วัด...เป็นคำที่เราทั้งหลาย ได้ยินจนคุ้นหู
ใครจะรัก หรือจะเกลียดวัด สักปานใดก้อตาม
ชีวิตทั้งชีวิตไม่เคยย่างกรายเข้าไป ในวัดก้อตามที
มีอยู่วันหนึ่ง ที่คุณปฎิเสธไม่ได้
วันนั้น คือวันที่คุณสิ้นลมหายใจ
เข้าวัดในยามนั้น ตัวฉันจะได้อะไร
เพราะสิ่งที่ควรสนใจ ไม่ใช่ ตอนสิ้นลม
ยามมีชีวิตอยู่ ใยไม่รู้ว่าวัดอยุ่ไหน
วัดเอ๋ยวัดใจ ว่าหนา แค่ไหน ควรวัดดู
การเข้าวัด ควรเข้าไป เพื่อสร้างความดี
ศึกษาวิธีการทำความดี แล้วนำมาปฎิบัติ
นั้นคือการเข้าวัดที่แท้จริง...


ความดีเท่านั้นที่คงอยุ่

เป็นของตายเลยค่ะ

วัดจะดีมีหลักฐานเพราะบ้านช่วย
บ้านจะสวยเพราะได้วัดดัดนิสัย
บ้านกับวัดช่วยกันก็อวยชัย
หากขัดกันก็บรรลัยทั้งสองทาง

วัดช่วยแนะแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องดีงาม
บ้านช่วยเป็นธุระสงเคราะห์เรื่องของอาหาร ปัจจัยสี่แก่สมณเพศ

อันนี้วัดดี คนในวัดก็ดี



อันนี้วัดไม่ดี คนในวัดก็ไม่ดี

บ้านก็ขัดวัดก็ขูดพูดไม่ออก
วัดมาบอกบ้านยิ่งจนทนไม่ไหว
บ้านได้บุญแต่ทางวัดได้ปัจจัย
แล้วเมื่อไรจะเลิกบุญพ่อคุณเอย.

ล้อเล่นครับ

อันนี้วัดไม่ดี คนในวัดก็ไม่ดี

บ้านก็ขัดวัดก็ขูดพูดไม่ออก
วัดมาบอกบ้านยิ่งจนทนไม่ไหว
บ้านได้บุญแต่ทางวัดได้ปัจจัย
แล้วเมื่อไรจะเลิกบุญพ่อคุณเอย.










ล้อเล่นครับ
ของคุณ damjao พอเคยได้ยิน

เห็นด้วยกับกลอนทั้งสองบทค่ะ
แต่ของคุณกามโภคี แต่งเองหรือเปล่าคะ.....................