เรื่องมีอยู่ว่าเราไปสัญญากับเพื่อนคนนึงไว้ว่า เราจะทำสิ่งนึงให้เค้า แต่พอวันนั้นมาถึงเราไม่ได้ทำค่ะเพราะเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ เราก็ขอโทษเค้าแล้ว บอกว่า เราเกือบจะได้ทำแล้วแต่ไม่ทัน แต่เค้ากลับตอบกลับมาว่า ไม่เห็นเธอจะตั้งใจทำเลยนะ เราคิดว่าเธอไม่อยากทำมากกว่า แล้วก็เมินหน้าหนีไปค่ะ แล้วเค้าก็หันไปพูดกับเพื่อนอีกคน ซึ่งคิดว่าพูดเรื่องที่เราผิดสัญญา พอเรียนเสร็จเราเลยถามเค้าว่า โกรธหรอ เค้าก็บอกว่าปล่าว หลังจากนั้นก็คุยกันปกติค่ะ

แต่พอมาวันต่อมา เค้าแทบจะไม่มองหน้าไม่ยอมคุยด้วย เหมือนกับโกรธจากที่เห็นได้ เราเลยไปถามเพื่อนอีกคนว่า สรุปเพื่อนคนนี้เป็นอะไรทำไมทำเหมือนโกรธเรา เค้าเลยบอกว่า เค้าโกรธที่เราผิดสัญญาเมื่อวาน เราเลย รู้สึกแย่มากๆที่ต้องผิดใจกับเพื่อนค่ะ

เราเลยคุยกับเพื่อนคนนั้นว่า เราอยากไปคุยตรงๆว่า สรุปแล้วโกรธเรื่องอะไร แล้วเพื่อนคนที่เราไปปรึกษาดันไปเล่าให้เพื่อนคนนั้นฟังว่าเราไปคุยอะไรกับเค้า เค้าเลยฝากมาบอกว่า ไม่ต้องมาคุยเรื่องนี้อีกแล้ว เค้าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก

แต่ตอนดึกเราทนไม่ไหวเลยไปคุยค่ะ (อยู่หอ) เราก็บอกว่า เค้าโกรธเรื่องอะไร เรื่องที่เราผิดสัญญาใช่ไหม เค้าก็บอกว่า ปล่าว เค้าโกรธเรื่องที่เราไปคุยเรื่องนี้ให้เพื่อนอีกคนฟัง ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไรกัน เพราะเพื่อนคนนั้นรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เราเลยบอกว่า สรุปกลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้มั้ย ส่วนเรื่องนั้นขอโทษจริงๆไม่ได้ตั้งใจ และเราก็ไม่ได้บอกเหตุผลไปว่าทำไมเราไม่ได้ทำ เพราะจะเหมือนคำแก้ตัวอีก เค้าก็บอก โอเค ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องจบแล้ว แต่ก็ไม่มองหน้ากันค่ะ

แล้ววันต่อไป เค้าแทบไม่มองหน้าเราเลยค่ะ เหมือนโกรธอยู่ พอนั่งเรียนข้างกัน เค้าก็ไม่พูดกับเราซักคำ พอเราคุยด้วย เค้าก็ อืม โอเค ไม่ ถามคำตอบคำยังงั้น ทั้งๆที่เราพยายามทำให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะได้เหมือนไม่เคยผิดใจกัน แต่เค้าก็ไม่ยอมรับอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้จะพยายามยังไงแล้ว

พอเราไปคุยกับเพื่อนอีกคนเวลาเราพูดเค้าก็จะเงียบแบบไม่อยากพูดด้วย และ บางทีเราพูดเล่นๆกับเพื่อน เค้าก็ตอกกลับมาแบบแรงๆเหมือนจะเล่นๆแต่ก็จริง

เราไม่รู้ว่าทำไมเค้าต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย ทั้งๆที่เราพยายามขอโทษและขอคืนดีด้วย เป็นคนง้อก่อน ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่ความผิดของเราเพียงคนเดียว

จากตอนแรกที่รู้สึกอยากคืนดี กลายเป็น โกรธ เกลียด ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง อะไรเกี่ยวกับคนๆนี้อีก

ไม่ทราบว่าควรทำยังไงดีคะ ขอคำแนะนำค่ะ

ปล. นั่งเรียนติดกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน (ในกลุ่มมีอยู่ 8 คน)
อยู่หอด้วยกันค่ะ ห้องติดกัน ทำใจยากมากค่ะ

- มีสติ
- มีเมตตา

แต่เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องที่ผิดสัญญาเพื่อนเลยโกรธ ง้อเพื่อนแล้วยังไม่หายโกรธ เลยเป็นทุกข์
แก้อย่างไร?

