วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 20:31  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 117 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 มิ.ย. 2009, 10:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2009, 09:27
โพสต์: 26

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


หลับตาซิค่ะก็ไม่เห็นอะไรแล้ว
:b16: :b16: :b48:

.....................................................
สติ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 มิ.ย. 2009, 21:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 มิ.ย. 2009, 22:32
โพสต์: 23

ที่อยู่: กรุงเทพฯ

 ข้อมูลส่วนตัว


จริง ๆ เราไม่ได้อยู่ ณ จุดนั้น
หากสมมุติ คิดว่า 1 เป็นกรรมในอดีต เราได้รับผลนั้น
2 เราเกิดมาต้องตายแน่ ก็แผ่กุศล สละอวัยวะบางส่วนเพื่อรักษาชีวิต
เช่น แขน ,ขา
3 หรือสละชีวิต ให้เป็นอาหารสัตว์เหล่านั้น ก็ได้บุญ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 มิ.ย. 2009, 17:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 เม.ย. 2009, 19:55
โพสต์: 548

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ในกระดานนี้มีเพียงคำถามไม่กี่คำถามที่ผมเฝ้าเดินวนเวียนเข้า วนเวียนออก

...คือคำถามประเภทที่...เราจะพบคำตอบที่แตกต่างไปจากเดิมเสมอ ๆ เมื่อเวลาผ่านไป

เสือ...กับ...กาแฟอุ่น ๆ
หนีเสือ...แต่ใย...กระโจนหากาแฟ...

:b38: :b38: :b38:

เสือมันจะวิ่ง...มันต้องวิ่งบนดิน...
เสือจะกระโจน...มันต้องกระโจนผ่านไปในอากาศ...
และความรู้สึกก็ค่อย ๆ ลางเลือน...
และก็เบรอ...หลับไป... :b30: :b30: :b30:

ตื่นขึ้นมา...ผมก็พบกับเสือตัวใหม่ และคำตอบใหม่อีก...

:b42: :b42: :b42:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มิ.ย. 2009, 16:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 เม.ย. 2009, 06:18
โพสต์: 731

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ให้ระลึกถึงคุณพระศรีรัตนตรัยเป็นที่พึ่งโดยเชื่อว่า..................
กัมมุนา วัตตะตี โลโก......
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มิ.ย. 2009, 17:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


อนุโมทนาสาธุกับคำตอบของคุณ damjao คุณปัทสัทธิ คุณตุ๊กตา ด้วยครับ

ผมนึกว่ากระทู้คงร้างไปแล้ว ยังมีคุณอุตส่าห์ตามมาตอบเพิ่มเติมอีก
หากท่านใดมีคำตอบเด็ดๆ และยังไม่ได้ตอบ ก็ขออาราธนาเชิญด้วยนะครับ

ขอให้มีความสุขในธรรมครับ :b38:


:b8: :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มิ.ย. 2009, 17:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 เม.ย. 2009, 19:55
โพสต์: 548

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
เพราะประสบการณ์ผมก็เคยอยู่ใกล้ชิดกับคนธรรมดา
มาท่านหนึ่ง
:b6: :b6: :b6: :b38: :b38:


อยากฟังน่ะ...จริง ๆ นะ
เล่าให้ฟังหน่อยสิ่...น่าจะเป็นเรื่องที่น่าฟังง่ะ...
นะ...เล่าให้ฟังหน่อย...please อิ อิ

:b20: :b20: :b20:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มิ.ย. 2009, 18:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พระที่ผมกล่าวถึง ท่านมีลมหายใจที่ละเอียด ตลอดทั้งวันอย่างเป็นธรรมชาติ

ในส่วนของสติ ก็มีความเป็นอัตโนมัติ จะกระพริบตา หรือกิริยาการเคลื่อนขยับ
แม้เพียงนิดหน่อย ท่านก็รู้ได้พร้อมโดยอัตโนมัติ โดยไม่ต้องตั้งใจ และไม่ต้องรักษา

ท่านมีปกติที่ทุกเวลานาที มีความดับ มีสภาพการเพิกถอนสมมุติบัญญัติ
จากสิ่งที่ผ่านกระทบเข้ามาทาง อายตนะได้อย่างเป็นปกติ ท่านมีปกติที่
ปฏิฆสัญญา และรูปสัญญาดับ ในทุกอายตนะสัมผัส การเห็นสิ่งใดผ่านดวงตา
มันจะเป็นสภาพการรู้ ที่มีสภาพความดับ ซ้อนอยู่ด้วยกัน

