ว่าด้วยการตรึกในอริยสัจ ๔

[๑๖๖๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงอย่าตรึกถึงอกุศลวิตกอันลามก คือ กาม-
*วิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะวิตกเหล่านี้ ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ ไม่ใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความ
ดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน ก็เมื่อเธอทั้งหลายจะตรึก พึงตรึกว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ
นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะความตรึกเหล่านี้ ประกอบด้วยประโยชน์
เป็นพรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ
ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลาย พึงกระทำ
ความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรคามินีปฏิปทา.

จบ สูตรที่ ๗

ที่มา : http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

ว่าด้วยการคิดในอริยสัจ ๔

[๑๖๖๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงอย่าคิดถึงอกุศลจิตอันลามกว่า โลกเที่ยง
โลกไม่เที่ยง โลกมีที่สุด โลกไม่มีที่สุด ชีพอันนั้น สรีระก็อันนั้น ชีพอย่างหนึ่ง สรีระก็อย่าง
หนึ่ง สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีก สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมไม่เป็นอีก สัตว์เบื้อง
หน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีกก็มี ย่อมไม่เป็นอีกก็มี สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเป็นอีกก็หามิได้
ย่อมไม่เป็นอีกก็หามิได้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะความคิดนี้ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่ใช่
พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน ก็เมื่อเธอทั้งหลายจะคิด พึงคิดว่า
นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะความคิดนี้ประกอบด้วยประ-
*โยชน์ เป็นพรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะ
ฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกข-
*นิโรธคามินีปฏิปทา.

จบ สูตรที่ ๘

ที่มา : http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

ขอบคุณและขออนุโมทนานะคะ
ชอบอ่านค่ะ

พระสูตร จินตสูตร นี้

แสดง กระบวนการโยนิโสมนสิการ ที่ใช้จินตะมัยยะปัญญา(ตรึก-คิด) เป็นการนำทางไปสู่ ภาวนามัยยะปัญญาคือความรู้ที่ดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง... ในที่สุด



พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ห้ามจินตะมัยยะปัญญา หรือ ห้ามคิดทุกกรณี น่ะครับ

แต่ ท่านสอนให้คิดให้ถูก
และ พัฒนาจินตะมัยยะปัญญา(ความคิด) ไปสู่ภาวนามัยยะปัญญา(ความรู้แจ้ง).... คือ ไม่ให้จบเพียงแค่ความคิด



จินตะมัยยะปัญญาไม่ใช่สิ่งที่ผิด คือ ไม่ใช่มิจฉัตตะ... หากแต่ อาจจะยังไม่สมบูรณ์เพียงพอที่จะดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง
(ญาณที่เป็นการประจักษ์โดยตรง ในภาวนามัยยะปัญญา ที่เหนือกว่าระดับความคิดทั่วไป จึงจะดับทุกข์ได้จริง)

จึงจำเป็นต้องแยกความแตกต่าง ระหว่าง
สิ่งที่ผิด(มิจฉัตตะ) กับ สิ่งที่ยังไม่สมบูรณ์เพียงพอที่จะดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง
ออกจากกัน


ถ้าเป็นสิ่งที่ผิด(มิจฉัตตะ) ....ก็ ควรเว้น แล้ว หาทางอื่นๆใหม่

แต่ ถ้าเป็นสิ่งที่อาจจะยังไม่สมบูรณ์เพียงพอที่จะดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง แต่ มาถูกทางแล้ว... ก็พึงเจริญให้ยิ่งๆขึ้นไป ให้สมบูรณ์พร้อม