จิตตั้งมั่น ต่อนิพพาน อยู่ไกลลิบ
แต่คนดิบ อย่างเรา หน้าสงสาร
ริจะสู้ ซึ่งหน้า พญามาร
แต่สันดาน กิเลสหนา ท้วมทวี

ห้วงวัฏฏะ สงสาร ยาวนานนัก
ห้วงความรัก ยิ่งยากเกิน จะหลบหนี
จะหาใคร หน้าใหน ในปฐพี
เป็นผู้ชี้ ทางสว่าง ได้ดังใจ

แล้วเมื่อไหร่ จะถึงฝั่ง ที่พ้นทุกข์
มัวเสพสุข กามโลกีย์ จนเหลวใหล
แต่ไม่รู้ ว่านั้น มันคือไฟ
เผาดวงใจ ยับเยิน จนเกินพอ

จิตตั้งมั่น สูงสุด คือพุทธะ
แต่จะละ กิเลสใจ อยากจริงหนอ
จะก้าวไป สู่ฝัน วันที่รอ
(ก).จะไม่ท้อ จะไม่หวั่น อันตราย
(ข).เหนื่อยจนท้อ ขอเที่ยวก่อน ก็แล้วกัน

อนุโมทนาสาธุุ คุณเล็ก อจินไตย

อ่านบทกลอนก็โดนใจ ค่ะให้ได้คิดมาก ๆ
สำหรับกัลยาณมิตรทุกท่าน คนไร้สาระเลือกข้อ 1 ค่ะ
เพราะเห็นแต่โทษภัย ในชีวิต การกระทำใๆ ก็ตามล้วน
เกิดจากจิต ที่มีเจตนาล้วนเป็นกรรม วิบากต้องส่งผล
ไม่ว่ากรรมดีกรรมชั่ว

ที่สำคัญ ด้วยความเคยชินของเรา จิตเราค่อน
ข้างจะไหลลงเข้าข้างกิเลส สติไม่ทันหลงสมมุติอยู่เป็น
ประจำ ขาดสติเมื่อใด ทุกข์โทษย่อมตามมา ไม่ว่าจะเป็น
ความสุขใด ๆ ก็ตาม ถ้าไม่ได้ประกอบด้วยสติ ทุกข์จะตาม
มาทุกครั้ง ก่อภพชาติ ไม่มีวันจบ เราจึงควรระมัดระวัง
กระทำการใด ๆ ด้วยความไม่ประมาท ดั่งพุทธพจน์ของ
พระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพานดั่งนี้

“ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เป็นวาระสุดท้ายแห่งเราแล้ว
เราขอเตือนพวกเธอทั้งหลายให้จำมั่นไว้ว่า

สิ่งทั้งปวงมีเสื่อมและสิ้นไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด ”

เพราะมากค่ะ ว่างๆก็แต่งมาให้ชมกันอีกนะค่ะ

เลือกข้อ (ก)
เป็นคำตอบสุดท้ายครับ

นิพพาน...ผมไม่ได้คิดจะไป...ผมไปไม่ได้...ผมไปไม่ถึง...
แต่ถ้าอะไรมันจะไป...ก็ช่างหัวมันเถอะ...
ดังนั้น...ผมไม่จำเป็นต้องเลือกอะไร...ครับ...
แต่อะไรมันจะเลือกอะไร...ก็เรื่องของมัน...
ผมมันก็แค่...

ผมมีกลอนที่พาคุณเ้ข้านิพพานได้
กลอนนี้มีสองคำ



"พุทธ-โธ"


เรียบ ง่าย ไม่เสียเวลาแต่ง
ท่องไปเถอะ ถึงแน่นอน
หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น เป็นพยานได้

ขอบคุณเล็ก อจินไตยครับ

กลอนไพเราะ แฝงข้อคิดสะกิดใจครับ

ผมไม่รู้ว่าจะเลือกข้อไหนดี ไม่ตรงกับใจ ข้อเสนอแล้วกันครับ ข้อ ค

จิตตั้งมั่น สูงสุด คือพุทธะ
แต่จะละ กิเลสใจ อยากจริงหนอ
จะก้าวไป สู่ฝัน วันที่รอ
(ค) จะไม่ท้อ ขอเพียรทำ ตามกำลัง

พยายามไม่หวังอะไร ทำหน้าที่ของตนไปให้ดีที่สุดก็พอ จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ระมัดระวังใจไม่ให้ทุกข์...ดำรงอยู่กับปัจจุบันขณะ

ขอให้เจริญในธรรม

โฉลกธรรม
เพราะไม่รู้ จึงอยู่เช่น วัวควาย
กิน ขี้ สี่ นอน ไป เท่านี้
โกรธ โลภ หลง เต็มกาย ทั่วถ้วน
วนว่ายวัฏฏ์สุดลี้ ตราบชั่ว กัปกัลป์
จนกุศลส่งได้ ส่งได้ เป็นคน
พบพุทธธรรมช่วยดล จิตให้
พลิกรู้สัจจ์ในตน จบแจ้ง
จึ่งจักอาจพ้นได้ ข่ายทุกข์ สงสาร

จงดูอริยสัจจ ๔ พิจรณ์ให้ดีอย่าข้าม เพียรสอบถามผู้รู้ ทางออกสู่เสรี มีอยู่แล้วในตน อย่าวกวนบัญญัติ อย่าผูกมัดสิ่งใด จงเป็นไทยทุกเมื่อ
เชื่อคำพระชินวร คำสอนท่านสุดง่าย เฝ้ารู้กายและจิต อย่างพินิจ พิจารณา ณ เพลาปัจจุ จักรู้ลุทั่วตัว ความเมามัวจักหาย หลักใหญ่คืออัตตา
อย่าให้มาเข้าร่วม ทิ้งความเห็นเป็นตน กมลมั่นกับธรรม ที่เกิดตามยถา
ซึ่งบัญชาไม่ได้ ไร้ศัพท์ใดบัญญัติ จึ่งจักอาจเห็นจริง ตัดทิ้งซึ่งตัวข้า
โคนเหง้าแห่งอวิชชา ขาดสิ้น สู่มรรค ผล นิพพาน

อนุโมนาครับ คุณเล็ก อจินไตย
จะพยายามให้ถึงที่สุด ได้แค่ไหนก็ยอมรับแค่นั้นครับ

จะไม่ท้อไม่หวั่นอันตราย
เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี
ขอกราบอนุโมทนาบุญ