การคบสัตบุรุษ
การฟังธรรม
การน้อมนำธรรมนั้นมาไตร่ตรองคิดพิจารณา

ที่รู้ เรียกกันทั่วไปว่า "โยนิโสมนสิการ"

โยนิโสมนสิการ จะเป็นองค์ธรรมในการกำจัดนิวรณ์ธรรมทั้งหลายทั้งปวง จนแม้กระทั่งอวิชชา

จิตและองค์ประกอบของจิต ต่างก็ทำงานไปด้วยลักษณะของโยนิโสมนสิการ นี้เอง ที่จะเป็นเครื่องอบรมจิตของจิตเอง ไม่มีสิ่งอื่นประการอื่นเลย

ถ้าไม่สามารถที่จะคิดพิจารณาตามอรหัตมรรค หรือมัคคปฏิปทา ซึ่งพระพุทธองค์ทรงตรัสสอน ก็ไม่มีปฏิปทาใดที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอันนำออกจากทุกข์

เจริญในการ โยนิโสมนสิการ กันนะครับ

แล้วควรจะอธิบายคำว่า "โยนิโสมนสิการ" ให้เข้าใจได้ง่ายๆ อย่างไรดีค่ะ ?

โยนิโสมนสิการ>>

คิดถูกวิธี
คิดตามเหตุปัจจัย
และคิดเพื่อปลุกเร้าความเพียรในการปฏิบัติธรรม


คิดถูกวิธี ไม่ใช่เพียงแค่มองสิ่งทั้งหลายด้วยความคิดพิจารณา ไปตามทิฏฐิความเห็นของตน
แต่คิดถูกวิธีในทึนี้หมายถึง คิดตามวิธีการที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนไว้
เพราะเหตุไร เพราะโยนิโสมนสิการ เป็นบุพนิมิต เป็นพรหมจรรย์ทั้งสิ้น

คงไม่ใช่มองสิ่งทั้งหลายด้วยความคิดพิจารณาแบบปุถุชนผู้ที่สมมติกันว่าเป็นบัณฑิตมองกันอยู่ทุกวันนี้

พระองค์ตรัสสอนไว้อย่างไรบ้างคะ? คุณเช่นนั้นกรุณาด้วยนะค่ะ สาธุคะ

น้อมพิจารณาธรรมะด้วยใจที่นิ่ง สงบ มีสมาธิ ด้วยใจที่อ่อนน้อม..อ่อนโยน..เกิดความรู้สึกอย่างไรก็เก็บความรู้สึกนั้นใว้

ไม่รู้ว่าที่ทำนี้จะเรียกว่า..โยนิโสมนสิการ..หรือเปล่านะ

นั้นสิคะ ใครน้าจะให้ความกระจ่างได้

สวัสดี จันทร์ฯ-กบฯ

พระธรรมที่พระองค์ ทรงตรัสสอนมีไว้มากมายมหาศาลมาก
แต่ ก็ไม่ใช่ว่า พระสาวกทุกท่านทุกรูป จะได้ฟังธรรมเทศนา ครบกันทุกบท

หากว่า ... เวลาประชุมธรรมลงในที่สุด ก็จะประชุมลงใน อริยะสัจจ์ 4

การคิดถูกวิธี จึงเป็นการพินิจพิจารณาเพื่อประชุมธรรมที่ได้ยินได้ฟัง ได้ประพฤติได้ปฏิบัติ ลงตามนัยยะแห่งอริยสัจจ์ที่พระองค์ทรงพร่ำสอนตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ เพื่อให้รู้ทุกข์ และออกจากทุกข์

แม้นว่าจะเป็นดังที่ว่านั้น...
พระองค์ก็ยังทรงตรัสสอน ถึงความสะอาดของกาย วาจา ใจ, ความบริสุทธิ์ของจิต, ทรงวางทฤษฎี และการปฏิบัติ เช่นปฏิจสมุปปาทธรรมและสติปัฏฐาน 4, การละความวิปัลลาส ถือเอาผิด เห็นผิด ยึดผิด แห่งกมลสันดาน, อีกทั้งเจโตวุมุตติ ปัญญาวิมุตติ แก่เหล่าสาวกผู้มีปัญญาน้อยปัญญามาก ถ้าจะให้พรรณา ก็คงจะเหลือวิสัยที่เช่นนั้น จะพรรณาได้ครบถ้วนกระบวนความ.

