ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันก็มุกเดิม ถ่ายรูปมาให้ดู ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ถ่ายรูปไม่ได้ดอกคุณ พญามุจจลิน เป็น พระยานาคชั้นเทพ อยากมาก็มา อยากไปก็ไป คนเศษสวะอย่างเจ้าผู้ใช้ชื่อว่ากรัชกาย จะสามารถมองเห็นได้หรือเปล่า ก็ยังไม่รู้ ที่ว่าเจ้าเป็นแค่เศษสวะนั้น หมายความว่า สภาพสภาวะจิตใจ หรือ จิต และเจตสิกของเจ้านั้น มีความบริสุทธิ์ แห่งธรรมะ เพียงพอหรือไม่

“ดูกรอานนท์ เรากล่าวสุขทุกข์เป็นปฏิจจสมุปบันธรรม (สิ่งที่อาศัยเหตุปัจจัยเกิดขึ้น)

อาศัยอะไร ? อาศัย ผัสสะ”


“เมื่อกายมีอยู่ อาศัยความจงใจทางกายเป็นเหตุ สุขทุกข์ภายในจึงเกิดขึ้นได้

เมื่อวาจามีอยู่ อาศัยความจงใจทางวาจาเป็นเหตุ สุขทุกข์ภายในจึงเกิดขึ้นได้

เมื่อมโนมีอยู่ อาศัยมโนสัญเจตนาเป็นเหตุ สุขทุกข์ภายในจึงเกิดขึ้นได้”


“เพราะอวิชชานั่นแหละเป็นปัจจัย บุคคลจึงปรุงแต่งกายสังขารขึ้นเอง เป็นปัจจัยให้เกิดสุขทุกข์

ภายในบ้าง

เนื่องจากผู้อื่น (ถูกคนอื่นหรือตัวการอื่นๆกระตุ้นหรือชักจูง) จึงปรุงแต่งกายสังขาร

เป็นปัจจัยให้เกิดสุขทุกข์ภายในบ้าง

รู้ตัวอยู่ จึงปรุงแต่งกายสังขาร เป็นปัจจัยให้เกิดสุขทุกข์ภายในบ้าง

ไม่รู้ตัวอยู่ ย่อมปรุงแต่งกายสังขาร เป็นปัจจัยให้เกิดสุขทุกข์ภายในบ้าง

จึงปรุงแต่งวจีสังขาร....

มโนสังขารขึ้นเองบ้าง...

เนื่องจากผู้อื่นบ้าง...

โดยรู้ตัวบ้าง...

โดยไม่รู้ตัวบ้าง เป็นปัจจัยในเกิดสุขทุกข์ภายใน

ในกรณีเหล่านี้ อวิชชาเข้าแทรกอยู่แล้ว (ทั้งนั้น)”


(สํ.นิ. 16/82-83/46-48 ฯลฯ)






ภาวะที่เป็นอวิชชา คือ การมองไม่เห็นไตรลักษณ์ โดยเฉพาะความเป็นอนัตตา

ตามแนวปฏิจจสมุปบาท

อาศัยเวทนาจึงมีตัณหา หรือ เพราะเวทนาเป็นปัจจัยจึงมีตัณหา คือ ว่า ตัณหาจะมีต้องอาศัยเวทนา

หรือ ต้องมีเวทนาตัณหาจึงมีได้

แต่เมื่อมีเวทนาแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีตัณหาเสมอไป

การเข้าใจความหมายนี้เป็นสิ่งสำคัญ และจุดนี้เป็นช่วงตอนสำคัญ

ที่จะทำลายวงจรปฏิจจสมุปบาท หรือ ตัดวัฏฏะให้ขาดตอน

นั่นก็คือเสวยเวทนาโดยไม่ให้เกิดตัณหา ซึ่งอาศัยสติสัมปชัญญะ หรือสติปัญญา

หมายความว่าเสวยเวทนาโดยมีสติสัมปชัญญะตัดตอนไม่ให้เกิดตัณหา

ช่วงเวทนาเป็นปัจจัยให้เกิดตัณหานี้ เป็นช่วงสำคัญยิ่งฝ่ายภายใน

ในการส่งผลสืบเนื่องออกมาบันดาลพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์ ตลอดจนวิวัฒนาการ

ของสังคมทั้งหมด

พยานาคตัวที่พันคอท่านนี่สถิตอยู่แถวไหนขอรับ อยู่ในลำน้ำโขงไหม แต่เอ...ทำไมไม่มีข่าวว่ามีพยานาค

พ่นลูกไฟแถวเชียงรายบ้างเลยนะ มีข่าวแต่หนองคายหรือไงขอรับ


กรัชกายว่า ท่านอาจารย์ Buddha มีอาการแบบว่า เห็นนิมิตแล้วยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นจริง


คล้ายตัวอย่างเป็นต้นนี้


ปฏิบัติสมาธิมาได้ระยะหนึ่ง ที่ถูกจริตคือ นั่งครับ

แต่ก็มีบ้างที่เดินจงกรม อาการคือระหว่างเดินอยู่ จะเห็นตัวเองเดินอยู่มันไม่ใช่เรา

เราจะคอยดูอยู่ มันไม่มีตัวตนเป็นแค่ความรู้สึกลอยอยู่ด้านหลังศีรษะขึ้นไป

ประมาณ 45 องศา

แล้วก็เวลานั่งสมาธิ บางทีร่างกายมันก็เกร็ง

แต่บางครั้งมันจะสงบเหมือนอยู่ในภวังค์ เหมือนมีอะไรมาหุ้มเราอยู่แยกเรากับโลกภายนอก


มีเยอะแยะขอรับ แบบนี้และแบบท่าน

ท่าน บุดฯ ขอรับ

ช่วยตรวจสอบเจตสิกนั่นที ผิดถูกประการใดท้วงติงได้ จะได้แก้ไขให้ถูกต้อง

เอาแบบรวมๆ ก่อนดังนี้



สังขาร ตามหลักอภิธรรม แบ่งเป็น เจตสิก มี 52

ถ้าเทียบกับการแบ่งแบบขันธ์ ๕ เจตสิก ก็ได้แก่ เวทนา สัญญา และสังขารทั้งหมด

คือในจำนวน 52 นั้น เป็นเวทนา 1 (เวทนาขันธ์) เป็นสัญญา 1 (สัญญาขันธ์)

ที่เหลืออีก 50 อย่าง เป็นสังขารทั้งสิ้น

สังขารขันธ์ จึงเท่ากับเจตสิก 50 ที่เหลือ

คือ

ผัสสะ - ความกระทบอารมณ์

เจตนา - ความจงใจต่ออารมณ์

เอกัคคตา - (สมาธิ) ความมีอารมณ์เป็นหนึ่ง

ชีวิตินทรีย์ - อินทรีย์ คือ ชีวิต, สภาวะที่เป็นใหญ่ในการรักษานามธรรมทั้งปวง

มนสิการ - ความกระทำอารมณ์ไว้ในใจ, ใส่ใจ

(เวทนา - ความเสวยอารมณ์)

(สัญญา - ความหมายรู้อารมณ์)




