อันนี้แค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ แล้วแต่ผู้อ่านพิจารณาว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ค่ะ
โดยส่วนตัวคิดว่าคนที่ปฏิบัติธรรมส่วนใหญ่เค้าไม่อวดกันหรอกค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นอริยบุคคล เค้ายิ่งไม่อวดอ้างเลยค่ะ นอกจากคนที่มีความตั้งใจจริงที่จะปฏิบัติเค้าถึงจะชี้แนะแนวทางให้ค่ะแต่เค้าคงไม่มานั่งอวดสรรพคุณตัวเองกันหรอกค่ะว่าตัวเองเก่งอย่างนี้อย่างนั้น เพราะว่ามันเสียเวลาค่ะ

เป็นเรื่องธรรมดาครับ

สังโยชน์ 10 คือ "สิ่งที่ผูกมัดใจสัตว์" "กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์" "เครื่องร้อยรัดใจสัตว์"
มีทั้งหมด 10 อย่าง เรียงตามลำดับจากกิเลสงั้นหยาบ(ง่ายที่สุด) ไปถึงขั้นละเอียด(ยากที่สุด)

เรื่องความมานะถือตนโอ้อวด เป็นกิเลสที่ร้ายสุดๆชนิดที่ชื่อ คือ "มานะ"
พุทธพจน์ = "มานะ ๓ เป็นไฉน คือ
ความถือตัวว่าเสมอเขา๑ ความถือตัวว่าเลวกว่าเขา๑ ความถือตัวว่าดีกว่าเขา๑ มานะ ๓ นี้ควรละ"

มานะเป็นสังโยชน์ข้อ 8 เป็นรองเรื่องความร้ายกาจแค่ อุธัจจะ และอวิชชา
มานะ จัดอยู่ในกลุ่มสังโยชน์เบื้องท้าย 5 ข้อหลัง ได้แก่

" ย่อมละสังโยชน์ ๕ นี้ คือ รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะอวิชชา
อนุสัย ๓ นี้ คือ มานานุสัย ภวราคานุสัย อวิชชานุสัย
ย่อมสิ้นไปด้วยอรหัตมรรค ย่อมละสังโยชน์ได้ อนุสัยย่อมสิ้นไป อย่างนี้ ฯ"

ถ้าจะมีใครละมานะได้ ก็จะมีคนพวกเดียวคือพระอรหันต์ครับ
ที่เหลือ เช่น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี ล้วนแล้วแต่ยังมีมานะกันทั้งนั้น
เพียงแต่ถูกคุมเอาไว้ด้วยอำนาจของศีล อำนาจของสมาธิ
ซึ่งระดับการถือศีล ทำสมาธิ ก็แตกต่างกันไปตามอัธยาศัย
พึงเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดาครับ

ท่านทั้งหลาย ก่อนที่จะแสดงความคิดเห็นในเรื่องที่ว่าถึงการโอ้อวด หรือไม่โอ้อวดของแต่ละบุคคลที่ปฏิบัติธรรมนั้น
ต้องทำความเข้าใจไว้ว่า ให้ทุกท่าน ระลีกนึกถึง และ คิด ในแง่ของหลักธรรมชาติ หรือหลักความจริง ที่ว่า

บุคคลที่ปฏิบัติธรรม นั้นๆ มีความรู้ มีความเข้าใจ สามารถปฏิบัติ ได้ผลตามหลักการทางพุทธศาสนาจริงหรือไม่ พิสูจน์ได้หรือไม่

การที่ท่านทั้งหลาย เกิดความเข้าใจว่า บุคคลนั้นๆ โอ้อวด หรือไม่โอ้อวด ท่านทั้งหลาย เอาอะไรมาเป็นบรรทัดฐาน ว่าเขาเหล่านั้น โอ้อวด หรือไม่โอ้อวด คำว่า บรรทัดฐาน นั้น หมายถึง ตัวอย่าง ที่สามารถพิสูจน์ สามารถรู้ สามารถเห็นได้
หรือว่า การที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเขาโอ้อวดนั้น ท่านทั้งหลายคิดเอาเอง โดยไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ทั้งๆที่ตัวท่านเองไม่ได้เข้าใจในหลักธรรม ทั้งหลายเหล่านั้นเลย
ถ้าหากท่านทั้งหลาย เข้าใจว่า บุคคลที่ปฏิบัติธรรมเหล่านั้นโอ้อวด ท่านทั้งหลายรู้ได้อย่างไรว่า เขาโอ้อวด
ยกตัวอย่างเช่น
ในที่นี้จะไม่ยกเอา พระสมณโคดม มาเป็นตัวอย่าง
แต่จะเอาตัวข้าพเจ้ายกมาเป็นตัวอย่าง เช่น
"ถ้าข้าพเจ้ากล่าวว่า หรือสอนว่า หากท่านทั้งหลาย ได้พิจารณาหรือนำเอาหลักธรรม 4 คู่ 8 ข้อ ไปคิดทำความเข้าใจ และปฏิบัติ ท่านทั้งหลาย ย่อมจะบรรลุธรรม ชั้น โสดาบัน เป็นอย่างต่ำ"
ท่านทั้งหลายคิดว่า ข้าพเจ้าโอ้อวดหรือไม่
"ถ้าข้าพเจ้ากล่าวว่า หากบุคคลใดใดก็ตาม ปฏิบัติธรรมตามหลักธรรม ทั้ง 4 คู่ 8 ข้อแล้ว จะเกิดอภิญญาบางอย่าง บางชนิดตามแต่ความรู้ หรือความเข้าใจในหลักวิชชา อันนับเข้าในวิปัสสนา อันเกิดเป็น ญาณ หรือ ความรู้ยิ่ง ในอันที่จะรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลสให้สิ้น ได้ในบางเรื่องบางอย่าง" ท่านทั้งหลายคิดว่า ข้าพเจ้าโอ้อวดหรือไม่
หรือ
"ถ้าข้าพเจ้ากล่าวว่า หากท่านทั้งหลายเกิดความเข้าใจ ในหลักธรรม 4 คู่ 8 ข้อ และสามารถปฏิบัติ ได้แล้ว จะสามารถขจัดอาสวะแห่งกิเลสให้สิันได้ในบางเรื่องบางอย่าง เมื่อได้สัมผัส หรือได้ปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมต่างๆ " ท่านทั้งหลายคิดว่าข้าพเจ้าโอ้อวดหรือไม่ อย่างนี้เป็นต้น
ขอให้ท่านทั้งหลายได้คิดพิจารณา ทำความเข้าใจ ให้เกิดกับตัวท่านทั้งหลายเถิดขอรับ

สวัสดีครับ ผมฌาณผู้ไขว่คว้าหาดาวครับ มาโพสกระทู้มากๆเพื่อจะได้ดาวครบ 10 ดวง



ไม่ว่านักไหนๆๆ นักอะไรก็ตามแต่ ชอบอวดกันทั้งนั้นละครับ เพราะยังปราถนาโลกธรรมคือ
ลาภ ยศ สรรเสริญ เสมอ อย่างผมยังอยากได้ดาวเลย....ครับ

ต่อเมื่อทำตนพ้นโลก เหนือโลก นั่นแหละ.....ถึงไม่มี

(สัมมาวาจา เป็นข้อหนึ่งในอริยะมรรค ของการเป็นอริยะบุคคล)




เรียกว่าไม่สนทนาตามกาลมากกว่า