- ขอโทษกันเสีย เมื่อไม่หายโกรธก็ต้องปล่อยไปก่อน ไม่ต้องไปง้อไปคุยอีกเพราะขอโทษแล้ว
- ห่าง ๆ กันสักพัก ไม่ต้องพูดไม่ต้องคุย ไม่เป็นผู้เริ่มก่อนอีกแต่ก็พร้อมที่จะพูดคุยเสมอ
- แต่จำไว้อย่าง เพื่อนที่เอาชนะเพื่อนเขาไม่เรียกว่าเพื่อนนะจ้ะ
- ให้มีเมตตาพร้อมช่วยเหลือเพื่อนเสมอ
- ยิ้มให้เพื่อนด้วยความเต็มใจ ไม่ขุ่นเคืองใจ ไม่โกรธ

ฟังความเห็นคนอื่นด้วยนะ

เรื่องโกรธนี้..มันห้ามกันไม่ได้หรอกครับ..ไม่ใช่พระอนาคามีนี้นา
แต่..เมื่อโกรธแล้ว..จะทำอย่างไรให้คลายไปในทางที่ถูกที่ควรนี้ซิ..ปุถุชนอย่างเราต้องหาวิธีกัน

แต่ละคนก็มีเทคนิควิธีต่างกันไปแล้วก็ขึ้นกับจิตใจของแต่ละท่าน..

ถ้าคุณเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง...ลองคิดว่า..
คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น..เขา(เพื่อน)พลาดพลั้ง..มาต่อว่าเรา..ก็แค่เขาพลาด..เขาคิดผิดเท่านั้นเอง..เราอภัยให้และจะไม่คิดเล็กคิดน้อยอีกแล้วแหละ...

ถ้าคุณเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองไม่สูงนัก...ลองคิดว่า..
คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น..เราพลาดไปเอง..เขา(เพื่อน)โกรธเราก็สมควรแล้ว..เขาไม่ผิดหากจะโกรธเรา..เราจะไม่ว่าเขา..เราอภัยให้และจะไม่คิดอะไรอีก...

ลองคิดบ่อย ๆ ..และคิดทุกครั้งที่รู้สึกว่าโกรธ..ลองดูซิว่า..โกรธมันจะน้อยลงไปไหม??

ส่วน...เทคนิดส่วนตัวคือ..ด่าตัวเองครับ..

...โง่จังวะ..ที่โกรธนี้.....ฯลฯ

ด่าให้มันดัง ๆ (ในใจนะครับ)

คำว่า..โง่..ตัวเดียวนี้ทำให้นึกถึงสายปฏิจสมุปบาทเลยละครับผม

อย่าคาดหวังสิว่าเพื่อนต้องให้อภัย ขอโทษแบบยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว แต่ไม่ต้องแบกความผิด ทำจิตอาสาประมาณนั้น ขอผิดก็ได้ แต่ไม่ขอทุกข์ใจ คือยอมรับในการตัดสินใจ หน้างอของเพื่อน จะไปบังคับใครได้ ถ้าบังคับได้ก็หัดบังคับ ให้ใจเลิกคาดหวัง เลิกโกรธก่อนดีไหม ยิ้มได้แล้ว เพื่อนมีแปดคนจะต้องมีบ้างละที่ไม่ชอบนิสัยหรือผิดใจกัน

แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือความรับผิดชอบต่อส่วนรวม อย่าทำเหมือนผู้ใหญ่ ที่แบ่งพรรคแบ่งพวกคราวต้องทำงานทำกิจกรรมรวมกันก็พังเพราะเอาแต่ใจตัวเอง นำเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน ในมหาลัยก็เช่นกัน ฝึกที่จะไม่แบกโลก แบกความรู้สึกคนอื่น อะไรอยู่เหนือการควบคุมของเราก็อย่าไปเอามาทำหน้างอ ช่วงนี้เขาฮิตเหรอ ปั้นหน้าโกรธกัน บอกหน่อยว่าไม่จริง

