อ้างคำพูด: แค่อยากระบาย มันเก็บกดจริงๆนะเวลาได้ยิน
มารับฟังให้ครับ คงสบายใจขึ้นบ้างนะครับ
อ้างคำพูด: ที่จริงแล้วคนพวกนั้นอยากทำไรก็ทำไปเถอะ กรรมใครกรรมมัน
อนุโมทนาครับที่มี"กัมมสกตาปัญญา"คือความรู้ว่ากรรมมีผล
อ้างคำพูด: แต่ไม่ชอบตรงที่ว่าคนพวกนั้นคุยกันเสียงดังเหมือนคุยเรื่องปกติทั่วไป เรารับไม่ไ่ด้ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ต้องทนฟังเพราะห้องทำงานมันเป็นห้องเดียวกัน บางทีทนไม่ไหวก็เดินหนีออกไปซะ แล้วไม่ไ่ด้คุยครั้งเดียว มันหลายครั้ง ไม่อยากฟังไม่อยากได้ยิน เพราะเราคิดว่ามันคือการโกง
เสียงดังที่มากระทบหู เราปรุงว่านี่ไม่น่าพอใจ และปรุงต่อในความหมายของเสียง ทราบว่าเป็นเรื่องทุจริตทำให้เกิดโทสะเพราะความหมายนั้น ในทางตรงข้ามหากเป็นการคุยเสียงดังด้วยเรื่องบันเทิงสนุกสนานเราอาจไม่รังเกียจ และอาจเข้าร่วมเฮฮาด้วย ดังนั้นความพอใจไม่พอใจของเราจึงเกิดด้วยการปรุงของเราเองทั้งนั้น ทุกข์คือความเดือดร้อนใจด้วยอำนาจโทสะย่อมตามมาครอบงำ ตรงนี้เรียกว่าเราทำร้ายตัวเองแล้ว หากปล่อยโทสะนี้ให้ยืดเยื้อยาวนานก็เท่ากับปล่ิอยใจให้ไหลไปกับบาปอกุศลยืดเยื้อ นอกจากเขาจะมีอำนาจทำลาย"รูป"คือ กายให้เสียหาย(เช่น เกิดความเครียด เป็นโรคกระเพาะ โรคจิตฯลฯ)แล้วยังมีผลให้เป็นผู้สั่งสมอุปนิสัยแห่งการเป็นผู้มีโทสะจริตแรงกล้าต่อไปในอัตภาพหน้าอีกด้วย ซึ่งเป็นอันตรายยากแก่การเเก้ไข..จึงพึงเตือนตนเองให้สละละลดโทสะให้มากไม่ว่ากรณีใดๆ เพราะขึ้นชื่อว่าโทสะ ย่อมไม่นำมาซึ่งความสุขใดๆ
การที่เราทราบว่า"กรรมย่อมให้ผล" นี้ น่าจะเป็นปัจจัยให้เรารับผัสสะที่มากระทบด้วยกุศลมากกว่าอกุศล..กล่าวคือ
๑. เราเองคงได้เคยรบกวนคนอื่นๆด้วยเสียงที่ดังสร้างความเดือดร้อนรำคาญมาแล้ว จึงต้องมาได้รับฟังเสียงที่ไม่น่าปรารถนานี้ นี่คือผลของบาปกรรมของเราเอง สิ่งนี้ไม่ได้เกิดจากเหตุบังเอิญหรือโชคร้าย เพราะสิ่งทั้งปวงเกิดมาจากเหตุทั้งสิ้น จึงควรสลดสังเวชในบาปกรรมแม้เล็กน้อย เอาวิบากนี้มาเตือนตนให้หลีกเลี่ยงบาปกรรมใหม่ที่ยังไม่เกิดด้วยความสำรวมระวังต่อไป นี่เรียกว่า เกิดกุศลจิตที่มีหิริโอตัปปะเข้าประกอบ
๒. ผู้อื่นจะทำบาปกรรมใดๆเขานั้นย่อมเป็นผู้ได้รับความทุกข์เดือดร้อนเอง เราไม่อาจไปตกนรกหรือเกิดเป็นเดรัจฉานเพราะบาปกรรมของเขา แต่ถ้าเราโกรธอาฆาตแช่งเขา นี่แหละคือการเปิดประตูสู่อบายของเราให้กว้างขึ้น จึงพึงระวังบาปในใจเราให้มากกว่าที่จะไปเพ่งเล็งในบาปของคนอื่น
๓. เราเองทราบว่า พฤติกรรมที่เป็นทุจริตคือการโกงนี้เป็นบาปกรรม เขาผู้ทำแล้วด้วยความร่าเริงบันเทิงใจในปัจจุบันเพราะไม่เคยสดับพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ย่อมไม่สามารถคิดนึกเองหรือรู้เองได้ว่าสิ่งใดผิดถูก ควรทำหรือไม่อย่างไร หรือไม่เชื่อว่าบาปบุญมี การทำกรรมย่อมมีผลตามมา ก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยมิจฉาทิฏฐิ ล่วงทุจริตทำบาปได้อย่างไม่เกรงกลัว โดยหารู้ไม่ว่ากำลังสร้างความวิบัติให้ตนเองอย่างสนุกสนาน ช่างน่าสงสารยิ่งนัก เรารู้ว่าเขาจะได้รับความทุกข์เดือดร้อนเพราะเหตุนั้น จึงควร"เจริญกรุณา"แก่เขาเหล่านี้ เนืองๆ จิตย่อมเข้าในข่ายกุศลเบียดเอาโทสะให้ตกไปได้ ดังนี้
จึงขอให้ตั้งมนัสสิการใหม่ในการรับกระทบอารมณ์คราวหน้า ดังได้พรรณนามาด้านบนจิตของเราย่อมเป็นไปในร่องแห่งบุญได้เสมอครับ..
ขอให้พ้นทุกข์มีความสุขครับ
 
|
อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้รู้สึกหรือคิดคนเดียวหรอกค่ะว่ามันเป็นบาป 
