ตอนนี้มีคนคนหนึ่งกำลังเข้าใจดิฉันผิด ความจริงก็เคยเข้าใจผิดมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่รุนแรงเหมือนครั้งนี้ เธอเป็นเจ้านายของดิฉันเอง ดิฉันรักและเคารพเธอมากเพราะเธอช่วยเหลือดิฉันมาตลอด ทั้งหางานให้ทำและช่วยเรื่องอื่นๆ เป็นเหมือนผู้อุปการะ สำหรับดิฉันเธอเป็นคนใจดีที่สุด เธอช่วยเหลือดิฉันทั้งเรื่องที่ดิฉันขอให้เธอช่วย และเห็นว่าเธอช่วยได้เธอจึงช่วยโดยที่ดิฉันไม่ได้ขอ เธอเคยเปรยกับดิฉันว่าถ้าเรียนจบ (อีกระดับหนึ่ง) ให้มาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเธอ ดิฉันจึงตั้งใจว่าถ้าเรียนจบก็จะทำงานกับเธอตลอดไป ไม่ไปหางานที่ไหนทำอีกแล้ว ตั้งใจจะตอบแทนบุญคุณของเธอ และเดือนมีนาคมปีที่แล้ว เธอบอกดิฉันล่วงหน้าว่าเธอจะให้ดิฉันทำงานสองชิ้น ทั้งสองชิ้นดิฉันได้ทำในช่วงเริ่มต้น แต่เธอไม่ได้บอกว่าจะให้ทำต่ออีกเมื่อไหร่ พอนานเข้าเธอก็ไม่ให้งานดิฉันทำเสียที (ไม่รู้ว่าเป็นเพราะดิฉันรบกวนเธอมาตลอดหรือปล่าว เธอจึงกลัวว่าถ้าดิฉันอยู่กับเธอจะทำให้เธอเดือดร้อนไม่สิ้นสุด จึงไม่ให้งานดิฉันทำ) พอดิฉันไปถาม 2-3 ครั้ง แต่ละครั้งห่างกันประมาณ 2-3 เดือน (เพราะเห็นว่างานต้องเดินตลอด) เธอตอบว่าให้ทำแน่ แล้วจะบอก แต่เธอก็ไม่ให้งานมาทำเสียที ดิฉันจึงถามบ่อยแบบนั้น (เธอคงรำคาญเหมือนกันที่ถูกถามบ่อยๆ) แต่ดิฉันคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ ต่อไปดิฉันเชื่อถือเธอได้ไหม เพราะงานชิ้นหนึ่งกำหนดเสร็จเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ส่วนอีกชิ้นกำหนดเสร็จสิ้นปี เธอไม่เคยพูดถึงงานชิ้นแรกกับดิฉันอีกเลยตั้งแต่ที่ดิฉันถามเธอประมาณเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว แต่ดิฉันก็รอเพราะเชื่อว่าเธอเป็นคนดี เธอต้องรักษาคำพูด บอกว่าจะให้เราทำ ก็คงไม่เปลี่ยนให้คนอื่นทำแทน แต่เธอคงให้คนอื่นทำแทนไปแล้ว ส่วนงานอีกชิ้นตอนนี้เธอให้คนอื่นทำแทนแล้ว เพราะดิฉันก็ทำงานให้คนอื่นไปแล้ว ตั้งแต่ต้นเดือนกุมภาพันธ์ เพราะดิฉันรองานจากเธอไม่ไหวแล้ว อยากได้เงินมาแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ แต่ก็เธอเองนั่นแหละที่เป็นคนหางานให้ เพราะดิฉันปรึกษาเธอ และบอกเธอว่าดิฉันกลัวว่าถ้าทำงานอื่นแล้วเธอจะไม่ให้ดิฉันทำงานของเธอ เธอก็บอกว่ายังไงก็ยังให้ทำ เพราะดิฉันเป็นคนทำงานตอนเริ่มต้น ถ้าเปลี่ยนคนงานจะไม่ปะติดปะต่อกัน หลังจากนั้นต้นเดือนมีนาคม เธอก็บอกดิฉันว่าให้ดิฉันทำงานที่กำลังทำอยู่ไปเลย ตอนนี้เธอให้คนอื่นทำงานนี้แล้ว แต่เธอก็จะหางานอื่นให้ดิฉันทำ เธอมีคนช่วยงานหลายคน แต่คนที่ดิฉันกำลังทำงานด้วยเขามีดิฉันช่วยแค่คนเดียว ดิฉันจึงบอกว่าที่จริงดิฉันอยากทำงานกับเธอมากกว่า เธอก็พูดว่า อ้าว! ดิฉันก็มีงานอื่นแล้วนี่ ดิฉันก็นึกในใจว่า อ้าว ! ก็เธอเคยบอกว่ายังไงก็จะให้ดิฉันทำ และเพราะเชื่อใจ ถึงได้รอจนรอไม่ไหวนี่ไง

