"...ท่านพูดไว้ในคัมภีร์ให้รู้ว่า สมาธิมีทั้งคุณและโทษ โทษของ
สมาธิคืออะไร ท่านสอนไว้ว่า สมาธิเป็นพวกเดียวกันกับโกสัชชะ
คือความเกียจคร้าน พอได้สมาธิ จิตสงบ ก็สบาย สบายก็เฉย ชัก
เฉื่อยชา ขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไร ซึ่งก็เป็นธรรมดาว่าคนมีความสุข
สบาย มักไม่อยากทำอะไร ฉะนั้นในการปฏิบัติจึงต้องระวัง
เรียกว่าต้องมีดุลยภาพ แต่ท่านใช้คำว่ารักษาอินทรีย์ให้สม่ำเสมอ
หรือรักษาอินทรีย์ให้เสมอกัน ถ้าใช้ภาษาปัจจุบัน ก็บอกว่ารักษา
อินทรีย์ให้มีดุลยภาพ หรือรักษาความสมดุลของอินทรีย์..."

นี่คือข้อความส่วนหนึ่งจากหนังสือ "สมาธิแบบพุทธ" พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต)

ดาวน์โหลดไฟล์ PDF ได้ที่นี่ครับ http://www.watnyanaves.net/books/index.htm

สมาธิไม่มีโทษค่ะ คนขี้เกียจจะนั่งสมาธิไม่ได้ ถ้านั่งได้ นั่นก็ไม่เรียกว่าสมาธิ เรียกว่าสัปหงกค่ะ

การนั่งสมาธิเป็นของเย็นที่เย็นลึกดิ่ง เทียบกับคนขี้เกียจเป็นเย็นฉาบฉวย คนขี้เกียจจะกลัวเย็นแบบดื่งค่ะ การทำสมาธิไม่ใช่สำหรับคนขี้เกียจ เพราะการทำสมาธิต้องคุมความคิดให้อยู่กับสิ่งที่เป็นอยู่ ณ ขณะนั้น ซึ่งคนขี้เกียจทำไม่ได้แน่ๆค่ะ

มีครับ
ถ้าจิตมันรู้สึกสบาย คือไม่มีอาการระลึกรู้ ไม่เฝ้าดู
เราก็อาจจะหลงอยู่ในภวังค์แห่งความสงบ สบายนั้นได้ครับ
ดังนั้นต้องมีสติคอยกำกับ คอยเฝ้าดู ให้รู้แจ้งในการทำสมาธิครับ

ที่คุณ jekky ยกมา เขาเรียกว่า "มิจจาสมาธิ" นะครับ
กล่าวคือ"สมาธิที่ขาดสติ"

พูดง่ายๆว่า ทำไม่ถูกน่ะ เลยมีโทษ
แต่สมาธิที่ถูก (สัมมาสมาธิ) จะไม่มีโทษนะ

แมวขาวฯ เป็นคนขี้เกียจ เลยชอบทำสมาธิ นั่งก็ด้วย นอนก็บ่อย (ขอยืนยันว่า ไม่ได้สัปหงก)
แบบว่า...แอบมาอยู่เป็นสุข ๆ ก็มันทั้งสุข ทั้งสบาย ติดสุขค่ะ

จนต้องให้ สติ มาเตือน ว่า "... นี่ หล่อน จะขี้เกียจไปถึงไหน อนิจจังทั้งนั้น ฮึ ! "

นี่ชอบนอนสมาธิอ่ะ
แห่ะ ๆ
มันเห็นลมหายใจ เห็นการพองยุบได้ดีกว่ากันอะ
แต่หลับโดยไม่รุ้ตัวเหมือนกันนะ 55+

โทษของสมาธิคือติดสมาธิ โทษฌาณคือติดฌาณ โทษของญาณคือติดญาณ ไม่ต่างอะไรกับสิ่งเสพติด
คือจะพอใจอยู่แค่นั้น หรือไม่ร้จักอยู่จากมันอย่างไร ได้แต่ทรงดำรงอยู่ ละสังขารก็ใช้กรรมการปฏิบัติ คือตามกำลังของสมาธิ ฌาณ ญาณ ต่อที่สวรรค์ พรหมโลกหลาย กับป์หลายหลายกัลป์ จะไม่ต่อพระนิพานโดยง่าย

ถ้าเหนื่อยเพลียจาการทำงาน ก็นอนบำเพ็ญสมาธิภาวนาเช่นเดียวกัน

และแม้ว่าปัญญายังไม่เกิด ก็ขอติดสมาธิ ติดฌาน ไปก่อนครับ ในเื่มื่อจะติดสมาธิติดฌาน
ก็ขอเติมกำลังให้จิต ให้เต็มไปเลย

เพียงแค่นำมาบอกเล่าสู่กันฟังน่ะครับ เห็นควรอย่างไรก็แล้วแต่บุคลครับ