ขยายความหมาย สัญญาวิปลาสให้หน่อยดิขอรับ ยังไงสัญญาวิปลาส

มีอะไรหรอกคุณ maw เป็นแค่กระทู้ทดสอบภูมิธรรมของสมาชิกในบอร์ดเท่านั้นเอง

ที่จริงแล้วกระทู้นี้ได้ไปอยู่ในถังขยะตั้งแต่ 2 วันแรกที่โพสแล้ว (ถ้าจำไม่ผิด)
โดยผู้ดูแลบอร์ด ไม่ทราบว่าท่านนำไปทิ้งไว้ พอดีว่าไปเจอก่อนกระทู้นี้จะโดนลบไป
อ่านข้อความในกระทู้แล้ว พิจารณาเห็นคนตั้งกระทู้มีเจตนาที่บริสุทธิ์
แต่อาจจะใช้คำเพื่อการสื่อความหมาย อาจจะไม่ชัดเจน
แต่ก็มีสมาชิกเข้าไปแสดงความคิดเห็นที่น่าสนใจ
จึงได้พิจารณาเห็นว่ากระทู้ดังกล่าวน่าจะเป็นประโยชน์ได้
ไม่น่าจะลบทิ้งให้เสียประโยชน์ จิตของผู้โพสก็ไม่ตก หรือเสียกำลังใจ
จึงได้ทำการเก็บขึ้นมาอีก แต่ด้วยว่าหัวข้อกระทู้นั้นมีความเสี่ยงล่อแหลม
อาจจะนำให้ผู้ที่แสดงความคิดเห็นแตกประเด็นไปต่างๆ นานาได้

จึงต้องจัดกระทู้ดังกล่าวเป็นกระทู้ที่ต้องมีให้คำแนะนำ กับผู้อ่าน
หรือไม่ผู้อ่านต้องใช้วิจารณญาณในการตัดสิน
และได้ทำการโพล เพื่อโหวตกระทู้ว่าสมควรลบหรือไม่ เป็นทางเลือกการตัดสินของผู้อ่าน

หลังจากนำกระทู้ดังกล่าวขึ้นมาแล้ว admin ก็ทำการติดตามกระทู้ดังกล่าวมาตลอด
พิจารณาเห็นว่าความคิดหลายๆ ท่านก็ดีสมควรอนุโมทนาสาธุด้วย
แต่ก็มีความคิดหลายๆ ความคิดที่ สมควร

คิดว่าคำตอบทั้งหมดนี้จะให้ความกระจ่างกับคุณ maw และผู้ที่สงสัยนะครับ
admin

แหม คุณพี่

ตัวเป็นเจ้าของ"สวนมะพร้าว"
ยังทำเรียกเราให้เอามะพร้าวไปขายสวนอีกแน่ะ

แต่เอาน่า เดี๋ยวหาว่าเราทำเลี่ยงไม่ตอบคำถาม

ขอตอบแบบความหมายตรงกันข้ามก็แล้วกันนะครับ
เอาเป็นว่า คนที่ไม่เป็น "สัญญาวิปลาส" ก็มีจำพวกเดียว
คือพระอรหันต์ขีนาสรพ มีสัมมาทิฏฐิบริบูรณ์ จึงเรียกว่าสัญญาไม่วิปลาส

ที่เหลือนี่ สัญญาวิปลาสหมด

โอเคนะ จะต้องไปนั่งทางในแจกหวยต่อ

สัญญา ที่ว่า กายนี้เป็นของเรา ... ก็คือเห็นผิดจาก"ความจริง"
สัญญา ที่ว่า ใจนี้เป็นของเรา ...... ก้คือเห็นผิดจาก"ความจริง"
ความจริงคือกายนี้ใจนี้ ไม่ใช่ของเรา ไม่มีเราอยู่ในจักรวาล จึงจะเป็นสัมมาทิฏฐิ
เป็น"ความเห็น"ที่ "ตรงกับความจริง"

ดังนั้นผู้เห็นว่า กายนี้เป็นเรา ใจนี้เป็นเรา นี้สมบัติของเรา นี้ชื่อเสียงของเรา นี้ตำแหน่งของเรา
นี้คนไทย นี้ฝรั่ง นี้ชาย นี้หญิง นี้เลว นี้ดี ฯลฯ
ล้วนแล้วแต่"เห็นผิด"ไปจาก"ความจริง"
ดังนั้นทุกคนบนโลกก็สัญญาวิปลาสด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ
นอกจากผู้แจ้งอริยสัจ แจ้งในความจริงอันยิ่งยงว่าแม้กายก็ไม่ใช่เรา แม้จิตก็ไม่ใช่เรา
อันนี้ถึงเรียกว่าสัญญาปกติดี

โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ก็ยังมีสัญญาวิปลาสนะครับ
แม้จะมีปัญญาแจ้งในความจริงว่ากายนี้ไม่ใช่เรา แต่ยังเหลือความเห็นที่ว่าจิตนี้เป็นเรา
เมื่อไหร่แจ้งว่าจิตนี้ไม่ใช่เรา เมื่อนั้นสัญญาก็ปกติ คือรู้เห็นทุกสิ่งได้ตรงกับความจริง


เห็นผิดจากความจริง คือ วิปลาส
สัญญา ที่ว่า นี่คือเรา กายของเรา ใจของเรา ชื่อของเรา ของของเรา ทั้งหมดก็เป็นสัญญาที่วิปลาส

อย่างนี้พอใช้ได้ไหมครับ



ส่วนสติวิปลาส อันนี้เพิ่งได้ยินครั้งแรกน่ะครับ เลยไม่ทราบว่าโดยแท้จริงแล้ว
พระพุทธเจ้าท่านว่าไว้ยังไง อันนี้ไม่ทราบจริงๆครับผม
แต่ถ้าหมายถึงพวกขี้เหล้า เมาแล้วกร่าง เห็นช้างเท่ามด จะไปตีช้าง
อันนี้สงสัยต้องใช้คำว่าสติวิปลาสท่าจะได้นะครับ

เฮ้อ... รับกันไปถ้วนหน้าเจ้าค่ะ

คุณแม่ครัวพลาดได้ยังไงนี่ครับ

สังโยชน์ 10

ข้อแรกชื่อ สักกายทิฐิ (ทิฐิว่ากายนี้เป็นเรา)
ละสักกายทิฐิได้ ก็โสดาบันไงครับ

พระโสดาับันละสักกายทิฐิได้ แต่ยังมีความเห็นผิดอยู่ว่าจิตนี้เป็นเรา
เพราะยังเหลือสังโยชน์อีก 9 ข้อที่ยังไม่ได้ตัด และที่ยังตัดไม่ขาด

ลองดุลำดับการตัดดังนี้ครับ



ทีนี้คำว่า "จิตนี้ก็ไม่ใช่เรา"

ถ้าจิตนี้เป็นเรา จิตก็เป็น"อัตตา"น่ะสิครับ
จิตเป็นอนัตตา ถึงไม่ใช่เรา ไม่มีเรา
หาว่าอะไรคือเรา หายังไงก็ไม่เจอ เพราะจิตเป็นอนัตตา ไม่มีตัวตนจริงๆของมันเอง




เป็นสิครับ ใครมาขอไตไปขายข้างนึงผมก็ไม่ยอม ใครมาขอแบ่งผมก็ไม่ให้
ใครจะมาจูบผม ถ้าผมไม่ชอบ ผมก็ไม่ยอม
ผมหวงของผม
อย่าว่าแต่ร่างกายผมเลย เงินในกระเป๋าใครมาขอก็ไม่ใช่ให้นะ ของผมหมด



แน่นอนครับ มันเป็นของผม ถ้าไม่ใช่ผมแล้วใครล่ะดีใจเสียใจอยู่ทุกวัน
มีคนมาชมชาติสยามดีอย่างนี้เก่งอย่างนี้ ... ถ้าไม่ใช่ผมแล้วใครล่ะที่ดีใจ
มีคนมาด่าชาติสยาม ชาตสยามไม่พอใจ ...ถ้าไม่ใช่ผมแล้วใครล่ะที่เสียใจ
ผมทั้งนั้น ใจนี้เป็นเราทั้งนั้น


ถูกครับ


เราคิดไปได้ ว่าไม่ใช่ของเรา เราพูดได้ว่าไม่ใช่เรา
พูดไปตามปริยัติ ตามหลักการ ตามแผนที่

แต่ถามว่าเราได้มรรคทั้ง 4 แล้วหรือ
เราได้โสดาปัตติมรรคก่อน.. เราถึงพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าว่า กายนี้ไม่ใช่เรา
เราได้อีก 3 มรรคที่เหลือ เราถึงพูดได้ว่า จิตนี้ไม่ใช่เรา

ถ้าเราพูดตอนที่เรายังไม่ได้มรรคอะไรเลย
ก้นับว่าเป็นสัญญาปริยัติ ไม่ใช่สัญญาในขั้นปฏิเวธ
เมื่อไปรู้ความจริงเห้นความจริง ก็เกิดเป็นสัญญาที่ถูกต้องใช่หรือไม่





