มีใครเคยไปปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกายใหมคะ ดิฉันเองไม่เคยไปค่ะ แต่เคยดูทางเคเบิ้ล เกี่ยวกับการทำบุญกับทางวัด เช่นการสร้างเจดีย์ การบริจาคทานต่างๆ ว่าจะได้ผลตอบแทนในชาติหน้า ตามแต่บุญ(จำนวนเงิน) ที่ทำ http://www.liveinbangkok.com/forum/inde ... pic=5179.0
ไม่ทราบว่าพระพุทธเจ้าท่านสอนไว้อย่างนั้นจริง หรือเป็นความงมงายคะ

ผู้ที่ศึกษาธรรมะจริง ๆ จะเข้าใจตรงนี้ได้ด้วย
ปัญญาของตัวเองค่ะ บุญคือความสุข เมื่อใดใจมีความสุข
เมื่อนั้นมีบุญ การทำสิ่งใด ๆ ก็ตาม เป็นไปเพื่อเป็น
การมีตัวตนทั้งสิ้น แต่ในเมื่อเรายังไม่ถึงการละการมีีตัวตน
การทำบุญก็ดีกว่าการทำบาป และต้องศึกษาเรื่อง
การทำบุญ ให้เข้าใจว่า ทำบุญอย่างไรให้ได้บุญด้วยค่ะ
(เท่าที่เข้าไปดู บอกได้คำเดียวว่าน่าเป็นห่วงค่ะ)

อนุโมทนาสาธุค่ะ

การให้ทานที่ไม่หวังผลตอบแทน
ผมว่าการให้แบบนั้นมีความสุขมากกว่า
มากกว่าการให้แล้วหวังผลตอบแทน
ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า จริงไหมครับ

"จิตที่คิดจะให้ มีความสุขกว่าจิตที่คิดจะรับ"




"จงคิดก่อนทำ"

อาหารเป็นเหตุ...

แนะนำให้อ่านกระทู้นี้ครับ

จากหนังสือ "กรณีธรรมกาย" โดย พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต)

http://www.pantip.com/cafe/religious/to ... 05357.html

เป็นคำสอนที่ผิดครับ การทำบุญมี๑๐อย่างเรียกว่า
บุญยกิริยาวัตถุ ๑๐ มีเพียงข้อเดียวที่ต้องใช้ทรัพย์ในการทำบุญ ที่เหลือทั้งหมด แม้ไม่มีเงินเลยก็ทำบุญได้ ดูรายละเอียดข้างล่าง

ขอแนะนำ ให้คุณเจริญบุญข้อ๑๐ ก่อนเพื่อความมีปัญญา แล้วจะสามารถเจริญกุศลข้ออื่นๆได้อย่างถูกต้อง เหมาะสม และไม่ถูกใครๆหลอกลวงได้ง่ายๆ


สรุปบุญกิริยาวัตถุ ๑0

๑. ทาน ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการสร้างทานนั้น
๒. มีเจตนา ๔ ในการทำทานนั้น คือ
๑. เจตนาก่อนที่จะทำทานนั้น
๒. เจตนาขณะที่กำลังทำทานนั้น
๓. เจตนาขณะที่ทำทานนั้นเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาที่ทำทานนั้นเสร็จไปแล้วเป็นเวลานาน
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. องค์ทานที่จะทำนั้นต้องได้มาด้วยความบริสุทธิ์
๕. องค์ทานนั้นต้องมีประโยชน์กับปฏิคาหกหรือผู้รับ
๖. ปฏิคาหกหรือผู้รับต้องเป็นบุคคลที่สมควร ( มีคุณธรรมสูงสุด คืออริยบุคคล ต่ำสุด คือผู้มีนิจศีล)
ผลของ ทาน
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
มีกินมีใช้ด้วยวคามอุดมสมบูรณ์ตามฐานะ

