ทีนี้ถ้าหากว่าท่านผู้ใดขี้เกียจ หรือไม่มีอะไรจะคิดก็ให้กำหนดจิตรู้ที่จิตเฉยๆ ถ้าจิตว่างรู้ที่ความว่าง ถ้าจิตคิดรู้ที่ความคิด ว่ารู้ที่ความว่าง คิดรู้ที่ความคิด ไล่ตามกันไปอย่างนี้ เมื่อเราฝึกหัดจนคล่องตัว จนชำนิชำนาญ ทีหลังเราอาจจะไม่ได้ตั้งใจกำหนดรู้อารมณ์จิตหรือความคิด สติก็ทำหน้าที่ตามรู้คอยควบคุม เมื่อมีสติสัมปชัญญะ จิตของเราก็รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว อะไรผิด อะไรถูก มันจะรู้ของมันขึ้นมาเอง


สาธุๆแจ่ม

เรื่อง การวางจิตเฉยในสมัยที่ควร

หาก ในสมัยที่ข่มจิตก็แล้ว ประคองจิตก็แล้ว ยังจิตให้ร่าเริงก็แล้ว ...ยังรู้สึกว่า ไม่เหมาะสมอยู่ .... ก็ลอง วางจิตเฉยดู




มีบทธรรมเทศนา ของ พระสุปฏิปันโน มาร่วมเสนอ

อาจจะมีประโยชน์กับบางท่าน



โอวาทธรรม หลวงปู่ ชา สุภัทโท

http://www.dharma-gateway.com/monk/prea ... cha_71.htm

พระ ก. : หลวงพ่อครับ อารมณ์กรรมฐานที่ถูกจริต ผมเคยเจริญ พุทโธกับอานาปาฯ นาน จิตก็ไม่เคยสงบ ระลึกความตายก็ไม่สงบ ระลึกขันธ์ ๕ ไม่สงบ หมดปัญญา!

หลวงพ่อ :วางมัน! หมดปัญญา วางมัน!

พระ ก. : เวลานั่งสมาธิ ถ้าได้สงบนิดหน่อย สัญญาเยอะแยะไปหมดจะรบกวน

หลวงพ่อ : นั่นแหละ มันไม่เที่ยง ไม่แน่.... ไม่แน่ บอกมันเลย ไม่แน่.... ทำไว้ในใจ ทั้งหมด. อารมณ์มันไม่แน่ทั้งนั้น ไว้ในใจเลยนะ ...
ทำสมาธิแล้วจิตไม่สงบ ไม่แน่เหมือนกัน... จิตนี้สงบแล้วไม่แน่เหมือนกัน....
เอามันไม่แน่นี่ ไม่ต้องเล่นกับมันทั้งนั้นแหละ

อย่าเอา ปล่อยวาง....
สงบก็อย่าไปคิด อย่าไปเอาจริงเอาจังกับมัน....
ไม่สงบก็อย่าเอาจริงเอาจังกับมัน

วิญญาณัง อนิจจัง เคยอ่านไหม วิญญาณก็ไม่เที่ยง เคยได้อ่านไหม
จะไปทำยังไงกับมันล่ะฮึ! สงบมันก็ไม่เที่ยง ไม่สงบมันก็ไม่เที่ยง เราจะมีความเห็นยังไงต่อไป เรามีความรู้อยู่อย่างนี้ละ สงบก็ไม่แน่ ไม่สงบก็ไม่แน่ เราจะอยู่ยังไงถ้าจิตเราคิดอย่างนี้ ถ้าเรามีความรู้อยู่อย่างนี้ละ ....ความสงบมาก็รู้ว่า อันนี้มันไม่แน่.... ไม่สงบมา เราก็รู้มันไม่แน่ . ความรู้สึกเราอยู่อย่างไร

ตรงนั้น รู้ไหม

พระ ก. : ไม่ทราบครับ

หลวงพ่อ : ก็ดูตรงนั้นสิ มันสงบได้กี่วัน... ที่ว่านั่งไม่สงบ ไม่แน่.... หรือมันสงบดีจัง ไม่แน่เหมือนกัน... เอาสิ! มันจะอยู่ตรงไหน

ไล่มันสิ ไล่จี้เข้าไป อยู่ตรงนี้แหละ ไม่ต้องไปไหน เดี๋ยวสงบ เท่านั้นแหละ

ภาวนาพุทโธก็ไม่สงบ อานาปานสติก็ไม่สงบ ก็ไปยึดไม่สงบนั่นแหละ
ถ้าเราภาวนาพุธโธ...พุทโธไม่สงบ ไม่แน่เหมือนกัน
อานาปานาสติไม่สงบ ไม่แน่เหมือนกัน
ไม่เล่นกับมันทั้งนั้นแหละ

มันสงบก็ไม่เล่นกับมันละ มันหลอกลวงนี่ มีแต่ความหมายมั่นทั้งนั้นแหละ เราต้องฉลาดกับมันสักนิดหนึ่งสิ
ถ้ามันสงบล่ะก็ เออ! ใช่แล้ว ไม่สงบก็ ฮึ! วุ่นวาย จะไปสู้มันได้อะไร
มันสงบ รู้ว่ามันสงบแล้วนะ ไม่แน่! ไม่สงบ ดูมันแล้วไม่สงบ ก็อย่างนั้นแหละ .....ไม่แน่เหมือนกัน

ถ้าเรามีความรู้สึกอย่างนี้ มันจะยุบลงเดี๋ยวนั้นเลยแหละ
เมื่อเราทวงมัน เมื่อมันไม่สงบ นี่ก็ไม่แน่เหมือนกัน ยุบลงเดี๋ยวนั้นทีเดียวละ
เอียง เรือต้องเอียงเลย ลองซิ เราไม่ทันมันนี่ เดี๋ยวเราจะเอาอย่างนั้น ไม่แน่เหมือนกัน ยุบเลยเอ้า! ลองดูซิ ทวงมันเข้าไป นี่ไม่ทวงมันนี่ คลำมันไป ให้มันวิ่ง แล้วก็คลำๆ มันไปเรื่อยอย่างนั้น ไม่ทวงมัน .....ใส่มันเข้าไปเลย อย่าให้มันอยู่

แต่เมื่อผมเทศน์ให้ฟังก็ร้อง โอ๊ย! หลวงพ่อนี่เทศน์แต่เรื่องไม่แน่ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวก็เบื่อลุกหนี ไปแล้วนะ ไปฟังเทศน์ หลวงพ่อก็เทศน์แต่เรื่องไม่แน่ทั้งนั้นแหละ เบื่อแล้ว.....ก็ไปหาให้มันแน่ดูซิ เออ! เดี๋ยวก็กลับมาอีกแล้ว ลองจำไว้ในใจสิคำผมพูด

ไปเถอะไป ถ้าไม่เห็นอย่างผมว่านี่ ไม่สงบเลย ไม่สบาย ไม่มีที่จะอยู่หรอก