ธรณี นี่นี้ เป็นพยาน

อันตัวลูกได้ทำทาน เสร็จแล้ว

จึงยืมถังท่านสมภาร มากรวด น้ำเฮย

คนอื่นใช้ขวดและแก้ว ลูกว่า เล็กไป



เพราะสิ่งหวังในใจลูก มากมี

ขึ้นศกใหม่ทั้งที ต้องเริ่ด

จะขอเผื่อสามี และบุตร ด้วยแฮ

ชวนมาวัดทำเชิ่ด ทั้งลูก และผัว



หากชาติหน้าเกิดอีก ฉันใด

ขอเกิดประเทศไทย นะแม่

เกิดต่างแดนคงทำใจ ลำบาก

ภาษาอังกฤษฉันแย่ แต่เล็กจนโต



ขอให้สวยสุดหล้า ปฐพี

ได้ประกวดบนเวที หมู่บ้าน

มีสติปัญญาดี มิโง่

ให้โลกสะเทือนสะท้าน นี่แหละ หญิงไทย



ขอผัวที่ดี เก่ง และรวย

ผัวกระบักกระบวย ขอเว้น

มีผัวผิดคิดจนงงงวย ผัวเหี่ยว

ได้ดั่งใจลูกจะเซ่น ด้วยกิ๊กหนึ่งคน



ถ้ามีลูกขอลูกอย่า ทิ้งฉัน

เวลาแก่ตัวมัน ลำบากเน้อ

เลี้ยงโตแล้วทิ้งกัน หนีหมด

ปล่อยแม่คิดถึงเก้อ นี่หรือลูกเรา



ขอตัดเวรกับเจ้าหนี้ ทั้งปวง

ชาตินี้ไม่มีดวง จ่ายให้

จงอย่าเสียเวลาทวง วานบอก ทีแม่

ชาติหน้าอาจจ่ายได้ ถ้าผัวฉันรวย



ขอมากไป? หรือแค่ ชิวชิว?

แต่ตอนนี้ ลูกเป็นตะคริว

ช่วยด้วย!!!!!


……………………….
……………………….

คัดลอกจาก forward mail ครับผม ……………………….
……………………….

ฮา...ดีจังเลย...


อยากให้ท่าน minmin หาเรื่องสนุก ๆ มาฝากอย่างคุณบ้างจัง

คุณฌาณ คนเดิมหรือเปล่าเนี่ย ตามอ่านตั้งแต่โพสต์ ผู้รักษาลาน
มีมุข ดีนะคะ เปลี่ยนบรรยากาศค่ะแบบสบายๆดีค่ะ

พระแม่ธรณี ท่านคงจะตกใจมิใช่น้อย
แหม คุณยาย กลัวคำอธิษฐานไม่สัมฤทธิ์ผลหรือไงเนี่ย

ขอบคุณมากนะคะ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 276

ติโรกุฑฑสูตร
ว่าด้วยการให้ส่วนบุญแก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแก่พระเจ้าพิมพิสาร เป็นคาถาว่า
[๘] ฝูงเปรตพากันมายังเรือนของตน ยืนอยู่ที่
นอกฝาเรือนบ้าง ยืนอยู่ที่ทาง ๔ แพร่ง ๓ แพร่งบ้าง
ยืนอยู่ใกล้บานประตูบ้าง.
เมื่อข้าวน้ำ ของเคี้ยว ของกินเขาวางไว้เป็นอัน
มาก ญาติไร ๆ ของเปรตเหล่านั้น ก็ระลึกไม่ได้ เพราะ
กรรมของสัตว์ทั้งหลายเป็นปัจจัย.
ส่วนฝูงเปรตที่เป็นญาติเหล่านั้น มาแล้ว พร้อม
แล้ว ก็ชุมนุมกันในที่ให้ทานนั้น ย่อมอนุโมทนาโดย
เคารพ ในข้าวน้ำเป็นอันมากว่า เราได้สมบัติเพราะ
เหตุแห่งญาติเหล่าใด ขอญาติเหล่านั้น ของเรา จงมี
ชีวิตยั่งยืน ทั้งการบูชา ญาติผู้เป็นทายกก็ได้กระทำแก่
พวกเราแล้ว อนึ่ง ทายกทั้งหลาย ย่อมไม่ไร้ผล.
ในปิตติวิสัยนั้น ไม่มีกสิกรรมการทำไร่การทำ
นาไม่มีโครักขกรรม การเลี้ยงโค. ในปิตติวิสัยนั้น การ
ค้าเช่นนั้น การซื้อขายด้วยเงิน ก็ไม่มี.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 277