วิตก - ความตรึกอารมณ์

วิจาร - ความตรองหรือพิจารณาอารมณ์

อธิโมกข์ - ความปลงใจหรือปักใจในอารมณ์

วิริยะ - ความเพียร

ปีติ - ความปลาบปลื้มในอารมณ์, อิ่มใจ

ฉันทะ - ความพอใจในอารมณ์



โมหะ - ความหลง

อหิริกะ - ความไม่ละอายต่อบาป

อโนตตัปปะ - ความไม่สะดุ้งกลัวต่อบาป

อุทธัจจะ - ความฟุ้งซ่าน


โลภะ - ความอยากได้อารมณ์

ทิฏฐิ - ความเห็นผิด

มานะ - ความถือตัว

โทสะ - ความคิดประทุษร้าย

อิสสา - ความริษยา

มัจฉริยะ - ความตระหนี่

กุกกุจจะ - ความเดือดร้อนใจ

ถีนะ - ความหดหู่

มิทธะ - ความง่วงเหงา

วิจิกิจฉา - ความคลางแคลงสงสัย



ศรัทธา - ความเชื่อ

สติ - ความระลึกได้, ความสำนึกพร้อมอยู่

หิริ - ความละอายต่อบาป

โอตตัปปะ - ความสะดุ้งกลัวต่อบาป

อโลภะ - ความไม่อยากได้อารมณ์

อโทสะ - ความไม่คิดประทุษร้าย (= เมตตา)

ตัตรมัชฌัตตตา - ความเป็นกลางในอารมณ์นั้นๆ

กายปัสสัทธิ - ความสงบแห่งนามกายคือกองเจตสิก

จิตตปัสสัทธิ -ความสงบแห่งจิต

กายลหุตา - ความเบาแห่งกองเจตสิก

จิตตลหุตา - ความเบาแห่งจิต

กายมุทุตา - ความอ่อนหรือนุ่มนวลแห่งกองเจตสิก

จิตตมุทุตา - ความอ่อนหรือนุ่มนวลแห่งจิต

กายกัมมัญญตา - ความควรแก่การงานแห่งกองเจตสิก

จิตตกัมมัญญตา - ความควรแก่การงานแห่งจิต

กายปาคุญญตา - ความคล่องแคล่วแห่งนามกายคือกองเจตสิก

จิตตปาคุญญตา - ความคล่องแคล่วแห่งจิต

กายุชุกตา - ความซื่อตรงแห่งนามกายคือกองเจตสิก

จิตตุชุกตา - ความซื่อตรงแห่งจิต


สัมมาวาจา - เจรจาชอบ

สัมมากัมมันตะ - กระทำชอบ

สัมมาอาชีวะ - เลี้ยงชีพชอบ


กรุณา - ความสงสารสัตว์ผู้ถึงทุกข์

มุทิตา - ความยินดีต่อสัตว์ผู้ได้สุข

ปัญญา - ความรู้เข้าใจสภาวะ





ในพระสูตร (เช่น สํ.ข. 17/116/74) ตามปกติ ท่านแสดงความหมายของสังขารว่า
ได้แก่ เจตนา ๖ หมวด คือ รูปสัญเจตนา สัททสัญเจตนา คันธสัญเจตนา รสสัญเจตนา
โผฏฐัพพสัญเจตนา ธรรมสัญเจตนา
แปลว่า เจตน์จำนงหรือความคิดปรุงแต่ง เกี่ยวกับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ
และธรรมารมณ์

http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=355

สังขาร มี 2 อย่าง คือ สังขารในขันธ์ 5 กับ สังขารในไตรลักษณ์

สังขารทั้ง 2 นี้มีความหมายต่างกัน เช่น





1.สังขาร ในขันธ์ 5 หมายถึง สภาวะที่ปรุงแต่งจิต ให้ดี ให้ชั่ว ให้เป็นกลาง

ได้แก่ คุณสมบัติต่างๆของจิต มีเจตนาเป็นตัวนำ ที่ปรุงแปรการตริตรึกนึกคิดในใจ

และการแสดงออกทางกายวาจา ให้เป็นไปต่างๆ

เป็นตัวการของการทำกรรม เรียกว่าง่ายๆ ว่าเครื่องปรุงของจิต เช่น

ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ เมตตา กรุณา ปัญญา โมหะ โลภะ โทสะเป็นต้น ซึ่งทั้งหมดนั้น

