ผมจะเรียนถามปากของผมไม่ตรงใจ คือใจคิดว่าจะพูดพระสงฆ์องค์เจ้า แต่ปากยังพูดว่าพระสงฆองค์ (ซึ่งลามกไปหน่อย) แต่ไม่ตั้งใจล้อเล่นหรือปรามาสท่านแล้วคำพูดดังกล่าวไม่มีใครได้ยินนอกจากตนเอง แล้วผมขอขมาต่อท่านเรียบร้อย ผมจะได้รับวิบากกรรมรุนแรงไหมครับ

ถ้าผมใช้คำพูดไม่เหมาะสมขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย

เป็นมโนกรรม เป็นวิจิกิจฉา คือ มีความเคือบแคลงสงสัย แนะนำให้อ่านพระไตรปิฎก ให้เข้าใจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มากขึ้น อย่าปล่อยให้ความสงสัยกัดกิน

อ่านฉบับแปลไทย 45 เล่ม เริ่มอ่านเล่ม 9 หรือพระสุตัตตะปิฎกเล่มที่ 1 อ่นไปเรื่อยๆ อย่าไปเอาจริงเอาจัง

จริงๆ ก็กำลังรับกรรมอยู่ ถึงได้มาโพสต์ถามนี่งัยครับ

เรียกว่า เกิด วิปฏิสาร ความร้อนใจ ทำให้ใจฟุ้งซ่าน

ก็ให้สำรวมระวังต่อไป ใจก็จะสงบลงได้ครับ

ท่าน จขกท ครับ


ขออภัยน่ะครับ ที่ ในกระทู้เก่า มีการเสวนาแตกประเด็นออกไปมาก ...น้องเลยอาจจะสับสน จนต้องมาตั้งกระทู้ใหม่อีก


เอาเป็นว่า
ลองอ่าน ที่ผมทำลิ้งค์ เกี่ยวกับ อาการย้ำคิด-ตำหนิสิ่งศักดิ์สิทธิ์
โดยเฉพาะลองประเมินตนเองดูว่า เรามีอาการย้ำคิดขนาดไหน(ตามลิ้งค์นั้น) และ ทุกข์กับอาการย้ำคิดนั้นมากแค่ไหน

และ ลองศึกษาคำสอนหลวงปู่ชา ที่ผมทำลิ้งค์มา ให้ละเอียด

ถ้า อ่านแล้ว เข้าใจวิธีปฏิบัติต่อความคิด ก็ ลองพยายามศึกษาดู

แต่ ถ้ามันเครียด ไม่ไหว จริงๆ... ก็แนะนำ ปรึกษาจิตแพทย์ดูก็ดีน่ะครับ
อย่าไปมัวแต่กังวลว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดี

ผมบอกให้ว่า คนที่เดินเข้าไปปรึกษาจิตแพทย์เองน่ะ เป็นคนที่ไม่เป็นอะไรมากนักหรอก
คนที่เพี้ยนจริงๆ จะไม่รู้ตัวว่าตนเองเพี้ยน และ ส่วนใหญ่ญาติเขาทนกันไม่ไหว จึงต้องช่วยกับจับส่งจิตแพทย์

และจิตแพทย์นั้น หาใช่ว่า ท่านจะรักษาเฉพาะพวกที่เพี้ยนมากๆน่ะครับ คนทั่วไปที่เครียด ก็ไปปรึกษาท่านกันมาก


ลองอ่าน เว็บนี้ครับ

http://www.drterd.com/

ท่านเป็นจิตแพทย์ที่ศึกษาพุทธธรรมด้วย

เพิ่มเติมหน่อย


อาการย้ำคิดนี้ คนทั่วไปก็เป็นกันน่ะครับ
เพียงแต่ จะไม่มาก และ ไม่ทุกข์กับความคิดนั้นๆ

โรคย้ำคิดนี้ ไม่ใช่โรคที่อันตรายใดๆหรอก
เป็นกันเยอะแยะในสังคมไทย...ยิ่ง สังคมปัจจุบัน ยิ่งเป็นมาก

โรคนี้ ไม่ใช่ โรคจิตเภท หรือ โรคจิต-โรคประสาท ที่ร้ายแรงอะไรมาก
อย่าไปกลัวเกินเหตุ

ถ้าจำเป็นต้องรักษาจริงๆ ก็มักไม่ยุ่งยากอะไรมาก

ไม่มีอะไรต้องกังวล

ทำใจสบายๆ

ให้พูดในใจ พระสงฆ์องค์...ๆๆๆๆ พูดไป (ในใจ) ทุกเวลาที่ว่าง ซัก 3 วัน คงเอียนจนเลิกคิดไปเลย...

เรื่องมันมีอยู่ว่า บางครั้งคนเรามักจะรู้สึกดีอยู่ลึกๆ ว่าเรามีคำใหม่ที่เป็นเอกสิทธิ์เฉพาะตน ใจมันอยากจะบอก แต่อีกใจก็รู้ว่า มันหยาบและไม่สมควร เพราะงั้น เราจึงควรทำคำนั้นให้เป็นสามัญไป โดยการท่องในใจ ท่องมันเข้าไป...

น่าจะได้ผลนะ

และถ้ายิ่งท่องให้มากขึ้นในใจ แล้วมันติดขึ้นมาเป็นนิสัย
แล้วเผลอเคยชินขึ้นมาหละครับ

แบบอยู่ดีๆก็หลุดออกมาทางวาจาซะด้วยเลย ไหนๆก็ท่องไว้ในใจจนชินแล้ว
ทีนี้จะทำยังไงครับ ท่านmurano

ถ้าดันมาตาย..ตอนใจ..นึกถึง..พระองคเจ้า..อย่างลามก..ได้ไปอยู่ที่ ๆ ทุคติ.แน่..รุนแรงไหม..คิดเอาเอง..

ขนาด..ภรรยาของพระเจ้าปเสนผู้มีจิตใจอ่อนโยนและทำบุญมาก..เผลอก้าวข้ามเท้าสามีขณะหลับ..นึกเสียใจ..บอกแก่สามี..สามีก็ให้อภัย..แต่นางก็ยังคิดกังวลอยู่นั้นแหละ..ตอนตายใจยังกังวลเรื่องนี้อยู่อีก..ก็ได้ไปเล่นในนรกซะ 7 วันมนุษย์ ( แต่ไม่รู้กี่ปีนรก )..รุนแรงไหม..คิดเอา




ก็อย่างที่..ผมว่ามาอย่างข้างบน..นี้แหละ..

รุนแรงไหม..คุณ murano..คิดเอา

ขอขมาค่ะ ไม่ว่าจะตัวคนหรือความเป็นสงฆ์

ขอขมาตัวคน เพราะเราไม่อยากได้ความรู้สึกไม่ดีเพราะเขาเป็นพระ เขาจะทำอะไร เราก็มองอย่างเข้าใจ ว่าคนในผ้าเหลืองนั่นแหละ

ขอขมาความเป็นสงฆ์ อันนี้สำคัญค่ะ ไม่มีที่ติ มีพระคุณเพราะเผยแพร่ธรรมของพระพุทธองค์ให้เรารู้กันค่ะ

คุณถามบ่อยๆได้นะคะ ถามบ่อยแค่ไหนก็ได้ เพราะเจตนาของคุณดี อยากแก้ไขสิ่งไม่ดี ถ้าจุฬาภินันท์บังเอิญเข้ามาเห็นก็จะตอบค่ะ