สมาธิท่านไม่ต้องเข้าไม่ต้องออก ในปกติชีวิตของท่านที่ ปฏิฆสัญญา รูปสัญญา
ดับอยู่อย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้ จิตมีสภาพที่ว่าง และละเอียดสูง จนกระแสของ
อุเบกขาก่อตัว และทรงตัวในทุกเวลานาที อย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้องกระทำ

อุเบกขาตามธรรมชาติของท่านเป็นอุเบกขา ที่ไม่ใช่อุเบกขาของฌาณ4 เพราะมันประณีตกว่า
แต่หากท่านต้องการเข้าฌาณ4 ท่านก็สามารถทำได้ง่ายๆ


ท่านกล่าวว่าผู้สิ้นตัณหา จนจิตอยู่ในสภาพ เป็นเจโตวิมุติ
จะมีสิ่งเหมือนกัน ชนิดที่ไม่อาจแตกต่างกันได้ คือ


ความดับ ซึ่งจะปรากฏอย่างธรรมชาติผ่านอายตนะทั้งหก
ความดับชนิดนี้เกิดจากความสิ้นตัณหา สิ้นตัณหาแล้ว จิตจะคลายปล่อย
อย่างถึงที่สุด จนทำให้ผัสสะนั้นขาดลง เหลือเพียงการรู้เหมือนสักว่ารู้
จิตจะมีความดับ ระงับ สังขาร ทรงตัวตลอดเวลานาที อย่างเป็นธรรมชาติ

เป็นความดับที่ซ้อนอยู่ในส่วนลึก ซ้อนอยู่ทุกการรับรู้

อีกส่วนหนึ่งคือสมาธิ ใครที่สิ้นตัณหา ถึงแม้ว่าจะไม่เคยได้ฌาณ4 มาก่อน
แต่เมื่อสิ้นตัณหาแล้ว จิตจะมีความว่าง ในระดับระงับการทำงานของนามรูป
ได้อย่างเป็นธรรมชาติ และเป็นธรรมดา

ความว่างและระงับขนาดนี้ส่งผลให้จิต มีสมาธิที่สมบูรณ์ เหมือนกระแสน้ำ
ที่ไหลหนุนเนื่องกันอยู่ โดยไม่มีขาดตอน และไม่ต้องกระทำ ไม่ต้องรักษา
ไม่อาจที่จะเสื่อมไปได้ ท่านเรียกสมาธิชนิดนี้ว่า โลกุตรสมาธิ
สมาธิที่มีนิพพานเป็นอารมณ์

มีอีกมากมายที่ผมได้ เข้าไปใกล้ชิด และท่านเป็นแค่พระธรรมดา
อยู่สำนักสงฆ์เล็กๆไร้คนสนใจ และท่านก็ไม่ได้ทำให้ใครสนใจ
จึงยากที่จะมีใครได้รู้จักท่าน ตอนนี้ท่านจากไปนานแล้ว
ผมจึงมีแค่อดีต เก็บไว้เป็นกำลังใจ และเป็นเครื่องตรวจทานตัวเอง

ขอเล่าเพียงคร่าวๆเท่านี้ และหวังว่าคุณจะไม่ถามผมต่อ


:b21: :b21: :b21: :b21: :b21:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 มิ.ย. 2009, 20:31 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 ก.พ. 2009, 04:12
โพสต์: 1067


 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณบัวศกล
ได้อ่านรู้สึกเต็มอิ่มกับสาระจริง ๆค่ะ :b8:

.....................................................
...นฺตถิตัณหา สมานที...
ห้วงน้ำใหญ่โต เสมอด้วยตัณหาไม่มี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 มิ.ย. 2009, 01:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5977

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
สวัสดีครับ มีครั้งหนึ่งเคยได้ไปฟังธรรมจากพระอาจารย์ท่านหนึ่ง
ท่านเทศน์จบ ก็มีคำถามเบาๆ ถามพวกเราทั้งหลายว่า