เพื่อนมีสิทธิที่จะหน้างออยู่อย่างนั้น มองในแง่ดีเพื่อนสอนเรื่อง สัจจะสัญญานะ ว่ารับปากใครต้องดูให้ดี ๆ ความจริงสักวันหนึ่ีง(หวังว่า) การพึงพาอาศัยใครเพื่อนเองก็ต้องมองดูดี ๆ ว่าเพื่อนที่จะฝากความช่วยเหลือคน ๆ นั้นมีความรับผิดชอบหรือไม่

เอาเป็นว่า ยิ้ม ๆ ไว้ที่เจอ ยอมรับผิดแล้วก็ยอมรับในสิทธิของเพื่อน เรื่องส่วนตัว อาศัย การหยิบยื่นการ์ดเล็ก ๆ ขนมอร่อย ๆ เรื่องส่วนรวมเรื่องงานกลุ่ม ก็ขอความร่วมมือกับเพื่อนอีกครั้งเป็นกรณี ๆ ไป หากพูดถึงบุคคลที่สาม พูดเรื่องดีเอาไว้ จะได้ไม่สาดโคลนกันเองในกลุ่มให้วุ่นวายใจ

พูดน้อย ๆ เรื่องคนอื่น ถ้าจะพูด ให้หาข้อดีของเพื่อนออกมาพูด แล้วค่อยดูผลดี ๆ จะตามมา แน่นอนตรงข้ามและแรงมาก ที่พูดเรื่อคนอื่นลับหลังในทางไม่ดี ผลมันพอจะเห็น ๆ อยู่ เปิดใจนะยอมรับในสิทธิ์การตัดสินใจ เพื่อนชอบจะเอาของเสียสะสมไว้ในใจ เราก็ได้แต่หยิบยื่น ตามที่บอกไปแล้ว ถ้าไม่มีใครยิ้มเราควรยิ้ม ไม่มีใครคิดบวกเราคิดบวก

เราเองก็ปัดกวาดใจให้สะอาด ไม่ไปแบกความรู้สึกคนอื่นจนตัวเอง หมักหมมของเสียของรก สะสมแล้วหน้าก็งอ ไม่ใสปิ๊ง เพราะใจไม่ใส ใจหมอง เปิดใจยอมรับความผิดของเรา ยอมรับสิทธิผู้อื่น มองบวกจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ทำผิดซ้ำ ไม่คิดมากหน้างอเจริญพร

อนุโมทนาสาธุค่ะตุ๊โย

บังเอิญได้ รับ fwd เมล์ มาพอดี
ก็เลย ก๊อปมาให้อ่าน คงจะได้ความสบายใจเพิ่มขึ้น

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบนะคะ ตอนนี้กำลังพยายามทำใจอยู่ บางทีอยู่ต่อหน้ากันก็ไม่เหมือนไม่โกรธกันแล้ว แต่ไม่พูดกัน ไม่รู้เพราะอะไรค่ะ เราต้องเป็นคนเริ่มพูด ไม่งั้นเค้าจะไม่ตอบเลย เราไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ถึงเป็นแบบนี้ค่ะ นี่ก็อาทิตย์นึงแล้ว

เราไม่อยากจะเห็นหน้าไม่อยากได้ยินเสียงเค้าเลยค่ะ พอได้เห็นได้ยินแล้วจิตใจมันร้อนรุ่มยังไงก็ไม่รู้ ช่วยออกความคิดเห็นด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

อ่านแล้วเห็นใจ ดูท่าเพื่อนคุณเขาไม่ใช่เพื่อนแท้แล้วละ ไม่สามารถฝากเป็นฝากตายกันได้
เขาเห็นประโยชน์จากคุณ พอไม่ได้เขาก็ไม่คบคุณอีก

เพื่อนกัน ให้อภัยกันง่าย เห็นอกเห็นใจ ไม่ทำให้เพื่อนเป็นทุกข์
ที่คุณเป็นทุกข์เพราะคุณแคร์เขามากไป เขาไม่มีค่าสำหรับคุณหรอกครับ