@คุณกบ เริ่มก็ตั้งต้นน้อมพิจารณาธรรมด้วยใจสงบนิ่ง....ถ้าไม่เรียกว่าโยนิโสมสิการ ก็คงจะไม่ได้แล้วเจริญในธรรมยิ่งขึ้นๆ ไปครับ

ฝากไว้ด้วยเห็นกำลังพูดถึงกันอยู่

โยนิโสมนสิการ - วิธีการแห่งปัญญา

หลักการพัฒนาปัญญา หรือ คุณสมบัติที่ทำให้เป็นโสดาบัน ๔ ประการ

“ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการเหล่านี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญแห่งปัญญา กล่าวคือ

การเสวนาสัตบุรุษ การฟังสัทธรรม โยนิโสมนสิการ ธรรมานุธรรมปฏิบัติ ”

(องฺ.จตุกฺก.21/249/332 ฯลฯ)

โยนิโสมนสิการ เป็นการใช้ความคิดอย่างถูกวิธี เมื่อเทียบในกระบวนการพัฒนาปัญญา

โยนิโสมนสิการ อยู่ในระดับเหนือศรัทธา เพราะเป็นขั้นเริ่มใช้ความคิดของตนเองเป็นอิสระ

ส่วนในระบบการศึกษาอบรม โยนิโสมนสิการเป็นการฝึกการใช้ความคิด ให้รู้จักคิดอย่างถูกวิธี

คิดอย่างมีระเบียบ รู้จักคิดวิเคราะห์ ไม่มองเห็นสิ่งต่างๆ อย่างตื้นๆ ผิวเผิน เป็นขั้นสำคัญ ในการสร้าง

ปัญญาที่บริสุทธิ์เป็นอิสระ ทำให้ทุกคนช่วยตนเองได้ และนำไปสู่จุดหมายของพุทธธรรมอย่างแท้จริง

วิธีคิด หรือ โยนิโสมนสิการ ที่พบในบาลีพอประมวลเป็นแบบใหญ่ๆ ได้ 10 แบบดังนี้

1. วิธีคิดแบบสืบสาวเหตุปัจจัย

2. วิธีคิดแบบแยกแยะส่วนประกอบ

3. วิธีคิดแบบสามัญลักษณ์ หรือ วิธีคิดแบบรู้เท่าทันธรรมดา

4. วิธีคิดแบบอริยสัจ หรือ คิดแบบแก้ปัญหา

5. วิธีคิดแบบอรรถธรรมสัมพันธ์

6. วิธีคิดแบบคุณโทษและทางออก

7. วิธีคิดแบบคุณค่าแท้-คุณค่าเทียม

8. วิธีคิดแบบอุบายปลุกเร้าคุณธรรม

9. วิธีคิดแบบเป็นอยู่ในขณะปัจจุบัน

10. วิธีคิดแบบวิภัชชวาทะ

ศึกษาวิธีคิดแต่ละอย่างๆที่

viewtopic.php?f=2&t=31566

ฝากไว้ให้ ผู้ที่เข้ามาอ่าน

การจะแนกแยกแยะ เป็นรายละเอียดปลีกย่อย อย่างไร ก็เป็นการดี
ทั้งนี้ทั้งนั้นวิธีคิด ก็ยังคงอาศัยพุทธพจน์เป็นหลักเกณฑ์ หรืออาศัยวิธีคิดที่พระองค์ทรงวางไว้เพื่อประชุมลงที่อริยะสัจจ์ 4 เป็นที่สุด เพื่อความบริสุทธิ์ แห่งพรหมจรรย์

ดังนั้นแม้การจำแนกแยกแยะวิธีคิดด้วยชื่อต่างๆ นานา ที่นักปราชญ์ปุถุชนผู้แสวงหากามเรียกขาน
หากไม่ได้คิดไปในทิศทางที่พระองค์พร่ำสอนอบรม ก็ไม่อาจจะออกจากทุกข์ได้

ท่านเช่นนั้น บอกวิธีคิดให้ประชุมลงในอริยสัจ 4 สิครับ คิดยังไง

ท่านอยากจะรู้ ก็ไปอ่าน ชาดก พร้อมอรรถกถานะครับ
พระองค์ทรงแสดง ไว้มากมายเป็นอเนก โยนิโสมนสิการเอาเองนะครับ

ถ้าแนะนำยังงั้น ก็บอกแต่ทีแรกว่าไปหาอ่านเอาเอง ไม่พึงบอกว่า คิดให้ไปรวมลงในอริยสัจจ์ 4

ขอบคุณนะค่ะ คุณกรัชกายและคุณเช่นนั้น สาธุ ๆ ๆ คะ

วิธีนี้ เหมาะสำหรับ กรัชกายคนเดียว
เพราะกรัชกายไม่อ่านพระไตร