๒ ศีลที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะรักษาศีลอันถูกต้อง
๒. มีเจตนา ๔ ในการรักษาศีลนั้น คือ
๑. เจตนาก่อนที่จะรักษาศีล
๒. เจตนาขณะที่กำลังอยู่ในศีล
๓. เจตนาที่พ้นจากศีลใหม่ๆ
๔. เจตนาที่พ้นจากศีลนานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. ศีลแต่ละตัวจะต้องมีคุณสมบัติครบถ้วนไม่ขาดตกบกพร่อง
๕. ประเภทของศีลอย่างหยาบๆมีดังนี้คือ
๑. นิจศีล หมายถึง ศีลที่ติดอยู่ตลอดไปโดยไม่ละทิ้ง และมีความถูกต้องครบถ้วน
๒. อุโบสถศีล หมายถึง ศีล ๒ อันได้แก่
๑. ปาฏิโมกขสังวร คือ ศีลทั้ง ๘ ตัว จะต้องมีครบถ้วนไม่บกพร่อง
๒. ภาวนา คือ ในขณะที่รักษาศีลอยู่นั้นจะต้องมีการภาวนาในอนุสสติ ๕ ให้เกิดขึ้น
ตลอดเวลาที่รักษาศีล คือ พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ เทวตานุสสติ
๓. วิสุทธิศีล หมายถึง ศีล ๔ อันได้แก่
๑. ปาฏิโมกขสังวร คือ ศีลที่รักษามีกี่ตัวจะต้องครบถ้วนสมบูรณ์
๒. อินทรีย์สังวร คือ การสำรวมทางทวาร ๖ อยู่ในความเป็นอุเบกขา
๓. อาชีวสังวร คือ การเลี้ยงชีวิตโดยชอบ ภิกษุได้แก่การบิณฑบาต ถ้าเป็นคฤหัสถ์จะ
ต้องเป็นสัมมาอาชีวะ
๔. ปัจจยสังวร คือ การกินอาหารต้องพิจารณาว่ากินเพื่อดำรงชีวิตอยู่ การแต่งกายต้อง
พิจารณาว่าแต่งกายเพื่อป้องกันอุณหภูมิร้อนเย็น และป้องกันความอุจาดลามก ที่อยู่อาศัยจะต้อง
พิจารณาว่าเพื่อป้องกันแดดป้องกันฝน การกินยารักษาโรคต้องพิจารณาว่าเพื่อบำบัดทุกขเวทนา
ให้ลดน้อยถอยลง จะได้ทำคุณงามความดีให้เกิดขึ้นได้
ผลของ ศีล
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
มีคนเคารพนับถือมีความสุขสบาย

๓ ภาวนาที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะสร้างภาวนาให้เกิดขึ้น
๒. มีเจตนา ๔ ในการภาวนานั้น คือ
๑. เจตนาก่อนภาวนา
๒. เจตนาขณะกำลังภาวนา
๓. เจตนาเมื่อภาวนาเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาเมื่อภาวนาเสร็จไปนานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. ภาวนาอันถูกต้องในพระธรรมของพุทธศาสนา
๕. มีความรู้ความหมายของบทบริกรรมภาวนานั้นว่ามีความหมายประการใดแล้วโน้มจิตตามไป
ผลของ ภาวนา
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. มีจิตใจไม่วุ่นวาย
๒. การดำรงชีวิตมีสุข

๔. การเคารพบุคคลที่ควรเคารพหรือการอ่อนน้อมถ่อมตนที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในบุคคลผู้นั้น
๒. มีเจตนา ๔ ในการเคารพหรือการอ่อนน้อมถ่อมตน คือ
๑. เจตนาก่อนทำ
๒. เจตนาขณะกำลังทำ
๓. เจตนาเมื่อทำเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาเมื่อทำเสร็จแล้วเป็นเวลานาน
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. บุคคลผู้นั้นมีคุณสมบัติอันดีทางโลกหรือทางธรรมอันถูกต้อง
๕. เคารพโดยการอนุโมทนาในคุณงามความดีในทางโลกหรือทางธรรมอันถูกต้องของผู้นั้น
ผลของ เคารพบุคคลที่ควรเคารพ
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
มีคนเคารพนับถือยอมรับเป็นผู้นำของเขา

๕. ขวนขวายในกิจที่ชอบที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องในการที่จะขวนขวายในกิจที่ชอบ
๒. มีเจตนา ๔ ในการขวนขวายในกิจที่ชอบนั้น คือ
๑. เจตนาก่อนทำการขวนขวายในกิจที่ชอบ
๒. เจตนาขณะทำการขวนขวายในกิจที่ชอบ
๓. เจตนาที่ขวนขวายในกิจที่ชอบเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนที่ขวนขวายในกิจที่ชอบเสร็จแล้วนาน
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. การกระทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นต่อส่วนรวมโดยไม่เดือดร้อนแก่ผู้ใด เช่น การทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
ผลของ ขวนขวายในกิจที่ชอบ
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. ดำรงชีวิตด้วยความปลอดโปร่ง
๒. มีคนช่วยเหลือและสนับสนุนในกิจการที่กระทำในชีวิต

๖. การแผ่กุศลผลบุญ ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่จะให้ความเอื้อเฟื้อความสุขความสบายแก่ผู้อื่น
๒. มีเจตนา ๔ ในการที่จะแผ่กุศลผลบุญนั้น คือ
๑. เจตนาก่อนที่จะแผ่กุศลผลบุญนั้น
๒. เจตนาขณะที่กำลังแผ่กุศลผลบุญนั้น
๓. เจตนาที่แผ่กุศลผลบุญนั้นเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาที่ได้แผ่กุศลผลบุญนั้นเสร็จนานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. ตนได้สร้างกุศลอันถูกต้องให้เกิดขึ้นแล้ว อันได้แก่ กามาวจรกุศล รูปาวจรกุศล อรูปาวจรกุศล โลกุตตรกุศล อันถูกต้องในพระพุทธศาสนา
๕. การแผ่กุศลเสร็จแล้ว ควรจะได้ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ทั้งนี้เพราะผู้นั้นอาจเคยเป็น เจ้าเวรนายกรรมมาแต่ก่อนก็ได้
๖. ระบุผู้ที่ควรแก่การแผ่กุศลนั้นด้วยเจตนาอันมั่นคง และสมควรแก่ฐานะที่เราจะแผ่กุศลผลบุญให้แก่เขา หรือสมควรแก่ฐานะของผู้รับจะได้รับหรือไม่
ผลของ แผ่กุศลผลบุญ
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. มีผู้ยกย่องสรรเสริญ
๒. มีกินมีใช้อันสมควรแก่ฐานะ
๓. มีผู้เสียสละให้แก่ตน

๗. การอนุโมทนาบุญที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่ผู้นั้นกระทำคุณงามความดีอันถูกต้องในทางโลกหรือทางธรรม
๒. มีเจตนา ๔ ในการอนุโมทนาคุณงามความดีของผู้นั้น คือ
๑. เจตนาก่อนที่จะอนุโมทนา
๒. เจตนาขณะที่กำลังอนุโมทนา
๓. เจตนาขณะที่อนุโมทนาเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาขณะที่อนุโมทนาเสร็จเป็นเวลานานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. รู้ว่าผู้นั้นกระทำโดยถูกต้องทั้งในทางโลกหรือทางธรรมเพื่อเป็นการสืบต่อ ๓ สถาบัน คือ ประเทศชาติ พระพุทธศาสนา องค์พระมหากษัตริย์ โดยไม่หวังประโยชน์ใดๆ ทั้งทางตรงและทางอ้อม
๕. อนุโมทนาคุณงามความดี หรือมีความยินดีต่อการกระทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมโดยไม่
เบียดเบียนหรือหวังผลแต่ประการใดๆ เลย
ผลของ การอนุโมทนาบุญ
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. มีผู้สรรเสริญ
๒. ดำเนินชีวิตโดยความถูกต้อง