ใจหนึ่งดิฉันก็เชื่อว่าเธอเป็นคนดี ดีมากๆ เสียด้วย แต่ใจหนึ่งก็คิดว่าเธอไม่รักษาคำพูด ฉันเสียใจที่เธอทำแบบนี้ แต่ดิฉันก็เข้าใจว่าเธอไม่อยากให้งานสะดุด ถ้าดิฉันทำงานชิ้นหนึ่งอยู่แล้ว แล้วยังมาทำงานของเธออีก ดิฉันจะทำได้ไม่เต็มที่ งานของเธอจะเสร็จช้า แต่เมื่อเดือนที่แล้วเธอก็ถามดิฉันว่ามีตอนนี้งานเร่งกำลังหาคนช่วย แต่ก็รวบรัดว่าตอนนี้เรียนหนักใช่ไหม งั้นเอาเรื่องเรียนไว้ก่อน และเป็นแบบนี้อีกครั้งหนึ่ง เพราะดิฉันบังเอิญไปได้ยินตอนที่เธอคุยเรื่องหาคนมาช่วยงานกับผู้ใหญ่ท่านอื่นพอดี เธอทำเหมือนกับว่าถามตามมารยาทเท่านั้นเอง ที่จริงไม่ได้อยากให้ทำหรอก เหมือนอยากจะบีบให้เราออกด้วยซ้ำ อีกอย่างการที่ดิฉันถามเธอบ่อยๆ ว่ายังจะให้ดิฉันทำงานให้อยู่ไหม ทำให้เธอรำคาญ เพราะเซ้าซี้ อันนี้ดิฉันเข้าใจได้ แต่เธอก็เข้าใจผิดด้วยว่าที่เซ้าซี้เพราะดิฉันหลงตัวเอง คิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น ยังไงเธอต้องให้ดิฉันทำงานให้เธอ เธอเคยพูดกับคนอื่นแต่กระทบถึงดิฉันว่าที่จริงคนที่เก่งกว่าก็มี ไม่เห็นต้องง้อ แถมยังไม่อ่อนน้อมถ่อมตน เขาให้งานทำก็ดีแล้ว

ดิฉันควรจะทำอย่างไรดีคะ เพราะไม่อยากให้เธอเข้าใจดิฉันผิดอยู่อย่างนี้ เธอบอกดิฉันว่าไม่ต้องโทรหา ไม่ต้องมาคุยกับเธอไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น ถ้ามีงานจะเรียกมาทำ รีบๆ เรียนให้จบ จะได้มาทำงานให้เต็มที่ ดิฉันก็ทำตามที่เธอบอกได้เดือนกว่าๆ แล้ว แต่ดิฉันค้างคาใจอยู่ว่าดิฉันจะเชื่อเธอได้แค่ไหน เพราะตอนนี้เธอทำเหมือนจะบีบดิฉันออกไป พยายามเลี่ยงอยู่ตลอด ให้ดิฉันทำงานของผู้ใหญ่คนอื่นที่ทำงานร่วมกับเธอแทน แต่งานของเธอก็ให้เด็กคนอื่นทำ และอยากจะบอกเธอว่าเธอเข้าใจดิฉันผิด ดิฉันไม่ได้หลงตัวเอง เพียงแต่ตั้งใจไว้แล้วว่าดิฉันจะอยู่ทำงานกับเธอ อยากจะตอบแทนเธอ ดิฉันเสียใจและน้อยใจเหลือเกินที่เธอทำแบบนี้ ดิฉันควรอธิบายให้เธอเข้าใจไปเลยจะดีไหมคะ เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้เหมือนถูกบีบคั้นที่สุดในชีวิต แต่คงต้องหาวิธีพูดไม่ให้เธอคิดว่าไปเซาซี้ หรือว่าจะอดทนอยู่อย่างนี้ต่อไป เชื่อว่าเธอเป็นคนดี และรอให้ความจริงปรากฏขึ้นมาเอง การแผ่เมตตาให้เธอจะช่วยได้ไหมคะ อีกอย่างหนึ่งเวลาที่ผู้ใหญ่ทำผิด ผู้น้อยควรทำอย่างไรคะ (ขอประทานโทษที่เรื่องยาวมากนะคะ)

เราเป็นผู้ถูกครอบงำแล้ว โดย ความโศก ความรำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจทั้งหลาย

เรื่องของจิตใจนี่ก็ยากที่จะรู้อะไรๆกันได้ง่ายๆ เพราะความเป็นปุถุชนนั่นเองจิตย่อมเปลี่ยนแปรกลับกลอกได้ตลอดเวลา นาทีนี้อย่างหนึ่ง นาทีหน้าอีกอย่างหนึ่ง ไม่ต้องดูอื่นไกล ดูใจเราเองก่อน ตอนนี้ยังคิดอย่างหนึ่งแต่นาทีต่อไป กลายเป็นคิดตรงข้ามเช่นนี้ก็เป็นบ่อยๆไม่ใช่หรือ?ความคิดของผู้อื่นก็เช่นกัน มีความเปลี่ยนแปรไปได้ตลอด เสมอภาคกันตามความจริงในกฏไตรลักษณ์..

เราเคยคิดว่า เขาเป็นคนดีเหลือเกินเมื่ิอเขาช่วยเรา แต่บัดนี้ เราเห็นอะไรที่ไม่สนับสนุนให้เราคิดว่าเขาดีเสียแล้วนี่เพราะเหตุไร? เพราะปัจจัยต่างๆมันเปลี่ยนแปรไป จากการที่เคยได้ แต่บัดนี้"ไม่ได้" ความทุกข์ก็เกิดขึ้น..

เรื่องปัญหาที่เล่ามานั้น เกิดเพราะความ"มั่นหมาย"ของเราเอง เพราะเมื่อมั่นหมาย ย่อมเข้าไปถือเอาย่อมคิดเ้ข้าไปครอบครอง เมื่อเรื่องมีท่าว่าจะไม่เป็นดังหมาย จึงถึงความเดือดร้อนอยู่..
เราจะบังคับใจใครๆให้คงที่เหมือนเดิม ย่อมเป็นไปไม่ได้ นายที่แสนดีของเรา เขาจะชอบใจหรือไม่ชอบใจเรา เขาเท่านั้นที่ทราบ เขาจะเข้าใจผิดเราหรือเข้าใจถูก ใครๆจะห้ามเขาได้หรือ? หากแม้นเราสามารถอธิบายให้เขาฟัง แต่เขาไม่รับ ใครจะเดือดร้อนเล่า? การที่เขาห้ามเรามิให้ติดต่อใดๆ ย่อมปรากฏชัดว่าเขาไม่ปรารถนาจะรับทราบอะไรๆ อีก คุณเองก็ปรารภว่านายเขาคง"รำคาญ" คุณจะด้วยเหตุอะไรก็ตามซึ่งย่อมเป็นไปได้... และเวลานี้คุณยังมีงานทำอยู่ คุณควรทำงานนั้นให้ดีที่สุด เรื่องที่ยังไม่มาถึงอย่าเพิ่งกังวลเกินไป เพราะหากกลุ้มใจอยู่ก็จะมีผลกระทบทั้งการเรียน การงานและการการมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบตัว ในด้านลบ..