คุณยังเหลือเพื่อนอีกตั้งหกคน

ข้าน้อยด้อยค่า ไม่มีราคา

ก้เพื่อนโกรธอยู่จะให้ทำยังไงดีละ จริงๆคุณก้มีส่วนผิดนะ รู้ว่าทำไม่ได้ไม่บอกให้เพื่อนรู้แต่แรก
แต่กลับมาบอกภายหลัง ทำให้เพื่อนเข้าใจผิดแล้วคุณก้ไม่ยอมขอโทษเพื่อนดีๆ เพื่อนก้เลยเข้าใจ
ว่าคุณหาข้ออ้างมาแก้ตัว เพื่อนเข้าใจผิดแล้วโกรธแล้วห้ามเพื่อนไม่ได้หรอก แต่ก้คงต้องทำตัวเอง
ให้ไม่ถือสาเพื่อนแล้วคุยกับเพื่อนตามปกติน่ะ หรือไม่อยากทำก้แกล้งทำดีก้ได้ พอเพื่อนหายโกรธ
แล้วเพื่อนถึงจะเข้าใจ ปํญหาอย่างนี้เป็นปัญหาของวัยรุ่นที่แก้ได้ไม่ค่อยยากแต่คนเรามีทิฏฐิใส่กัน
ก้เลยไม่อยากเข้าหน้ากัน ใครก้ต้องว่าตัวเองคิดถุกทั้งนั้นแหละ....

ห้ามเพื่อนโกรธคงไม่ได้หรอกนะ แต่ห้ามตัวเองไม่ให้โกรธเพื่อนที่กำลังโกรธเราอยู่อย่างงี้ห้ามตัวเรา
เองได้ ผิดใจกันนิดนึงก้ไม่ต้องโกรธถึงไม่มองหน้ากันหรอก เพราะยังต้องพึ่งพากันอีกนานทำเป็นเฉยๆ
เสีย และก้คุยกับเพื่อนตามปกติ เพื่อนไม่คุยก้เรื่องของเขา ทำให้เหมือนกับเมื่อก่อน เขาจะเป็นอย่างไร
หรือเปนไรก้เป็นทุกข์เขา เราก้ทำหน้าทีเราตามปกติ เด่วหายโกรธกันก้จะรักกันเหมือนเดิม ความโกรธ
มันแค่ประเดี๋ยวประด๋าวเอง อย่าไปจริงจังอะไรมาก เรื่องขี้ประติ๋วในชีวิตมาก ทำใจกว้างๆเข้าไว้ครับ:b40:

อ่านแล้ว ต้องขอบอกว่า ปัญหาระหว่างคุณกับเพื่อนเป็นเรื่องธรรมดา
โดยเฉพาะวัยขนาดนี้ ทุกอย่างมักจะแรงเสมอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เมื่อคุณมองย้อนหลัง..อาจจะยิ้มและรู้สึกว่า
เออหนอเรา..ช่างเป็นไปได้ มันแค่เรื่องเล็กๆ เอง

ลองนัดมาจับเข่าคุยกันดู(จับอย่างอื่นก็ได้)
บางคนอาจจะเรียกเปิดอกคุยกันก็ได้
ซึ่งก็คือปรับความเข้าใจกันเสีย
อย่าปล่อยให้เวลามีค่าผ่านไป
เพื่อทราบสาเหตุที่ทำให้โกรธกัน
บางทีมันเป็นเรื่องที่เราเองคาดไม่ถึงว่า
ทำไปแล้ว..จะทำให้เพื่อนโกรธได้
ส่วนเมื่อรู้แล้ว ยังจะโกรธกันอีก
ก็คงต้องยอมรับ จะได้ทำตัวถูกว่า
ยังจะคบเป็นเพื่อนกันอยู่ต่อไหม
ดีกว่ามาทำหน้ายักษ์ใส่กันเวลาเจอหน้า
หรือจะให้เวลาเป็นเครื่องรักษาดี

สมกับที่เป็นท่านผู้เฒ่า ผู้มีประสบการณ์ ขอคารวะท่านยาย เอ้ย..ท่านพี่
อิอิ

เอาใจช่วยให้คืนดีกันนะค่ะ

สิ่งที่โกรธไม่ใช่ใจแต่เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นที่ใจและก็ดับไปที่ใจ แต่สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับคือใจหรือจิตดวงรู้ๆนั่นเองไม่ควรไปใส่ใจในสิ่งที่มันเกิดๆดับๆมันเป็นอาการของใจไม่ใช่ใจของเราแท้ๆถ้าความโกรธเป็นของเราจริงเวลาความโกรธดับไปทำไมใจของถึงไม่ดับแสดงว่าความโกรธนั้นมันใช่เราเพราะไม่รู้เท่าทันจึงถูกกิเลสมันหลอกเอานั่นเองพยายามเจริญสติรู้ที่จิตที่ไม่เกิดไม่ดับแล้วเราจะเข้าใจแจ่มแจ้งเอง

ถือว่าเหตุการ์ณนี้เป็นครูครับ