ขอรับคุณ ไม่สายเกินไป หายไปนึกว่า...สะแล้ว

พอมาก็มีคำถามเลยนะ ธรรมชาติ ตามความเข้าใจของคุณต้องยังไงขอรับ ยกตัวอย่างให้ดูหน่อยสิ

แล้วปฏิรูปอะไรจนไม่ค่อยเป็นธรรมชาติขอรับ


เกี่ยวกับโลกทิพย์คุณติดตามอ่านลิงค์นี้ดิ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=15783

คุณคง เป็นแน่

แหม...ระดับคุณกรัชกายไม่น่า...เลยนะ ลองเอาสักเรื่องก็ได้ ...เอาแบบปัญหาระดับครอบครัวละกันคือถ้าใครสักคน....ที่อยู่ ๆ ก็ไม่ได้เป็นโรคอะไรมากก่อน...ก็ชักกะแด่วๆ มาเฉย ๆ ไปหาหมอแผนปัจจุบันก็แล้วไปหมอผีก็แล้วเลย หมดปัญญา...ยาหมอช่วยอะไรไม่ได้....ไม่หาย...เป็น ๆ หาย ๆ อยู่อย่างนี้ มาน้านหลายปี....เหมือนคนบ้า ๆ ..แล้วมาใช้วิธีการนี้......เขาหาย......และไม่รู้ว่าตัวเองมาที่นี่ได้อย่างไรเมื่อไหร่กับใครบ้าง..พูดได้เป็นคนปรกติ...เอาแค่นี้แหละขี้เกียจ..มันเป็นธรรมชาติอันหนึ่งที่มีและเกี่ยวข้องกันมันเลยต้องมีวิธีการรักษาอย่างถูกต้อง...แต่ไม่ใช่การขับการไล่บีบคั้นด้วยสิ่งผิดที่พระพุทธเจ้าไม่ได้สอน ...ระวังน๊า คุณกรัชกาย..ทำเป็นรังเกียจเขา ...ระวังเจอคู่เวรละก้อ..ไม่ช่วยด้วยนะ..แล้วคุณกรัชกายคิดว่า นั้นคืออะไร คือธรรมชาติหรือเปล่า....พระพุทธศาสนาหนะ...พระพุทธองค์สอนไว้มากหลายพระสูตร....ให้นำเอามาใช้....ในแต่ละคน แต่ละระดับ....บอกว่าบัว สี่เหล่าไง...แต่ไอ้ระดับแรกเนี๋ยพาทำผิดคือทำเป็นรูปขึ้นมาพึ่งไงหละ..เมื่อไหร่จะเข้าใจเสียที...

ขอเป็นคนบ้าละกัน...ค่ะหนุกดี...เพราะคุณกรัชกายไม่รู้ตัวเองบ้างเหรอ..และทุกคนในโลกนี้ก็บ้าด้วยกันทั้งนั้น นอกจากพระอริยะเจ้า..โน้น...ที่ท่านสติดีตลอดจริงหรือเปล่า

เขมาเขมสรณทีปิกคาถา
พะหุง เว สะระณัง ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ จะ
อารามะรุกขะเจตยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
มนุษย์เป็นอันมาก เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้างป่าไม้บ้าง อาราม และรุกขเจดีย์บ้าง เป็นสรณะ

เนตัง โข สะระณัง เขมัง เนตัง สะระณะมุตตะมัง
เนตัง โข สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ
นั่น มิใช่สรณะอันเกษมเลย นั่น มิใช่สรณะอันสูงสุด เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ สังฆัญจะ สะระณัง คะโต
จัตตาริ อะริยะสัจจานิ สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติ
ส่วนผู้ใดถือเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะแล้ว เห็นอริยสัจจ์คือ ความจริงอันประเสริฐสี่ ด้วยปัญญาอันชอบ

ทุกขัง ทุกขะสะมุปปาทัง ทุกขัสสะ จะ อะติกกะมัง
อะริยัญจัฎฐังคิกัง มัคคัง ทุกขูปะสะมาคามินัง
คือเห็นความทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ ความก้าวล่วงทุกข์เสียได้ และหนทางมีองค์แปดอันประเสริฐ เครื่องถึงความระงับทุกข์

เอตัง โข สะระณัง เขมัง เอตัง สะระณะมุตตะมัง
เอตัง สะระณังมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ
นั่นแหละ เป็นสรณะอันเกษม นั่น เป็นสรณะอันสูงสุด เขาอาศัยสรณะ นั่นแล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

เมื่อคุณกรัชกายไม่เข้าใจก็เอาบทสวดนี้มาฝาก ว่าที่พึ่งที่แท้จริง ของดิฉันคือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ส่วนเทวดาคือเพื่อน...ผู้ที่รู้จักกัน...ใช้วานกันได้....และเปลี่ยนการให้กันได้ในบางเรื่อง ไม่ได้เอามาเป็นสรณะ...ที่พึ่ง...แค่วานแค่ใช้....อันที่พึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นั้นเราช่วยตัวเองยังไม่ได้ไม่ดีพอ...ก็พึ่งไว้ก่อน....คุณกรัชกายหยิ่งยะโสนะ "ไม่พึ่งใครพึ่งตัวเอง"...เก่งจัง..และมาตอบปัญหาธรรมะปาว ๆ อยู่นี่พึ่งอะไร....ดู ๆ ก็เหมือนจะดี ...แต่บางทีก็สติเฟื่องจริงๆ

ถ้างั้นกรัชกายก็คุยกับคนบ้าดิ แบบนี้ไม่คุยด้วยแล้ว เสียเวลา




คุยกับเทวดาก็ได้ วานเทวดาไปซื้อโอเลี๊ยงก็ได้ สุดยอด

อนุโมทนาสธุด้วยครับกัลญาณมิตร

นี่แหละแสดงความเห็นแก่ตัว.....และการเอาเปรียบอย่างเห็นได้ชัด เพราะฉะนั้น ..อย่าไปนั่งกดข่มอารมณ์มันไว้เลย.....ปล่อยให้มันแสดงสภาวะของมันที่มันอยากจะเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า...มัวแต่นั่งข่มอารมณ์ไว้นาน ๆ เลยคิดว่าตัวเองเจ๋ง....แต่ออกมาต่อสู้กับโลกภายนอก....ไม่รู้ทันอารมณ์ตัวเองมันก็เลยแสดง......กิเลสหยาบออกมาอย่างนี้แหละ....



อันนี้ก็แสดงความเห็นแก่ตัว...เอาเปรียบเหมือนกัน...เทวดาอยู่ในสภาวะโลกทิพย์.....จะมาทำอะไรให้เหมือนสิ่งที่เป็นของมนุษย์ได้อย่างไรก็รู้อยู่....แหมนึกว่าฉลาด...แต่แสดงความปัญญาไม่แข็งแรงออกมาให้เห็นชัด......เขาใช้ในเรื่องที่ควรจะใช้.....และในสิ่งที่เขาทำได้...ทุกสภาวะมีขีดจำกัดของตัวเองให้คุณกรัชกายไปขับเครื่องบินได้ไหมล่ะ.... แต่จะดีกว่านั่งสมาธิแล้วมีคนมาบอกกระซิบข้างหูอย่างนั้นอย่างนี้...ยังไม่รู้ว่าเสียงอะไร..คุณกรัชกายปัญญาไม่แข็งแรงเหมือนกันนะ

ใช้วานกันได้

ก็น่าจะระบุให้ชัดๆลงไปว่า วานให้ทำอะไรให้ กรัชกายก็คิดว่าวานให้ไปซื้อโอเลี๊ยง
ตกลงคุณวานเทวดาให้ทำอะไร บอกตรงๆ จะได้ไม่ต้องเดาให้วุ่นวาย


"วาน" ก็ต้องมีเหล้าเลี้ยงเหล้าเป็นสิ่งตอบแทน อ้าว ถ้างั้นคุณเอาเหล้าเซ่นเทวดาอ่ะดิ ถูกไหมขอรับ ก็วานอ่ะ