มีชายคนหนึ่งวิ่งหนีเสือหิวโซทั้งฝูง ตรงมายังหน้าผาโดยไม่รู้ทิศทาง
พอมาถึงก็เห็นต้นไม้ใหญ่ริมผาแผ่กิ่งสยายเกือบถึงฝั่งตรงข้าม

และด้วยความรีบเขาจึงกระโดดคว้าจับเถาวัลย์ เพื่อดีดตัวไปฝั่งตรงข้าม
ที่อยู่ไม่ไกล

ขณะที่เขากำลังจะโยนตัวข้ามไปอีกฝั่ง สายตาก็มองเห็นสิงโต
ฝูงใหญ่ กำลังจ้อง และเดินตรงเข้ามายังริมผาอีกฝั่งหนึ่ง

ชายคนนั้นจึงมองลงไปทางด้านล่าง ก็มองเห็นบึงน้ำใหญ่
และมีจรเข้ฝูงใหญ่ กำลังส่งสายตา อ้าปากรอเขาอยู่

ชายคนนั้นจึงคิดจะไต่เถาวัลย์ขึ้นไปพักหลบบนต้นไม้ใหญ่
แต่พอเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นงูเหลือมขนาดยักษ์ กำลัง
ค่อยๆเลื้อย แลบลิ้น ไต่เถาวัลย์ลงมา

ขณะที่เขากำลังมีภัยรุมล้อมอยู่รอบด้าน เขาก็รู้สึกถึง
เถาวัลย์ที่เขาเกาะกำลังจะขาด


คำถามจึงมีอยู่ว่าหากคุณเป็นชายหนุ่มคนนั้น
และกำลังห้อยตัวอยู่อย่างนั้น คุณจะทำยังไง

ฝั่งหนึ่งก็เสือ ฝั่งหนึ่งก็สิงโต
ด้านล่างจรเข้ ข้างบนก็งูเหลือมยักษ์
และเถาวัลย์ ก็กำลังจะขาด

ขอบคุณมากครับ :b16: :b16: :b16:



สวัสดียามดึกค่ะ :b8:

เห็นกระทู้ยาวดี .. เลยมาช่วยเสริมความยาวให้ยาวต่อไปอีกค่ะ ...

กับคำถามที่ถามมา .. ถ้าอยู่ในสภาวะเช่นนั้น ... ห้อยต่องแต่ง .. เถาวัลย์กำลังจะขาด ..

งูกำลังเลื้อยลงมา .. ไม่รู้นะ .. น้ำอาจจะมองต่างมุมจากคนอื่นๆ ..

มองว่า .. เข้าหาสิ่งที่ใกล้ตัวที่สุด .. คือ ต้นไม้ค่ะ ...

กระโดดหาต้นไม้หรือกิ่งไม้ก่อน ... แล้วไถลตัวลงไป ...

อย่างน้อยไม่งูก็เราต้องตกเป็นเหยื่อของจระเข้ ..

ทางอื่นๆไม่สนใจค่ะ ไกลเกินไป แถมเถาวัลย์กำลังจะขาดด้วย ..

ต้นไม้นี่แหละ เป้าหมายใกล้ที่สุด .. อาจจะถลอกปลอกเปลือกไปบ้าง ..

แต่มองเห็นหนทางที่รอดมากกว่าเสียชีวิตค่ะ :b16:

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 มิ.ย. 2009, 19:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 เม.ย. 2009, 19:55
โพสต์: 548

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
มีอีกมากมายที่ผมได้ เข้าไปใกล้ชิด และท่านเป็นแค่พระธรรมดา
อยู่สำนักสงฆ์เล็กๆไร้คนสนใจ และท่านก็ไม่ได้ทำให้ใครสนใจ
จึงยากที่จะมีใครได้รู้จักท่าน ตอนนี้ท่านจากไปนานแล้ว
ผมจึงมีแค่อดีต เก็บไว้เป็นกำลังใจ และเป็นเครื่องตรวจทานตัวเอง

ขอเล่าเพียงคร่าวๆเท่านี้ และหวังว่าคุณจะไม่ถามผมต่อ
:b21: :b21: :b21: :b21: :b21:


จริง ๆ เมื่อเช้าเข้ามาแอบถามต่อแล้วล่ะ แต่ดัน post ไม่ขึ้น หลุดกระจายหายไปเลย...