๘. การฟังธรรม ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องที่ได้ฟังธรรมในพระพุทธศาสนา
๒. มีเจตนา ๔ ในการฟังธรรมนั้น คือ
๑. เจตนาก่อนที่จะฟัง
๒. เจตนาขณะที่กำลังฟังธรรม
๓. เจตนาที่ฟังธรรมเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาที่ฟังธรรมเสร็จนานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. ตั้งใจฟังด้วยความเคารพในธรรมของพุทธศาสนาและพยายามจดจำไว้
๕. เมื่อฟังแล้วพิจารณากลั่นกรองด้วยเหตุด้วยผล และพิจารณาว่าธรรมนั้นสมควรแก่ฐานะ
ของตัวเราที่จะประพฤติปฏิบัติได้หรือไม่
๖. เมื่อมีข้อสงสัยก็สนทนาไต่ถามเพื่อทำความเข้าใจอันถูกต้อง
๗. ประพฤติปฏิบัติธรรมที่ได้ฟังให้ถูกต้องตามควรแก่ฐานะ คือ การสืบต่อพระพุทธศาสนา
นั่นเอง
ผลของ การฟังธรรม
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องต่างๆ ที่คนอื่นรู้ได้ยากแต่ตนรู้ได้โดยง่าย

๙. การให้ธรรมเป็นทาน ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องเพื่อดำรงไว้ซึ่งพุทธศาสนา
๒. มีเจตนา ๔ ในการที่ให้ธรรมอันสมควร คือ
๑. เจตนาก่อนให้ธรรม
๒. เจตนากำลังให้ธรรม
๓. เจตนาที่ให้ธรรมเสร็จแล้วใหม่ๆ
๔. เจตนาที่ให้ธรรมเสร็จนานแล้ว
๓. มีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่งใน ๘ ดวงในเจตนา ๔
๔. เป็นธรรมในพระพุทธศาสนาอันถูกต้อง
๕. ธรรมที่ให้นั้นเป็นธรรมที่เหมาะสมและเป็นประโยชน์แก่ผู้ฟังที่จะนำไปประพฤติปฏิบัติ
๖. ชี้แจงให้ผู้ฟังมีความเข้าใจ สามารถนำไปประพฤติปฏิบัติได้โดยถูกต้องตามฐานะ
ผลของ การให้ธรรมเป็นทาน
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. มีปัญญาเฉลียวฉลาด
๒. เข้าถึงธรรมอันถูกต้องได้โดยง่าย
๓. มีกินมีใช้อันสมควรแก่ฐานะ
๔. มีผู้เคารพนับถือ
๕. ดำเนินชีวิตไปด้วยความถูกต้อง

๑0. ทิฏฐุชุกรรม ( การทำความเห็นให้ถูก ) ที่จะให้ผลเกิดย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้ คือ
๑. มีศรัทธาอันถูกต้องโดยเชื่อพระธรรมในพุทธศาสนาแต่ละเรื่องและขั้นตอนในการที่กระทำ
สิ่งนั้นๆ ให้ถูกต้อง
๒. จะต้องมีการค้นคว้าในพระธรรมคำสอนอันถูกต้อง
๓. จะต้องมีการประพฤติธรรมปฏิบัติธรรมอันสมควรแก่ธรรมและผลเกิดขึ้นแล้วจึงจะสามารถรู้ได้ว่าอย่าง
ใดผิดอย่างใดถูก
๔. ต้องใช้สติและปัญญาประกอบด้วยเหตุและผลแต่ละขั้นละตอน
๕. ในเรื่องแต่ละเรื่องจะต้องพิจารณาด้วยเหตุและผลด้วยจิตเป็นอุเบกขา ทั้งในเรื่องดีและ
เรื่องชั่ว
๖. สิ่งที่ถูกต้องตามพระธรรมคำสอนนั่นก็คือ " ละความชั่ว ทำแต่ความดี "
๗. เมื่อการทำความเห็นให้ถูกต้องแล้ว จะกระทำในสิ่งอันถูกต้องนั้นจะต้อง ประกอบด้วยเจตนา
๔ อันมีจิตเป็นมหากุศลดวงใดดวงหนึ่ง ใน ๘ ดวง
ผลของ ทิฏฐุชุกรรม
ปฏิสนธิกาล คือ กามสุคติภูมิ อันได้แก่ ความเป็นมนุษย์ และเทวดา ๕ ชั้น ( เว้นเทวดาชั้นดุสิต )
ปวัตติกาล
๑. มีสติปัญญาอันว่องไว
๒. มีความคิดความเห็นอันถูกต้องทั้งในทางโลกและทางธรรม

http://www.geocities.com/southbeach/terrace/4587/10good.htm

แฮ่วเลยครับ การทำบุญทำได้หลายอย่างครับ ขอแค่ตัวเองสบายใจ ไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน หรืออาจจะทำให้ตัวเองหรือคนอื่นมีชีวิตที่ดีขึ้นมีความสะดวกขึ้นก็คือการทำความดีครับ ไม่มีการแบ่งประเภทหรอกครับ

k จขกท. ขึ้นชื่อว่าบุญทำได้หลายแบบ หลายประเภท เยอะแยะไปหมด ชื่อว่าทำไปแล้วสบาย ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน.... พูดถึงในเรื่องการทำทาน ถือเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ธรรมทานจัดว่าเป็นทานชั้นเลิศที่แทบจะนับได้ว่าได้มหาอานิสงส์อันสูงสุด แต่สูงกว่าธรรมทานนั้นยังมีอภัยทาน ซึ่งหากใครมีแล้วย่อมทำให้บารมี และคุณธรรมอื่นๆบริบูรณ์ไปด้วยเป็นอานิสงส์อันมหาศาล

บุญกิริยาวัตถุ ๑0 ซึ่ง K dd กล่าวไว้และเน้นอย่างละเอียดทุกๆครั้งเพื่อให้ผู้อ่านๆเป็นแนวทางให้ศึกษาและปฏิบัตินั้น(รู้สึกครั้งนี้จะโพสท์ไว้ละเอียดจริงๆ) จะย่อให้ง่ายเข้าก็คือ ทาน ศีล ภาวนา นั่นเองหรือจะเรียกให้ดีว่า ทานมัย ศีลมัย ภาวนามัย ก็ได้

ทานที่เราทำนอกจากมีทานธรรมดา ก็ยังมีทานที่เป็นมหากุศล เช่นบริจาคเงินในการสร้างรพ. บริจาคทานเพื่อรพ.พระสงฆ์อาพาธ ทำบุญโลงศพให้กับศพที่ยากไร้ สร้างถนนหนทางเข้าหมู่บ้าน ขุดบ่อหรือสระประจำหมู่บ้าน สร้างโรงเรียน ทำบุญสร้างศาลาการเปรียญ สร้างเจดีย์ โบสถ์ ศาลา หรือเพื่อทำนุบำรุงศาสนสถาน ล้วนจัดเป็นทานที่ทำเพื่อส่วนรวมเพื่อสาธารณะให้คนส่วนมากได้ใช้ประโยชน์ร่วมกัน ย่อมได้รับผลแห่งอานิสงส์มากกว่าทานทั่วไปหลายเท่า

จุดมุ่งหมายของการทำบุญ จริงๆก็เพื่อเสียสละเพื่อประโยชน์ส่วนร่วม เพื่อให้ได้มีกินมีใช้ร่วมกัน เสียสละความไม่ดีออกจากจิตใจ เพราะผู้ทำบุญย่อมถือว่าเป็นผู้ให้ให้สิ่งที่ดีและเหมาะสมแก่พระ คน และสัตว์ รวมไปถึงสิ่งที่มองไม่เห็นเช่นวิญญาณ และขณะเดียวกัน การทำบุญก็เป็นก็ทำให้เราผุ้ให้สบายใจ เกิดบุญเมื่อได้ทำไปแล้ว และลดความตระหนี่ความโลภในทรัพย์สมบัติที่เรามีอยู่

