ใคร่ขอความกระจ่างจากผู้รู้ที่ศึกษาธรรมค่ะ

นอกจะนั้นแล้ว
พระพุทธรูปที่ หมายถึง การปฏิบัติธรรมนั่นละบัง ที่ มุ่งละ มุ่งวาง มุ่งศึกษา มุ่งเข้าถึงธรรม พยายามหลุด
พยายามพ้น พยายามเสาะแสวงธรรม ล้วนแต่เป็นเหตุทั้งนั้น หรือเรียก กรรมบัง กำบัง
พระพุทธเจ้า ท่านก็ตรัสไว้แล้วผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา จึงหมายถึง ความที่สมดุล วาง ไม่ยึด ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา ว่าง อยู่เองของทุกธรรมชาติ อยู่ตลอด ที่ ทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตากันเองอยู่ตลอด หรือเรียกว่า สัจธรรมนั้นเอง ที่ไม่เนืองความพยายาม หรือ ตัวตน บุคล สร้างขึ้น
ปริศนาธรรมนี้จึงเป็นอย่างนี้แล

คงมีความหมายใกล้เคียงกับคำกล่าวที่ว่า...

“กราบพระพุทธรูประวังจะสะดุดทองคำ”

เพราะมัวแต่หลงใหลอยู่กับความงามแห่งรูปลักษณ์ขององค์พระประติมากร
อันเป็นรูปเสมือนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
จนลืมที่จะน้อมรำลึกถึง พระมหากรุณาธิคุณ พระปัญญาธิคุณ
และพระบริสุทธิคุณ ของพระองค์
ที่ทรงเสียสละตนเองสั่งสมบารมีมานับถ้วนมิได้
เพื่อตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
ประกาศธรรมนำเวไนยสัตว์ออกจากสังสารวัฏ

ซึ่งเป็นวัตถุประสงค์อันแท้จริงของการสร้างพระพุทธรูป
เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้น้อมรำลึกไว้เป็นพุทธานุสสติ....น่ะค่ะ