อิอิ มาอธิบายนิดๆงับ 55+



จิตที่ทำงานด้วยสติปัญญา ทำงาน เย็นอยู่แล้วงับ เพราะเป็นกระแสธรรม

สรุปแบบนี้ก็น่ารักดีนะงับ แกงหม้อเล็ก มันต้องเผ็ดเข้มข้น



ปัญญาเห็นประโยชน์แล้ว ทำอะไรออกจากจิตที่ดำรงสติปัญญาธรรม จึงไม่เกิดไตรวัฎฎะ

เพราะไตรวัฏฏะ เอากิเลสทำงาน ไปสร้างกรรม จึงรับวิบาก พอเจอวิบาก ก็เอากิเลสทำงาน ไปสร้างกรรม ไปเรื่อยๆ

จิตที่เอาสติปัญญาทำงาน ไม่เป็นกิเลส จึงไม่สร้างอกุศลกรรม มีแต่พรหมวิหาร มีแต่ธรรมทรงในจิต จึงถือว่า สร้างกุศลวิบาก




อิอิ ไม่รู้ไปเพ่งใคร อิอิ ผู้กล่าวโจทย์ช่วยอธิบายด้วยงับ




อันนี้เห็นด้วยงับ เพราะตรงกับสัจธรรมความจริง ของพระพุทธเจ้า

อันนี้ถือว่าเป็นความเห็นของผู้ดูแลบรอด์

อิอิ


แต่ผมว่าแกงหม้อเล็กมันต้องเผ็ดเข้มข้น

เห็นด้วยงิ

เอ่อ คุณขงเบ้ง

เราคอมเม้นไปแล้ว เรื่องพรหมวิหาร 4 ที่คุณพูดมาน่ะ
แบบว่ามันอยุ่คอมเม้นสุดท้ายของหน้าที่แล้ว วานไปดูหน่อยนะ ^^"

อธิบายให้ละเอียด

เมตตา ในหนังสือ บอกความปราถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข ผู้อื่นจะได้ความสุข ก็ต้องมีปัญญาเอาประโยชน์ ประโยชน์ตรงนี้หมายถึง ตั้งแต่ ทาน ศีล ไปจนถึง โลกุตรธรรม 9

กรุณา ในหนังสือ คือ ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ผู้ทุกข์จะพ้นทุกข์ได้ ต้องรู้จักประโยชน์ ธรรมดา จน ถึง โลกุตรธรรม ได้

มุทิตา ในหนังสือ คือ ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี จิตที่เป็นธรรมแท้ เมื่อเค้าได้ดีก็อนุโมทนา

เมื่อเค้าประสบทุกข์ เราก็ต้อง อุเบกขา

อุเบกขา ในหนังสือคือ การรู้จักวางเฉย ในเมื่อช่วยไม่ได้ก็ถือว่าเป็นกรรมของเหล่าสัตว์ ก็ถูกต้องทั้งหมดแล้วนะ



แล้วความจริง ที่หนังสือเอามายังไม่ถูกดีด้วย

เพราะนอกจากจะเอาอภิธรรมมาอธิบาย ยังไม่แจ่มแจ้งพอ อย่างอภิธรรมบอกว่า การแผ่เมตตา ต้องเอาทุกขิตสัตว์เป็นอารมณ์ ซึ่งความจริงไม่จำเป็นก็ได้

เมตตา ในหนังสือ บอกว่าคือ ความปราถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข

กรุณา ในหนังสือ คือ ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์

มุทิตา ในหนังสือ คือ ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี

อุเบกขา ในหนังสือคือ การรู้จักวางเฉย

พรหมวิหารนี้ไม่บริสุทธิ์ เพราะมีแต่การเอาตัวเข้าไปทำ จึงเรียก ว่า ทำโดยตัวตน เป็นกระแสโลกทำงาน

แล้วส่งนอกด้วยความเป็นอวิชชาตลอดเวลา

อาศัยการตีความเอาตามทิฏฐิของคณาจารย์ ในตำรา ยังไม่เข้าสู่จิตใจเลย อาจธรรมในตำราออกมา เลยมีแต่ใบลานเปล่าโชว์ภูมิอวิชชาความโง่ของตนออกมา

นี่ละเอาตำราตัวเองไปครอบ วิมุตติรส จิตที่ยังไม่พ้นตัวอวิชชาแสดงตัวออกมาตลอด ยังไม่รู้อีก

นี่ละแบบ อรรถคาถาจารย์ปัญญาน้อย ไปอธิบายพระไตรปิฏก ของพระสัมพัญญูผู้รู้ทุกอย่าง

แล้วก็เอาทิฏฐิ ความโง่ของตนไปแสดงให้คนรุ่นหลังดู แล้วอธิบายกันไปเรื่อยๆ

ยังไม่มีการสัมผัสรับรู้พรหมวิหารในจิตเลย ก็อ้างออกมา นี่ละภูมิอวิชชา

ธรรมะนัยยะเดียวตีความออกมา

ปัญญา คนมหาเปรียญใบลานเปล่า ได้ไม่เกินตำรา

ในระดับพระอรหันต์ อย่างน้อย 2-3 นัยยะขึ้นไป

ในระดับพระสารีบุตร อย่างน้อย 1000 นัยยะขึ้นไป

ในพระพุทธเจ้าไม่มีที่สิ้นสุดของนัยยะ

แล้วจะไปอธิบายอะไร

นี่ละให้ดูให้มันแจ้งซะ

พรหมวิหารของจริงต้องอยู่ในจิต

ไม่ใช่ตัวอักษร

หลงสมมุติทั้งนั้น

ขอบคุณพี่ ๆทุกคนนะครับ ที่ให้คำปรึกษาและแนะนำว่าควรทำอย่างไร

ผมก็ได้คุยกับพี่ชายที่เคยประสบณ์ปัญหาแบบนี้เขาก็บอกเหมือนในบอร์ดนี้แหละครับ

ผมควรจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดรักแม่รักน้องให้มาก ๆ แล้วเรื่องพ่อผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