น่าอิจฉาจัง...ที่คุณมีต้นแบบดี ๆ เก็บไว้เป็นกำลังใจ...
ไว้คอยสอบทานตัวเอง... :b20: :b20: :b20:

ขนาดเป็นสำนักสงฆ์เล็ก ๆ ไร้คนสนใจ คุณก็ยังไปพบ...

ทำอย่างกะว่าการที่เราจะหาใครสักคนพบนี่เป็นเรื่องง่ายดาย...
ยอมรับว่าผมชอบเวลาที่คุณคุยถึงท่าน...
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้อ่าน...แม้กระทั่งครั้งนี้...
ฝากขอบคุณท่านแทนผมด้วย...
เพราะท่านเป็นต้นแบบที่ดี...ให้กับเพื่อนผม...
ทำให้ผมพลอยมีโอกาสพบเพื่อนดี ๆ ไปด้วย...

:b44: :b44: :b44:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มิ.ย. 2009, 14:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 เม.ย. 2009, 19:55
โพสต์: 548

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เพื่อนรัก... :b12: :b12: :b12: ของผม....
ทุกครั้งที่เพื่อนเข้ามาอ่านกระทู้นี้...เพื่อนเจอคำตอบใหม่ ๆ อะไรบ้างรึเปล่า...
อยากรู้...

:b13: :b13: :b13:

:b38: :b38: :b38:

ผมชอบค้นพบสิ่งใหม่ ๆ ในปัจจุบัน...
แล้วท่านล่ะ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มิ.ย. 2009, 17:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ทุกครั้งที่ผมเข้ามาในกระทู้นี้ ผมไม่เจอคำตอบใหม่ๆทุกครั้งไป
เว้นเสียแต่ว่า ครั้งไหนมีท่านใหม่ๆเข้ามาตอบและตอบออกมาเป็นแนวใหม่
ผมจึงค่อยได้เจอ คำตอบใหม่ๆ จากท่านใหม่ ที่มาตอบใหม่



สำหรับผมแล้วหวังจะได้เจอสิ่งเก่าๆ อยู่ทุกลมหายใจ
ตลอดที่ผ่านมา.............ก็ล้วนเจอแต่สิ่งเก่าๆที่ตนยังไม่เคยเจอมาก่อน
ไม่เคยรู้มาก่อน .......

เป็นสิ่งเก่า ที่มีอยู่ก่อนแล้ว มีอยู่เดิมแล้ว ทรงอยู่ของมันอยู่แล้ว

บางเรื่องราวก็เป็นสิ่งเก่า ที่ถูกเปิดเผยแล้ว ถูกค้นพบแล้ว
บางเรื่องราว ก็เป็นสิ่งเก่า ที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผย และดูเหมือนประหนึ่งว่า
ยังเป็นสิ่งลึกลับ แปลกใหม่............แต่ที่จริงแล้ว
มันก็ยังคือสิ่งเก่า เพียงแต่เราเพิ่งได้ พบเป็นคราแรก ซึ่งก็อาจมีคนอื่นๆที่เคยพบ
มาแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คน

ทุกวันนี้ผมกำลังสะกดรอย เพื่อตามหาเส้นทางเก่า
เรื่องราวเก่าๆ บทธรรมแท้ฉบับเก่า เช่นเมื่อครั้งที่พระองค์ทรงนำมาเปิดเผย


หวังว่าผมจะไม่เดินหลงทาง และคลาดจากเส้นทางเก่า
เพื่อตามหาธรรมะบทเก่า ได้เข้าถึงพระพุทธเจ้าองค์เก่า


ที่สำคัญ หวังว่าสหายเก่า จะนิยมของเก่าๆเช่นเดียวกับผม


ขอโทษทีที่ไม่ตอบตามทางเก่าๆ เพราะกลัวสหายจะดักทางได้


:b12: :b12: :b12: :b12: :b12:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มิ.ย. 2009, 01:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ขอตอบตามสติปัญญาที่มีติ๊ดหนึ่งนะค่ะ
อาจจะช้าไปนิด เพิ่งมีโอกาสเข้ามาเยี่ยม
ถ้าเป็นตัวเอง ไปทางไหนก็ไม่รอดแน่ ขอเอาอารมณ์นะขณะนั้น ไม่เดินหน้า ไม่ถอยหลัง ไม่เหวี่ยงตัวไปทางไหนทั้งนั้น อยู่ตรงนั้น ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปเอง จะตกลงไปที่เหวข้างล่าง หรืองูเหลือมจะข้ามทัน ปล่อยทุกอย่าง แล้วอธิษฐานจิตว่าไม่ว่าจะเป็นอาหารอันโอชะของผู้ใด ขอโมทนาในความสุขของผุ้นั้น และอโหสิกรรมกัน อย่าได้มีเวรแก่กันและกันอีกเลย สาธุ สาธุ สาธุ
:b41: :b41: :b42: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มิ.ย. 2009, 08:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 เม.ย. 2009, 19:55
โพสต์: 548