เมื่อตั้งใจจะเจริญเมตตาก็เป็นเรื่องที่ดีที่ควรทำ ย่อมมีผลในทางที่ดีเสมอ ขอให้ตั้งใจจริงเถิด

ปล่อยให้เค้าเข้าใจผิดไป เราไม่ได้ไปขอข้าวใครกินไม่ต้องไปสนใจหรอก (ความคิดผมนะ)

ปล. คนที่เราควรแคคือคนที่มีพระคุณกับเราเท่านั้น (นี่แหละปรัชญาของโลกพ่อมดแม่มด)

ขอให้เราทำความดีต่อไป แม้เขาจะไม่สนใจ สักวันสิ่งที่เราทำลงไปเขาจะเห็นและเข้าใจเราเอง ขอเพียงตัวเราเองอย่าท้อในการทำความดีแล้วกัน สู้ๆขอให้นึกถึงแต่สิ่งดีๆไว้ ขอให้มองแต่ส่วนที่ดีๆ ของเขาแ้วเราจะไม่ทุกข์เลยจริงน่ะ เราทำมาแล้ว สู้ สู้

ทำดีต่อไปเรื่อย ๆ ครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

เขามีบุญคุณกับเรารึไงถึงต้องไปแคว่าเค้าจะมองเรายังไง

ไม่ทราบว่าคำถามของคุณ นักเขียน animation เป็นคำถามที่มีความหมายตรงตามตัวอักษร หรือมีความหมายแฝงคะ ถ้าเป็นความหมายตรง ดิฉันขอตอบว่า นอกจากบิดามารดาแล้ว เธอมีบุญคุณมากกว่าใคร ๆ ที่ดิฉันเคยรู้จักค่ะ ทุกคนในที่ทำงานต่างยอมรับว่าเธอเป็นคนดี (เกือบทุกคนรู้จักเธอก่อนดิฉัน เรารู้จักกันมา 7 ปีแล้วค่ะ แต่ดิฉันเพิ่งได้ร่วมงานกับเธอเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว) ดิฉันจึงตั้งใจว่าจะตอบแทนเธอไงคะ ช่วงเดือนกว่าที่ไม่ได้ติดต่อกับเธอเหมือนเมื่อก่อน (แต่ถึงยังไงก็ต้องเจอกันเพราะทำงานที่เดียวกัน) ก็เพราะคิดว่าดิฉันเองก็รบกวนเธอมามากพอแล้ว แต่ถ้าเป็นคนอื่น ๆ รอบข้างก็ไม่ค่อยแคร์ค่ะ

[quote="ปทุมา"]เธอช่วยเหลือดิฉันมาตลอด ทั้งหางานให้ทำและช่วยเรื่องอื่นๆ เป็นเหมือนผู้อุปการะ สำหรับดิฉันเธอเป็นคนใจดีที่สุด เธอช่วยเหลือดิฉันทั้งเรื่องที่ดิฉันขอให้เธอช่วย และเห็นว่าเธอช่วยได้เธอจึงช่วยโดยที่ดิฉันไม่ได้ขอ

อ๋อความหมายแฝงครับ คือไม่อยากให้คิดมาก จะไปใส่ใจทำไมว่าเค้าจะคิดยังไงกับเรา
ถ้าเราไม่ใช่อย่างที่เค้าคิดเราก็ไม่ควรจะไปโมโหก็แค่นี้ครับ
เออ ก็แบบนี้แหละครับ ไม่มีอะไรมาก

เรื่องปัญหานะ

ผมมองว่าคนที่ใกล้ชิดกันแล้วมีปัญญานี่ ส่วนใหญ่มาจาก "การสื่อสาร"
ต้องสื่อสารกันให้เข้าใจ

ส่วนใหญ่เรามักจะคิดว่า เขาเป้นแม่เขาต้องอย่างนั้น เขาเป้นลูกเขาต้องทำอย่างนั้น
เขาเป็นคนอย่างนั้น เขาจะต้องทำอย่างนั้น
คือเรามั่นใจตัวเองเกินไป ว่าที่เรากะเกณฑ์นี้มันจะเป็นจริง
พูดง่ายๆ เดาใจกันไป เดาใจกันมา


เรื่องทางแก้นะ
ถ้าเป็นผมนะ แล้วเขาเป็นผู้มีพระคุณนะ
เอาดอกไม้เข้าไปกราบขอโทษเลย
แล้วก็พูดความในใจไปให้หมด ให้เขารู้ใจเราให้หมด

