สาธุครับท่านอาจารย์คามินธรรม ในพระไตรปิฏกไม่ได้กล่าวไว้ละเอียดจริงๆครับ

เอาตามที่ผมทราบมาแล้วลองพิจารณานะครับ

ตามพระบาลีในอนมตัคคสูตร กล่าวไว้ดังนี้

“อนมตคฺโคยํ ภิกฺขเว สงฺสาโร ปุพฺพาโกฏิ น ปญฺญายติ

แปลว่า

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย จิตที่เวียนว่ายอยู่ในสังสารจักรนี้

มีอยู่ก่อนนานมาแล้ว ซึ่งผู้มีปัญญาไม่อาจตามรู้ได้
ว่ามาจากไหน? และจะไปสิ้นสุดเอาเมื่อใด.”

> ทั้งนี้แสดงว่า จิตเป็นสภาพธรรมที่มีอยู่ก่อนนานมา
แล้ว ไม่มีผู้ใดเป็นผู้สร้างขึ้น และไม่ได้เกิดจากเหตุปัจจัยใด

ธรรมชาติเดิมนั้นคือจิต มีอยู่เดิมแล้ว ไม่มีใครสร้าง

มโนปุพพังคมาธัมมา

ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นธรรมชาติถึงก่อน

จิตเป็นอมตะธาตุ

จิตเดิมนั้นบริสุทธิ์ ปภัสสร

ไม่ต้องถามว่าจิตเดิมมาจากไหนอีก

เพราะมันเป็นธรรมชาติเดิม ถ้ามันถูกสร้างจากนั้น จากนี้อีกมันก็ไม่ใช่ธรรมชาติเดิมแล้ว

จิตไม่มีติดๆดับๆเหมือนหลอดไฟ

ที่ดับๆติดๆคืออารมณ์ของจิต

“สราคํ วา จิตฺตํ สราคํ จิตฺตนฺติ ปชานาติ,
วีตราคํ วา จิตฺตํ วีตราคํ จิตฺตนฺติ ปชานาติ

แปลว่า

เมื่อราคะเกิดขึ้นที่จิต ก็รู้ชัดว่าราคะเกิดขึ้นที่จิต
เมื่อราคะหายไปจากจิต ก็รู้ชัดว่าราคะหายไปจากจิต”

ทั้งนี้แสดงว่า เมื่อมีกิเลสอย่างใดเกิดขึ้นก็รู้ (ในที่นี้
คือ ราคะ) เมื่อกิเลสอย่างนั้นๆ ดับไปก็รู้ อะไรเกิดขึ้นก็รู้
อะไรดับไปก็รู้ สิ่งที่เกิดดับนั้น ไม่ใช่จิตแน่นอน จิตไม่มี
การเกิดดับ แต่จิตทรงไว้ซึ่ง “ความรู้” ตลอดเวลา.

จิตเป็นสภาพรู้

รู้อารมณ์ที่เกิด ที่ดับนั่นเอง

ถ้าจิตติดๆดับๆแล้วจะรู้อารมณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างไร

จิตมีอานุภาพมาก อาจกล่าวได้ว่า

ทุกสรรพสิ่งในโลก หรือจักรวาลล้วนเกิดขึ้นจากอำนาจของจิต


จิตเป็นสภาพธรรมที่ไม่ได้ดับตายหาย
สูญไปไหน

“จิตฺเตน นิยติโลโก, จิตฺเตน ปริกสฺสติ,
จิตฺตสฺส เอก ธมฺมสฺส สพฺเพว วสมนฺวคู แปลว่า

โลกย่อมหมุนไปตามจิต
ธรรมทั้งปวงย่อมขึ้นแก่ธรรมอันเดียว คือ จิต เท่านั้น”.

ทั้งนี้ย่อมแสดงว่า จิตเป็นหลักเป็นประธานของธรรม
ทั้งปวง(ธรรมทั้งหลาย) จิตจึงไม่มีการดับตายหายสูญตาม
โลก(อารมณ์)ไปด้วย.

แค่นี้ก่อนครับ..........