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


บัวศกล เขียน:
ที่สำคัญ หวังว่าสหายเก่า จะนิยมของเก่าๆเช่นเดียวกับผม


เก่า ๆ เก่าขนาดไหนน๊อ....
ถ้าของเก่า ๆ ของผมในบ้านผมมีสมบัติอยู่ชิ้นนึง...
ตอนที่ขุดได้มา...เขาบอกว่ามันคือไข่ไดโนเสาร์ที่กลายเป็นหิน...ง่ะ
กำลังคิดสัปดนอยู่ว่า...ถ้าหาผมลองเอามานอนกกดู...มันจะฟักรึเปล่า...ก๊าก ก๊าก ก๊าก

:b18: :b18: :b18:

อ้างคำพูด:
ขอโทษทีที่ไม่ตอบตามทางเก่าๆ เพราะกลัวสหายจะดักทางได้


:b9: :b9: :b9:

ท่าน Nud จะชอบมาแอบดูเขาไปทำไม...
ท่านเองก็คุยได้นี่...ถ้าชอบคนหัวโบราณอย่างท่านบัวศกลนะ
ผมรู้สึกว่าคุณจะแอบรักเขาอยู่ในใจน่ะ...ตามอนุโมทนา เพื่อนผมจัง...
เฮ้อ...อิ อิ อิ...

:b20: :b20: :b20:
:b32: :b32: :b32:

เอ่อ...คำถามนี้ ถึงแม้ว่าอายเพื่อน แต่ก็อดไม่ได้ที่อยากจะรู้ ใจเพื่อน
"นายว่า...ข้าซาดิสม์ไปรึเปล่า...?"
:b13: :b13:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มิ.ย. 2009, 20:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 เม.ย. 2009, 19:25
โพสต์: 579

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คงเป็นเพราะ จิตใจมันอ่อนโยนเกินปกติไปหน่อย

การแสดงออกจึงดูจะพยายามให้มัน มุทะลุ และแข็งกระด้างเพื่อบัง
หน้าตาที่แท้จริงของจิตเอาไว้ ไม่ให้ใครแกะรอย

ผู้มีใจอ่อนโยน บางครั้งดูเหมือนอ่อนไหว จนบางครั้งดูเหมือนอ่อนแอ
แต่ที่จริงแล้ว มันคือธาตุแท้แห่งอุปนิสัยชนิดหนึ่ง

ถ้านิสัยมีธาตุแท้ของคนตรง มีธาตุแท้ของคนดี และมีอุปนิสัยทางปัญญาอยู่มาก
นิสัยจิตก็จะเหมือนเด็กๆ ที่บริสุทธิ์อ่อนโยน
และจะยิ่งบริสุทธิ์อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆเมื่อมีธรรมที่สูงขึ้น

ธาตุแท้แห่งนิสัยจะถูกชะล้าง ให้ยิ่งสะอาดบริสุทธิ์อ่อนโยนเหมือนเช่นเด็กผู้ไร้เดียงสา
แต่ภูมิแห่งสติปัญญา พลังตบะ ความแ็ข็งแกร่ง และความรอบคอบเจนจัดต่อโลก
ที่มีอยู่บนความบริสุทธิ์อ่อนโยนนั้น กลับสมบูรณ์เปี่ยมล้นเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ
จนเหมือนเฒ่าชราผู้คร่ำโลก .............เป็นเฒ่าชรา ที่มีจิตส่วนในคล้ายเด็กน้อย


คุณถึงแม้จะยังไม่ขนาดเฒ่าทารก แต่ผมว่าอนาคตอันนานไกล
คุณไม่กลายเป็นเฒ่าทารกก็ใกล้เคียง


:b30: :b30: :b30: :b30: :b30:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 117 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 41 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร