ณ.วัดร้างกลางทางระหว่างมณฑล มีพระจีนผู้พี่และผู้น้องบำเพ็ญตบะอยู่...
ผู้พี่นั้นใจดีมีเมตตา ส่วนผู้น้องซึ่งมีตาซ้ายบอดสนิทเหลือตาขวาตาเดียว เป็นผู้ชอบ
แสดงตนว่ามีภูมิธรรมสูง...ชอบลองภูมิเอาชนะผู้อื่นอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะอาศัยอาคันตุกะผู้มา
เยือน ถ้าประสงค์จะขอค้างแรมที่จัดนี้ จำต้องผ่านด่านทดสอบปริศนาธรรมกับพระผู้น้องท่านนี้
เสียก่อน...และแล้ว วันหนึ่งมีบัณฑิตหนุ่มได้เดินทางผ่านมาใกล้ค่ำจึงเข้าพบพระผู้พี่เพื่อขอค้างแรม
เมื่อทราบกฏกติกามารยาทตามเงื่อนไขที่กล่าวมาแล้ว ก็นึกยิ่มย่องในใจในใจว่าภูมิปัญญาระดับเรา
ต้องชนะการประลองแน่ เพราะเราก็ฉลาดพอตัว...! จึงรีบเดินไปพบพระผู้น้องทันที...!เมื่อทั้งสอง
ประจันหน้ากันเหมือนดั่งจอมยุทธผู้กล้า ต่างสอดส่ายสายตาจับจ้องซึ่งกันและกัน...บัณฑิตหนุ่มคิด
ในใจว่า..(ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก หากแพ้เราคงจะเสียชื่อเสียงเป็นที่น่าอับอาย...ฉะนั้น การชิงลงมือ
ก่อนย่อมได้เปรียบ...!)และแล้วบัณฑิหนุ่มจึงเปิดฉากก่อนเริ่มบรรเลงเพลงยุทธสื่อความหมายแทนใจ
ทันที...พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก...
บัณฑิต : (ยกแขนขวาแล้ว "ชูนิ้วชี้"...ขื้น..หมายถึง ๑.คือพระพุทธุ !
พระผู้น้อง : (ยืนจ้องหน้า...แล้ว ชูขึ้น ๒ นิ้ว!!...)
บัณฑิต : (รู้สึกไม่มั่นใจ...แต่ก็ยังไม่ถอย...พร้อมกับชูขึ้น ๓ นิ้ว!!!)
พระผู้น้อง : (สายตาจ้องเขม็ง...กลั้นหายใจ...แล้วยกมือขวาขึ้นกำแน่น!)
...และแล้ว...บัณฑิตหนุ่มก็รู้สึกตะลึงกับการพ่ายแพ้อย่างหมดรูปรีบวิ่งกลับไปด้วยความอับอาย
ในภูมิปัญญาของตนเอง...เมื่อพบพระผู้พี่จึงบอกกล่าวอำลา พร้อมกับยกย่องภูมิธรรมของพระผู้น้องว่า
บัณฑิต : เราทะนงตัวเกินไป...ชู ๑ นิ้ว...หมายถึง พระพุทธ!...เขาก็แน่ชูกลับมา ๒ นิ้ว...หมายถึง
มีพระพุทธ ก็ต้องมีพระธรรม!! เราชู ๓ นิ้ว...หมายถึง พระสงฆ์!!!...เขายกมือขึ้นกำแน่น...เราเพิ่งรู้
เดี๋ยวนั้นเองว่า...พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมกันเป็นหนึ่งเดียว!...เราขอยอมแพ้...ผู้น้อยขออำลา...
หลังจากบัณฑิตหนุ่มเดินลับสายตาไปแล้ว...ก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา..."มันอยู่ไหนๆ...!?"
พระผู้พี่ : ..."ร้องเรียกทำไม..เขาไปแล้ว...เจ้าชนะเขาคงสะใจล่ะซี!...วิ่งมาหอบเชียว!?
พระผู้น้อง : ..."ชนะกับผีอะไรล่ะ...!...ยั้วถึงขีดสุดแล้ว...จะมาชกหน้ามันนี่แหละ!"
พระผู้พี่ : ..."อ้าว...มันยังไงกันล่ะนี่...?!"
พระผู้น้อง : ..."ท่านพี่...ลองคิดดูสิ!...ฉันไม่เคยรู้จักมันเลย...อยู่ดีๆมันก็มายืนยิ้มเยาะชู ๑ นิ้ว...ล้อเลียนว่าฉันมีตาเดียว...!ฉันอุตส่าห์ข่มใจนิดนึง...แถมชู ๒ นิ้ว...ว่าเขาโชคดีที่มีครบ ๒ ตา!!! มันยังดันทะลึ่งชูกลับมา ๓ นิ้ว...หาว่าฉันกับมันรวมกันแล้วมีแค่๓ตา
!!!...ฉันงี้สุดทนชูกำปั้นขึ้นมา...มันก็ตกใจวิ่งหนี...ฉันก็รีบวิ่งตามมาเนี่ย...โอย...เหนื่อย!"
พระผู้พี่ : "...!?!..."...(ส่ายหัว...)..."โอ...อมิตตาพุทธ...เวรกรรรมๆ (ปัญญาสูงทั้งคู่!!)...
(คิดอย่างไร...ท่านผู้อ่าน)
เอามาจากหนังสือ "อภิมหามงคลธรรม"
อุอุอิอิ
