอนิจจังทุกขังอนัตตาที่เกิดขึ้นตลอดเวลาได้
ไม่ได้หมายความว่ากฏนั้นยังไม่เกิดขึ้นนะคะ แต่หมายความว่าคุณยังไม่มีปัญญาเห็นมันได้เท่านั้นเองค่ะ

อย่างที่ดิฉันเคยติงว่าคุณมีความรู้มากแต่ความเข้าใจในทางที่ถูกทำนองคลองธรรมยังไม่มากพอ
ก็ลองกลับไปพิจารณาธรรมทบทวนดูให้เข้าใจแจ่มแจ้งเสียก่อนที่จะมาอธิบายธรรมในที่สาธารณะเช่นนี้ดีกว่านะคะ

หากคุณมองได้เพียงแค่นั้นก็ชี้ชัดให้เห็นแล้วว่าความเข้าใจในไตรลักษณ์ตามความเป็นจริงยังไม่มีเลย

ดิฉันมองดูเด็กแรกเกิดก็เห็นความแก่ความเจ็บความตายอยู่ในนั้นทั้งหมดแล้วละค่ะ
เพราะถ้าหากสิ่งนั้นไม่ได้มีอยู่ก่อนแล้วเมื่อเวลาผ่านไปมันจะแสดงอาการของมันออกมาได้อย่างไร
ถ้ามองให้ละเอียดลงไปอีกถึงระดับเซลล์ของเด็กนั้นก็มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดเวลา
ดิฉันจึงบอกว่าการที่คุณยังไม่มีความสามารถพอที่จะมองเห็นได้อย่างลึกซึ้ง
ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นแต่อย่างใด
การพิจารณาธรรมต้องพิจารณาให้ตลอดสายไม่เช่นนั้นคุณก็จะยังติดตังอยู่เพียงเท่านี้

ลองกลับไปทบทวนดูใหม่นะคะว่าเจ้าชายสิทธัทถะทรงเห็นความเปลี่ยนแปลงของอะไร
จึงได้เกิดปัญญาเริ่มจะมองเห็นไตรลักษณ์ขึ้นมารำไร

การเห็นคนเกิด คนแก่ คนเจ็บ คนตาย หากมีปัญญาเสียหน่อย
ก็จะสามารถนำมาพิจารณาให้เห็นถึงความไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามกฎของไตรลักษณ์ได้ค่ะ
แต่เห็นได้ชัดว่าคุณโฮฮับยังไม่สามารถที่จะเห็นอย่างครอบคลุมทั้งหมดตลอดสายได้

เพราะความรู้ที่คุณมีอยู่อย่างมากมายก็ไม่ต่างอะไรกับชิ้นส่วนเล็กๆ ของจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจายปนเปกันมั่วไปหมด
เมื่อคุณยังมองภาพรวมของธรรมะไม่ออก คำอธิบายของคุณจึงมีช่องโหว่และสับสนไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันตามที่ได้เห็นกันมาไปแล้วนั่นแหละนะคะ

ดิฉันได้อธิบายคำว่าทุกข์ในอริยสัจ ๔ ไปก่อนหน้านี้แล้วนะคะ
ก็มีความหมายเดียวกันกับทุกขังในไตรลักษณ์นี่แหละค่ะ
คือความทนอยู่ในสภาพเดิมสภาพเดียวไม่ได้

ไม่สำคัญว่าคนนั้นจะรู้สึกว่าตนเป็นทุกข์อยู่หรือไม่
สภาพตามความเป็นจริงของอาการเหล่านั้นก็ยังเป็นเช่นนั้นตามธรรมชาติของเค้าค่ะ

สรุปว่าการเกิดแก่เจ็บตายเป็นทุกข์เพราะความทนอยู่ในสภาพเดิมสภาพเดียวตลอดไปไม่ได้ดังนี้ค่ะ

ถ้าอยากรู้จริงๆ ก็ลองย้อนกลับไปทำความเข้าใจในคำพูดของดิฉันดูเสียใหม่นะคะ
ว่าข้อนั้นดิฉันพูดถึงสังขารขันธ์ในความหมายตามความรู้เข้าใจของคนทั่วไปตามที่บอกไ้ว้แล้วค่ะ



ดิฉันขอยกคำพูดของคุณมาแนะนำให้อีกครั้งนะคะว่า......ก่อนพูดพิจารณาทุกรายละเอียดให้ดีก่อน