แล้ว ทุกอย่างมันคงจะผ่านไปเองนะครับ ผมขอให้พี่ ๆทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญนะครับ

สาธุ

สาธุ

น่าดีใจด้วยจัง ที่ทำใจได้

และ ได้ตัวปัญญาด้วย อิอิ ปัญญา เห็นประโยชน์ ทำหน้าที่ไปก็ได้ พรหมวิหารในจิตด้วย

ตายไปอย่างน้อยก็ไปอุบัติในพรหมโลก

ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะ จารี สุขขัง เสติ

สาธุคะ >< ยินดีด้วยนะคะ ><



เอาใจที่ปรารถนาดีมีพรหมวิหาร 4 เข้าไปทำคะ ไม่ใช่ตัว
ไม่ได้ส่งออกนอกคะ ใจเรามีความดี ความบริสุทธิ์ ย่อมปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุขเช่นกัน
โดยใช้หลักพรหมวิหาร 4 ทั้งกาย วาจา และใจ
การที่พรหมวิหาร 4 จะบริสุทธิ์ได้จริงๆ ต้องใช้ ใจ ที่มีเมตตาจริงๆคะ

ไม่หรอก
ข้อความอื่นก็ใช่ว่าผมเห็นด้วยหมด แต่ต้องเคารพว่านี่เป้นความรู้สึกนึกคิดของคุณขงเค้า
ช่างชี ช่างสงฆ์

เพียงแต่บางอย่างมันแรงเกินไป "มันเกินขอบเขต" ผมก็ประเมินบนอคติส่วนตัวว่า
อย่างนี้คงแรงไปมั๊ง เด็กเค้าสภาพแบบนี้ ฟังเข้าแล้วคงจะเป็นไปอะไรกันใหญ่
เมหือนเขาว่า หนีร้อนมาพึ่งเย็น แต่ดันเจอร้อนกว่าเดิม

แต่ถ้าคุณขงเอาไปพูดใส่พวกทิฐิมานะอัตตามาก พวก self จัด
เจ้าความคิด เจ้าทิฐิ อะไรแบบประเภทผมนี่น่ะ

หรือไปว่าพวกที่เก็บกดปั้นหน้าปั้นความรู้สึก ประเภท"เบียดเบียนคนอื่นด้วยจิตว่าง"
ยังไงล่ะ คือพวกทำความเลวได้อย่างหน้านิ่งใจสงบน่ะ

ถ้าเป็นพวกนี้ ผมก็คงจะเฉยๆนะ พวกนี้ต้องโดนกระแทกกิเลส
ลากไส้มาประจานให้ลดทิฐิมานะอัตตาลงไปบ้าง

แต่...อย่าเลย กระเทกกิเลสนี่นะ
เขาไม่ปาวารณาให้กระแทกก็อย่าเลย
กระผมรู้เรื่องนี้ดีกว่าใคร เพราะเคยเป้นทั้งเหยื่อ และเป้นผู้ล่า
จึงรู้ดีพอใช้ได้



ใครก้รู้ว่าชาติสยามก็เป็นพวก"แรง..เรียกพ่อ"คนหนึ่งเหมือนกันใช่ไหมล่ะ

สาธุนะคร้า...ทั้งผู้่ล่าและผู้ให้ล่า (หมายถึงตัวกิเลสอ่ะ)
สติมาแล้ว ปัญญาจึงเกิด กิเลสก็...เตลิดดด..........

ใกล้ปีใหม่แล้ว อากาศเย็นลง ขอให้รักษาสุขภาพกายใจนะคะ

พิมดีใจนะคะที่คุณคิดได้อย่างนี้ ...
ฝากเป็นกำลังใจให้คุณแม่ของคุณด้วยนะคะ... และขอเป็นกำลังใจให้คุณทำหน้าที่ "ลูก" ได้อย่างดีที่สุดค่ะ

พิม

ดีใจกับการนำข้อเสนอแนะต่าง ๆ ไปคิด
และสรุปเป็นสิ่งที่ตนต้องกระทำได้ดี
จริง ๆ อาจไม่ใช่เราคนเดียวหรอกที่ประสบปัญหานี้
และไม่ใช่แม่ของเราคนเดียวหรอกที่เจอเรื่องแบบนี้
เพียงแต่เราจะเลือกเดินอย่างไร แม่และน้องคือคนที่
คุณควรคิดถึงให้มากที่สุดในตอนนี้
เป็นลูกที่ดี เป็นพี่ที่ดี และขอให้อนาคตคุณเป็นสามีที่ดีนะค่ะ

เห็นด้วยงับ 55+

มีเหตุมีผล

การตั้งความปรารถนา ก็คือตั้งความเห็นนั้นเอง ความเห็น เป็น ทิฏฐิ

ในลักษณาการ แบบนี้ เค้าเรียก ว่า แก้ไม่ถูกเหตุ

การเป็นเมตตาผู้อื่นแต่ไม่เมตตาตนเอง ไม่ทำกิจให้สมควรแก่ธรรม

ใช้สมมุติไม่ถูกทาง จึงเดิน สมุทัย ผลจึงเป็นทุกข์