เคยได้ยินว่าถ้าเราปล่อยปลาชนิดไหน ก็ต้องห้ามกินปลาชนิดนั้น ไม่ทราบเป็นอย่างนั้นจริงหรือป่าวคะ แล้วถ้าเกิดเราเผลอกินไปแล้วทำอย่างไรดีคะ จะบาปไหม

เป็นความเชื่อซึ่งไม่มีอยู่ในพระธรรม

การเบียดเบียนชีวิตปลิดชีพเขา
ทำให้เราอายุน้อยถอยลงตำ
ปราศจากอนามัยไข้ประจำ
ผู้ใดทำกรรมนี้ไว้ชีพไม่ยืน

ปาณาติบาต ฆ่าปลาอื่นใดก็เป็นบาป

ถ้าจริงก็ดีหนะสิค่ะ ปลาบางตัวอาจจะได้มีชีวิตยืนยาวขึ้นอีก
และถ้าเป็นอย่างนี้จริง ก็ควรจะเลือกปล่อยปลาอย่าให้ซ้ำชนิดกัน
พวกเหล่าปลาทั้งหลายหากเขาทราบเรื่องราวดีๆอย่างนี้ เขาก็คงจะเบิกบานยิ่งขึ้น

เรื่องบาป คงไม่มีอะไรบาป แต่เรื่องบุญ ถึงจะได้ มันก็ยังไม่เป็นกอบเป็นกำ

ไหนๆก็ไหนๆ ถ้าจะสงสาร ก็เว้นๆเธอให้บ่อยๆ จิตใจก็จะได้มีความสุข
แบบพวกโพธิสัตว์มาเชยชม

ให้ดีเลิศกว่าการปล่อยปลา คือการปล่อยวาง
เมื่อปล่อยวางได้มาก ก็ปล่อยปลาได้เยอะ จนถึงจุดหนึ่งก็จะเบื่อปล่อยปลาของมันเอง

แล้วหันไปปล่อยวางจริงๆจังๆกันซะที

บางคนจึงปล่อยเจ้าตัวนี้แทน ไม่มีปัญหา "ขวางคลอง".....

แต่ว่า ผู้ปล่อยจะได้บุญหรือไ่ด้บาปก็ไม่ทราบชัด ตัวใครตัวมันนะเจ้าคะ

"ในหลวงไม่โปรดเสวย "ปลานิล"

ต้องไม่ลืมว่า "ในหลวง" ไม่โปรดเสวยปลานิล
ทุกครั้งที่มีผู้นำปลานิลไปตั้งเครื่องเสวย
จะโบกพระหัตถ์ให้ย้ายไปไว้ที่อื่น โดยไม่รับสั่งอะไรเลย

จนวันหนึ่งมีผู้กล้าหาญชาญชัยกราบบังคมทูลถามว่า
"เพราะเหตุใดจึงไม่โปรดเสวยปลานิล" มีกระแสรับสั่งว่า

"ก็เลี้ยงเขามาเหมือนลูก แล้วจะกินเขาได้อย่างไร"

เรื่องนี้มีตำนาน

24 ปีก่อน ราวพุทธศักราช 2524 แรกครั้งพระจักรพรรดิอากิฮิโต ยังทรงฐานันดรศักดิ์เป็นมกุฏราชกุมาร ได้ส่งปลานิลทางเครื่องบินจำนวน 100 ตัว มาทูลเกล้าฯ ถวายในหลวง ปรากกฏว่าเมื่อเดินทางมาถึงเมืองไทยปลาตายเกือบหมด เหลือรอดอย่างใกล้ตายเพียง 10 ตัว

ในหลวงทรง เป็นห่วงเป็นใยปลานิลเหล่านี้ จึงมีพระราชกระแสรับสั่งให้นำไปไว้ในพระที่นั่ง และทรงเลี้ยงอย่างประคบประหงมจนปลานิลทั้ง 10 ตัวรอดชีวิต

จนปลานิลทั้ง 10 ตัว ได้สนองพระเดชพระคุณแพร่พันธุ์ไปอีกมากมายตามพระราชประสงค์เป็นอาหารคนไทย 62 ล้านคนมาจนถึงทุกวันนี้

ที่มา:- มติชนสุดสัปดาห์ (วันที่ 4 ธันวาคม 2543) และก้อนหินคัดลอกมาจากหนังสือใกล้เบื้องพระยุคลบาทกับลัดดาซุบซิบ