" ชาวพุทธย่อมไม่แบ่งแยกเสื้อเหลือง-เสื้อแดง เสื้อเหลืองเสื้อแดงเป็นเพียงหมากหรือเบี้ยตัวหนึ่งบนกระดานที่กลุ่มผู้มีอำนาจ เลือกใช้สอยเพียงเพื่อเรียกร้องประโยชน์และอำนาจเดิมกลับคืนมา สีเสื้อเหล่านี้ก็คือพี่น้องชาวไทยที่เกิดมาบนแผ่นดินไทยด้วยกัน แต่หากเลือกข้างหรือถูกชักจูงด้วยสาเหตุอะไรก็แล้วแต่ ทำให้ต้องสู้รบกันเอง หรือถูกจ้างเพื่อมาต่อสู้เพียงเผื่อผลรางวัลอันแสนไม่คุ้มค่าเลยกับสิ่งได้ทำลงไป

บุญที่ได้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนเงินครับ ให้เงินมาก แต่ได้บุญน้อยกว่า ให้เงินน้อยก้มี ขึ้นอยู่กับความตระหนี่ที่ถูกชำระออกจากใจได้มากกว่ากัน และทาน ก้เป็นส่วนหนึ่ง ของการทำบุญ การแผ่เมตตาชั่วพริอบตาเดียว ยังได้บุญ มากกว่า การให้ทาน 100 หม้อ ใน3เวลา

***จิตอนุโมทนา เป็นสุขเช่นเดียวกับผู้ให้***

เมื่อเห็นผู้อื่นทำความดี พึงบังเกิดใจยินดีและศรัทธา จงอย่าได้บังเกิดจิตริษยา
เพราะการบังเกิดใจยินดี(มุทิตาจิต) นั้นก็คือกุศลปัจจัยอันนำมาซึ่งวาสนา แต่การบังเกิดใจริษยาคือการสร้างกรรม
เมื่อเราเห็นผู้อื่นสร้างกุศล ยิ่งจะต้องเข้าช่วยเหลือตามกำลัง ตามฐานะของตน แล้วกล่าวชมเชยยกย่อง การกระทำที่ดีงามของเขาและข้อดีด้วยความจริงใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนยากจน พึงเรียนรู้พุทธวิธีเช่นนี้ เพราะคนจนขัดสนเงินทองที่จะนำมาบริจาค
ดังนั้นเมื่อเห็นผู้อื่นบริจาคก็ควรบังเกิดใจยินดี(อนุโมทนา)ดังที่ว่า มีเงินก็ออกเงิน ไม่มีเงินก็ออกแรง นอกเสียจากไม่มีกำลังเรี่ยวแรงที่จะช่วยได้ ขอเพียงบังเกิดใจยินดีและอนุโมทนา เท่านี้ก็สามารถเพิ่มพูนวาสนาบารมีได้เหลือคณานับ.

การทำบุญมีด้วยกันหลายรูปแบบ (บุญกริยาวัตถุ 10) ควรถึงพร้อมด้วยสติปัญญา และ
1.มีจิตใจเลื่อมใสศรัทธาก่อนและขณะบำเพ็ญทาน
2.หลังทำทานแล้วเราไม่มีจิตคิดเสียดาย
3.วัตถุทานนั้นบริสุทธิ์ เราไม่ได้มาด้วยการเบียดเบียนใครเขา เช่น ไปลักขโมย
4.ไม่ทำให้ตนเองหรือครอบครัวต้องได้รับความเดือดร้อน กล่าวคือไม่หลงงมงายในบุญ

วัดนี้แปลกขึ้นทุกวัน มีแหวนนางฟ้า แบบต่างๆ เคยได้ยินมา ทำบุญด้วยมาม่า ก็จะได้แหวนมาม่า มีแล้วรับประกันว่าจะไม่ตกสวรรค์