ได้สิครับ สังเกตุดีๆจะพบว่าเราบังคับอยู่ตลอดนั่นแหละั

อันที่บังคับไม่ได้ เช่นร่างกายเสื่อม ป่วย ... พระอรหันต์ก็บังคับไม่ได้เหมือนกัน
พระพุทธเจ้ายังต้องมีหมอ แล้วก็ต้องตายเหมือนกัน อันนี้ไม่มีใครบังคับ

แต่มโนกรรม วจีกรรม กายกรรม .... ถ้าไม่ใช่"เรา"บังคับ ..แล้วใครบังคับ?
เราว่าเราบังคับใจตัวก็ไมไ่ด้ ... แล้วใครบังคับ?
มโนกรรม วจีกรรม และกายกรรมนี้... เกิดโดยปราศจากผู้บังคับหรือ
ถ้ามีผู้บังคับ ผู้นั้นคือใคร? ก็เรานี่แหละ ไม่ใช่ใคร


ไม่ต้องห่วง เราแก๊งเดียวกัน
แถมมีเพื่อนอีก 30 ภูมิ ....แก๊งสัญญาวิปลาสเหมือนกันหมด

ขอบคุณค่ะคุณ walaiporn

เป็นจริงตามคุณบอกนั่นแหละค่ะ
อย่าเพิ่งถือสานะคะ เห็นว่ากำลังฮอตๆ อยู่ก็เลยแวะมาดู
รอว่าท่านเจ้าของกระทู้กลับมา คงจะเข้าเนื้อหากันกระมัง

ดิฉันแวะเข้ามาในกระทู้ต่างๆ เป็นเพียงสังเกตการณ์น่ะคะ
ไม่ใช่ผู้รู้อะไรหรอกค่ะ ยังไม่สามารถสร้างความรู้ความเข้าใจอะไรได้
จากความเห็นต่างๆ ในกระทู้ ทั้งกระทู้นี้และกระทู้อื่นๆ
เพราะเห็นว่ามีทั้งความเห็นต่างและความเห็นแย้งเยอะแยะมากมาย
เนื่องจากดิฉันยังขาดหลักการที่ถูกต้องเป็นพื้นฐาน
อีกทั้งเพิ่งจะเทคคอร์สระดับอนุบาลกับอาจารย์กรัชกายเมื่อวานนี้เองค่ะ

ต้องขออโหสิกรรมต่อความเห็นที่ไม่เข้าท่าที่ได้แสดงไว้ ณ ที่ลานนี้นะคะ
ไม่มีเจตนาป่วนกระทู้ (จริงๆ ค่ะ)
เคยเรียนให้อาจารย์กรัชกายทราบครั้งหนึ่งว่าเห็นบัณฑิตถกกันแบบจริงจัง
แล้วก็อดเป็นห่วงสุขภาพ(หัว)ใจ ไม่ได้....จึงแวะมาคุยกับอาจารย์ให้ผ่อนคลาย
เท่านั้นเองค่ะ
ประโยชน์ที่ได้รับจากการสังเกตการณ์มาตลอดหลายๆ เดือน
เท่าที่อ่านๆ ดู คือผู้ปฏิบัติหลายท่านมีวิธี รักษาใจ ที่ยอดเยี่ยมแตกต่างกันไป
น่ายกย่องและเอาเป็นแบบอย่าง ดิฉันรู้สึกได้เองว่า น่าจะเป็นผู้ที่รักษาศีลโดยเคร่งครัด
เป็นระยะเวลานานพอสมควร จึงระมัดระวังกายใจและวาจาได้ดีขนาดนี้

เป็นเพียงความเห็นของผู้ไม่รู้ (เริ่มเรียน)
แต่ก็ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งที่นี่ในการจรรโลงพระพุทธศาสนาค่ะ



อย่างน้อยที่สุดความคิดหนึ่งที่สมควรจะได้รับ คนแรกหรือคนเดียวนี่น่าจะเป็นดิฉันเอง
ขออนุโมทนาสาธุค่ะ

โอ! อดนอนเก่งจริงๆ นะฉาวๆ

ก่อนหน้า คุณวลัยพรว่าตัวเองกับกรัชกายเคยสร้างเหตุไม่ดีต่อกันมาแน่นอน จึงมีผลเช่นนี้ๆ
แต่ เอ...
คห. ท้ายๆนั่นเหมือนว่า น่าจะเคยสร้างเหตุไม่ดีกับใครมาอีกคับ
อดีตชาติบ้านคงอยู่ชุมชนหลังคาบ้านติดกันกำแพงบ้านก็ติดกันแน่ๆ

รักยาวให้ปั่น