ใครมีประสบการณ์เกี่ยวกับกฏของสวรรค์ชั้น ต่าง ๆ เล่าให้ฟังบ้างนะคะ

ให้เทวดา กะ นางฟ้า มาเล่าดีป่าวคะ
เพิ่งตกสวรรค์ลงมาก็เยอะ
จุดธูปก็ไม่มา ไม่จุดเด๋วก็มาค่ะ
ไม่นานเกินรอหรอก

มีนิทานดีๆ มาฝาก


http://www.vcharkarn.com/vblog/43428



มีชาวเดนมาร์คคนหนึ่งนอนหลับอยู่ที่บ้านในเวลากลางคืน มีนางฟ้าลงมาหาเขา ชวนให้ไปเที่ยวสวรรค์กับนรก เขาก็ตกลงไปด้วย

นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่ง แล้วบอกว่า “ถึงนรกแล้ว” ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ ๆ มีโต๊ะยาวๆ บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีตอร่อยมีคุณค่าทุกประเภท มีคนนั่งอยู่หลายคนนางฟ้าก็บอกว่า “นี่สัตว์นรก”

คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก แต่ตัวเขาผอมเหลืองน่าสงสาร นางฟ้าบอกว่าที่นี่อนุญาตให้กินอาหารดีๆ ได้ แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามใช้มือหยิบ ต้องใช้ช้อนที่ยาวหนึ่งเมตรตักอาการกินเท่านั้น เวลาจะใช้ช้อนตักอาหารเข้าปากตัวเอง คนที่นรกก็ตักไม่ถึงสักที อาหารที่อร่อยหกลงบนพื้นเกือบหมด เขาเลยมีความวุ่นวาย เดือดร้อนมาก พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก จึงผอมโซเพราะอดอาหาร ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ แต่ไม่สามารถเอาเข้ามาถึงในปากของตนเองได้



นางฟ้าพาไปอีกห้องหนึ่ง แล้ว บอกว่า “ถึงสวรรค์แล้ว” ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ มีโต๊ะอาหารยาว ๆ อาหารประณีตหลาย ๆ อย่างเหมือนกันกับห้องนรก มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่งอยู่หลายคน นางฟ้าบอกว่า “นี่เทวดาบนสวรรค์”

แต่แปลกที่คนบนสวรรค์ นั้นยิ้มแย้มแจ่มใสอ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย ดูว่าเขากินอาหาร อย่างไร ทั้งๆที่เขาก็ต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรเหมือนกับที่นรก “เอ…ทำไมมันไม่เหมือนที่นรก ? ทำไมคนที่นี่สนุกสนานแจ่มใสร่าเริง แข็งแรง” พอดูดี ๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์ คือคนข้างหนึ่งของโต๊ะ เขาตักอาหารด้วยช้อนยาว ๆ เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้ ก็เลยได้กินกันทุกคน อยู่อย่างสุขสบาย




สรุปว่า ที่นรกนั้น คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง คิดแต่ว่าเราจะได้อาหาร ได้สิ่งที่เราชอบ โดยไม่คิดถึงคนอื่น แต่ที่สวรรค์นั้น มีการช่วยเหลือกัน มีความรักสามัคคีกัน คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย จึงก็ได้รับความสุขทั่วถึงกันทุกคน ตื่นขึ้นมาแต่ละวัน อย่าถามว่าจะได้อะไรจากสังคม แต่จงถามให้มากว่า จะให้อะไรกับสังคม



จากเว็บไซด์ google.com

เอาสวรรค์ไทย หรือผรั่ง หรือจีนล่ะครับ

ผมคิดว่า ผมน่าจะมีประสบการณ์ ทั้งนรกและสรรค์ครับ
แต่บังเอิญตอนนี้ ลืมหมดแล้ว
ถ้าจำได้ จะบอกนะครับ อิอิ

สวรรค์อยู่ในอก..
นรกอยู่ในใจ..

ค่ะ เคยไปดูงานที่นรกมาครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นไปเจอผู้ชายไทย
คนหนึ่งเพิ่งตายใหม่ๆ ยมบาลสอบสวนเสร็จบอกว่าเขาต้องไปใช้กรรมนิดหน่อยที่ติดตัว
มา โดยจะให้เข้าไปอยู่ห้อง ห้องหนึ่งแต่มีสามห้องให้เลือก ยมทูตก็พาไปหยุดอยู่หน้าห้อง
ห้องแรก ก็ได้ยินเสียงแซ่ฟาดสลับกับเสียงหวีดร้องเป็นระยะๆ ชายคนนั้นก็บอกว่าไม่เอาห้องนี้
ยมทูตก็พาไปห้องที่สอง ก็ได้ยินเสียงโซ่ตรวนลากดัง พร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายเป็นระยะๆ
เขาก็ขอผ่าน พอถึงห้องที่สามเป็นห้องที่เงียบมากๆ เขาก็เงี่ยหูฟัง ก็ได้ยินเสียงซุบซิบกัน
ท่าทางจะอบอุ่น เขาก็เลยเลือกห้องนี้ พอเปิดประตูเข้าไป เขาก็เห็นบ่อใหญ่มากกลิ่นเหม็น
คลุ้งตะลบอบอวลไปหมด เห็นคนลอยคออยู่ในบ่อ น้ำปริ่มๆอยู่ที่ปากกันทุกคน และก็ได้ยิน
เสียงซุบซิบนั้นอีกครั้งหนึ่งว่า "อย่าพูดแรง เดียวขี้จะเข้าปาก" เรื่องนี้ตรงข้ามกับของคุณหมอ
ตรงที่ว่าในนรกนี้ต้องการ "ความสามัคคี" ถึงจะอยู่ได้ค่ะ

ส่วนสวรรค์ ไปนึกระลึกก่อนนะค่ะ เพราะความสุขมักทำให้เราลืมง่ายค่ะ

อนุโมทนา สาธุ เจริญในธรรม