คนที่มีเมตตาช่วยเหลือคนนะ เขาพร้อมจะให้อภัย
ใครเมตตามาก ก้มีความให้อภัยมากอยู่ในตัว มันเป้นธรรมะรสเดียวกัน
เหมือนดินดำ แสงว่าน้ำดี ดินถึงดำได้ อะไรทำนองนั้น
เมตตามาก มีการให้มาก แสดงว่าความให้อภัยนี้ก้มีมาก

ไม่ต้องไปเถียงเขานะ
ถูกก้ช่าง ผิดก็ช่าง แต่เรารับผิดไปทั้งหมดนั่นแหละครับ
ความผิดส่วนของเขา เขาจะรู้สึกเองทีหลัง
บางทีคนเรามันศักดิ์ศรีมาก เรื่องจะมายอมรับความน่าละอายในตนนี้ยาก
คนดีๆ ยังไงก็มีหิริโอตัปปะ ในใจรู้สึกผิดอยู่ ละอายและเหรงกลัวในความชั่วของตนอยู่
แต่ปากมันหนัก

ยิ่งคนเป้นนายคน คนเหนือกว่าเรา
เรื่องจะมาอ่อนน้อมหาเรา ยอมรับว่าตัวเขาผิดนี้ยาก
ต้องเข้าใจธรรมชาติอันนี้ของคนด้วย


แล้วเราก้อย่าไปถือคำพูดคนมากนะ
ใครให้สัญญาว่าอะไรแล้วอย่าไปยึดว่าอนาคตมันจะต้องเกิด
อย่าลืมว่าธรรมชาติยังเปลี่ยนเลย ใจคนยิ่งเปลี่ยน
ถ้าเขาเปลี่ยน ก็แปลว่าเป้นเรื่องธรรมดา
ถ้าเขารักษาคำพูด ก้ถือเป้นบุญของเรา เป้นกำไรส่วนเกินในใจ

สาธุครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่แนะนำแนวทางการแก้ไขปัญหาค่ะ

ผมเห็นด้วยกับคุณชาติสยามครับ
ธรรมชาติยังเปลี่ยนเลย
ใจคนเราเปลี่ยนง่ายยิ่งกว่าธรรมชาติอีกครับ

อย่าไปคิดมากเลยค่ะ คนเรามีทั้งอารมณ์และเหตุผล (แต่ส่วนใหญ่ใช้อารมณ์มากกว่า) ดิฉันเองก็เคยเจอเรื่องแบบนี้มาเยอะแยะเหมือนกัน ปล่อยวางซะบ้าง เราจะได้สบายใจ หากเราได้มีโอกาสได้พูดคุยเคลียร์กับเขาได้ก็ดี แต่ถ้าไม่มีโอกาสหรือคุยแล้วไม่ดีขึ้น ก็ปล่อยไป ยึดตัวเองให้ทำดีและถูกต้องที่สุด จะได้สบายใจ

ถ้าคิดอย่างจขกทนะ ทุกคนที่เรารู้จักที่เข้าใจเราผิดเราก็คงต้องตามไปอธิบายสินะ เป็นตัวของตัวเองเหอะใครจะเข้าใจเราผิดไม่เสียหายเท่ากับเราเข้าใจตัวเองผิดหรอกครับอย่าไปคิดมาก

จากประสบการณ์ที่ผ่านมานะค่ะ ใช้หลักนิ่งสงบสยบปัญหา มีคนเข้าใจผิดก็หลายเรื่องค่ะ แต่ก็เลือกที่จะเฉย ถ้าเขาไม่ถามก็ไม่พูดค่ะ เรื่องจะได้จบๆไป แต่ในกรณีของนู๋อาจจะเป็นปัญหาเพียงเล็กๆ อายุสิบกว่าๆ ปัญหาที่เจอไม่ค่อยหนัก อนาคตทำงานไม่แน่อาจจะหนักก็เป็นได้ ยังไงก็ขอให้พี่เลือกทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดให้กับตัวเองได้ไวๆนะค่ะ นู๋เปนกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ!!