ล้วนเป็นนามธรรม มีอยู่ในใจทั้งสิ้น

นอกเหนือจาก เวทนา สัญญา และวิญญาณ



2. สังขาร ที่กล่าวถึงไตรลักษณ์ หมายถึง สภาวะที่ถูกปรุงแต่ง

คือ สภาวะที่เกิดจากเหตุปัจจัยปรุงแต่งขึ้นทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรมหรือนามธรรมก็ตาม

เป็นด้านร่างกายหรือจิตใจก็ตาม มีชีวิตหรือไร้ชีวิตก็ตาม

อยู่ในจิตใจหรือเป็นวัตถุภายนอกก็ตาม

เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า สังขตธรรม คือทุกสิ่งทุกอย่าง เว้นแต่นิพพาน



จะเห็นว่า สังขาร ในขันธ์ 5 มีความหมายแคบกว่า สังขาร ในไตรลักษณ์

หรือเป็นสิ่งหนึ่งของสังขารในไตรลักษณ์นั่นเอง





(ศึกษาเต็มๆที่)

viewtopic.php?f=2&t=18670

Buddha

ไปที่เวปนี้

http://whatami.ob.tc/-board.php

ของดีๆเพียบ

วันนี้ อาจารย์ Buddha จะมาไหมน้อ

หากว่ามา เชิญที่ลิงค์นี้บ้างนะขอรับ

http://whatami.ob.tc/-View.php?N=608

สวัสดีค่ะคุณอากรัชกาย และคุณ Buddha
แวะเข้ามาเยี่ยมชมค่ะ ท่านทั้ง 2 รู้ในเรื่องหลักธรรมดีจังเลยนะคะ

หนูอ่านไป ยังนั่ง งง ไปเลยค่ะ

เปิดเทอมนี้หนูก็สอบธรรมศึกษาชั้นโทแล้วค่ะ แต่ที่ดูๆมา
วิชาธรรมะ ยากมากเลยค่ะ =.= อีกทั้งพุทธศาสนสุภาษิตของชั้นโท ยาวมากเลยค่ะ

(ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นะคะ แค่สุภาษิต 2 บท ต่อกัน อิอิ)

^^ กลัวว่าจะเขียนกระทู้ธรรมไม่ได้น่ะค่ะ เพราะถ้าไม่ผ่านกระทู้ธรรม
ข้อสอบ วิชาธรรมะ พุทธประวัติ ฯลฯ เขาไม่ตรวจให้ค่ะ

แต่ชั้นตรี วิชาธรรมะ หนูรู้สึกว่า ก็ไม่ได้ยากอะไรอย่างที่คิดไว้นะคะ ถ้าตั้งใจทำ และอ่านไปดี

^^ สู้ ตายค่ะ

สวัสดีจ้าหนูจิ๊บ คิดถึงจังเลย สบายใจดีแล้วนะครับ

ตั้งใจเรียนสอบให้ผ้านทั้งสองอย่างนะครับ อาเอาใจช่วย

อาจารย์ Buddha ไม่มาไม่หนุก หรือว่าพยานาค นามว่ามุจจลินท์ลากลงโขงไปแล้ว



http://www.baanmaha.com/community/%E0%B ... %8C-15582/

กะจะไม่ให้หายใจหายคอกันเลยหรือครับท่าน...
ฟิตน่าดูเลยนะครับนัดนี้

นัดนี้นัดตัดเชือกครับท่านประธาน

เมื่อเห็นเชือกอีกฝ่ายจะขาดแล้ว ต้องตามซ้ำให้ขาดเสียทีเดียว ไม่ปล่อยให้เข้าสมาบัติเหมือนก่อนแล้ว

ขอบคุณค่ะคุณอา

ตอนนี้สบายใจมากเลยค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรให้ทุกข์แล้วค่ะ อิอิ ^^

ท่านบุดฯ ขอรับ ทำไมท่านไม่กล้ามาที่กระทู้นี้ ท่านกลัวอะไรขอรับ

หรือกลัวกรัชกายจับได้ว่าขี้จุ๊

จะถามเรื่องจิตสะหน่อย