ผู้ทำกาลกิริยาละไปแล้ว ย่อมยังอัตภาพให้เป็น
ไปในปิตติวิสัยนั้น ด้วยทานที่ญาติให้แล้วจากมนุษย์
โลกนี้.
น้ำตกลงบนที่ดอน ย่อมไหลไปสู่ที่ลุ่ม ฉันใด
ทานที่ทายกให้ไปจากมนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผลแก่ฝูง
เปรตฉันนั้นเหมือนกัน.
ห้วงน้ำเต็มแล้ว ย่อมยังสาครให้เต็มฉันใด ทาน
ที่ทายกให้ไปนากมนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผลแก่ฝูง
เปรตฉันนั้น เหมือนกัน.
บุคคลเมื่อระลึกถึงกิจที่ท่านทำมาแต่ก่อนว่าท่าน
ได้ทำกิจแก่เรา ได้ให้แก่เรา ได้เป็นญาติมิตรเป็นเพื่อน
ของเรา ดังนี้ จึงควรให้ทักษิณาแก่ฝูงเปรต.
การร้องไห้ การเศร้าโศก หรือการพิไรรำพัน
อย่างอื่น ๆ ก็ไม่ควรทำ เพราะการร้องไห้เป็นต้นนั้น
ไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ญาติทั้งหลาย ก็
คงอยู่อย่างนั้น.
ทักษิณานี้แล อันทายกให้แล้ว ตั้งไว้ดีแล้วใน
พระสงฆ์ ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ทายกนั้น โดยฐานะ
ตลอดกาลนาน.
ญาติธรรมนี้นั้น ก็ทรงแสดงแล้ว การบูชาผู้ล่วง
ลับไปแล้ว ก็ทรงทำโอฬารแล้ว ทั้งกำลังของภิกษุ
ทั้งหลาย ก็ทรงเพิ่มให้แล้ว บุญพระองค์ก็ทรงขวน
ขวายไว้มิใช่น้อย.
จบติโรกุฑฑสูตร



พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 284

พระเจ้าข้า ข้าพระองค์จักอุทิศทานแก่เปรตพวกนั้น. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรง
รับ. พระราชาเสด็จเข้าพระราชนิเวศน์ จัดแจงมหาทาน แล้วให้กราบทูลเวลา
ภัตตาหารแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า. พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จเข้าภายในพระราช-
นิเวศน์ ประทับนั่งเหนือพุทธอาสน์ที่เขาจัดไว้ พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์.
เปรตพวกนั้น พากันไปยืนที่นอกฝาเรือนเป็นต้น ด้วยหวังว่า วันนี้
พวกเราคงได้อะไรกันบ้าง. พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงทำโดยอาการที่เปรตพวก
นั้น จะปรากฏแก่พระราชาหมดทุกตน.
พระราชาถวายน้ำทักษิโณทก ทรงอุทิศว่า ขอทานนี้จงมีแก่พวก
ญาติของเรา. ทันใดนั้นเอง สระโบกขรณีดารดาษด้วยปทุม ก็บังเกิดแก่เปรต
พวกนั้น. เปรตพวกนั้นก็อาบและดื่มในสระโบกขรณีนั้น ระงับความกระวน
กระวายความลำบากและหิวกระหายได้แล้ว มีผิวพรรณดุจทอง.
ลำดับนั้น พระราชาถวายข้าวยาคู ของเคี้ยว ของกินเป็นต้น
แล้วทรงอุทิศ. ในทันใดนั้นเอง ข้าวยาคูของเคี้ยวและของกินอันเป็นทิพย์ ก็
บังเกิดแก่เปรตพวกนั้น. เปรตพวกนั้น ก็พากินบริโภคของทิพย์เหล่านั้น มี
อินทรีย์เอิบอิ่ม.
ลำดับนั้น พระราชาถวายผ้าและเสนาสนะเป็นต้น ทรงอุทิศให้
เครื่องอลังการต่าง ๆ มีผ้าทิพย์ ยานทิพย์ ปราสาททิพย์ เครื่องปูลาดและที่นอน
เป็นต้น ก็บังเกิดแก่เปรตพวกนั้น. สมบัติแม้นั้นของเปรตพวกนั้น ปรากฏ
ทุกอย่างโดยประการใด พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็ทรงอธิษฐาน (ให้พระราชา
ทรงเห็น) โดยประการนั้น. พระราชาทรงดีพระทัยยิ่ง. แต่นั้น พระผู้มีพระ-
ภาคเจ้า เสวยเสร็จแล้ว ทรงห้ามภัตตาหารแล้ว ได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า
ติโรกุฑฺเฑสุ ติฏฺฐนฺติ เป็นต้น เพื่อทรงอนุโมทนาแก่พระเจ้ามคธรัฐ.

