ด้วยอาชีพของเราที่ถูกฝึกมาเพื่อเป็นเครื่องจักรสังหาร หน้าที่ปกป้องแผ่นดินไทยและพี่น้องแนวหลัง
ด้วยภาระกิจที่จำเป็น พี่น้องทหารอยากทราบว่าการฆ่าโจรก่อการร้าย ที่มันทำกับเราเยี่ยงสัตว์ป่า
การฆ่าผู้ไม่ประสงค์ดีต่อประเทศหรือการฆ่าตัดตอน ผู้สั่งผู้ลงมือ จะบาปข้อ ปาณาติบาตหรือไม่อย่างไร

บาป..

การฆ่าทุกชนิด..บาป

หากเป็นหน้าที่ของผม..ผมก็ต้องทำ

หากไม่อยากทำ..ก็ขอย้ายหรือไม่ก็ลาออก..จากหน้าที่

หากใครยอมทำเพราะ..อยากให้สังคมสงบสุข..กระผมก็ขอคารวะ

เลือดขึ้นหน้า..ข้าทำแน่..นรกโลกันต์ข้ากลัวแต่ก็บ่หยั่น...จะฟันเอ็งเหมือนต้นกล้วย
.

อย่าเรียกว่าเตือนเลยนะครัย
เรียกว่า "แนะนำ" ก็แล้วกัน สำหรับสมาชิกใหม่

1. ขอให้ระมัดระวังประเด็นที่โพสต์


2. รูปที่โพสต์ ที่จริงเนื้อความกระทู้ก้ชัดเจนแล้ว
ไม่จำเป้นต้องโพสตืรูปสะเทือนขวัญประกอบการชี้นำประเด็น

หากเป็นรูปที่มีระดับความรุนแรง สะเทือนขวัญ สยองขวัญ ไม่ควรจะโพสต์

เหมือนทีวี บางรูปเขาไม่ให้ออกอากาศ เพราะอะไร
เพราะเรากำลังสื่อสารสู่สาธารณะ ระดับความรับได้ของคนเราไม่เท่ากัน
เว็บนี้เปิดเสรี มีคนเข้า 5-6 พันคนต่อวัน คนเหล่านั้นก้มีหลากหลาย
เด็กผู้ใหญ่เข้าได้หมด คนป่วยคนไม่ป่วย ควรรับผิดชอบให้มากกว่านี้

หากต้องการโพสต์รูป ควรจะต้องแจ้งที่หัวข้อกระทู้ให้ชัด
ว่ามีรูปสะเทือนขวัญ เพื่อที่จะให้ผู้อ่านได้เลือกได้ ว่าจะดูหรือไม่ดู

เสียศีล เพื่อรักษาสัตย์...ฆ่าในการสงคราม บาปหรือไม่?
พระธรรมเมธาภรณ์ (ระแบบ ฐิตญาโณ)
วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพมหานคร



http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=21788

โดนเถรกวาดลานเรียกไปอบรมเรื่องรูป..ขอโทษครับผม
ขอบคุณท่านกุหลาบสีชา..

ส่วนอันนี้ แสดงความเห็นนะครับ

ผมเคยคิดเล่นๆว่า

สองประเทศรบกัน เช่น ไทย-พม่า ในสมัยก่อน

พม่ากุดหัวไทย ไทยก็กุดหัวพม่า
ไทยข่มชืนพม่า พม่าข่มขืนไทย
เราก้ทำกับเขาเยี่งสัตว์ป่า เขาก้ทำกับเราเยี่ยงสัตว์ป่า
ไม่ได้ดูดีกว่ากันเท่าไหร่

ชาวพม่า เขาก็ว่าทหารเขาเป็นวีรบุรุษ ป้องกันประเทศ
ชาวไทย ก็ว่าทหารไทยเป็นวีรบุรุษ

พม่ามองเราว่าเราชั่วร้าย เลวทราม อย่างที่สุด
ไทยก้ว่าพม่า เลวทราม ชั่วร้าย อย่างที่สุด