ประเด็นนี้เรากำลังถกกันเรื่อง สังขาร อยู่นะคะ
คุณโฮฮับกรุณาอย่าทำให้ตนต้องสับสนมากกว่าที่เป็นอยู่เลยค่ะ
ดิฉันพูดถึง สังขาร ในปฏิจสมุปบาท ภายใต้กฎไตรลักษณ์ค่ะ
ไม่ได้บอกว่าปฏิจสมุปบาทอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์
คงต้องย้ำว่าก่อนพูดพิจารณาทุกรายละเอียดให้ดีก่อนนะคะ
ไม่ใช่ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วจับไปกระเดียด
ประเภทขอให้ได้ตอดนิดตอดหน่อยอย่างคุณนี้ขอบอกว่าไม่งามเลยค่ะ

ดิฉันยังยืนยันคำพูดเดิมค่ะ

ส่วนคุณโฮฮับจะไปใช้เวลาคิดก่อนแล้วค่อยกลับมายอมรับทีหลังก็ได้นะคะ
เพราะนอกจากพระอรหันต์แล้วทุกคนต้องประสบกับความแปรเปลี่ยนของจิตสังขารอยู่ตลอด
และจะเห็นไตรลักษณ์ได้เมื่อเห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของจิตสังขารนั่นเอง
ถ้ายังไม่เห็นการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปของจิตสังขารอย่างคุณโฮฮับในตอนนี้ก็จะไม่สามารถเข้าใจถึงไตรลักษณ์ได้อย่างแจ่มแจ้ง

ดูได้จากการมาอธิบายไตรลักษณ์และจิตสังขารอย่างสับสนและไม่ครอบคลุมใน คห.ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้นะคะ

และยิ่งตอกย้ำความเข้าไม่เข้าใจในไตรลักษณ์กับคำพูดที่คุณว่า.......
มันมีแต่พระอรหันต์หรือพระอริยะเท่านั้นครับ ที่ประสบความไม่เที่ยง
ของจิตสังขาร ปุถุชนไม่ได้ประสบครับ มันจึงเกิดการปรุงแต่งไปมากมาย

ข้อนี้คุณเข้าใจผิดไปแล้วก็เข้าใจเสียใหม่ได้นะคะ

ก็การปรุงแต่งของจิตปุถุชนอย่างที่คุณว่ามันเกิดการปรุงแต่งไปมากมายนั่นแหละ
เป็นจิตสังขารที่ปุถุชนต้องประสบอยู่ตลอดเวลา แต่พระอรหันต์หามีไม่

ข้อนี้ควรพิจารณาให้ดีนะคะ จิตสังขาร แปลตรงตัวก็คือการปรุงแต่งแห่งจิต นั่นเอง
ผู้ที่ยังต้องประสบกับความไม่เที่ยงของจิตสังขารนั้นมีทั้งปุถุชนและอริยบุคคลระดับอนาคามีลงมา
ยกเว้นพระอรหันต์เท่านั้นเพราะท่านดับอวิชชาหมดสิ้นแล้ว จิตสังขารจึงหมดเชื้อแห่งการเกิดขึ้นแล้ว

แต่ในผู้ที่ยังต้องประสบกับความไม่เที่ยงของจิตสังขารอยู่นั้น
ต่างก็สามารถมองเห็นความเปลี่ยนแปลงแห่งจิตสังขารได้มากน้อยตามกำลังสติปัญญา
ส่วนผู้ที่มืดบอดจนมองไม่เห็นเลยนั้นก็มีอยู่แถวๆ นี้เองแหละนะคะ

การที่คุณมองไม่เห็นจิตสังขารจึงไม่เห็นความไม่เที่ยงของมันเลยเข้าใจผิดไปไกลว่าสิ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้นให้คุณประสบ
ในเมื่อคุณยังตาบอดอยู่เช่นนี้ต่อให้อนิจจังทุกขังอนัตตาเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าคุณก็มองไม่เห็นค่ะ
และหากยังดื้อรั้นดันทุรังยืนยันในความเข้าใจผิดๆ เช่นนั้นต่อไป
การปฏิบัติของคุณก็จะก้าวหน้าไปในทางแห่งมิจฉาทิฏฐิอย่างถลำลึกไปเรื่อยๆ นะคะ
กว่าจะกลับตัวกลับใจมาดำเนินในอริยมรรคมีองค์แปดได้ก็จะเสียเวลาไปอย่างน่าเสียดายมากๆ เลย