ขอยกพระสูตรนี้ให้เข้าใจในการอุทิศบุญเสียใหม่ ญาติของคุณยังรอส่วนบุญของคุณอยู่มากมายรีบทำบุญแล้วอุทิศทันทีขณะของหลุดจากมือไปที่พระ ไม่ใช่การเอาน้ำไปเทเล่น ๆ แบบนั้น มดปลวกในรูจะได้ด่าคุณได้ว่าเทน้ำรดหัวมันทำไม ศาสนาอื่นอย่ามามั่วกับศาสนาพุทธ อ้อ ขอโทษคุณอาจจะนับถือศาสนาอื่นอยู่ก็ได้จึงทำแบบนั้น ขอโทษจริง ๆ เพราะศาสนาพุทธไม่ได้สอนให้เทน้ำตอนพระว่า ยะถาฯ...แล้วอุทิศ ....เพราะ บทพระยะถาแปลว่าอย่างนี้นะ

ยถา วาริวหา ปูรา ปริปูเรนฺติ สาครํ....เอวเมว อิโต ทินฺนํ เปตานํ อุปกปฺติ....ห้วงน้ำที่เต็ม ย่อมยังสมุทรสาคร ให้บริบูรณ์ได้ฉันใด....ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้ ย่อมสำเร็จประโยชน์ แก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว ฉันนั้น
อิจฺฉิตํ ปตฺถิตํ ตุมฺหํ...ขิปฺปเมว สมิชฺฌตุ ขออิฏฐผล ที่ท่านปรารถนาแล้ว ตั้งใจแล้ว.... จงสำเร็จโดย ฉับพลัน
สพฺเพ ปูเรนฺตุ สงฺกปฺปา....จนฺโท ปณฺณรโส ยถา.... มณิ โชติรโส ยถา ขอความดำริทั้งปวง จงเต็มที่....เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ....เหมือนแก้วมณี อันสว่างไสว ควรยินดี

อย่ามัวแต่ทำตัวเองให้สนุก สุขสบาย เท่านั้น ญาติในโลกทิพย์ของคุณยังหิวโหยรอส่วนบุญจากคุณอยู่รีบทำทานแล้วอุทิศทันที เพราะที่เคยอุทิศแบบเทน้ำ เขาได้ไม่เต็มอิ่ม .....

เดี๋ยวขอยืมคำกรวดน้ำไปใช้สักหน่อยนะขอรับ ชอบชอบ

อ่านไปขำไป
ขอบคุณนะคะ ^^

ขอบคุณ คุณฌาณครับ
ในโลกใบนี้ ยังมีสิ่งที่เราไม่ได้เห็นอีกมากมาย
ภาพเด็ดจริง ๆ ครับ

เป็นเริ่ด ค่ะ เป็นเลิศศศศ ท่านฌาณ

เข้ามาอ่านครั้งใด หัวเราะทุกครั้งเลยค่ะคุณฌาน

เห็นคุณหัวเราะครั้งใด จิตใจก็เบิกบานทุกครั้งเลยครับ คุณวลัยพร