ตกลงความเป็นวีรบุรษมันอยู่ที่ไหนกันแน่
บาปบุญมันอยู่ตรงไหน
ความดีมันอยู่ตรงไหน

... มันไม่มีอยู่จริงหรอก ... มันอยู่ที่มุม ที่มอง
พูดภาษาพระก้ว่า... มันเป็นความปรุงแต่ง
อยู่ที่คนปรุง จะปรุงไปทางไหน ... ส่วนใหญ่จะปรุงเข้าข้างตัวเอง

ความคิดของคุณ ไม่ใช่ว่าไม่มีคนคิดนะ
มี.. มีคนคิดแบบคุณและมีคนทำแบบคุณมาแล้ว

เขาเรียกว่า สงครามครูเสด

ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตนกำลังทำ"มหากุศล"
ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตนเองเป็น "มหาวีรบุรุษ"

รบกันกว่า 200 ปี คนตายมากขนาดที่เรียกว่า "นับไม่ได้"

ท้ายสุดก็กลับมาอีหรอบเดิม
คือเป็นวีรบุรุษครึ่งเดียว แล้วก็แบกความเป็นซานตานอีกครึ่งนึง

ความคิดอย่างที่คุณกำลังคิดอยู่ มันก็ซ้ำรอยเดิม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในทุกวัฒนธรรม ในทุกๆที่ทั่วโลก ในทุกยุคทุกสมัย จนป่านนี้ สงครามก็ไม่เคยทำให้ใครเป็นวีรบุรุษจริงๆสักคนหนึ่ง

บางที ก่อนจะอยากกุดหัวใครเพื่อเป้นวีรบุรุษ
ควรจะกลับไปคิดดีกว่าว่า
อะไรทำให้ต้องมาตัดหัวกัน

แก้ตรงนั้น จะได้ไม่ต้องมาแก้ตรงนี้


ว่าไป พูดได้ก็เท่านั้น
คนที่มันเสียผลประโยชน์มันจะยอมให้แก้ไขที่ต้นเหตุไหม

สงครามไม่ใช่แค่ทำให้คนตายอย่างเดียวนะ
ทำให้คนบางกลุ่ม "รวย" ได้ด้วย
มันน่ากลัวตรงนี้

วันนี้น่าคิดตรงที่ว่าไทยฆ่าไทย เพื่ออำนาจหรืออะไรยากแท้หยั่งถึง

คิดเช่นกันว่าการฆ่า ทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไปย่อมบาป การฆ่าก็คือการฆ่า บาปหนักหนาสาหัสแค่ไหนก็คงขึ้นอยู่กับคุณธรรมในสัตว์นั้นๆ(ตามความเข้าใจของเรานะ)

อาชีพบางอาชีพก็คืออาชีพที่ก่อเกิดแต่โทษ ถ้าสามารถเลิกทำได้ก็ดี เพราะมันไม่คุ้มกันหรอกที่จะเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อสิ่งที่โลกหรือกิเลสมันสรรเสริญเอา มันเป็นแค่คำลวงๆ เช่น ท่านเป็นผู้เสียสละเพื่อชาติ เป็นต้น จะเอาเกียรติยศอะไรมาให้ก็ไม่มีประโยชน์หรอก มันช่วยเราพ้นนรกไม่ได้ อาชีพพวกนี้เป็นการเสียสละที่น่าเศร้าใจจริงๆเพราะถ้าเราหลงติดคำสรรเสริญพวกนี้เราก็อาจภูมิใจในสิ่งที่ทำไปทั้งที่มันผิดธรรม อะไรคือความถูกต้องในการฆ่า ไม่มีหรอก ถ้ารักตัวจริงๆ..ต้องเลิกอาชีพพวกนี้เลย (ถ้าเป็นไปได้)

