เมื่อกี้นี้ จุฬาภินันท์เห็นหัวข้อ 'มานะ' ในบอร์ดน่ะค่ะ ของคุณรสมนมังคะ จุฬาภินันท์เลยคิดได้

คำที่มีความหมายไปในทางเดียวกันก็มีอีกสามคำ คือ เพียร พยายาม และวิริยะ

จุฬาภินันท์เลยสงสัยว่าความต่างในรายละเอียดปลีกย่อยเป็นยังไง

ใครอธิบายได้ช่วยหน่อยได้มั้ยคะ ตอนนี้จุฬาภินะนท์ชัวร์สองคำเอง คือ เพียร และ วิริยะ

วิริยะ กับ มานะ คล้ายกัน แต่จุฬาภินันท์ไม่แน่ใจ

เพียร กับ พยายาม คล้ายกัน แต่จุฬาภินันท์ก็ไม่แน่ใจ

ช่วยไขความกระจ่างหน่อยค่ะ ถือว่าแลกเปลี่ยนความรู้และความเห็นกัน

มานะ น. คือ ความพยายาม, ความตั้งใจจริง, ความพากเพียร, เช่น มีมานะอดทน มีมานะในการทำงาน; ในทางธรรม ใช้คำว่ามานะในลักษณะของ ความถือตัว. (ป.) ความสำคัญตัวว่าเป็นนั่นเป็นนี่

วิริยะ น. คือ ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็นวิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. ในทางธรรมหมายเอาถึง ความเพียรเพื่อจะละความชั่ว ประพฤติดี ความพยายามทำกิจไม่ท้อถอย

เพียร น. คือ ความบากบั่น, ความกล้าแข็ง. ก. พยายามจนกว่าจะสําเร็จ,บากบั่น

พยายาม ก. คือ ทําโดยมานะบากบั่น.



เจริญในธรรมครับ

ขอบคุณค่ะ