ขอพระพุทธองค์ทรงเมตตา ... ค่ะ ^^

ดิฉันเพียงแต่มองจากความว่างค่ะ

เมื่อความเข้าใจถึงที่สุดแล้วจะมองเห็นภาพรวมได้อย่าทะลุปรุโปร่ง
จึงสามารถอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในมุมต่างๆ ได้อย่างครอบคลุมทั้งหมด
ต่อให้มีเป็นร้อยเป็นล้านมุมหรือมากกว่านั้นก็จะไม่ไปติดแหง่กอยู่กับมุมใดๆ เลยค่ะ
เพราะเห็นแล้วว่า สัจธรรมเป็นหนึ่งเดียว ค่ะ ^^

ดิฉันไม่ขอใช้สังขารจิตคิดตามความเข้าใจที่ยังไขว้เขวของคุณหรอกนะคะ

เพราะว่าความจริงแล้วจิตปุถุชนไม่มีการละสังขารแบบนั้นค่ะ
การที่ร่างกายเก่าตายเน่าไปเป็นเรื่องของธาตุขันธ์ไม่เกี่ยวกันกับจิตนะคะ
จิตปุถุชนก็ยังยึดมั่นถือมั่นในร่างกายนั้นอยู่ไม่ได้ละวางสังขารร่างกายแต่อย่างใด
แต่เพราะทำอะไรไม่ได้แล้วก็ต้องปล่อยให้เค้าเน่าเปื่อยผุพังไปตามเรื่อง
ส่วนจิตที่ยังมีอวิชชาอยู่นั้นก็ท่องเที่ยวไปแสวงหาสังขารร่างกายใหม่ต่อไป
ในกรณีจิตไม่ได้ละทิ้งสังขาร แต่เป็นสังขารร่างกายต่างหากที่ละทิ้งจิตไปค่ะ

ส่วนกรณีจิตอริยนั้น เปอร์เซนของการละวางก็จะต่างกันไปในแต่ละระดับและทิฏฐิของแต่ละท่าน
แต่กว่าจะบรรลุอรหันต์ก็ต้องละวางความยึดมั่นทั้งในร่างกายและจิตหรือขันธ์ ๕ ทั้งหมดให้ได้เสียก่อน
การละวางเฉพาะสังขารร่างกายได้อย่างเดียวไปได้สูงสุดแค่อนาคามีบุคคลเท่านั้นค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

น้องเอกอนมองเห็นภาพแล้วก็ถือโอกาสที่มันโผล่ออกมาให้เห็นนี้ทำลายมันเสียทีนะคะ
เพราะภาพที่ปรากฏออกมานั้นก็คือสังขารจิตที่ถูกอวิชชาปรุงแต่งออกมาหลอกล่อนั่นเอง

ความเข้าใจในธรรมมีไว้สำหรับให้ใช้เป็นอาวุธทำลายอวิชชา
ไม่ใช่ให้นำมาคิดปรุงแต่งต่อตามที่อวิชชาความหลงมันบงการอยู่นะคะ

ขอบคุณ คุณfantasia ที่มาช่วยตอบให้คุณ จางบาง

แต่ว่าคุณจางบางยังไม่ค่อย เคลียกับคำตอบ ที่บอกว่า วิญญาณหกที่มาจากการตรัสของ
พระพุทธองค์ น่าจะผิด และที่ถูกคือควรจะเป็นอย่างที่คุณ ตอบ นั่นหนะ

สรุปว่าจะให้ คุณจางบาง เลือกเชื่อว่า ที่มาจากไตรปิฏกนั้นผิด หรือเลือกเชื่อว่าคุณ
ตีความผิดกันคะ่

อย่าเถียงกัน...ผิดทั้งคู่นั้นแหละ

สังขาร..ในปฏิจจสมุปบาท...เป็น...รูป..แม้แต่พลังงานหยาบละเอียด..ก็เป็นรูป

สังขารขันธ์..ใน..นามรูป...มันเป็น..นาม

แต่เมื่อเราเกิดมาแล้ว..มีชีวิตแล้ว...คือมีรูปนามแล้ว..

อวิชชา..มีผลตรงมาที่สังขารขันธ์เลย...คือมาที่นามรูปเลย...ไม่ต้องผ่าน..สังขารา...กับ..วิญญาณัง...อีกแล้ว...เพราะทั้ง 2 อย่างมันมารวมกันที่นามรูปนี้แล้ว

แล้วคุณกบมั่นใจแค่ไหนว่าของคุณถูกต้อง ล้านเปอร์เซนต์.....ช่วยชี้แจงแถลงไข
เพื่อเป็นวิทยาทานแก่เด็กน้อยคนนี้ด้วยท่าน