จะทหาร เครือ่งจักรสังหารอะไรก็ตามที่โลกเรียกเพื่อให้ฟังดูน่าภูมิใจหรือไม่น่ากลัว ก็คือ เพชรฆาตนี่เอง บาปกรรมตกแต่ตัวเราผู้เดียว....มันจะเสียสละกันเกินไปไหม

อาหารนิทฺทา ภยเมถุนญฺจ
สามญฺญเมตฺตปฺปสุภิ สมานา
ธมฺโม หิ เตสํ อธิโก วิเสโส
ธมฺเมน วินา ปสุภิ สมานา

การกิน การนอน การกลัวภัย และการสืบพันธ์
(สัญชาตญาณ) ทั้งสี่อย่างนี้ มีเสมอกันในมนุษย์และสัตว์ดิรัจฉาน
ธรรมเท่านั้น ที่ทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์ดิรัจฉาน
เว้นจากธรรม มนุษย์ก็เหมือนสัตว์ดิรัจฉาน
...........

ขยะที่ถูกกวาดไว้ใต้พรม (ใจไม่ถึงอย่าคลิก)

http://www.internetfreedom.us/showthrea ... 063&page=1

เราฆ่าเขา เขาก็ฆ่าเรา เป็นวัฏจักร

ฆ่าสัตว์ยังบาปเลย การฆ่าคนอย่างไงก็บาป ถึงจะเป็นคนไม่ดีก็เถอะ
แต่เมื่ออยู่ด้วยกันจำนวนมาก ก็ต้องมีกฏมีเกณฑ์ เพื่อความสงบของหมู่ชนทั้งหลาย
ต้องมีผู้เสียสละ ต้องมีผู้คอยดูแล ให้ทุกอย่างเป็นไปตามกฏเกณฑ์ ดังกล่าว

ตำรวจ ทหาร คือผู้ทำหน้าที่

- หน้าที่ของทหาร ตำรวจ คือปกป้องคนดี ปกป้องประชาชนให้อยู่เย็นเป็นสุข ปกป้องอาณาเขต
- การทำหน้าไม่ใช่การ "ฆ่า" หมายถึงการป้องปราม หยุดยั้งการกระทำที่รุนแรง
- การป้องกันชีวิตผู้อื่น ให้ผู้อื่นอุ่นใจไว้วางใจ เสียสละชีวิตเพื่อคนอื่นที่อยู่ข้างหลัง

การทำหน้าที่จึงหมายถึง การปกป้องป้องกันชีวิตผู้อื่น ให้ชนส่วนใหญ่อยู่กันด้วยความผาสุก
ด้วยความสว้สดี ไม่ใช่ "การฆ่า"

หากคิดว่าอาชีพ ตำรวจ ทหาร คือการ "ฆ่าคน" เป็นการคิดที่ผิด
หากตำรวจ ทหาร คิดว่าตนเองมีหน้าที่ "ฆ่าคน" ก็เป็นการคิดที่ผิด เช่นกัน

เพื่อป้องกันตน ป้องกันผู้อื่นเป็นอันมากให้อยู่กันอย่างสงบสุข ก็ต้องเสียสละ ถึงบาปก็จำใจต้องทำ
แต่ไม่ใช่การฆ่าเพื่อเอาสนุก ฆ่าเพื่อเอาเหรียญ หรือฆ่าประชาชนหรือผู้ปริสุทธิที่ไม่เกี่ยวข้อง

การสละชีวิตตน เสียสละเพื่อผู้อื่น เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่
ดังภาษิตของยุทธภพที่ว่า "เราไม่ลงนรก ใครจะลงนรก"
"เราไม่เสียสละ ใครจะเสียสละ" อันนี้..ว่าเองขอรับ..

ฆ่าก็เข้าข่ายกระทำการเบียดเบียน ไม่ฆ่าก็เข้าข่ายเพิกเฉยต่อหน้าที่ ต่อการดูแลความสงบสุขของประชา

มันทีทางหนึ่ง ที่กระเพื่อมอยู่ในจิตวิญญาณ นั่นคือ คุณกำลังคิดการใหญ่

ขอโมทนาครับ