บุคคลประกอบตนไว้ในสิ่งอันไม่ควรประกอบ

และไม่ประกอบไว้ในสิ่งอันควรประกอบ ละเสียแล้ว

ซึ่งประโยชน์ ถือเอาอารมณ์อันเป็นที่รัก ย่อมทะเยอ

ทะยานต่อบุคคลผู้ตามประกอบตน บุคคลอย่าสมาคม

กับสัตว์และสังขารทั้งหลายอันเป็นที่รัก (และ) ไม่

เป็นที่รักในกาลไหน ๆ (เพราะว่า) การไม่เห็นสัตว์

และสังขารอันเป็นที่รัก และการเห็นสัตว์และสังขาร

อันไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์ เพราะเหตุนั้น บุคคลไม่พึง

กระทำสัตว์หรือสังขารให้เป็นที่รัก เพราะความพราก

จากสัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก เป็นการต่ำทราม

กิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งหลาย ของเหล่าบุคคลผู้ไม่มี

อารมณ์อันเป็นที่รักและไม่เป็นที่รัก ย่อมไม่มี.

๒. ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก ภัยย่อมเกิด

แต่ของที่รัก ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้ปลดเปลื้องได้

จากของที่รัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน.

๓. ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก ภัยย่อมเกิด

แต่ความรัก ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้พ้นวิเศษแล้วจาก

ความรัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน.